Beni sevdiklerimle tehdit ediyordu..!
…
Biraz düşündüm. Demek ki ünüm yayılmıştı. Hoş değildi. Herkes aban bu şekilde mi ulaşacaktı? Hem ben niye sürekli katil bulmak zorundayım ya? Benimde bir hayatım var.
Ceset görmekten psikolojim bozuldu be! Parşömene kısa bir bakış attım.
“pekala kimsin ve nerde yaşıyorsun?” dedim.
Duyacağından emindim. bana parşömen yollayabiliyorsa mutlaka duyabilirdi de. yani duyardı değil mi?
“Mary peisn. Paris’te yaşıyorum.” Yazılar silinmişti ve yeni yazılar belirmişti.
“en yakın zamanda gelmeye çalışacağım” dedim ve içeriye girdim.
James’in yanına oturdum ve pastamı yemeye başladım. Bir rahat bırakmadılar ki pastamı yiyeyim!
:::Yazardan:::
Amanda tereddüt duygusunu saklamak amacıyla emin adımlarla kahinin evine girdi. Kahin kadın amanda’yı gördüğünde yüzünde alaycı bir gülümseme oluştu. Amanda 23 asırlık hayatında ilk defa bir kahine geleceği öğrenmek için geliyordu.
Kahin kadın boş bir koltuğu gösterdi ve masanın başına geçti.
“kurt köken amanda Mongrel… bu ziyaretini neye borçluyuz bakalım?” dedi aynı alaycılıkla.
Amanda kadının alaycılığından rahatsız olmuştu, ama şuan kadına ihtiyacı vardı. ters bir şey söylememek için kendini zor tutuyordu. Boğazını temizledi ve donuk bakışlarını kadına yöneltti.
Kadın bunu hiç umursamamıştı. Amanda’nın ne kadar kötü biri olduğunu bilse de ondan korkmuyordu çünkü öleceği zamanı biliyordu.
“gelecek hakkında bilgiye ihtiyacım var teresa” dedi amanda sakin kalmaya çalışırken.
“gelecek değişkendir amanda, geleceğini öğrenmek için birşeyler feda etmen gerektiğini biliyorsun neyin var?” dedi kahin teresa.
Teresa en iyi ve en güçlü kahindi. Karşılıksızda hiçbir büyüyü yapmıyordu.
“hayatına karşılık bilgiler” dedi amanda ürkütücü tonda.
“beni öldürürsen bilgi alamazsın, başka bir şey amanda. Cimrilik yapma” dedi kadın.
Amanda bunun olacağını tahmin etmemişti. Kadın ondan korkmuyordu. Kadına da zarar veremiyordu. Öfkesi elle tutulur cinstendi. Cebinden eski bir yüzük çıkardı. Ailesinden kalan bu yüzüğü bu iş için feda etmesi de öfkesini artırıyordu.
“güzel, çok güzel.” Dedi kadın yüzüğü eline aldıktan sonra.
Kadın yüzüğü cebine koyduktan sonra önünde bulunan içi kan dolu tabağa birkaç renkli taş attı. Kanın rengi siyaha döndüğünde kadın kanın içine bir avuç kül attı. Kan yanmaya başladığında amanda’nın yüzü kasıldı. Bu onun için iyiye işaret değildi.
Ateşin üstündeki dumanda şekiller oluştu. Eski yunan harfleri ile yazılan yazılardan amanda hiçbirşey anlamıyordu. Ateş söndüğünde kahin amanda’ya mutlulukla baktı.
“savaşın sonucunu öğrenmek ister misin? Hani şuan orda olman gereken savaş. Hani eşinin sana karşı başlattığı tür savaşı…” dedi kadın alayla.
Chris Elizabeth’e inanmış ve amanda’nın caniliğini öğrendiğinde savaş başlatmıştı. Artık aralarında hiçbir bağ yoktu.
“sus, bunu öğrenmek istemiyorum! Başka bir şey söyle” dedi amanda.
Çünkü kaybedeceğini biliyordu. Chris savaşta adildi, dürüsttü, güçlüydü, iyi bir liderdi. Amanda hile yapıyordu, yalan söylüyordu, caniydi. Bu iki ayrı karakterin evliliğinden ortaya çıkan 3 melez vardı ne yazık ki.
“Elizabeth… türü… biliyor, herşeyi… kökenliğini alacak… en büyük düşmanın kızın” dedi kahin transa girdiğinde.
Amanda dişlerini kırarcasına sıktı. Chris ile aralarının açılmasının nedeni de Elizabeth’di. Şimdi de kökenliği miydi? Buna asla izin vermezdi. Kökenliğini kaybetmek için birini öldürmesi gerekiyordu. O da bunu yapmayacağına göre hiçbir sorun yoktu… tabii ona göre.
“Hilda ve felix’in gerçek ailesi olduğunu biliyor mu?” dedi amanda.
En büyük korkusu hilda’nın Elizabeth’i ondan almasıydı. Elizabeth güçlüydü, değerliydi onu kaybetmemeliydi.
“biliyor, senin bilmediklerini biliyor, ona düşman olursan… seni ortadan kaldırır. O… gidiyor. Bir yere, tehlikeli bir yere ölecek” dedi kahin.
“ölecek mi? Nereye gidiyor söyle!” dedi amanda ayağa kalkarak.
Kahin kadın trans ’tan çıkmıştı. Şaşkınca amanda’ya bakıyordu. Kızı sevmeyen o değil miydi?
“bilmiyorum, orası kesin değil. Ama ölecek. Ölüme gidiyor” dedi kadın.
“lanet olsun ne zaman?!” dedi amanda.
Elizabeth ölürse felix ve Hilda onu öldürürdü. Kimse de amanda’nın parçalarını bulamazdı. Hatta kurt türünü bile dünya üzerinden yok edebilirlerdi. Kızlarını çok seviyorlardı.
“kızın 18 yaşına girmesine ne kadar var?” dedi kadın.
“2 ay niye?” dedi amanda ellerini saçlarından geçirerek.
“2 ay içinde onunla arandaki buzları erit, yoksa senin için iyi olmayacak. Kızı yöneten kötü bir ruh var. Konuşmasına, hareketlerine karışıyor. Felaket yakın ama bir o kadar da uzak.” Dedi kadın.
“Asteria olmayı reddetmeyecek ama sürüne yani alfa sürüne katılacak” diye de devam etti kahin.
“ne? Nasıl? Neden?” dedi amanda şaşkınlığını gizleme gereği bile duymamıştı.
“herşeyi de benden beklememek lazım amanda. Onu da sen öğren. Kızı sevdim. İyi kalpli ve saf senin aksine.” Dedi kadın ve derin bir nefes alarak devam etti.
“gelecek değişkendir, bir şeyden eminim biri ölecek engellenemez. Ama kim olduğu değişken” dedi kadın ve kan dolu tepsiyi yere döktü.
Kan yerde süzülerek garip bir şekil oluşturduğunda amanda umursamadan evden çıktı. Kapıda bekleyen alfa sürüsüne tehlikeli sayılabilecek bir gülümseme yolladı.
“öldürün” dedi sadece.
Peter ve diğerleri yavaş adımlarla eve girerken kahin gülümsedi. Bugün amanda yüzünden öleceğini biliyordu. Ölüm yakındı.
Yerde oluşan şekle baktı ve gülümsemesi büyüdü. Kan bir eyfel kulesi şekli ortaya çıkarmıştı.
“paris” dedi kadın mırıltıyla.
Elizabeth’in nereye gideceği ve nerde öleceği belli olmuştu. Paris… ne yazık ki amanda bunu duymamıştı ve gitmesine engel olamayacaktı..!
:::Elizabeth Mongrel:::
Daisy ile umutsuzca James ve çocukları izliyorduk. Evin altını üstüne getirmişlerdi. Yastık savaşı yapıyorlardı. Neredeyse akşam olacaktı. Kuzenlerim nerde kalmıştı.
“bir şey olmaz merak etme” dedi James yanıma geldiğinde.
Savaştan haberi olmalıydı ama ben o savaşta olmak istiyordum. En önemlisi bu savaş nerden çıkmıştı ve kimlerin arasındaydı?
Şuan buna kafa yoracak değildim. Kapı çaldığında Daisy kucağımda olmasına rağmen koşarak kapıyı açmaya gittim. Kapıyı açtığımda tüm kuzenlerim sapasağlam karşımdaydı. Rahatlamışçasına nefes verdim.
Üstlerinde kan olmayan tek bir yer bile yoktu. Endişelenmiyordum çünkü iyileşmiş olmalıydılar. Çocuklar içeriden yanımıza geldiklerinde ailelerine sarılmak için dışarıya çıkmaya çalışmışlardı ama James’in büyüsü yüzünden çıkamamışlardı.
James büyüyü bozunca hepsi aynı anda mutlulukla ailelerine sarılmışlardı. Daisy’i de annesine verdikten sonra kapıyı kapattım. Sadece James ve ben kalmıştık. İyi değil, hiç iyi değil
“ah, şey bende gideyim o zaman. Görüşürüz okulda yani, yarın okula gelicek misin?” dedi sonrada saçmaladığını fark ettiği için dudaklarını birbirine bastırdı.
“uyanabilirsem tabii gelicem” dedim gülerek.
“tamam gidiyorum ben” dedi kapıyı göstererek.
“tamam” dedim tek kaşımı kaldırarak.
“tamam?” dedi sonra geri geri yürüyerek kapıdan çıkmaya çalıştı.
Ama sadece çalıştı çünkü kapı kapalı olduğu için kapıya çarpmıştı. Gözlerimi kıstım ve gülmemeye çalıştım.
Sinirle kapıya baktı ve başını tutarak kapıyı açtı. El salladı ve gitti. O gittikten sonra kahkahamı tutamamıştım. Neler yapmıştı öyle?
Şu paris işine kanım kaynadı gibi. Hem biraz uzaklaşırım burdan hemde parisi gezerim. Orda da bir lise de eğitimime devam ederim. İnsanların içinde olmayı özlüyorum. Zaman kaldıkça da şu katili ararım.
Ama benim vampir okulundan kaydımı almama izin vermez kimse. O zaman bende… okuldan atılmamı sağlarım!
Yapabileceğim o kadar çok şey var ki..!
Bekle beni paris ben geliyorum!
***
Sahte melez yakında final olacak!