***
Chapter 2: Danger Zone
Nasa harap na kami ng Science Lab, at bubuksan ko na sana ang pinto nang pinigilan ako ni Min.
"Ako na. Maghintay ka na lang dito."
Napataas naman ang aking kilay. For all this time? Hindi niya ako papapasukin sa loob?
"Are you out of your mind? Alam mo naman sigurong gustong-gusto kong magsolve ng mga kaso diba? Maliban sa gusto kong mahanapan ng solusyon ang murder case ni Mama. Wag ka namang selfish Min." nasa tonong galit ko.
And without hesitation napatingin siya sa akin ng ilang segundo na para bang iniintindi pa ang aking sinabi bago siya muling nagsalita.
"Okay, ikaw ang bahala."
Alam kong naiinis siya, but he can't force me. At isa pa, may mangyayari ba sa aking masama kung ako ang magbubukas? Tsktsk. Binitawan na niya ang pagkakahawak sa akin. Bubuksan ko na sana ang pinto pero muli niya akong pinigilan.
Di rin siya mahilig ah.
"I'll be the one to open it." usad nito at tuluyang binuksan ang pinto.
Mukha atang siya ang masusunod ngayon. Napahinga na lamang ako ng malalim bago pumasok sa loob.
Agad na tumambad sa amin ang madilim na lab. Nararamdaman ko rin ang malamig na hangin na binubuga ng aircon dito na hinahawi ang aking buhok at humahaplos sa mga balat ko. Mas lalo akong nanginig.
"I will turn on the switch, and just stay here. I think the suspect is still here– hiding." usad nito at tuluyang nawala sa tabi ko.
Hmm. He thinks the suspect is still here. Yeah, it is possible. Wala ng ibang pinto para makapasok sa kabilang room gamit ang science lab. It is just within the library, the comlab and the science lab.
Maya-maya'y nagkailaw na rin rito. Napansin kong wala na sa maayos na lugar ang isang upuan at nakahiga ito sa semento.
Habang si Min naman ay nakatingin sa mga arm chair na katabi lang ng mga fetus ng baby, fossils of cats, dogs and frogs na nasa loob ng mga tube. Sucks! How I hate the science lab.
Napatingin ako sa right side maging ang isang chart ay nakahiga na maliban sa mga kasama nito, they are arranged properly.
Ang mesa naman sa may pinto ng comfort room ay nailipat sa kabilang comfort room. Bale dalawa ang comfort room rito? Papaano't isa lang naman ang cr rito ah. At ang isang pinto ay Storage Room.
May nakapasok nga talaga rito dahil di niya alam kung nasaan ang switch ay nababangga niya ang bawat madadaanan.
Kagaya ng arm chair, nasa first line ito ng mesa at ang chart ay kasunod ng arm chair na nasa kaliwang bahagi ng pader at ang isang mesa na dapat ay nasa first comfort room na may sign ng "CR— no students allowed" ay nailipat sa pinto ng isang cr na may sign ng students allowed na katabi lang ng chart na nakahiga sa sahig.
I think the first arm chair na natumba kung saan tinitingnan ni Min ay tatlong metro ang pagitan nito sa chart, habang ang pagitan ng chart at mesa ay halos 7 meters dahil ang luwag ng daanan sa pagitan ng mga charts at ng mesa na nakaharang sa CR.
Then, it must be that the suspect's way was zigzag. Lumapit ako kay Min.
"Anong nakita mo?"
Tinuro niya ang arm chair at sa ibabang bahagi nito sa kanang paa ay may maliit na stain ng dugo.
"Oh, do you think it was the suspect's blood stains or either Miss Jenny?"
"Yes. The suspect might put the stains in this arm chair."
"O baka naman dahil sa pagmamadali ay diyan na nadikit ang mga dugo na nahawakan niya." tugon ko naman.
Nakita kong kumuha siya ng bulak sa first aid kit na nakapatong sa cabinet ng lab kung saan nakatago rin ang ilang mga bagay doon para sa lab. Ipinunas niya ang dugo sa bulak at ipinasok sa cellophane.
"Let me investigate these blood stains kung kay sino ito. And Boo, hingin mo ang blood type ni Miss Jenny sa hospital where she is confined. She is currently in comatose now, and within this hour the suspect might kill her though I think he is here."
"Got it Min." usad ko at lumabas na kami sa lab pero bago ko pa man nasarado ang pinto, napansin kong bumukas ng kaunti ang CR na may sign ng students allowed.
"Let's go Boo! It's already 7 in the evening!"
Hindi ko na lang yun pinansin at nagpatuloy na sa paglalakad.
I am walking through the hallway here in Hospital. And suddenly, I decided to go to Miss Jenny's room when I had finished getting her blood type. Teka, wala atang nakabantay rito? Hmmm.
I am holding the doorknob when I heard some footsteps coming through here kaya naman agad akong pumasok sa loob.
Tumambad naman sa harap ko si Miss Jenny. She's really looks pitiful in this situation. May hose sa loob ng bibig niya habang nagpapump ang isang machine na may oxygen just to make her breathe.
Hahawakan ko na sana ang kamay niya nang naramdaman kong gumalaw ang pinto kaya naman agad akong nagtago sa ilalim ng kama. Nang tuluyan ng bumukas ang pinto, I can see a feet wearing tic toe walking towards to the bed. It is a man!
"Too pity Jenny. I swear mamamatay ka na ngayon sa gagawin ko. You know, sayang di ko nakuha agad ang gusto ko. Pambihira ano? Nalabanan mo ako?" usad nito.
His voice sounded like the man whom I was thinking since awhile ago. He was really mean in doing it. Lalabas na sana ako sa pinagtataguan ko nang bigla ring bumukas ang pinto.
"What are you doing here Sir?" tanong ng lalaki na pumasok na sa tingin ko ay isang nurse.
"Ah, I am her friend. I was worried about what happened to her." bakas sa boses nito ang pagkagulat pero alam kong tinatago lang niya ang totoong binabalak niya.
Gaya ng inaasahan ko marunong nga siya sa mga ganoong bagay. Sounded like expert in this aspect.
"But Sir it was already 8 in the evening at tapos na po ang visiting hours." usad ng nurse.
Wait, why it is sounded familiar too? Can it be him? Nah, I don't want to think all his craziness and idiot stunts!
"Ah, I thought it is still visiting hours. Sorry, I'm just worried." usad nito na parang naiiyak.
Yucks! Kadiri! Ang sarap sapakin! He is really good in acting. Shit lang talaga ng taong ito.
"Kaano ano niyo po ba siya?"
"I said she is my friend. Ah sige, I need to go at may aasikasuhin pa ako. Just text or call this number kung nagising na siya. Thank you." usad nito at nagmamadaling lumabas.
I sighed. But how can I get out kung may nurse pa ri–
"You can get out now Boo! Wala na siya."
I suddenly stopped on what I am thinking because only Min who called me Babo. Unti-unti na rin akong lumabas sa ilalim ng kama. Tumambad kaagad sa akin ang lalaking nakasuot ng pang nurse at may mask. Base on his appearance, it is really Min. Nah, tama nga ang inisip ko kanina.
"Anong ginagawa mo dito Min?" nagtataka kong tanong sa kanya habang pinapagpag ang mga nakadikit na alikabok sa damit ko.
Sucks! Hindi ba sila marunong maglinis at hospital pa naman ito? Magkakasakit ata ako dahil dito.
"Ikaw ang dapat kong tanungin Boo! Ang sabi ko ay hingin mo lang ang blood type ni Miss Jenny at huwag ng pumunta pa dito sa loob." usad niya sa mahinang boses pero alam kong pinipigilan lang niyang magalit.
At bakit naman siya magagalit?
"May gusto lang akong tanungin kay Miss. Wait, that guy na pumasok, siya 'yon diba?" tanong ko.
Gosh! Ngayon ko lang naaalala, hindi pa pala ako nakauwi.
"Yeah. Eventhough he was wearing mask, I knew it was him. Just the evidence is lack."
"Meron rin akong motibo kung sino. And you're right, just the evidence is lack."
Oh, it seems we have the same deduction here.
Ngumiti naman siya at lumapit sa akin. He extended his right hand on my shoulder kaya naman napadako ang paningin ko doon.
"Let's go. Babalik tayo sa school, sa library kung saan nakita si Miss."
I sigh. Hindi na rin ako umangal pa at sumunod na sa kanya.
Way to go Mr. Suspect!
***