Ilang oras pa lang ako dito sa trabaho pero inip na inip na ako. Nandito nga ang katawan ko pero nasa bahay naman ang utak ko. Wala nga akong naintindihan sa presentation sa board meeting kanina because I was busy texting Abby, asking her how they were doing. Wala rin akong maintindihan sa mga nakasulat sa documents na nandito sa portfolio para sa certain project that Dad wanted me to review dahil napapatitig ako sa picture ng mag-ina ko sa ibabaw ng table ko. Fúck! I was so dàmn smitten by them. They're my life, my everything.
I missed being with them all the time. Since Hash turned three months yesterday, sinabihan ako ni Dad na bumalik na sa trabaho today. Hindi na tuloy namin magagawa ang daily early morning routine namin na ipasyal sa park sa loob ng subdivision namin si Hash.
Naputol ang pagmumuni-muni ko nang biglang tumunog ang phone ko sa tabi ng portfolio. I immediately grabbed it.
Abby Honey Ko calling...
I was so excited to answer the call when I saw Abby's name on the screen. Sinalubong agad ako ng tunog ng iyak ni Hash sa background. "Ba't umiiyak si Hash, honey? What happened?"
"Nagising ng alanganin at nag-aalboroto na naman. Kanina pa siya iyak nang iyak, Gab. I tried to feed her pero ayaw naman niya. Dinala ko na sa may garden pero useless din. Ikaw lang naman kasi ang nakakapagpatahan sa kanya pag naiistorbo ang tulog niya eh."
"Gusto mo umuwi na lang ako? Aayusin ko lang itong-"
"No, Gab. Don't do that. Nakakahiya na kila Daddy eh."
I groaned out of frustration. "Nakakainis. I want to see her, Abby. Open mo nga Skype mo sa tablet, honey. Gusto ko kayong makita, please."
"Sige, wait lang saglit."
I opened my Skype in my laptop and waited for Abby to appear in the monitor. Ang sarap na naman ng pakiramdam ko when I saw the two most important women in my life. "Hey, little princess! Why are you crying, my little baby girl?" Kumaway ako sa monitor. She stopped crying at napansin ko na galaw nang galaw ang mga mata niya na parang hinahanap ako. "Finished na mag-cry ang drama princess ko?"
"'Nak, papa's there oh." Tumuro si Abby sa screen. She held Hash's hand and waved it. "Hi, Papa! How are you there in the office?"
Napangiti ako. "I was so bored a while ago. But when I finally see my pretty little princess, Papa got too excited that I wanted to go home already and kiss you, my little darling."
"Awwww... Papa's too sweet, right Hash? Tell Papa you miss him and you love him." Inilapit ni Abby si Hash and looked at the screen. "I miss you, Papa. I love you, too. Pasalubong mo po kay Mama later. Chocolate mousse cake lang daw po."
Natawa ako bigla. "Galing sumegwey ng mama mo ah!"
She grinned at me. "Of course, honey ko. I love you, Gab."
I smiled at them. "And I love you both, honey and Hash." I sighed deeply. I was dreading the time kapag bumalik na ang memory niya. Paano ko kakayanin kapag nagalit si Abby sa akin? Mamatay ako kapag iniwan niya ako at inilayo niya si Hash sa akin.
******
"Excited to see Papa, Hash?" We're on our way to Montreal Fernandez Tower. Karga ko siya dito sa backseat ng kotse. Ayaw na kasi ni Gab na mag-drive ako ng sasakyan dahil masyado siyang paranoid na baka maaksidente na naman daw ako kaya kumuha siya ng driver para sa akin. We're going to surprise her papa. Nagluto kasi ako ng lunch at naisip ko na mas masarap kumain kung kasalo ko si Gab.
I heard her whimpered kaya inilapit ko siya sa may bintana. "Look outside, little princess. There are plenty of cars oh." But she doesn't seem to like the view. She whimpered again and was about to cry kaya nilibang-libang ko na. She's now three months old at sabi nila Mama ay ang bilis daw niyang lumaki.
I talked to her pero naka-pout lang siya kaya natawa na lang ako sa facial expression niya. I took my phone from her diaper bag and looked for a song na alam kong gusto niya aside sa recorded song na A Whole New World ng papa niya na palagi kong ginagamit na pampatahan kapag sobrang iyak na siya nang iyak. Ewan ko ba dito sa anak ko, may electra complex yata kaya adik na adik sa papa niya.
Since Gab started working again last week, hirap ako palagi dahil may pagkabugnutin itong anak namin at gusto niyang palaging naririnig ang boses ng papa niya. Hindi naman namin pwedeng istorbohin palagi si papa niya lalo kapag busy. Kaya naisip ni Gab na mag-record na lang ng kanta. It's effective though. Tumitigil talaga si Hash sa pag-iyak kapag narinig ang boses ng papa niya.
Tawa ako nang tawa because she kept on smiling at me as she listened to the song that I was singing while it's playing on my phone. It made me really happy dahil feeling ko ay importante rin ako sa kanya.
We rode the elevator when we finally reached the tower. Nasa 35th floor ang office ng big bosses kaya doon na kami tumuloy. Nasa elevator pa lang ay parang artista nang pinagkakaguluhan ng mga empleyado namin si Hash. And the little princess seemed to be enjoying all the attention that she's getting.
"Hi, Jillian!" bati ko sa secretary ni Gab.
Napapitlag naman si Jillian dahil sa gulat. "Ma'am Abby! Good morning po!" Lumuwang ang ngiti niya nang makita si Hash. "Hello, Princess HashLeigh! Are you here to see your papa?"
"Yes, Miss Jillian. I want to see my papa," I answered for my daughter kaya natawa si Jillian. She told me na nasa conference room pa daw si Gab dahil may idini-discuss daw sila Papa at Daddy sa kanya. Doon kami dumiretso ni Hash. Hindi na ako kumatok dahil informal meeting lang naman daw iyon sabi ni Jillian at nakabukas din naman ang pinto.
"Oh, look who visited us!" Nagniningning ang mga mata ni Daddy nang mapatingin sa amin pagpasok namin sa pinto.
Halos sabay pang lumingon sila Papa at Gab sa amin. Kita ko agad ang excitement sa mga mukha nila lalo na kay Gab. Sinalubong pa niya kami ng halik ni Hash.
"It's almost lunch time. Kain na po," sabi ko sa kanila.
"Mas gusto kitang kainin, Abby," bulong ni Gab sa akin kaya siniko ko siya.
Papa told us to have lunch first pero kinuha muna nila si Hash para makapag-bonding muna daw sila with their apo. Dumiretso naman kami ni Gab sa office niya para kumain. But true to his words, pagkasara pa lang ng pinto ng office niya ay isinandal agad ako doon at sinunggaban agad ng halik ang mga labi ko. His hands started roaming around my body.
I pushed him a little. "Gab, nandito tayo sa office mo."
"So? I missed you, Abby. Fúck, nabitin ako kagabi nang biglang nagising si Hash, and when I was finally able to make her sleep, tulog ka na rin."
Natawa ako sa kanya. "Later, sa bahay."
He pouted. "Later tapos pagdating sa bahay busy na naman tayo kay Hash. Sige na, honey, isang quickie lang." He squeezed my bútt.
"Baka biglang kumatok sila Papa."
"Alam mo naman na di mo agad maaawat iyong mga iyon pag si Hash ang kasama." He kissed me neck. "Abby..." he said pleadingly.
"Pag tayo nabuko nila Papa."
He grinned naughtily. "I'll pull out immediately pag bigla silang kumatok." He held both my thighs and lifted me up. He wrapped them around his waist. I immediately felt his hardened member against my sensitive core and it made me aroused too. He brought me inside his comfort room and leaned me against the wall.
And he really did everything quickly. Hindi na nga niya nagawang alisin ang mga damit namin. We were both panting as we both reached our own climax. He was still inside me when we heard Daddy calling our names. Nanlaki ang mga mata namin.
"Fúck!" he said and immediately pulled his shàft out of me.
"Fúck talaga! And kulit mo kasi, Gab!" mahina pero matigas na sabi ko habang itinataas ang pànty ko.
He smirked. "At least di tayo nabitin dahil natapos natin." He removed his condóm and threw it on the trash bin. He washed his hands before he buttoned and zipped his slacks. He pulled down the hem of my dress at the back bago ako hinila palabas.
Palabas na rin ng pinto si Daddy nang mapalingon sa amin. Humarap siya at tiningnan kami pareho mula ulo hanggang paa. Tumaas ang kilay niya saka humalukipkip. "We told you to eat your lunch, not to eat each other."
Napayuko na lang ako habang pakiramdam ko ay pulang-pula ang buong mukha ko. Hindi pala nai-lock ng loko ang pinto! Bwisit talaga! Gab clung his arm around my shoulders.
"Istorbo ka, Dad," sabi naman ni Gab kaya siniko ko siya.
"Pasalamat kayo at ako ang pumasok. Lagot kayo sa papa n'yo kung siya ang nakaalam ng kakaibang lunch na kinakain n'yo," naiiling na nangingiti na sabi ni Daddy bago tumalikod. "Hash's diaper needs to be changed," he said before he went out.
Pinagsasapak ko si Gab paglabas ni Daddy pero tawa lang siya ng tawa. Ang sira ulo talaga! Nakakahiya kay Daddy.
******
Two months later...
HashLeigh's now five months old and she's growing bigger and faster. Until now, parang hindi pa rin ako makapaniwala na may anak na kami ng lalaking mahal na mahal ko. Parang kailan lang, I was the who's chasing him and trying to get his attention. Pero heto kami ngayon, may anak na at matatawag na talaga na isang pamilya. Since she was born, she brought unexplainable joy in our life.
For the past months, Gab had been a great help to me in taking care of Hash. Kung wala siya ay malamang sa hindi ko kayanin mag-isa. He really amazed me dahil ultimo kaliit-liitang mga detalye sa buhay namin ngayon ay kitang-kita kong pinahahalagahan niya. I could really feel how much he loved me and Hash.
Para siyang adik na adik kay Hash at ayaw niyang nawawala ang anak namin sa paningin niya. Halos ayaw na nga niyang binibitiwan si Hash. He even made a Facebook account for her and he'd been uploading lots of Hash's pictures and videos there. May weekly album pa nga si Hash doon, lahat ng pictures ni Hash at mga pictures namin with Hash ay ina-upload niya doon weekly.
Parang gusto ko na tuloy magselos kung minsan dahil wala na siyang ibang bukambibig minu-minuto at segu-segundo kundi si Hash. But he'd always been sweet to me. There were times na naghahanda siya ng dinner date for us at iniiwan muna namin si Hash sa mga grannies niya para makalabas kami. He'd always been full of surprises.
Madalas naman ay naaasar ako kapag namamasyal kami dahil karga na nga niya palagi si Hash lalo na kapag namimili kami sa mall at sa supermarket pero pinagtitinginan pa rin siya ng mga babae. They're always trying to get his attention. Mas lalo pa yata siyang naging ma-appeal ngayon na may anak na siya na parati niyang karga tuwing umaalis kami.
Then one time, noong una naming narinig na tumawa si Hash. He kept on making her laugh and he recorded it. He made it his phone's ringtone. When our parents heard it, tuwang-tuwa rin sila at ipinapasa ang recorded laugh ng apo nila at paulit-ulit nilang pinapakinggan iyon.
I went up to our room to call him. Handa na ang breakfast namin. Napangiti ako nang makita ko na naman ang isang magandang scenario pagpasok ko sa kwarto namin. Gab was lying on our recliner, nakadapa si Hash sa dibdib niya and they were both sleeping. Ito talaga ang pinakapaborito kong tagpo sa mag-ama ko. One time I painted this moment. They looked so cute together always. Palagi kasing napupuyat si Gab kay Hash dahil madalas na gising ang prinsesa namin pag madaling-araw.
Tuwing umaga, kapag nagigising na si Hash ay siya mismo ang nag-aasikaso sa anak namin. He would change her full diaper, he'd pass her to me so I could feed her, then he would make her fall asleep again. Super hands-on talaga siya sa anak namin. Late na siya lagi nakakapasok sa opisina at sobrang aga din kung umuwi. Every weekend naman ay nakikipag-bonding siya kay Hash through playing, singing, he would read a story to her, he would bathe her then they would sleep together.
Lumapit ako sa kanila. I kissed Hash's cheek. Napakaganda talaga ng anak ko. Sabi nila ay mini version ko daw si Hash. Mama said that we really looked the same when I was still a baby. Sabi naman ni Mommy ay kamukha daw nilang maglola. Pero para naman sa akin ay kamukha namin siya ni Gab. Siguro nga ang hugis ng mukha at mga mata ay sa akin galing pero ang ilong at mga labi niya ay kuhang-kuha kay Gab.
I kissed Gab's forehead, then his nose, and pecked his lips. He slowly opened his eyes and smiled at me. I smiled back at him. Ang gwapo talaga ng asawa ko.
"Honey, nakahanda na ang breakfast natin. Let's eat already," masuyong saad ko.
He kissed me again and I answered it instantly. Hindi ko alam kung gaano katagal iyon. Basta narinig na lang namin ang pag-iyak ni Hash kaya napahinto kami sa ginagawa namin.
Natawa kami pareho. Hindi na namin namalayan na naipit pala si Hash. Tumayo si Gab at isinayaw-sayaw si Hash.
"Sorry, little princess. Sarap kasi ng lips ni Mama mo kaya hindi pwedeng hanggang smack lang."
Hinampas ko siya sa braso. "Ang sabihin mo, adik ka kasi!" natatawang sabi ko
"Sobrang adik sa iyo, honey, aminado ako." He pecked my lips before he hummed a song until Hash fell asleep again.
******
I was busy reviewing one of our construction plans when my phone rang. Napangiti agad ako nang makita ko ang panganlan ng asawa ko sa screen. I immediately received the call.
"Gab..."
Biglang nawala ang ngiti ko at napalitan ng sobrang kaba. Was she crying? "Honey, umiiyak ka ba?"
I heard her sobbed. Fúck shít! Tama nga ako, she's really crying! Napatayo na ako. I grabbed my car key and went out of my office. Bigla na lang akong kinabahan at kinutuban ng hindi maganda. "Abby, what happened? Bakit ka umiiyak?" I asked worriedly.
"Gab, si Hash... dito sa hospital..." halos hindi humihinga pero iyak nang iyak na sabi niya.
"What?!" Sunud-sunod akong napamura sa isip ko. Napatakbo na ako patungo sa elevator. She tried explaining to me but she was just eating her words because of too much crying. Nakuha ko naman ang pangalan ng hospital kaya mabilis akong dumiretso doon.
Tangina! Ngayon na lang ulit ako nakaramdam ng ganitong kaba at takot since Abby got into her accident. Nanginginig ang buong katawan ko. Kung anu-ano nang mga scenarios ang pumapasok sa utak ko.
What happened to our daughter?! Dàmn it! Please, no! I already lost two precious angels. Not again, please! Not my little princess. Not my HashLeigh.
*********