"There's nothing more dangerous than someone who wants to make the world a better place."
― Banksy
***
Kabanata 18 - Mafia War
Hunter's POV
"I want you and Xander to head at the Red Dragons pub. Kung isa sa mga tauhan niya ang makita niyo, kill that bastard and if our guys are still alive try to rescue them. Now, move!", utos ko sa kanila.
Tumago kami sa madidilim na parte ng hideout ng naturang building habang ang iba naman ay umakyat sa bawat pader matapos ihagis paitaas ang lubid na may kawit na metal sa dulo.
Reaching the foot of the stairs, nakita ko ang mga Red Dragons na nakahalata sa aming paglusob. Nakipagpalitan sila ng putok ng baril sa aking mga tauhan. Taking cover behind the walls I started shooting the other guys pagkuwa'y hinanap ng aking mga mata si Lennox. I spotted him behind the pool table na busy na nakikipag-palitan din ng putok ng baril sa kalaban.
I carefully crawled over to them. "Kailangan kong maka-alis dito. Kailangan kong makapasok sa loob."
"I know, but we're surrounded", aniya. "If we walk out we will die."
"Maybe if you distract them I can get out of here.", I suggested.
Tumango si Lennox at tinawag ko si Xander upang tulungan akong magtungo sa back door habang ang iba naman at binigyan ng signal ni Lennox, tried to take Red Dragons guys out from the back. Isang malakas na pagsabog ang aming narinig nang naghagis ng granada si Lennox. Trent's men blew up.
"Huh! Come to me mother fuckers! I'm gonna kill you all!", natatawang sabi ng aking kapatid.
Ngumisi ako nang magsimula akong umakyat sa dingding na inakyat ng isa kong tauhan kanina habang ang isa ko namang kamay ay nasa lubid at ang isa naman ay abala sa pamamaril sa aking ibaba--- to shoot as more guys kept coming to me.
Xander start shooting at them as they got closer. Matapos at kinapa nito ang bulsa. Ngumisi ito ng makita ang isang granada at iniabot kay Lennox.
Lennox smirking as he threw the grenade at the black car making it explode. "Two down boys! Hahaha!", pagmamayabang niya habang umiiling naman si Xander.
Nang makitang stable ang nangyayari sa aking grupo. Nagpatuloy na ako sa pag-akyat sa wall ng building habang ang buong paligid ay nababalutan ng mga pagsabog at ang tanging ingay na maririnig ay ang mga putok ng baril.
I knew that Trent's hideout will be summering with Red Dragons. Kaya naman pinagplanuhan namin itong maiigi.
"Boss, once your inside, me and the others will draw Trent's men attention so you can sneak in his room and kill that bastard.", aniya ni Lennox sa earpiece.
Pinindot kong muli ang earpiece sa aking tainga habang nakangisi.
"Were gonna cover you the whole way. Find Miss Hailey right away!", muling sambit ng aking kapatid.
"I'll meet you at the secret location if I get her.", sabi ko saka muling ipinagpatuloy ang pag-akyat.
****
Hailey's POV
(BEFORE THE BEEHIVE'S ATTACK)
MY hands starts to tremble. I become aware of each and every one of my uneven breaths. My blood is pumping ing my veins, it's the adrenaline of too much hatred to the devil in front of me.
"I know Hunter will save me!", sigaw ko sa halimaw na ito habang binigyan niya ako nang malamig na titig habang ang kanyang mga mata ay lalong tumalim nang magsimula itong unti-unting lumapit sa direksyon ko.
"That's a bullshit talk.", nangangalati ang kanyang mga bagang nang lumapit sa akin.
Nang tuluyang makalapit si Trent sa akin, hinila niya ang collar ng damit ko upang pwersahan akong mapatayo at pwersahang tumitig sa kanya.
"Stop talking nonsense, little doll.", he angrily spot out.
Trent still coldly gazed at me, making loud growls while my eyes forming tears. "P-Pakawalan mo na ako! Please! Just let me go!", hagulgol ko.
"As you wish.", aniya.
Itinulak niya ako palayo. Tumama ang aking likuran sa brick wall that makes me hisses and cried. Ang lakas ng impact ng pagkakatulak niya sa akin. Kinorner niya ako. Parehong hinawakan ni Trent ang magkabilang kamay ko ng napakahigpit.
Ang malademonyong titig nito ay napalitan ng isang ngising gumuhit sa kanyang labi lalo na nang tangkain niyang ilapit ang kanyang mukha sa akin. Itinagilid ko ang aking mukha nang sa gayon ay hindi ko makita ang pagmumukha niya. Muli na namang kumawala ang luha sa mata ko.
Trent grabbed both of my wrists and pinned me down on the bed while hovering over me.
Nagpupumiglas ako. I knew with the position I was in could only mean one thing.
Hinawakan nito nang mariin ang mukha ko. "You know why I like you being locked up? Perhaps... I show you why."
Ipinikit ko ng mariin ang aking mga mata habang umiiyak. Pwersahan niyang hinalikan ang labi ko habang patuloy kong itinutulak palayo ang kanyang katawan sa akin. But the more I trying to resist and break free the more he would pressed his body against me while deepening the kiss.
Nang ilayo ni Trent ang labi sa akin, humihingal pa ito habang tinitingnan ang mukha kong patuloy sa paghikbi. Muli itong ngumisi nang dumapo ang labi sa leeg ko. I wiggled and struggled in order to break free, subalit kahit anong pagpupumiglas ang gawin ko useless parin.
"You're really lovely.", he cooed while placing more kisses on my neck.
Sumisigaw na ako pero pinigilan iyon ni Trent nang halikan niya ang labi ko.
He removed his lips once more. "I thought about getting rid of you, doll."
Masyado itong malakas kaya kahit anong pilit kong ilayo siya ay lalo lamang akong nanghina at nauubusan ng lakas. His hand soon went under my shirt and was reaching my bra strap, unclipping it when someone opens the door.
Laking pasalamat ko sa tauhan ni Trent dahil rito natigil ang masamang balak ng hayop na ito sa akin!
"Boss! Boss!"
Lumayo ng konti si Trent sa akin. Nagdidilim ang mga mata nito nang dumungaw sa pintuang iniluwa ang kanyang tauhan na hingal na hingal.
"You fucking bastard, why are you here!", galit na sigaw ni Trent rito.
"We have been attacked by the Beehive!"
That makes Trent froze.
"WHAAAAT?!", mas malakas at mas galit nitong sigaw sa tauhan. Nakagat nito ang ibabang labi.
He got off of me, marched toward the door. Mabilis akong bumangon habang umiiyak na inayos ang aking sarili habang patuloy na nag-uusap ang dalawa.
"Some of our men were killed.", sabing muli ng tauhan nito.
Saglit akong binalingan ni Trent. "Guess your right, doll. Your fucking hero is here.", matapos niya iyong sabihin sa akin binalingan niyang muli ang tauhan niya. "Tell the others to fight no matter what. I'll be there in a minute."
Nang makaalis na yung tauhan niya muli siyang bumalik sa direksyon ko. Hinigit niya ang kamay ko. "Makinig ka sa akin, Hailey. Huwag mong tatangkaing tumakas dahil kung ginawa mo iyon, I'll search the entire globe in order to find you. You hear me?!", banta ni Trent na mas lalong nagpanginig sa akin.
Nakagat ko ang aking labi nang sapilitan akong tumango. Patuloy ang pagragasa ng butil na luha sa mata ko.
Hinalikan niya ang aking noo bago nito ako tuluyang nilubayan. Lumabas na ito at muling ini-lock ang pintuan.
ILANG MINUTO ang lumipas nang makarinig ako ng malakas na pagsabog sa labas at mga putok ng baril.
Suddenly, I started hearing scratching outside the door. Muli akong humakbang paatras sa takot na baka tauhan iyon ni Trent.
Moments later, sinipa ng taong iyon ang pintuan ng ilang ulit hanggang sa tuluyan iyong nasira. I saw a man holding a gun on his right hand, magulo ang buhok niya, ang mga itim niyang mga mata ay nangingislap nang sumetro ang kanyang tingin sa kinaroroonan ko. May mga pasa at dugo siya sa mukha.
Nakadama ako ng kirot ng makita ang itsura niya. Naiiyak akong makita si Hunter Sylverio. Agad siyang tumakbo palapit sa akin at niyakap ako ng sobrang higpit. Hinalikan niya ang noo ko. Dumausdos ang palad niya sa kamay ko. Hinaplos iyon and gently kisses it.
Humagulgol ako nang niyakap ko siya pabalik. Ang mga kamay ko ay pumulipot sa kanyang likuran habang ang mukha ko ay nakabaon sa matigas niyang dibdib. Patuloy parin akong humihikbi.
"Ssshhh, ssshh.. I'm here now. Wifey, don't cry. You're hubby is here."
Pero umiyak parin ako. Hindi dahil sa nakakadama ako ng sobrang takot o lungkot kundi dahil sa labis na kagalakan.
Dahil alam kong tuluyan na akong makakalaya sa impiyernong ito. Dahil makakasama ko si Hunter muli.
Hinawakan ng aking asawa ang aking mukha. Ramdam ko ang tindi ng kanyang pagaalala. Worry written all over his face. Ngunit ang kaninang nagingislap nitong mata ay biglang nagdilim nang makita ang pasa ko sa mukha.
"He hurt you?!", asik niya.
Yumuko ako habang tumatango.
Nang tinginan ko siya. Kumuyom ang kanyang mga palad. "I'll kill the hell out of him!"
"P-Pwede bang umalis na tayo rito?", sabi ko sa naginginig na tono.
Tumango ito. "Of course, wifey.", ngumiti ito para pawiin ang nadarama kong takot. "I can't leave a damsel in distress in this trash place.", pamimilosopo niya pa.
Kahit may luha ang mga mata ko hindi ko napigilang ngumiti.
Magka-holding hands kaming lumabas sa kwartong iyon. Ganoon na lamang ang pagsinghap ko nang gumimbal sa akin ang mga tauhan ni Trent na wala ng buhay, mga dugo sa sahig at mga baril.
Dumako ang aking paningin kay Hunter habang patuloy kaming tumatakbo, isang sagot ang bumuo sa aking katanungan noon. Ngayon alam kong hindi lamang isang mayamang businessman ang napangasawa ko. May mas higit pang dahilan sa pagkatao nito na ayaw niyang ipaalam sa akin.
FINALLY, we reached the exit door of the building. Muli akong napasinghap ng masilayan ang damaged sa labas. May nagkalat pang mga apoy sa mga sasakyan dulot ng pagsabog kanina at ang mga men in black ay duguan.
At doon ko napagtanto na wala pala ako sa Pilipinas! Base sa hindi pamilyardong lugar nagtatakang lumibot ang aking paningin sa paligid.
"Yes, wifey. We're in Italy."
"I-Italy?!"
Umiling-iling ako. Hindi makapaniwala. Kung ganoon, wala akong malay ng ilipad ako ni Trent sa Italy?!
Yumuko ako. Matamis ang aking pag-ngiti ng makitang muli ang yamang-lupa na aking tinatapakan. Lumuhod ako.
"Oh Ground! I'll never leave you again! Promise, mamahalin ko lalo ang nature. Namiss ko sa labas!"
Nagsitawanan yung mga men in black na para bang wala silang iniindang sakit sa mga katawan kahit na duguan sila at may mga pasa.
Iniabot ni Hunter at Lennox ang kamay nila sa akin. Dumungaw ako sa kanilang palad, nang ipukol ko ang aking paningin sa kanila ay ganoon na lamang ang tamis ng kanilang ngiti. Gayon na lamang ang katuwaan ko at sa isang kisapmata'y hawak ko ang magkabilaang kamay nila na animo kami mga musmos.
Saka ko iyon binitawan at tumakbo palayo. Tinanaw ko sila. Kinawayan. Lumingon silang pareho sa akin. Nakita kong ibang-iba sa karaniwan ang ngiti nila.
Datapwat sa tuwing ako ay dudungaw sa kanila ay patuloy silang lumapit sa akin habang ang mga men in black ay nasa likuran nila.
Tinungo namin ang SUV at unti-unting pumasok roon.
Ang aking tinig ay nagbago. May humarang sa aking lalamunan. "S-Si Trent?"
Hinaplos-haplos niya ang buhok ko bago tumugon. "H-He died..."
Hindi na ako nagsalita pa. Paano'y isinisigaw din ng aking utak na nararapat lamang sa kanya ng mamatay upang pagbayaran niya ang kanyang kahayupan.
Lubog na ang araw nang ipukol ng mga paningin sa ganda ng Italy habang patuloy na binabagtas ng sasakyan ang kahabaan ng kalsada.
Binawi ng aking paningin at napalingon sa aking katabi nang hawakan ni Hunter ang kamay ko. Ako'y inihatid ng kakaibang damdamin ng kanyang mga matang lalong umamo sa pagkakatitig.
Ngunit hindi ko iyon binawi sa kanyang palad. Hinayaan ko lang siya. Hahayaan ko siya. Pinikit niya yung mga mata niya saka isinandal ang ulo sa aking balikat.
"M-Mabigat iyang ulo mo.", sabi ko.
"Just let me sleep, please. Pagod ako. I want to stay here with you like this forever."
Ang mga salitang iyan ang nagbabadyang nagpatambol sa puso ko na nag-iwan ng bakas sa aking kaluluwa.
"Ano'ng pinagsasabi mo?"
"Wifey, I want to be with you forever."
Nag-umapaw sa aking puso ang isang damdaming ayaw magpagalaw sa aking mga labi. Napatda ako at napalunok bigla sa isipang iyon.
Tumawa siya ng marahan at inulit ang mga salitang iyon. "I want to be with you forever."
Namula ako. Sa pagsasalita niya, pagtawa, pagsagot, sa pag ngiti niya, sa paglalim ng kunot sa noo niya kung siya'y nayayamot. Lahat iyon uma-appear sa utak ko at biglang ngapa-pop.
Pinuno niya ng maririkit na salita ang puso ko at mapunang hindi na kaaya-aya ang tunog ng pintig non.
"Why, star struck ka sa akin? Gwapo ng asawa mo noh?"
Lalong nag-init ang mukha ko.
Damn.
"S-Shut up, Hunter."
Umalis siya sa pagkakasandal sa balikat ko. Tiningnan niya ang mga mata ko. Eye to eye contact.
"Pwede ba tawagin mo akong hubby?"
"Huh?"
"Sabi ko, tawagin mo akong hubby. Were married after all."
Nakagat ko ang ibabang labi ko. "Hubby."
Matapos niya iyong marinig. Muli niyang inihiga ang ulo sa aking balikat habang isang matamis na ngiti ang sumilay sa kanyang mga labi.
Nahawa tuloy ako sa ngiti niya. Ipinilig ko rin ang aking ulo sa ibabaw ng ulo niya. Ang mga kamay namin ay mahigpit na magkatalikop habang nilamon na kami ng antok.
________