CHAPTER 21.2.3
ADISON
Kanina pa wala sa mood si Ate. Hindi man niya sabihin ay alam kong nagseselos siya sa amin ni Sebastian. Hindi naman ako ganoon katanga para hindi mahalata na mahal pa rin niya ang boyfriend ko na ngayon.
Magkasama kami sa kwarto at hindi ko alam kung tatagalan ba namin ang presensya nang isa't-isa. Matapos na makapag-ayos kami ni Sebastian kanina, I felt really awkward. Nakadagdag pa ang masungit at seryoso niyang mukha. Gusto lang daw niyang ipaintindi sa akin ang naranasan niyang hirap sa pagpapakasal niya kay Otoki. That's what the term she used ipaintindi. Kinakabahan tuloy ako at para bang may gusto siyang iparating sa akin na possibleng hindi ko magustuhan.
Ikinuwento niya lahat-lahat nang hirap na pinagdaanan niya sa kamay ni Otoki. Noong umiiyak siya ay ramdam na ramdam ko rin ang hirap na pinagdaanan niya. Naaawa ako sa kanya dahil alam ko namang ginawa niya iyon lahat para makaligtas ako sa kamatayan. I felt guilty kahit na hindi ko pa hiningi sa kanyang gawin iyon.
She made me feel like I owe her my life.
At mukhang iyon talaga ang gusto niyang iparamdam sa akin all along habang nagkukuwento siya.
"I wanted to be happy again, Beh..." umiiyak pang sabi niya sabay hawak sa aking kamay.
Hinawakan ko rin ang kamay niya in return at hinaplus-haplos iyon.
"Mahahanap mo rin ang happiness mo, Ate. For sure may nakalaan for you."
I was being sincere. Gusto ko lang din pagaangin ang loob niya.
"No, Beh, you don't understand," iiling-iling pang aniya at parang binundol nang kaba ang dibdib ko sa reaksyon niyang iyon. "I am still in love with Sebastian. He's the only man I ever loved this way."
Laglag ang panga kong tumitig sa kanya. Seryoso ba siya? At kahit pa parang nahuhulaan ko na ang gusto niyang mangyari ay iba pa rin ang marinig koi yon mismo sa bibig niya.
"P-pero Ate-"
"Please let him go, for me. I want him back in my life, Beh. Siya lang ang gusto. Siya lang ang kailangan ko..." Gulat na umawang ang labi ko at diretsang tinitigan siya sa mga mata. Hindi siya nagbibiro?!
"A-ate..."
Nababaliw na ba siya?!
"Boyfriend ko si Sebastian... Hindi siya laruan!"
"You owe me your life, Ady! Hindi magkakaganito ang buhay ko kundi dahil sa pagmamahal ko sa'yo! Don't you think it's time you show the same courtesy with me?"
"Naririnig mo ba ang sarili mo, Ate?" manghang sabi ko habang titig na titig sa kanyang mukha. Walang bahid nang pagbibiro sa ekspresyon niya. Seryoso talaga siya!
I can't believe her! Sobrang disappointed ako sa inaasal niya!
"Hiwalayan mo si Sebastian. Iyon ang pabor na magagawa mo para sa akin."
"Inuutusan mo akong hiwalayan ko ang boyfriend ko?" Kumunot ang aking noo. Hindi ko alam kung anong ekspresyon ang ibinibigay ko sa kanya ngayon.
She's impossible!
"Yes!" matigas pang sagot niya.
"Nasisiraan ka na, Ate!" kulang na lang ay sumigaw ako. Pinipigilan ko lang ang sarili kong magsalita pa nang kung anu-ano.
I need to get out of this room!
"Where do you think you're going?!" sita pa niya.
"Away from you! You're going nuts!" pabalang na sagot ko sabay talikod.
Mahal ko ang Ate ko. She's not just a sister, she's also my bestfriend. Pero ngayon ay hindi na ako sigurado.
Ano bang tumatakbo sa utak niya?! Ni hindi pa nga na-annulled ang kasal niya!
"Are you scared, Ady?" pahabol pa niya na nakapagpabaling ulit nang tingin ko sa gawi niya. Pipihitin ko na lang sana ang seradura ng pinto para makalabas.
"W-what?"
"Are you scared that he might choose me over you?" naghahamong ani pa niya. Nagtaas siya ng kilay at tila nakikipagsukatan nang tingin sa akin. "Well, we both knew how miserable he became when I left him. He can't love you more than he was with me, Ady."
Now, I am Ady to her...
"He loves me..."
"Well then, kung ganyan ka kasigurado sa feelings ni Sebastian para sa'yo ay magparaya ka sa mga susunod na araw. If I don't get him to love me again habang nandito siya, he's yours. Pero kung makukuha ko ulit ang pagmamahal niya, you'll leave him for good."
"Nababaliw ka na, Ate..." iiling-iling ko pang sabi. Hindi pa rin ako makapaniwalang gan'un na siya kadesperada!
"Obviously, you are scared."
"No, I am not. I trust Sebastian."
"Then, let the game begins." Sarcastic siyang ngumiti at kunwa'y pinunasan ang luha niya sa mukha. "You're not going to do him on his room, Ady! Dito ka matutulog! Get to bed!" sigaw pa niya na halos makapagpatalon sa akin.
God, what is wrong with her? Dapat ko bang sakyan ang trip niya?! Nababaliw na talaga siya! But hell no, I am not scared! Alam kong mahal ako ni Sebastian! Naramdaman ko nang husto 'yun kanina. Oh jeez, just trust him...
This time, trust him, Ady.
Kinaumagahan pagkagising ko ay wala na si Ate sa kwarto. Nakatulugan na lang namin ang pagbabangayan kagabi. I don't know kung seryoso siya sa dare niya o sadyang nababaliw na talaga siya.
Pagbaba ko sa unang palapag ng bahay namin ay naabutan ko si Nanay at Tatay na nagkakape.
"Magandang umaga po, Nay, Tay..." masayang bati ko pa sa kanila.
Actually, si Tatay ay 'di ko naman orihinal na ama. Pangatlong asawa na siya ni Nanay. 'Yung unang asawa niya ay ang Tatay ni Ate Brianna na tamang naanakan lang siya tapos ay iniwan lang din siya.
Ang pangalawa naman which is my father ay namatay naman sa atake sa puso. Pero katulad ng Tatay ni Ate Brianna ay parehas na may lahing Amerikano ang mga Tatay namin. Eto namang si Tatay Tonio ay Pinoy na pinoy. Dalawa rin ang naging kapatid namin sa kanila, sina Candice at Shaira.
Masyadong ligawin talaga si Nanay dahil bukod sa maganda, kahit pa ilan na kaming ipinanganak niya ay ang sexy pa rin niya. May lahing Espanyol din ang mga Lolo at Lola ko. No wonder, talagang tumatakbo sa dugo namin ang kagandahan. Pero kahit na minsan ay hindi ko naisip na ganoon ako kaganda. Pero naniniwala ako kay Sebastian kapag siya na ang nagsabi sa akin.
"Magandang umaga, Ady." Si Tatay Tonio na nagbabasa ng dyaryo. "Sabayan mo na kaming kumain anak."
"Tatawagin ko lang po si—"
"Naku, anak, si Sebastian ba?" putol pa ni Nanay. "Kasama ng Ate Brianna mo. Mag-swimming daw sila... Kagabi pa raw kasi masama ang pakiramdam mo kaya hindi ka na ipinagising."
What the hell? Saglit akong napatanga at ni hindi ko nakuhang magsalita. Hindi ako makapaniwala. Ibang klase.
"Mabuti-buti na ba pakiramdam mo, anak?" Ang Tatay ulit na bahagya pang kumunot at mataman akong tinitigan.
"O-okay lang po..." Napabuntong-hininga na lang ako at nagkunwaring parang wala lang kahit na sa totoo lang ay gusto kong magwala sa sobrang inis.
So, seryoso pala ang Ate... Jeez...
"Parang ayaw ngang sumama ni Sebastian at nag-aalala sa'yo. Kaso, e, kinulit ng Ate mo. Parang 'di mo kilala 'yun," ani pa ni Nanay.
Obviously, wala siyang alam sa pinaggagagawa ni Ate.
"Sina Candice at Shaira po kasama?"
"Hindi anak. Pumunta sa mga kaklase, may swimming din daw sila," si Nanay pa rin.
Wow... Ang galing ni Ate... Great! Sinolo talaga niya si Sebastian! Ugh!
"Alam n'yo po ba kung saang beach sila nagpunta?"
"Hindi ko alam anak, e." Umiling lang si Nanay. "'Wag ka na mag-alala at gusto lang naman ng Ate mo malibang si Sebastian. Napakagwapo ng boyfriend mo anak... 'Yung mga kadalagahan dito, ang agang tumambay diyan sa kanto para usisain boyfriend mo," tila kinikilig pa niyang pagsasabi.
Seriously? Jeez...
"Sana lang nagseseryoso ang loko na 'yun, kundi iitakin ko siya!" Si Tatay na sinundan pa nang higop ng kape ang pagbabanta niya.
"Mabait na tao po si Sebastian, 'Tay... 'wag naman gan'un." Ngumuso ako kay Tatay na napangiti lang din sa inasal ko.
"Mag-iingat ka pa rin, anak." Si Nanay. "Mukhang mayaman 'yang Sebastian na 'yan. Mainam na rin na pangalagaan mo ang sarili mo."
"Opo..." guilty na sagot ko pa.
Sorry, 'Nay... Sorry, 'Tay...
Naisuko ko na ang bataan ko at pinapaalagaan ko na si iba.
Naku, Ady! Malalagot ka talaga kapag nabuking ka!
Mabuti na lang din at hindi na sila nag-usisa pa kaya't medyo maayos na rin akong nakakain nang umagahan. Sa totoo lang ay hindi ko pa rin maiwasan ang mag-alala. Tama naman si Ate, malaki ang naging epekto niya kay Sebastian.
Haist... Sana lang tama ako nang desisyong pagkatiwalaan ko siya.
Sana lang talaga...
Sana lang talaga.
Sebastian
Wala akong masabi sa kakulitan nitong si Brianna. Tama bang iwanan namin ang girlfriend ko at solo kaming pumunta rito sa beach?! At ang nakakainis pa, dahil sa sobrang pagmamadali ay nakalimutan kong bitbitin ang cellphone ko!
Kung puwede ko lang layasan 'to, ginawa ko na kanina pa! Tsss...
"Come on, Sebastian, join me! Ang lamig ng tubig!" nang-iingganyang ani pa ni Brianna.
I am not that dumb para hindi mahalatang she has an agenda. Dinala niya ako sa isang isolated beach na halos walang tao. She's just wearing a bikini... Jeez...
"I don't like to swim, Brianna," wala pang interest na sagot ko.
"Why? Don't you like the place?"
"I am worried about, Ady," diretsa namang sagot ko. "She's sick and I should be taking good care of her," iritadong dagdag ko pa. Nakaupo ako sa buhangin at nakasilong sa ilalim ng coconut tree.
"Don't worry about her, she'll be fine. Aalagaan 'yun ng mga Nanay at Tatay. You need to enjoy your vacation here. Hindi ba noon nga palagi tayong pumupunta sa beach?"
Yeah, reminiscing our past... Just great!
"Noon 'yun, Brianna. Noon. Legally, you're still married to Otoki and I am Adison's boyfriend. And to be honest, 'yung ganitong set-up mo is not ideal at all," I said completely pissed!
Hindi ko alam kung anong ekspresyon ang nakikita niya sa mukha ko. I am so pissed!
"Relax lang... Wala naman tayong ginagawang masama." Sarcastic pa siyang ngumiti at tumabi sa akin. Agad din akong dumistansya nang kaunti dahil hindi talaga ako komportable. "Are you scared of me, Sebastian? Can you not trust yourself being around me?"
"What?" Hindi ko naiwasang magpakawala nang hilaw na ngiti. "I knew exactly what I want, Brianna." Matalim ko siyang tinitigan at walang gatol na nagsalita. "... and it's not you."
"Don't say that, Sebastian," malungkot pang sabi niya. "I knew deep inside, may nararamdaman ka pa rin para sa akin. Kasi kung wala ay hindi ka magtatanim nang ganyang galit sa akin."
"Are you even hearing yourself? Galit ang nararamdaman ko sa'yo at malayo sa iniisip mong pagmamahal!" I snapped. Dismayadung dismayado ako sa mga naririnig ko mula sa kanya.
"Gusto mo lang akong saktan dahil iniwan kita..." naiiyak pang sabi niya.
Gaddamnit!
"I am so over you, Brianna..." Umiling-iling ako at nagpipigil pa rin nangg inis. "All I can offer you now is just friendship. Nothing more. Nothing less."
Fuck. I want to go home!
Hindi na siya sumagot matapos noon at umiyak lang nang umiyak!
Fuck! I hate to see her crying!
Humugot ako nang isang malalim na buntong-hininga bago muling magsalita.
"I'm sorry..." halos pabulong kong sabi at banayad na pinisil ang kanyang balikat. "'Wag ka na lang umiyak, please," pakiusap ko pa trying to sound nice.
"I still love you, Sebastian..." Mabilis siyang lumapit sa akin at hinawakan ako sa kamay. "Ikaw lang... Walang iba... Please, love me again..."
"Brianna, please..." Pinilit kong dumistansya, pero mahigpit ang hawak niya sa kamay ko. Gusto yatang sumakit ng ulo ko! "Please, Brianna... Just fucking move on because I am happy the way things are with Adison."
"Are you sleeping with her?"
Oh fuck!
"W-what?" I frowned.
"Are you sleeping with her, Sebastian?" pag-uulit pa niya!
"I—"
"My God!" Lumipad ang kanyang kamay sa bibig at humagulgol nang iyak.
"I am not talking about my sex life with you, Brianna. And that is none of your gaddamn business!"
"She's my sister!" angil pa niya.
"Oh yeah? Really? It doesn't look that way with you're doing! Tsss..." I said sarcastically.
I took a deep sighed because my patience is wearing thin.
"Sister ka niya and yet, gusto mong agawin ang boyfriend na niya? You're impossible, Brianna." Tumayo ako at iritadong nagpalinga-linga sa paligid. "Where the hell is Spencer?!"
"Umalis siya."
What the fuck?! napatitig lang ako sa kanya at gusto ko na atang pumatol sa babae! Ugh! Frustrating!
"Where did he go?"
"Sinabihan ko siyang umuwi muna at iyon din kako ang utos mo."
She must be kidding me!
"You had this all plan, huh?" Iritado kong piniga ang pagitan ng aking kilay habang nagpipigil pa ring sumigaw.
Impossible woman!
Hindi siya sumagot kaagad at sa halip ay tumayo na rin at hinarap ako.
"I'll do everything to get you back again, Sebastian. I can pleasure you in bed."
Mabilis siyang yumakap sa aking baywang at pilit na idinikit ang sarili sa akin. Fuck!
"Don't you want me, too?" she asked, seducing.
"Please, Brianna..." Sinubukan kong dumistansya, pero agad ulit siyang yumakap sa akin!
"I want you so bad, Sebastian... So bad..."
Kinabig niya ako sa batok at mariing hinalikan sa labi. She grabbed my front and kissed me torridly!
Fuck.
I went off my mind for a minute. I was too unaware that I am actually responding to her intense and fierce kisses. She continually rubbed my hard front as she pressed herself impossibly closer.