20 december
Noëlle
Na twee uur in de open lucht geslapen te hebben, vindt mijn moeder me. Hysterisch als wat trekt ze me recht en kijkt ze bezorgd aan. Ik zie dat ze tegen me schreeuwt, maar haar woorden komen niet aan. Alles is zo wazig. Mijn moeder schudt me hard door elkaar en plots wordt alles scherp en luid en duidelijk en mijn hoofd ontploft door het teveel aan prikkels. 'Noëlle! Is alles oké?' blijft mijn moeder schreeuwen. Ik knijp mijn ogen dicht, doe ze weer open, kijk mijn moeder aan. Ik schud mijn hoofd en begin meteen te huilen. 'Ik wil naar huis.'
Thuis bezorgt mijn moeder me meteen verse kleren, drie dekens en hete chocolademelk. Nadat ik haar verteld heb wat ik heb gezien, knikt ze, drukt ze een zoen op mijn voorhoofd en verlaat ze de kamer. Versuft pak ik mijn laptop en meteen zie ik dat ik een melding heb. Ik open mijn mailbox.
Willow.
Ik open de mail, laat mijn blik erover glijden zonder de woorden echt te lezen en gooi dan mijn laptop weg.
En weer begin ik te huilen.