(Νεφέλη)
Γύρισα σπίτι μιση ωρα αργότερα καθώς έκοβα βόλτες γύρω από το τετράγωνο χαμένη στις σκέψεις μου και προσπαθώντας να αιτιολογησω την αντίδραση του Στέλιου μετά το τηλεφώνημα που δέχτηκε. Αφου πέταξα τη τσάντα μου πάνω στη καρέκλα, έβγαλα τα ρούχα μού, έβαλα μια παλιά σκούρα μπλε φόρμα, ένα άσπρο φανελάκι και από πάνω ένα φούτερ και έπεσα στο κρεβάτι με ένα δυνατό γδούπο και αφήνοντας να ξεφύγει από τα χείλη μου ένα κουρασμένο μουγκρητό.
Εκείνη τη στιγμή, ανοίγει η πόρτα του δωματίου και μπαίνει μέσα ο μικρός μου αδερφός:
"Πουσαι μωρη, ξενοδοχείο το έχεις δει εδω; Ότι ώρα θες μπαινεις ότι ώρα θες βγαινεις; " μου λέει και καταλαβαίνω από το ύφος του ότι έχει όρεξη να πλακωθουμε
"Καταρχάς παλιοβόδι σου εχω πει πως πριν μπεις στο δωμάτιο μου θα χτυπάς τη πόρτα, και κατα δεύτερον στριβε Γιατί θέλω να τη πεσω για ύπνο"
"Καλά μη δαγκώνεις. Αν θες να ξέρεις και γω κοιμόμουν αλλά με ξύπνησες όταν άρχισες να μουγγριζεις σαν το μοσχάρι" λέει μισοκλεινοντας τα ματια του με ένα μειδίαμα στα χείλη.
Κλείνω τα μάτια μου και πραγματικά κρατιέμαι για να μη τον χτυπήσω
"Θα μετρήσω μέχρι το τρία σπορε, αν δεν έχεις φύγει μέχρι τότε από το δωμάτιο μου θα φας σφαλιάρα που θα καταπιεις τα δόντια σού, ειλικρινά"
"Θα μου κλάσεις!"
Φωνάζει και εκεί που ήμουν έτοιμη να σηκωθώ Και να τον πλακωσω στις ξαναστροφες, φεύγει τρέχοντας στο δωμάτιο του και κλειδώνεται.
"Παλιόζωαδι"
Μουρμουριζω εκνευρισμένη και χωνομαι κάτω από τα σκεπάσματα με το κινητο στο χέρι για να ελέγξω τα μυνήματα μού. Είχα 1 μυνημα από τη καθηγήτρια που μου έκανε ιστορία, και κάποια μυνήματα στην ομαδική με τα παιδιά. Αγνοησα την ομαδική και άνοιξα το μυνημα της καθηγήτριας μου:
"Ζωντοβολο θα πας αύριο σχολείο ή θα κάτσεις σπιτι;"
Διαβάζω το μυνημα και αμέσως σκάω στα γέλια. Έλεος αυτή η γυναίκα. Αμέσως πληκτρολογώ την απάντηση μού:
"Τς τς τς, μα που ειναι ο επαγγελματισμός σας κυρία; Πως υβριζετε έτσι την πελάτισσα σας;"
"Τον έχασα μαζί με τα λιγοστά μαλλιά που είχα μόλις διόρθωσα το διαγώνισμα σου. 9 έγραψες. Τσιμεντολιθε "
Αουτς. Οκ το ήξερα ότι δε τα είχα παει καλα σε αυτό το διαγώνισμα αλλα δε περίμενα και έτσι.
"Δεν είχα προλάβει να διαβάσω καλα κυρία, κάτι μου είχε τύχει και δεν είχα χρόνο"
δικαιολογηθηκα
"Αγαπητή νεφέλη, άσε τα γκομενικα και θα δεις για το πότε θα βρεις χρόνο"
"Καλα,οκ ουδεν σχολιο εδω. Μηπως θέλετε να έρθετε αυριο το πρωί να ξαναγράψω το διαγωνισμα;"
Ρωτάω
"Ναι γι'αυτό σου έστειλα και γω, για να στο προτείνω. Έχεις διαβασει;"
"Ναι τελείωσα όλη την επανάληψη σήμερα το απόγευμα"
"Ωραία, θα έρθω αύριο στις 10:30 τότε. Πρόσεξε κακομοίρα μου μη τυχόν και γράψεις κάτω από 17, θα αρχισω να παίρνω βιβλία και να Στα πετάω στο κεφάλι"
Στριφογυρναω τα ματια μού και πληκτρολογώ χαχανιζοντας:
"Θα σας κανω μυνηση για κακοποίηση ανηλίκου"
"Της φυλακής τα σίδερα, είναι για τους λεβέντες!"
Απαντάει, και εκεί είναι που ξεσπάω σε δυνατά γέλια.
"Για τους λεβέντες, εσείς είστε χαλβάς!"
"Χαλβάς εισαι και φαίνεσαι. Ζωντοβολο,Για ζωντοβολο."
"Χαχαχα ενιγουει πάω για νάνι, θέλω να είμαι φρέσκια φρέσκια για το διαγωνισμα αύριο. Γκουντ ναιτ"
Απαντάω μη θέλοντας να το συνεχίσω κι άλλο επειδη οντως ήταν ήδη αργα και οντως θελω να τη πεσω να κοιμηθώ.
"Οκ, καληνύχτα ρεμάλι :*"
Απαντάει και κλείνω τη συνομηλια. Μπαίνω λίγο στην ομαδική και βλέπω ότι η Τζούλια με ρωτάει αν θα πάω αύριο σχολείο. Πληκτρολογώ γρήγορα την απάντηση μού:
"Όχι, έχω μάθημα αύριο στις 10:30 με τη σταθακη ιστορία. Εσύ θα πας;"
"Μπαα,αφού δε πας ούτε εσυ και ούτε κανένας άλλος θα μείνω και γω σπιτι να αραξω. Τι να κάνω σχολειο μόνη μου, θα σκυλοβαρεθω."
Απαντάει.
"Αχχ, τυχερή, εσυ δε δίνεις πανελλήνιες να καταλάβεις τον αγώνα που κάνουμε όλοι οι υπόλοιποι και προπαντός το διάβασμα που Ρίχνουμε! Ωρες ωρες σε ζηλεύω που καθεσαι και ξυνεσαι ολη μέρα.
"Ποιο διαβασμα μωρή αχλαδω;; Που τα έχεις φορτώσει στο κόκορα ολα τα μαθηματα το τελευταίο μήνα, Και Ειδικά τις τελευταίες μέρες που τραβιεσαι με αυτόν τον Στέλιο"
Αντεπιτίθεται με τη σειρά τής χωρίς να χάσει χρόνο.
Στη κουβέντα μπαίνει και η Άννα η οποία πετάγεται και εκείνη και με ρωτάει:
"Αλήθεια, με αυτόν τι εγινε; βρεθήκατε Τελικά;"
Ξεφυσαω και απαντάω αμέσως:
"Ναι βρεθήκαμε. Σήμερα στο πάρκο"
"Ωωωω για πες, και τι εγινε;;;;"
Με ρωτάει με ανυπομονησία η Τζούλια.
Τους μίλησα λοιπόν για το απόγευμα που πήγα και τον βρήκα, τι κάναμε και πως στο τέλος με παράτησε στα κρύα του λουτρού .
"Και σου είπε πως τον πήρε τηλέφωνο ή μανα του;"
Με ρωτάει η Άννα
"Ναιπ"
" αποκλείεται, μη τον πιστεύεις. Παραήταν υπερβολική η αντίδραση τού. Εγώ βάζω το χέρι μου στη φωτιά πως θα ήταν η κοπέλα του, και ταραχτηκε τόσο πολύ επειδή ήταν μαζί σού."
Υπεθεσε η αννα και Με αυτά τα λόγια με έπιασε ένα σφίξιμο στο στομάχι.
"Σκάσε μωρή, γιατί πρέπει πάντα να υποθέτεις το χειρότερο δυνατό σεναριο; μπορεί όντως να τον πήρε τηλέφωνο ή μανα του και να έπρεπε να φύγει"
Παρενέβη η Τζούλια. Πλέον όμως ήταν πολύ αργά. Ήδη το μυαλό μου είχε αρχίσει να παίρνει στροφές και κάθε λεπτό που περνούσε, πίστευα πως όντως ίσχυε αυτό που μόλις είχε πει η Άννα.
"Ρε. Λέτε να έχει όντως κοπέλα και να με κοροιδευει;"
Τις ρώτησα.
"Κοίτα νεφέλη, και να έχει τι σε νοιάζει εσενα; Δεν έχετε κάνει ακόμα κάτι ώστε να νιώσεις ότι σε κορόιδεψε. και μη μου πεις πως σε χτύπησε ξαφνικά κεραυνοβολος έρωτας και ξαφνικά τον θελεις κολασμενα γιατί δε θα σε πιστέψω"
Αστειευτηκε η Άννα, όμως εμένα το μυαλό μου έτρεχε αλλού. Όχι, όχι. Δε πρέπει να τον χάσω τον Στέλιο. Είναι η καβατζα μου. Αν έχει κοπέλα θα πρέπει τότε να τον παρατήσω γιατί το τελευταίο πράγμα που θα ήθελα ειναι να Μου βγει το όνομα της αντροχωριστρας και της βρωμας που μπαίνει ανάμεσα στα ζευγάρια. Αν το κάνω αυτό όμως θα ξανακυλησω. Ναι, θα ξανακυλησω σε εκείνη.
Και αυτο ειναι κατι που πάση θυσία πρέπει να αποφευχθεί. Απαντάω λοιπόν επιθετικά στην αννα:
"Ναι Άννα, τον γουστάρω. Και τον γουστάρω πολύ εχεις κανα πρόβλημα;"
"Καλά ντε μη δαγκώνεις. Που να το ξέρω εγώ πως πρόλαβες και δαγκωσες τη λαμαρίνα."
Προσπαθει να αμυνθεί εκείνη
"Ρε νεφελη"
Παρεμβαίνει σωτήρια η Τζούλια ώστε να μη καταλήξουμε να μαλώνουμε.
"Ο Στέλιος στο επίθετο σταθακης δε λεγεται; Δεν ειναι ο ανιψιός της καθηγήτριας σου;"
Με ρωτάει και μένω εμβρονητη. Όντως, σκέφτομαι. Πως στο καλο μου ξεφυγε αυτό!
"Ναιιιιι ρε, το είχα ξεχάσει"
Απαντάω.
"Ε τωρα που το θυμήθηκες, στείλε ένα μυνημα στη καθηγήτρια σου και ρωτά την αν έχει κοπέλα. Αν ξέρει, θα σου πει"
"Σωστά, σωστά. Έχω αύριο το πρωί μάθημα μαζί της οπότε αν ειναι τη ρωτάω τότε"
"Ωραία, αφού λύσαμε και αυτό το θέμα τωρα δε Πάμε για ύπνο σιγά σιγα; Μου κλεινου τα ματια από τη κουραση"
Γκρίνιαξε η Τζούλια
"Ναι και γω πάω για ύπνο, έχω μαθηματικά αυριο στις 9 με 11"
Λέει και η Άννα
"Οκ παιδες Θα ρωτήσω τη σταθακη αυριο και θα σας πω τελικά τι έγινε. άντε καληνυχτα"
"Εγινε παιδι μου, καληνυχτα"
Εκλεισα τη συνομηλια αφού διάβασα το τελευταίο μυνημα και Έβαλα ξυπνητήρι για αυριο στις 8, ακούμπησα το κινητο στο κομοδίνο μου και βολεύτηκα καλύτερα κάτω από τα σκεπάσματα. Έκλεισα τα μάτια Μου και σχεδόν αμέσως βυθιστηκα σε έναν ύπνο βαθύ και δίχως όνειρα.
Χελλοου, ιτς μι.
Η απαράδεκτη συγγραφέας αυτού του βιβλίου η οποία ανεβάζει κεφάλαια πιο αργά και απο'τι ο Τσίπρας σκίζει τα μνημόνια .
Τι να κάνω ομωωωως που δίνω πανελλήνιες και εχω διαβασμα;; 😢
ενιγουει, αυτό το κεφάλαιο χρησιμεύει πιο πολύ ώς μεταβατικό. δεν έγινε κάτι σπουδαίο εδώ, όμως θα γίνει στο επόμενο, αυτό σας το υπόσχομαι (Μουαχαχαχαχαχα) 😈
Spoiler alert: Η νεφέλη θα πάθει και θα μάθει.
Εάν σας άρεσε, πατήστε το αστεράκι και σχολιάστε.
Επίσης εαν θελετε, μπειτε στο you tube να δειτε ενα βιντεο της μαιρης συνατσακη το οποίο μιλάει για τις δυσκολίες που περνάει ένα αγόρι η ενα κορίτσι τη σήμερον ημέρα στην Ελλάδα εξ αιτίας του σεξουαλικού του προσανατολισμού. Ελπίζω να σας βοηθήσει και να σας κάνει να νιώσετε λίγο καλύτερα αν βρίσκεστε σε κάποια παρόμοια κατάσταση.
Hate is bad🚫, Love is love 🌈
Ily,
Vasia98 💋