Hunter Sylverio's POV
"The most dangerous word in any human tongue is the word for brother. It's inflammatory." -Tennessee Williams
Kabanata 7 - Brother?!
I TOOK a sip of my hot espresso habang tutok ang mga mata ko sa laptop. Isang katok ang umagaw sa aking atensyon.
"Boss, nagpadala na po kami ng mga taong magbabantay kay Miss Hailey."
I looked up and was met with Xander.
"Okay."
"And I received a call from Knoxx that your fiancee is complaining about this idea."
Napabuntung-hininga ako. Alam ko namang hindi magugustuhan ni Hailey ang ipinag-utos ko. Iniwan na ako ni Xander. Well, I'm a businessman and a mafia too. My transactions are all legal but those assholes keeps ruining me.
The mafia world is nothing but competition. The best of the best wins. You've got to be the best of the best and have no form of weakness or else you'll die. At ngayon tama si Vito, I got Hailey and she's my weakness.
Suddenly, tumunog yung telepono sa intercome. Kinuha ko iyon upang sagutin yung tawag.
"This is Hunter Louis Sylverio, speaking.", I said in my most professional business-like tone.
"Hello there, Sylverio."
Nadiinan ko lalo ang pagkakahawak sa telepono nang marinig ang pamilyar nitong boses. It was Trevor Tristan Cross or Trent.
Another rival comes from other mafia family. The boss of Red Dragons. "What do you want?", asik ko.
Narinig ko ang bahagyang pagtawa ni Trent sa kabilang linya. "Tsk. What do I want? I'm curious too."
Nangunot ang noo ko. "What do you mean?"
"Ah, I forgot. Na-receive mo ba yung package ko? It's my advance gift to your fiancee. Congratulations, Hunter. I'm excited to your upcoming wedding. Why didn't you invite me? Oh, by the way, it's black pearl. Girls like jewelries, right?"
Napalunok ako. Kumuyom yung isa kong kamay. "We don't need your fucking gift."
"Must you be so cold, I thought were friends?", sabi nito na lalo kong ikinainis.
"Asan ka, Trent? I'll kill you if I see you."
"Oh, thank you. I'm flattered.", he laughed and he hanged up the phone.
Hailey Sandoval's POV
KANINA pa namin pinapanood ni Trisha yung boss namin na si Ma'am Thalia at yung mga costumers namin na tila naglalaway na sa pagpapapansin dun sa mga men in black. Yung iba kunwari pang bibili ng bulaklak, iyun pala panonoorin lang nila yung mga lalaki sa labas.
"Ma'am, pasensya na po ah. Sinabihan ko na sila Knoxx na tigilan na ito pero talagang makulit yung si Cyborg, eh.", sabi ko kay Ma'am Thalia na kanina pa nasa main door.
"Okay lang yun, Hailey. This men is so hot! Look at their muscles. So masculine!", tuwang-tuwa sabi nung amo namin.
Napasandal na lang ako sa may bintana saka tiningnan saglit yung mga men in black. Kung dati mga sampu lang silang sumusunod sa akin ngayon dumoble ata yung bilang.
"If ever na hindi ako na in-love kay Carlo baka I'm one of these girls craving to these hot guys.", tumatawang sabi ni Trisha sabay abot sa amin ng juice. "So, napag-usapan niyo na ba yung kasal niyo ni Hunter? Saan ba ang venue at saan yung honeymoon? I bet baka idinala ka niya sa Greece, Italy or Rome."
Nasamid ako sa mga tanong niya. "Alam mo bang nagsisisi ako na magpapakasal ako sa Hunter na yan?"
Tumawa si Trisha. "Friend ganyan talaga yan pag malapit ka ng ikasal. Mami-miss mo kasi ang pagiging single."
Ngumuso na lang ako. Ganoon ba iyon?
Nagpaalam muna ako sa mga ito saka tinungo yung si Lennox na nakatayo sa labas. Confirm na confirm na human cyborg ito. Hindi kaya ito nakakaramdam ng pangangalay?
Inikot-ikutan ko pa ito. Huminto ako at iniabot sa kanya yung pineapple juice. "Knoxx. Knoxx. Gusto mo ng juice?"
Hindi ito nagsalita. Diretso lang yung tingin niya sa kawalan. Napangiwi tuloy ako. "Huy, cyborg!", tawag ko rito.
Tinusok ko yung beywang niya dahilan para mapa-atras siya. Siguro nakiliti ito. Tawa ako ng tawa. I love to bully him.
Yung mga kasamahan niyang mga men in black hindi mapigilang ngumiti. Kaya lang dumiretso ulit sila ng tayo ng tapunan sila ni Lennox ng masamang tingin.
Ang sama rin ng tingin ni Lennox sa akin. Hindi na ako naka-kontra ng hilahin niya yung ilong ko. Napahawak tuloy ako sa namumula kong ilong. Medyo diniinan niya kasi yung pagkakahila doon. Nung sumama din yung tingin ko sa kanya, dumiretso ito ng tayo.
"Lintek lang ang walang ganti! Ang sama-sama mo, cyborg! Tinupi mo yung ilong ko.", kahit matangkad ito pinilit ko siyang abutin saka ko pinisil yung pisngi niya ng sobrang diin.
"Ano ba?!", sigaw niya.
Nagtatalo kami ng pumarada yung red ferrari ni Hunter. Lahat kami napalingon sa kanya. Yung mga men in black yumuko sa kanya kaya nakiyuko narin ako para hindi naman ako ma-out-of place.
"Ano'ng ginagawa mo?", tanong ni Hunter nang makalapit sa amin ni Lennox.
Nang makita kong nagsitaasan sila ng ulo, yun din ang ginawa ko. "Nakikisabay sa uso. Ang hirap kayang ma-OP!"
Ngumiti si Hunter. "My mom wants to see you."
"May trabaho ako."
"I pay you duoble."
"Hindi pwede. Marami na akong absent. "
"Is that your boss?", tanong nito sabay turo sa amo kong ngiting-ngiti. Tumango na lang ako.
Iniwan ako ni Hunter saka dumiretso sa amo ko. Nag-usap yung dalawa saka maya-maya lang ay bumalik na ito sa akin na nakangisi.
"You're boss said yes."
Hindi na ako naka-kontra nan kinuha ni Hunter yung kamay ko saka iginiya sa red ferrari niya. Nagsisunuran rin yung mga men in black.
I SIGHED, pushing open the front door of the mansion, Hunter was halfway up the stairs nang lingunin niya ako. A huge grin spread across his face as his eyes twinkled. Napangiti tuloy ako. Ang ganda kasi nung smile niya nakakahawa.
A pretty woman is infront of the door waiting for us though she looks pale. Halatang may sakit ito. Pero sino si Mama Suzette na nakilala ko sa engagement party?
Parang batang niyakap agad ni Hunter yung nanay niya. Yung babae naman hinalikan sa pisngi si Hunter.
"Is this her?", tanong nito smiling at me as I hugged her.
"Yes, Ma. As I promised I brought to you, the love of my life."
Gusto ko tong batukan sa kasinungalingan niya. Kunwari pa ang sweet-sweet ng boses.
"Oh, come here, dear.", niyakap uli ako nung magandang ginang.
Tinungo namin yung living room. Tumabi ako sa tabi ni Hunter sa dining table. His mother hurried off to the kitchen with the maids.
"Nanay mo ba siya?"
"Yep. First impressions?"
"She's superb. She's so pretty though she looks sick.", sabi ko habang nakangiti. Totoo naman kasi iyon.
"Thank you, dear.", aniya nung nanay ni Hunter holding a tray. Nag-blushed tuloy ako.
"I'm Katherine Sylverio. Hunter's mom.", pakilala nito sa sarili.
Kumunot ang noo ko pero hindi na ako nagtanong pa ng simulang lagyan nito ng pagkain yung pinggan ko.
"Kakain ka ba ulit na naka-kamay?", bulong ni Hunter.
Sumimangot ako saka ko kinuha yung tinidor at itinutok rito. "Gusto mong saksakin kita gamit to?"
Tumawa naman si Mama Kathy. Feeling ko, noh?
Namula yung pisngi ko. Kahit gusto ko latakan yung pagkain. Unti-unti ang pagkain ko.
"By the way, ilang buwan na ba yung apo ko?"
Bigla akong nasamid sa nakakagulat na tanong nung ginang habang umiinom ako ng tubig. Ano daw?!
"Ma, it's false alarm.", Hunter shrugged off.
His mother face broke. "I thought magkakaroon na ako ng apo before I died ."
Bigla akong nalungkot. Oo nga pala, may cancer ito. Kaya bigla ring naisipang magpakasal ni Hunter para tuparin yung wish nito.
"So, where's Knoxx?", tanong nung ni Katherine.
"At the company.", sagot ni Hunter.
"I wish your brother is here too."
"Brother?!", gulat kong tanong. "That cyborg is your brother?"
Hunter smiles. "Half brother. The woman you met at the engagement, my other mom Suzette is Knoxx mother.", paliwanag nito.
Muli akong napainom ng tubig. Kaya pala magka-ugali yung dalawa.
___________