CHAPTER 37.2.3
SEBASTIAN
Something is definitely going on with my wife. It's been two months, pero ewan ko ba, para ba siyang kinakabahan palagi sa tuwing magtatabi kami. Parang hindi mapakali na ewan.
Am I overthinking na rin ba? Hawang-hawa na rin ba ako sa kanya?
Sa tuwing tatanungin ko naman siya puro wala lang ang sagot niya.
Haist... ang mga babae talaga, ang hirap basahin!
I was in the middle of my work nang biglang dumating ang asawa ko nang walang pasabi! Tapos umiiyak pa siya!
What the hell?!
"Hey, what's wrong? Why are you crying?" taranta pang tanong ko. Agad din kasi siyang kumandong sa akin at ibinaon lang ang mukha niya sa leeg ko.
Umiling-iling lang siya at hihikbi-hikbing tumitig sa akin. Agad ko namang pinunasan ang luha niya at hinaplus-haplos ang kanyang pisngi.
"Tell me, what's wrong, huh?"
"E, kasi, namimiss na kita..."
Ano raw?
"W-hat?" Napatitig pa ako sa kanyang mukha at alanganing ngumiti.
That's just weird.
"Namimiss mo ako? Did I hear it right?" Hindi ko na napigilan ang pagsungaw nang maluwag na ngiti sa aking labi.
Well, that's sweet. Kakaiba kasi ang dating nang pagkakasabi niya. Like she really meant it. Not that she didn't mean it, it's just different. It felt different.
"Yes..." tumatangong sagot pa niya habang kagat-kagat ang kanyang labi.
"Oh-kay..."
Jeez... Anong nangyayari sa wife ko? Nababaliw na rin ba siya sa pagmamahal ko? Damn...
"Pero hindi ba ilang hours pa lang naman tayo nagkakalayo?"
"Ayoko nang malayo sa'yo, Sebastian..." Muli niyang ibinaon ang mukha niya sa aking leeg and sniffed me like what a dog usually do. Damn, she's creepy! "I missed your smell... This way, I feel better."
"Okay... You're freaking me out, my wife. Tell me, what's wrong?" Nakangiwi ko siyang hinarap at muling tinitigan ang kanyang mukha.
Well, she looked a little sad, but glowing. Beautiful as always.
"I just want to stay here with you."
"What about your job?" Kumunot lang ako.
"Ayoko munang pumasok."
Mmm... That's something new. She's definitely not my wife that I knew whose very hardworking.
"Are you sick? May masakit ba sa'yo?"
Okay, napa-praning ako. Ang labo kasi, e.
"No. I just want to be with you." Pagkasabi niya noon ay muli niya akong niyakap at ibinaon lang ulit ang mukha niya sa leeg ko.
"Okay... You can stay, but I have to talk to my investor. You can just sleep at the sofa."
"Ayoko d'un. Gusto ko rito sa tabi mo," pagpipilit lang niya at hindi pa rin bumibitiw sa akin.
"P-ero Baby, mag-uusap lang kami saglit."
"I am not going anywhere," mahinang bulong pa niya.
Haist... Parang bata naman maglambing nitong asawa ko. Nakakapanibago talaga...
"Sir, excuse lang po." Si Keisha na sumilip pa sa pintuan ng opisina. Gumuhit ang pag-aalangan sa kanyang mukha nang makita ang hitsura naming mag-asawa. Parang nahuhulaan ko nang nand'un na ang investor.
"Yes?"
"Nandito na po si Mr. Madrigal," nag-aalangan pa niyang pagbabalita.
"Send him in." Mabilisan ko rin namang pagdedesisyon.
"Yes, Sir." Tumango rin naman siya at umalis din kaagad.
"Baby, this will be quick. Promise."
"Ayoko," mahinang pagtanggi pa rin niya.
Aish! Lakas tama naman ng asawa ko! Haist...
"Are we going to stay like this when Mr. Madrigal comes in?"
"I don't care," mahinang sagot pa rin niya at nanatiling nakayakap pa rin sa akin.
Damn... She's driving me nuts...
Hindi nga nagtagal ay pumasok na si Mr. Madrigal na agad ding nagulat nang makita ang posisyon naming mag-asawa.
"Whoa... Am I interrupting you, guys?" nakangisi pang tanong niya.
"No. No... Please come in." Makahulugan ko pa siyang tinitigan at mas lalo lang lumuwag ang pagkakangiti niya.
"Oh well... Good afternoon, Mr. Greene," bati rin naman niya at pilyong ngumiti lang.
Jeez...
"Good afternoon, Mr. Madrigal. You may take your seat, please," pormal na sabi ko pa sabay senyas. Hindi pa rin mawala-wala ang ngiti niya sa labi.
"Am I at the wrong timing?" nag-aalangan pa niyang tanong.
"No." I rolled my eyes at nakangisi naman siyang tumangu-tango na para bang nakukuha na niya ang nangyayari. "What do you have for me?"
"Good news," ngiting-ngiti pang sagot niya.
"Good." Tumango ako habang inilalatag niya ang mga papel.
At ano pa nga bang aasahan? Talagang ni hindi man lang tuminag ang asawa ko sa pagkakakandong sa akin! Hindi rin siya nag-angat ng mukha para batiin man lang si Mr. Madrigal. Parang nakatulog na yata na ewan.
"By the way, may dinala nga pala ako para sa inyong mag-asawa. Niluto siya ng wife ko. It's a family version recipe of Carbonara."
"Carbonara?"
Nagulat pa ako nang biglang magsalita ang asawa ko at tinitigan si Mr. Madrigal.
"Y-es, Mrs. Greene," nakangiting sagot naman nito. "Good afternoon."
"Good afternoon," bati rin naman ng asawa ko sabay hawi sa kanyang buhok. "You're saying may dala kang Carbonara, Sir?" I literally dropped my jaw.
What the hell?
What the fuck is wrong with my wife?!
"Yeah, Mrs. Greene..." Alanganin pang napatango si Mr. Madrigal. "You wanna try? Nasa table lang ni Ms. Keisha."
"Oh, I love Carbonara!" masayang sabi pa niya kasabay ang mahinang palakpak. Namamanghang umawang ang labi ko dahil sa sobrang pagkagulat sa mga nangyayari.
What the hell is happening with her?
"Whoa... I am happy to hear that, Mrs. Greene. Wait right here and I'll have Ms. Keisha prepare it for you." Tangka pa sana siyang tatayo, pero pinigilan rin siya ng asawa ko.
"Don't bother, Mr. Madrigal. I'll just go get it myself." Noon na siya umalis sa pagkakakandong sa akin at lumabas na ng opisina.
Nang sa pakiwari ni Mr. Madrigal na hindi na siya maririnig ng asawa ko ay tsaka siya nagtatakang nagtanong.
"I hope you don't mind my asking? Is she pregnant?"
"Excuse me?"
"Is she pregnant?" ulit pa niya.
"Yeah, I hear you, but I don't think so..."
She just had her contraceptive injection...
"Is she pigging out like that at home?"
Is she? Shit.
"I-I don't know... Parang parehas lang naman ang kain niya, pero madalas nga lang magutom. Kahit gabing-gabi naghahanap ng pagkain..."
Oh... Could she be? But that's impossible...
"Oh well, naitanong ko lang naman. Biglang nabuhayan ng dugo nang makarinig ng pagkaing gusto niya, e," natatawang aniya. "Ganyan din kasi ang asawa ko on her first trimester."
"Oh..."
Nah, that's impossible. Alam kong ayaw pa niyang magka-baby kami kaya nga nagpapa-inject pa siya.
"Well, anyway, I'm sorry about that. Let's just get back to business." Pagbabago rin naman niya nang usapan at wala ako sa sariling tumango.
"Yeah, of course..."
After that brief conversation with Mr. Madrigal ay tsaka bumalik ang asawa ko sa opisina. Naghihimas siya ng tiyan na para bang busog na busog.
"Ang sarap ng Carbonara ni Mr. Madrigal," ngiting-ngiti pang sabi niya habang panay pa rin ang himas sa tummy niya. "One of the best I've ever tasted."
"Oh really?"
Wala ako sa sariling pinasadahan nang tingin ang kanyang tiyan at puson. Pero parang the parehas lang din naman.
Ay gago! Alangan namang lumobo na lang bigla ang tiyan niya! I rolled my eyes with the thought. Jeez... This is crazy!
"I noticed ang gana mo yata kumain lately..." pasimpleng usisa ko pa.
"Oo nga, e. Nakakastress kasi sa work," sabi pa niya sabay kandong ulit sa akin at hinalik-halikan na naman niya ako sa leeg. She snuffled me again. "I so love your smell, my husband..." I felt her smiled on my neck bago niya ulit ako titigan na tila tumatagos sa kaluluwa ko.
She's really freaking me out! Is she sick?
"Are you sure you're okay?" Hindi ko na naman mapigilan ang magtanong.
"Yes, I am. Bakit? Mukha ba akong hindi okay?" Ngumuso pa siya at nagtatakang tumitig sa aking mukha.
"Yeah... well..." nangangapa ko pang sabi. I wanted to ask her, but I didn't have the courage. Shit.
"I want you inside me right now, Sebastian..." she seductively said.
"Oh-kay..." awang ang labi kong ibinalik ang titig sa kanya.
That one too.
Parang lately ang hilig niya sa sex. It's not that I am complaining or anything, it's just not her. I was actually enjoying our bed lately dahil nasasabayan niya ako.
"Right here?" kunot-noo ko pang tanong.
"Yes, right here..." pabulong pa niyang sagot. And right there and then she started nibbling on my neck giving me soft love bites.
Jeez, Ady!
"I have another investor in ten minutes..." nag-aalangang sabi ko pa sabay sulyap sa wallclock.
Actually, I think he's about to come anytime now. Shit!
"This can't wait..." sabi pa niya sabay hubad sa kanyang undies!
Nanlaki ang aking mga mata at tarantang kinuha ang remote ng pinto.
What the fuck?!
"Hey, what are you doing?!" Agad kong pinindot ang double lock button sa remote control at mangha pa ring tumitig sa asawa kong walang balak tumigil.
"I need you right now, Baby..." Lumuhod siya sa harapan ko at mabilis na tinunton ang zipper ng pants ko!
Oh, Gad!
"No, Baby! I have a meeting," pigil ko pa. On time pa naman ang susunod na investor ko!
"Tinatanggihan mo na ba ako ngayon?!" she asked, teary-eyed.
Holy fucking shit!
"No, Baby... No!" Agad ko pa siyang inalalayang tumayo at kinandong. "I wanted to make love to you more than you can imagine. I wanted nothing else, but do it with you. But today, he's a very important investor and I don't want him to wait."
"You don't want me anymore! Siguro nagsasawa ka na sa akin!" maktol pa niya sabay tahimik na umiyak.
At bago pa man ako makapagsalita ulit ay mabilis na siyang nakaalis sa kandungan ko at padabog na naglakad palayo sa akin! Fuck!
"Baby, please, stop!" habol ko pa, pero naalala kong nakabukas na nga pala ang zipper ko at napihit na kaagad niya ang pinto para magbukas! Fuck!
"Baby, come back! Fuck!" sigaw ko pa, pero hindi ko na siya nahabol at nakaalis na siya kaagad ng gan'un-gan'on lang!
What the hell did just happened?
Agad kong dinial ang number ni Raul at sumagot naman siya kaagad.
"Nakita mo si Adison?"
Yes, Sir. Uuwi na daw po siya, sagot naman niya.
"Can you send her back?"
Narinig kong kinausap ni Raul ang asawa ko, pero isang matigas na no lang ang narinig kong isinagot niya!
Aish! ang sensitive naman!
Sir, ayaw po...
"Okay, basta ihatid mo na lang siya. And please, bantayan mo. Baka mag-alsa balutan na naman 'yan."
Sir?
Of course, sino ba namang hindi magtataka sa sinabi ko? Pero wala akong masabi sa mood ng asawa ko!
"Just do what I said okay?"
Yes, Sir.
That's when I hanged up.
Saktong pagkababa ko ng cellphone ay sumilip na si Keisha kasunod ang American Investor na si Mr. Cromwell.
"Good afternoon, Mr. Greene," pormal na bungad pa ni Mr. Cromwell.
"Good afternoon, Mr. Cromwell." Sinalubong ko rin naman siya at agad na kinamayan. "Have a seat please." Senyas ko pa sa katapat na upuan at sabay signal rin kay Keisha na mabilis din namang naunawaan ang ibig kong sabihin.
Umikot ako pabalik sa table at gan'un na lang ang pagkamangha ko nang matapakan ang lingerie ng asawa ko!
Fuck! Umalis siya nang walang underwear?!
"Are you okay, Mr. Greene?" nagtatakang tanong pa ni Mr. Cromwell habang nakakunot-noo.
"Oh yes, of course. I just drop s-omething..." Pasimple pa akong yumuko at kinuha ang undies ng asawa ko at isinuksok sa bulsa ko. "So, how are you, Sir?"
That's when I tried to focus my attention on business. Gusto kong matawa na ewan sa isiping walang underwear ang asawa kong umuwi. I just hope maayos siyang umupo! Aish!
*********
Awww... matatapos na talaga ang LSG... super spoiler ang posting ko ng CAPTIVATED BY TYRONE GREY LOL XD hindi ko naisip na nagbigay ako kung sino ba si Tyrone dun! hahaha anyway, ok lang naman at alam kong babasahin nyo pa rin naman ang ending diba? 2 postings left and goodbye LSG na.
Eto pang isa, naiwala ko yung dedication list ko (mejo burara ang ate nyo LOL). 3 slots for chapter 37... pipili na lang ako sa pinaka honest na review ng LSG sa comment box or message board. Hindi ko na rin kaya magbuklat pa sa inbox, medyo madami na din nagme-message and nagpapasalamat po ako sa magagandang sinasabi ninyo.
So ayun, salamat sa lahat! Mahal ko kayo! God bless everyone! mwaaaahugsss!
<3 ate dean