"I love you. I can't remember when I fell in love with you but very naturally, I had fallen in love with you before I knew it. The first time I met you, you were a strong and kind boy. You always protected me."
― Makoto Shinkai, 5 Centimeters per Second
****
Kabanata 19 - Protect You
Hailey's POV
HE lool into my eyes and I saw his eyes were full of passion. His hands were thoroughly caressing my skin, sending up unknown emotions through my body. His low-toned voice provoked my ears. I didn't feel any fear, the only thing going through my mind was 'HE WAS HERE'. Something created a fuzzy warm feeling somewhere deep inside me.
At one moment, nakayakap na siya sa likuran ko. Nagsimula na namang magharumentado ang puso ko. Para akong napa-paralyze sa nangyayari. Ano ba ito, kinakabahan ako na ewan!
Lalo na nang maramdaman ko ang init nang hininga niya sa leeg ko. His lips almost touching my skin.
"Bakit ba lagi mo akong pinag-aalala, wifey? You always makes me go crazy!", bulong niya sa tainga ko with his raspy voice dahilan upang mapapikit ako ng mariin.
Iniikot niya ako upang pumaharap sa kanya. Yung dati niyang cold looks, cold gaze and dark aura naging kakaiba. His eyes were innocent. He looked somehow sorrowful.
"Hubby...", namumula kong sabi. Bakit ba nahihirapan akong bigkasin ang iisang salitang iyon?
Namilog ang kanyang mga mata.
Hinigit ko ang aking hininga sa pag-iwas ng titig sa kanya. It was all just crazy. I never felt so vulnerable as today.
"Don't run to me anymore. Don't leave by my side. I'm not going to lose you. You get it?"
Kinuha niya ang dalawang kamay ko saka iyon inilagay sa magkabilaan niyang pisngi. Nag-init ang pisngi ko, siguro ay kasimpula na iyon sa hinog na kamatis. He smile at me warmly. This is really weird!
Para kaming teenager na naglalandian!
Pagkuwa'y hinalikan niya ang kamay ko before pulling me into a hug. Ang init ng yakap niya at pakiwari ko ay safe na safe ako sa kanya. Malalim ang naging buntung-hininga ko.
"I don't want seeing you hurt."
"I-I..uhm", I couldn't utter a word!
Hindi ako nagulat ng unti-unting bumaba ang mukha niya sa mukha ko. He kissed me gently and I didn't back away. I didn't push him. It felt good. His kisses were like oxygen. His lips were like my lungs. Dumiin ang pagkakahawak ko sa shirt niya nang lumalim ang halik.
After the kiss, I was looking at him confused. I backened away from him nangg ma-realize ang ginawa namin habang hawak ko ang nabasa kong labi. My heart keep thumping. It pounds fast and loudly. I was then nervously fidgeting my fingers, when I gazed at Hunter, his eyes become apologetic.
May panibagong damdamin ang umusbong sa akin. Nagugulumihang napailing ako upang iwaksi ang gumugulo sa aking isipan.
Ang katahimikan ay makapal sa likod ng ugong ng air-conditioning. Pagkuwa'y naramdaman ko ang isa niyang kamay sa aking balikat.
Napa-angat ang mukha ko. Napabuka ang bibig ngunit walang anumang salita ang lumabas mula roon. Para bang may kung among bagay na nakaharang sa aking lalamunan upang pigilan ang tunog sa paglabas sa salitang nais kong sambitin.
Iginiya niya ako sa kama upang umupo. Saglit kaming binalot ng nakabibinging katahimikan at upang mapawi ang kabang bumabalot sa akin ay inabala kong umikot ang aking paningin sa VIP room sa isang hotel sa Italy. No choice ako kundi ang makasama sa iisang kwarto si Hunter upang hindi magtaka ang mga tauhan niya.
Namuo ang isang pangungusap sa utak ko. Ang katanungang paulit-ulit kong isinasambit sa kanya. "Hunter Louis Sylverio, sino ka ba talaga?"
Matagal. Hindi umiimik ang aking asawa. Hindi rin ako kumibo. At ganap na lumukob sa aming muli ang katahimikan--- katahimikan nang lumao'y binabasag ng huni ng kanyang mobile phone. Ngunit hindi niya iyon pinansin at hinayaan na lang matapos ang tunog.
I sigh, I just wanted to get things over with.
Hunter remained silent, he was sitting in the bed beside me, keeping a fixed gaze on his hands. His eyes half closed.
I just gave my sympathetic look and a half smile. "It's okay if you doesn't want to tell me. Hindi naman kita pinipilit. Curious lang kasi ako sayo. Alam mo bang puzzle ka sa akin na ang hirap kong sagutin? Para kang bugtong. Isang misteryo."
Nagmulat siya ng mga mata. His hand approached my face and he gently brushed a strand of my hair aside. My heart beats abnormally again. How could someone makes me feel this way with just one touch and one look? This was all new to me.
"H-Hunter.."
"Ito lang ang masasabi ko, Hailey..", muli niyang kinuha ang aking palad at dinala niya sa kanyang labi leaving a delicate kiss bago ito muling nagsalita. "Just promise me you won't freak out when I tell you everything, okay? Promise me that you will stay the same after hearing it, okay?"
"Okay. I promise. Pinky swear!", sabi ko habang hinahanda ang aking sarili sa kung ano mang sasabihin nito.
"Ang mga bagay na nasaksihan mo sa hideout ni Trent Cross, is the kind of thing that happens everyday.", panimula niya.
Nakagat ko ang labi ko. Sinasabi niya bang normal lang sa kanya ang pumatay? Ang kaguluhan? Ang mga dugo? Ang pulbura?
"I'm a part of an organization called The Beehive clan, that has been passed to me through generations."
I looked at him clueless. Nalilito. At sa mga sinasabi niya, sa bawat salita, nagfi-freak out nga ako. Para bang gusto ko siyang tumigil dahil unti-unti kong nalalaman ang tunay niyang pagkatao.
"And Trent? He's also a part of a rival clan. He is the boss of the Red Dragons. At sila ni Vito ang mortal na kaaway ng clan. We have a rule to follow: To gain and protect. In our family, we protect each other. Kapag napahamak ang isa, lulusob kaming lahat para maipaghiganti siya. Our clan is a family. We are brothers. And we gain money to expand our power."
Napalunok ako. Isa ba siyang...?
"Nabubuhay ako sa malaimpiyernong mundo, wifey. It's a ruthless and cruel world. We are all monsters. A devil. We are like a cat and a mouse searching for a prey. I couldn't get out even I wanted too. Pag ginawa ko iyon, mapapahamak ang clan."
"P-Pumapatay ka?"
"Sometimes the only way to protect someone is killing. We have no choice, Hailey. Pag hindi kami lalaban kami ang mamamatay."
Napapikit ako. Gusto kong bumalik yung time na wala akong alam tungkol sa kanya. Yung mga panahong itunuring ko siyang puzzle at misteryo sa akin.
"Isa kang gangster? Yakuza?!", singhap ko.
Isang tawa ang kumawala sa bibig niya. "I'm a mafia, wifey. Your husband is a mafia boss."
Nalaglag ang aking panga. MAFIA? WHHAAAT?? So, I married a mafia boss?!
I looked at him timidly mixed emotions swirling within me.
"At proprotektahan kita from now on. I promise to keep you safe. Now, natatakot ka ba sa akin?"
Ang totoo oo!. Sino ba namang hindi, mafia kaya to! Ngunit kahit papaano ay alam kong mabuti itong tao.
Nagtapang-tapangan ako saka ko siya tinaasan ng isang kilay. "Hindi ako takot sayo. Eh, ako naman ngayon kung mafia ka?"
Mafia. Nakakapangilabot. Nakakagimbal. Kaya pala andami niyang men in black na kasama. That's explain everything.
"That's good to hear.", narinig kong sabi ni Hunter. "Dahil sa lahat ng nakalaban ko, sayo lang ako natakot ng sobra."
"D-Dapat lang! Haha.", pinipilit kong huwag magbago ang aking tinig.
I bit my lips. Inakbayan niya ako. "Matulog na tayo.", he teases.
Sa sinabi niyang iyon bigla ko siyang itinulak.
My heart twists as I see his eyes brought a smile. He's a real pain in the ass.
"Why were you tense?", yumuko siya sa aking harapan habang nakaupo ako sa gilid ng kama. Ngumisi ito at natutuwa sa pamimikon sa akin. He is somewhat menacing, an almost sadistic smirked on his face.
"Hai-ley...", he enouncing my name.
Sinamaan ko siya tingin. "Pwede ba, l-lumayo ka sa akin! Nababaliw ako kapag dumidikit ka, eh!"
He rolled his eyes. "Paano kung sabihin kong ayoko? May magagawa ka ba para pigilan ako?"
"What do you want?"
"Sleep."
"Matulog ka sa couch."
"No. I want to sleep with you tonight."
Muli ko siyang itinulak palayo. Kinilabutan ako sa sinabi niya. Kinuha ko yung unan sa gilid at hinampas iyon sa kanya. "Lumayo ka sa akin kung ayaw mong balatan kita ng buhay!"
"Wow. Someone's moody. Pero that's my final answer. I'm sleeping with you tonight whether you like it or not."
"Ano? No way! No no no no way!", I scoffed.
"Yes, Yes."
"Ang kulit mo, Hunter!", I replied with sarcasm.
Pinisil ni Hunter ang tungki ng ilong ko. "Ang cute mo kapag naiinis. Awhh, wook at my wittle baby, thinks she can contwol meee...", aniya habang nagbe-baby talk.
Shit. Nakakainis na siya!
Pinisil niya pa yung pisngi ko nang hindi nakuntento sa pagpisil sa ilong ko. Binu-bully niya ako.
"Hindi tayo pwedeng magkatabi!", I burst out. He didn't even flinched. I was pretty use to be temper by now.
He gave me a dirty look. Nakakaloka yung titig niya at yung ngisi niya kakaiba.
Tumatawa siyang pinitik ang noo ko. "Ang dumi ng utak mo. Oo, I want to sleep with you pero tulog lang. Ano bang iniisip mo? Pervertive girl. Tsk. Tsk, my wife is sooo naughty.", piercing her with his cats-eyes, almost semi-translucent.
Inikot ko ang aking mga mata upang ipakita na hindi ako naaapektuhan sa kanya subalit nanginginig naman ang tuhod ko. Pakiramdam ko nabawasan iyon ng joints at parang mako-collapse ako any minute now.
"I'm so much more innocent than you, wifey. Now, get to bed, honey.", aniya ng humiga ito patagilid habang hinahaplos pa yung kama.
Nakagat ko ang labi ko. Seriously?!
Napuno ng mga paruparo yung tiyan ko. Sa dami nila, nag-multiply na ata. It accessed because of emotions.
Hunter was grinning deviously as he continues to irritate me. The atmosphere was awkward as I stare him uncomfortably. He made me feels... nervous. I get a starry sense of foreboding when he looked back at me.
A small, devilish smirked, his dazzling eyes, somehow, forbid myself to look away. I was trap in his kitty eyes.
'Hailey, umiwas ka. Umiwas ka. Don't let him get on your nerves.', sigaw ng utak ko sa aking isipan.
"What's the matter, wifey? Never seen a sexy mafia before? Your so lucky having me as your husband."
Napangiwi ang aking labi. Hunter's nickname? Yabang! Gusto ko siya sakalin sa kanyang kayabangan. Lagi niyang ipinagmamalaki sa akin kung gaano siya kagandang-lalaki. Guwapong-guwapo talaga sa sarili ang isang ito.
Nang mayamot siya sa kakahintay, bumangon na siya at tinungo ang aking kinatatayuan. Ganoon na lang ang singhap ko nang itulak niya aming sarili sa kama kaya tuluyan kaming napahiga. Tatayo na sana ako ng hilahin niya ako pabalik. Kinorner niya ako gamit ang tila mga ahas niyang braso na pumalipot sa beywang ko.
Lalo tuloy akong kinabahan! Lalong lumakas yung tibok ng puso ko. It will soon jump out of my chest. Sana lang hindi niya marinig ang tibok non. Kundi mababaliw ako!
I don't know what's happening to me. Para bang hinawaan na ako ni Trent sa pagiging psychopath. One minute I'm yelling at him and the next I'm staring at his red lips like a lunatic. Bakit ba bigla siyang nagiging irresistible?
Napahawak ako ng mahigpit sa kanyang braso nang magsalubong ang mga mata namin. Walang gumalaw sa amin. Parehas kaming pinamulahan. Patuloy lang ang titigan namin sa isa't-isa. At nahihipnotismo ako sa kanyang titig. Promise, nawiwindang na ako ng sobra-sobra.
"Sleep.", he sounds so good. He's voice is adorable.
Umiling ako at nagpumilit na kumawala sa kanyang bisig. "Ayaw ko. Doon na lang ako sa couch."
"Nope. Hindi kita hahayaan."
"Hubby!"
"Struggle and I'm going to kiss you", banta ni Hunter.
Bago pa ako maka-kontra ipinikit na niya ang kanyang mga mata at lalong hinigpitan ang mga braso niya sa beywang ko upang makasiguradong wala nga akong takas. "I'll protect you, Hailey."
"Promise?", tanong ko na may halong biro.
Obvious naman kasi ang sagot. Iniligtas na nga niya ako sa kamay ni Trent di ba?
He pulled me closer. "Always."
****
Hunter's POV
I STARED at her delicate sleeping figure. She was beautiful. To me, she's perfect. Pinanonood ko lang ang tahimik niyang pagtulog, binubusog ang aking mga mata sa babaeng katabi ko. Inalis ko ang ilang hibla ng buhok na humaharang sa kanyang mukha saka iyon iginilid sa kanyang tainga. I brought my hand up to her face stroking it gently.
Labis ang ngiti ko nang yumakap ito sa akin at sumiksik sa akin. Para siyang bata na may kayakap na malaking teddy bear. Kahit tulog ito, it amazed me that she managed to look this gorgeous. Dumausdos ang aking palad sa mukha niya.
Sumilay ang ngiti sa aking labi nang nakawan ko siya ng smack na halik. Dampi lang iyon. At tuwang-tuwa ako kapag nakakanakaw ako lagi ng halik sa kanya.
A thought pop in my head. I could finally make her love me. I could finally fully claimed her as mine. Finally be with her as close like this. I'm not planning to let her go. Never. And if that Trent thinks he can just come and steal my property I've come across the whole world to kill him and that a promise I'll keep.
"Hailey.. You're mine. My property. I own you. I love you..", bulong ko sa kanya matapos ko siyang halikan.
Niyakap ko siya saka nagpasyang matulog na din.
_________