Tumihaya ako mula sa pagkakadapa sa kama ko and frustratingly pulled my hair. Shít! Magdamag na akong pagulong-gulong dito sa kama ko. Malapit nang mag-umaga pero di pa rin ako nakakaisip ng magandang way para ligawan si Abby.
Kailangan kong bumawi sa lahat ng mga nagawa ko sa kanya. Pero ano ba ang pwede kong gawin para makabawi? Ano ba ang mga hilig ni Abby? Simple lang naman siya at di materialistic.
Arts! Bilhan ko kaya siya ng sandamakmak na paintings. Napailing ako. Bakit ko naman gagawin iyon eh si Abby naman ang greatest painter ng buhay ko.
Wag na lang regalo. Daanin ko kaya sa traditional. Ipag-igib ko ng tubig o ipagsibak ko ng kahoy. Tangna, nababaliw na yata ako sa mga naiisip ko. Mayaman si Abby, di niya kailangan iyon.
Napatingin ako sa gitara ko na nasa sofa. I sighed sadly. Naalala ko noong kinantahan ako ni Abby sa classroom namin before we graduated from college. Galit ako noon sa kanya at di ko siya kinakausap because that was the time when I learned about the fake pictures. Idinaan niya sa kanta ang mga gusto niyang iparating sa akin. She cried that time in front of our classmates and I really wanted to hug and kiss her but I kept myself from doing so.
What if I'll do the same for her? Haranahin ko kaya siya. Baka pakinggan na niya ako. Ano'ng kanta ba ang mga hilig ni Abby?
A triumphant smile formed my lips. Kinuha ko ang cellphone ko and started browsing YouTube.
******
Microphone, stand, speakers. Kumpleto na.
Isasara ko na sana ang compartment ng kotse ko nang biglang may tumulak sa akin kaya muntik na akong masubsob sa loob niyon. Kasunod niyon ay malakas na tawanan. Galit akong lumingon. I saw Travis, Calix, and Yui laughing but it was Calix who pushed me.
"Gago kayo! Wala pa 'kong tulog kaya wag n'yo 'kong asarin," seryosong bulyaw ko sa kanila.
"Kulang ka na sa himas ni Abby kaya napaka bugnutin mo. Tigang ka na, dude!" sabi ni Travis kaya nagtawanan na naman sila.
Tinitigan ko sila ng masama. "Bakit ba kayo nanggugulo dito ng ganito kaaga?"
"Yayayain ka sana namin mag-jogging pero mukhang may lakad ka yata," si Calix.
"Saan ka ba pupunta ng ganito kaaga at may dala ka pang mike at speakers?" tanong ni Yui habang nakatingin sa loob ng compartment.
Isinara ko na iyon. "Haharanahin ko si Abby."
Natahimik sila pero maya-maya pa ay biglang nagtawanan.
"Seryoso ka ba, dude? Sa gabi nanghaharana at hindi pagkatapos tumilaok ng mga manok sa umaga!" natatawang sabi ni Travis.
"Walang pinipiling oras ang taong in love. Kapag natutunan niyo nang magmahal, maiintindihan niyo rin kung bakit ako nagkakaganito. Kahit magmuka pa akong tanga at katawa-tawa sa gagawin ko, wala akong pakialam. Mahal na mahal ko si Abby kaya desperado na akong gawin ang kahit anong bagay basta bumalik lang ulit siya sa poder ko," seryosong sabi ko sa kanila.
Natahimik silang tatlo at nag-iwas ng tingin sa akin.
"Diyan na nga kayo. Mga bwisit!" Sumakay na ako sa driver's seat. Nagulat na lang ako nang magpasukan ang mga loko sa backseat ng kotse ko. "Tangna! Magsibaba nga kayo!"
"Dude, moral support mo kaya kami," si Travis.
"At taga-comfort mo kapag binasted ka na ni Abby," si Calix na halatang nagpipigil ng tawa.
Napailing na lang ako. "Mga kaibigan ko ba talaga kayo?!" sigaw ko na sinagot nila ng tawanan.
******
I woke up this morning na parang mabibiyak na naman ang ulo ko dahil sa sobrang sakit. Parang may mga bagay na pilit na pumapasok sa isip ko. Fragments of memories na parang nangyari na dati pero kahit anong pilit kong isipin ay hindi ko talaga maalala. Sumasakit lang lalo ang ulo ko pag pinipilit kong alalahanin. Malaking tulong ang mga medicines na iniinom ko. Kahit papaano ay nababawasan ang pananakit ng ulo ko.
It's been a month since I got out of the hospital but I still couldn't remember what happened to me and why I was there. Sabi nila Mama ay naaksidente raw ako. My car was hit by a truck. Pero hindi ko naman matandaan how the accident happened.
And I'm still bothered when Gabriel Montreal hugged and kissed me and claimed me as his wife. Nagulat ako doon pero kasabay naman noon ay ang malakas na pagtibok ng puso ko. I don't know why. Even I couldn't explain what I felt at that moment. I know him. Magkababata kami at alam kong womanizer na siya even when we were still young. But I know he has a girlfriend named Carmela. Naririnig ko lang sa mga rumors sa school pero di ko pa iyon nakikita.
Then all of a sudden he'll just claim me as his wife?! How come? I asked my parents about it. They confirmed to me that he really is my husband now but I really couldn't remember how it happened. They told me that I was suffering from an unusual kind of amnesia where I could remember my past but all my recent memories were totally obliterated that is why I couldn't remember anything. All I could remember are my memories until I was in third year high school. After that, wala na.
Everything was erased. They explained everything to me pero parang tumatanggi naman ang isip ko sa mga information na sinabi nila.
My parents want me to live with Gab. Doon daw sa bahay namin pero tumanggi ako. Ayaw ko dahil natatakot akong makasama si Gab. Manyak siya! Hinalikan ba naman ako noong isang araw. Kahit na asawa ko pa siya, still, hindi ko naman matandaan iyong mga pinagsamahan namin. Hindi ko nga maisip na posibleng magustuhan ko siya in a romantic way. Maiilang lang ako sa kanya.
Araw-araw pumupunta si Gab sa bahay na hindi naman niya ginagawa dati. Bibisita lang siya. Mangungulit. Tapos tititigan ako kaya lalo akong naiilang sa kanya. Hindi ako sanay sa mga titig at pang-aasar niya kaya umiiwas ako. Although my curiosity is bothering me. I wanted to ask him about us. I wanted to know how we ended up marrying each other pero umuurong naman ang dila ko whenever I'm trying to approach him.
All I could remember was the fact that I hated him. Yes, I hate Gab dahil napakababaero niya. Kabi-kabila ang mga babae niya kahit na may girlfriend na siya. I could still remember when we were in sixth grade, bigla na lang niya akong hinila at hinalikan noon para makaiwas sa mga babae niya. Tapos sinabihan lang ako ng "thank you"! Ang kapal ng mukha niya! He stole my first kiss tapos thank you daw! Kaya galit ako sa kanya.
Tapos ngayon bigla ko na lang malalaman na mag-asawa na kami? Sinapian ba ako? Ginayuma niya? Ako mai-in love kay Gabriel Montreal? Paano? Hindi ko matanggap na ang stupid ko pala para ma-fall sa kanya and worst, pinakasalan ko pa siya! What had gotten into me?
Sumasakit lang ang ulo ko kapag pilit kong inaalala kung paano kami naging mag-asawa at kung paano ako na-in love sa kanya. Pero kapag nakikita ko naman siya ay para naman tinatambol ang dibdib ko sa kaba. My heart is always telling me that I know him. That everything that they told me were all true. But my mind is telling me otherwise. Nalilito na talaga ako.
I closed my eyes. Gusto ko pang matulog ulit. Pero napadilat ako bigla nang marinig ko ang boses niya kasunod ng isang malakas na feedback mula sa speaker. Ano iyon? Nanaginip ba ako?
"Abigail Laire Fernandez-Montreal! Honey, you're way too beautiful than Sleeping Beauty kaya gumising ka na, please."
Napakunot-noo ako. Ano'ng katangahan na naman ang ginagawa ng freak na iyon? Mabilis akong napabangon at lumabas sa terrace ng kwarto ko.
What the heck! Napanganga ako when I saw him sa garden sa ibaba ng kwarto ko. Nasa harap niya ang isang microphone na nakalagay sa isang stand at may katabi pa siyang speakers. Sa garden set naman ay nakaupo sila Travis, Calix, at isang lalaki na di ako familiar. Tinatawanan nilang tatlo si Gab.
"Good morning, honey," ngiting-ngiting sabi niya. "Kamusta ang tulog mo?"
"Mabuti naman pero nasira ang magandang tulog ko dahil ikaw ang unang nasilayan ng mga mata ko sa paggising ko." Narinig kong humagalpak ng tawa sila Calix.
"Sakit mo naman magsalita, honey," sabi niya na naka-pout pa.
I rolled my eyes. "Bakit ka ba nandito?"
"Haharanahin kita," malambing at ngiting-ngiting sagot niya.
Napatulala ako. Bakit ba ang ganda niyang ngumiti? Pero bigla akong natauhan nang mag-sink in sa utak ko ang sinabi niya. "Seriously? May nanghaharana ba ng ganito kaaga?"
"Sssssh...Wag na masyado mataray, honey. Just listen to me okay? This is for you. Favorite mo 'to eh." He swiped the screen of his phone na nakapatong sa speaker at may nag-play na minus one. Humarap siya sa mike and started singing a slightly jumpy song na parang matagal ko nang alam pero di ko lang matandaan.
Seriously?!!! Si Gabriel? Gagawa ng kalokohang ganito? Nababaliw na ba siya?
♪You're so pretty
when you cry, when you cry.
Wasn't ready
to hear you say "Goodbye".
Now you're tearing me apart, tearing me apart.
You're tearing me apart.
You're so London,
your own style, your own style.
And together we're so good.
So girl why are you tearing me apart,
tearing me apart?
You're tearing me apart.♪
Napatakip ako ng bibig sa pagpipigil na matawa dahil sa ginagawa niya. Si Gab ba talaga ito? Ano'ng klaseng espiritu ba ang sumapi sa kanya? Kung umarte eh feel na feel talaga niya iyong kanta na di naman bagay sa kanya.
♪Did I do something stupid?
Yeah, girl, if I blew it
just tell me what I did.
Let's work through it.
There's got to be some way
to get you to want me
like before.♪
Sheez! Laglag bigla ang panga ko nang bigla na lang siyang nag-exaggerate ng movements ng mga kamay sa sumunod na mga linya. Papikit-pikit pa at pahawak-hawak sa dibdib niya habang umiiling-iling ang ulo. LIKE SERIOUSLY?!!! Gusto ko nang humalakhak because never in my whole life na naisip kong magagawa ng isang Gabriel Montreal ang ganitong klase ng kalokohan.
♪'Cause no one ever looked so good
in a dress and it hurts
'cause I know you won't be mine tonight.
No one ever makes me feel
like you do when you smile.
Baby, tell me how to make it right?
Now all of my friends say
it's not really worth it.
But even if that's true,
No one in the world could stop me
from not moving on, baby,
even if I wanted to.
Nobody compares to you.♪
Suskupo! Magugunaw na ba ang mundo? Buti na lang malawak ang bakuran namin at malayo kami sa mga kapit-bahay dahil napakalaking kahihiyan ang pinaggagagawa ng fŕeaking moron na ito.
Iniihit ng tawanan sila Travis sa pinaggagagawa niya. Nakita ko pa ang mga maids na naglabasan at ayun sila sa baba, cheering Gabriel in his stupidity. Pati sila Mama at Papa ay nasa terrace na rin ng kwarto nila at pinapanood siya. Natatawa si Mama, napapailing naman si Papa habang nakangiti. Nakakahiya talaga siya!
Nakita ko siyang inalis sa stand ang mike at hinawakan na lang iyon saka itinuloy ang OA niyang body gestures habang kumakanta.
♪We're so Paris
when we kissed, when we kissed.
I remember
the taste of your lipstick.
Now you're tearing up my heart,
tearing up my heart.
You're tearing up my heart.
Did I do something stupid?
Yeah, girl, if I blew it
Just tell me what I did.
Let's work through it.
There's got to be some way
to get you to want me
like before.
'Cause no one ever looked so good
in a dress and it hurts
'cause I know you won't be mine tonight.
No one ever makes me feel
like you do when you smile.
Baby, tell me how to make it right?
Now all of my friends say
it's not really worth it.
But even if that's true,
No one in the world could stop me
from not moving on, baby,
even if I wanted to.
Nobody compares to you.♪
"Go, Sir Gab! Go, Sir Gab!" sabay-sabay na cheer ng mga maids sa baba. Lumingon pa si Gab sa mga ito and flashed his infamous charming smile. Tilian naman ang mga maids namin.
The heck? Ano 'to? Fans club niya?
He turned to me and smiled widely. "I love you, Abby."
"Yieeeeeeeeee!" nanunuksong tili ng mga maid namin.
I bit my lower lip habang ramdam ko ang pag-iinit ng buong mukha ko.
♪There's got to be some way
to get you to want me
like before.
'Cause no one ever looked so good
in a dress and it hurts
'cause I know you won't be mine tonight.♪
"Abby."
Napalingon ako sa likod ko. It was Gomer, wearing his pajamas. Palapit ito sa akin while holding my pillow. Sumilip ito sa ibaba. "Sira ulo. Istorbo sa tulog ko." He handed me the pillow and motioned his head down on Gabriel's direction.
Natawa ako. Nakuha ko agad ang gusto nitong sabihin. I threw the pillow on Gabriel. Sapol siya sa mukha. Halos mahulog sa upuan sila Travis dahil sa sobrang katatawa. Nakipag-high five naman si Gomer sa akin.
Napatigil sa pagkanta si Gab. "Ang harsh, Abby," nakangusong sabi niya sa akin. "Lagi mo na lang akong binabato ng unan. Try mo naman kayang ibato ang sarili mo sa akin," nakangising sabi nito.
Natawa ng malakas si Mama. "Abby, sagutin mo na nga iyang manliligaw mo para makakain na tayo."
"I agree," nakangiti at iiling-iling naman na sabi ni Papa.
"See? Did you hear them, honey? Sabi sa ten commandments, 'obey your father and your mother' daw," he said naughtily.
I gritted my teeth out of irritation. "Bwisit!" I removed one of my fluffy slippers and threw it on his direction kaya lang ay nakailag siya habang tawa nang tawa. Hindi ko tuloy maintindihan ang sarili ko ngayon. Kinikilig sa kanya ang puso ko pero nabubwisit naman ang utak ko. Nakaka-frustrate na. Gusto ko nang makaalala talaga.
******
It's kinda weird. First time kong gawin iyon, ang mangharana. Ngayon ako tinablan ng kahihiyan habang magkakasalo kami sa breakfast dahil lahat ng tao ngayon sa bahay na ito ay nasaksihan ang ginawa ko. Kahit nga ako ay hindi pa rin makapaniwala na nagawa ko iyon. Hindi naman din kasi sila sanay na makitang ganoon kakulit ang personality ko. Actually, kay Abby ko lang talaga usually ipinapakita ang mga kapilyuhan ko dahil sa kanya lang ako komportable na ilabas ang side na iyon ng personality ko.
Kaso wala eh, mahal na mahal ko talaga si Abby kaya dedma na lang ako sa kanila kahit pa ako ang sentro ng tuksuhan ngayon dito sa dinning table ng mga Fernandez.
Ngayon ko lang naisip na kapag pala talagang mahal mo ang isang tao ay magagawa mo kahit na ang pinakamalalang kabaliwan dito sa mundo. Nakakalungkot lang dahil mukhang di pa rin umepekto kay Abby ang ginawa ko kahit na pinagmukha ko nang tanga ang sarili ko sa harap ng maraming tao.
I looked at Abby while she's eating. Unti-unti na akong nawawalan ng pag-asa na maibalik ulit ang feelings niya para sa akin. Miss na miss ko na talaga ang asawa ko.
******
It was Saturday. May usapan kami ni Marcus na manonood ng sine. Marcus Hontiveros is my other bestfriend apart from Monique.
I was preparing myself to go when my phone rang. I expected it was Marcus but my forehead creased when the screen showed an unregistered number. Hinayaan ko muna hanggang sa matapos iyong tawag. Hindi ko kasi ugali ang sumagot ng calls from unknown numbers. Pero nag-ring ulit with the same number. I got curious. My mind was telling me to answer the call. It might be important or it might be an emergency call so in the end I slid my finger on the screen to answered the call.
"Hello?" I said but nobody's answering at the other end of the line. Kumunot ang noo ko. Nanggu-good time lang yata ito. Nakailang hello na ako pero walang sumasagot sa kabilang linya.
"Ano ba'ng problema mo? Kung hindi ka magsasalita diyan, ibababa ko na ito. Istor-" naputol ang sasabihin ko nang biglang may kumanta sa kabilang linya.
My heart automatically beat faster. Ni hindi ko magawang ibaba ang phone ko. I just find myself listening to a man singing. I couldn't help but smile when I heard a very familiar voice singing. This is the second time that he's singing for me pero ibang-iba ang pakiramdam ko ngayon dito kaysa sa kalokohang ginawa niya the other day.
♪How can I explain
The sorrow and my pain
I believe that you and I should be
Together once again
Every night I pray
That you'll come back to me
But the tears keep falling down my face
When you're not around
But now you're gone
Gone away
All I do is wait for you
Each and every day
Oh, I'm waiting for your love
I'm wondering where you are
Are you with another guy
Are you showing him your world
Oh, I'm waiting for your love
I want to see your smile
Brighten up my day
Yes I'm waiting for your love♪
I was just listening to him while sitting on my bed. Hawak-hawak ko pa ang dibdib ko. Hindi ko alam pero damang-dama ko itong kanta niya ngayon kaysa noong isang araw siguro dahil mas may personal touch ngayon at dahil kaming dalawa lang ang involved this time.
Parang may kung ano sa puso ko na hindi mabigkas ng isip ko while listening to him. Siguro dahil alam kong ako iyong tinutukoy niya sa kantang ito.
♪Many sleepless nights
I've waited by the phone
I'm wondering where you are tonight
If you're all alone
If i had another chance
I'd never let you go
My heart's been broken in two
And it's all because of you...♪
Hindi ko na namalayan na tapos na iyong kanta. Narinig ko na lang na siminghot siya tapos nagsabi ng...
"Abby, miss na miss na kita. Please try to remember me. Try to remember us. I love you so much, honey."
And the line went blank. Napabitaw ako sa cellphone ko. Hindi ko napansin na lumuluha na pala ako. What Gabriel said really hit me hard. Suddenly, I just felt my heart was missing him and it wanted to be with him.
******
It was my second time to do that. Ang haranahin si Abby. Hindi nga ako nagmukhang tanga sa harap ng ibang tao ngayon pero nakakahiya pa rin dahil ano na lang ang iisipin ni Abby tungkol sa pag-iyak ko kanina. Tangina! Nakabakla lang pero ano'ng magagawa ko? Mahal na mahal ko talaga siya.
I don't know what else I could do. I wanted her to be with me. I wanted to hold and kiss her. I'm missing her so badly. Gusto kong ipaalala sa kanya lahat pero hindi naman pwedeng pwersahin ang utak niya para makaalala.
Tangnang karma! Ang lakas gumanti! I may be easy-go-lucky before but now I became a frustrated, hopeful lover. I was a womanizer before. Wala akong pakialam sa nararamdaman ng mga babaeng iniiwan ko, pero ngayon, ramdam na ramdam ko kung ano ang tunay na kahulugan ng salitang iniwan. Puta lang, ang sakit-sakit pala. Nandiyan lang siya sa malapit pero hindi ko magawang ilapit ang sarili ko sa kanya.
Buwan na rin ang nakakalipas and I'm almost out of my mind. Halos ang ginagawa ko na lang ay sundan siya kahit saan siya magpunta. I'm so dàmn frustrated and I couldn't take this anymore. If she cannot remember me, I'm going to introduce myself to her again and again until her mind could remember me again.
"...even if time would come when my memory would fade away, always remember that you, Gabriel Joaquin Montreal, are forever buried deep inside my heart..."
Iyon ang sabi niya sa note niya doon sa sketch pad niya kaya hindi ako naniniwala na nakalimutan na niya ako totally. Gagawin ko ang lahat para maalala ulit ako ng isip niya dahil alam kong isip lang niya ang nakalimot. Hinding-hindi ako makakalimutan ng puso niya.
I really need to do this now. I need to make a move the soonest possible time. Bahala na kung makakasama sa kanya basta gagawin ko ang lahat makasama ko lang siya. Kung hindi niya ako kayang maalala, ako ang magpapaalala ng sarili ko sa kanya.
******
I'm waiting for Marcus. Usapan namin ay magkikita na lang kami dito sa parking lot ng mall dahil may binili pa ako sa department store. Magbabakasyon daw kami sa rest house nila sa Batangas with Nicz. Magba-bonding daw kaming tatlo.
Bigla ko na namang naalala si Gab at ang tawag niya kahapon. Halos hindi ako nakatulog dahil sa pag-iisip doon. Naiirita talaga ako sa kanya pero bakit kinikilig ako sa ginawa niyang panghaharana noong nakaraan lalo na iyong pagkanta niya sa akin kahapon sa phone? Nababaliw na yata ang utak ko. Pero kahit ano naman ang gawin ko ay di ko talaga maalala ang tungkol sa relasyon naming dalawa bilang mag-asawa.
I was checking the time on my wristwatch nang may biglang humintong van sa harap ko. Kumunot ang noo ko. Sa isip ko ay baka si Marcus na ito. Baka ito na ang sasakyan namin papuntang Batangas. Pero laking gulat ko nang bumukas ang pinto at lumabas ang dalawang lalaki na may takip ang mukha. Kinabahan ako. Kinuha nila ako at pilit ipinasok sa loob ng van. Nagwala ako. Nauntog pa ang ulo ko.
"Bitawan n'yo nga ako! Palabasin n'yo ako dito!" piglas ko. "Sino ba kayo? Ano'ng kailangan n'yo sa akin?!" sigaw ko. Sa pagkakaalala ko, wala akong kaaway pati na rin ang pamilya namin kaya sino naman ang magpapakidnap sa akin?
"Sorry, miss, napag-utusan lang kami," sabi nong driver. Kumunot ang noo ko dahil parang pamilyar ang boses nito.
*******
Songs:
Nobody Compares
By: One Direction
Waiting for Your Love
By: Stevie B.