Dario belde gewoon. Hij heeft opgehangen nadat hij help me zei. Ik stond verbijsterd naar Chinola te kijken. "Het is klaar. Het is weer begonnen. Alweer....."
"Wat Chemin?"
"Oorlog."
Nadat ik alles aan Chinola had uitgelegd zijn we heel snel naar de hoge flat van Miranda gegaan. Eindelijk aangekomen aan de deur keek ik naar beneden. Ik besefte hoe mistig het eigenlijk was vandaag. Ik kon de straat niet meer zin vanaf hier. Miranda deed eindelijk open. Haar haar was heel warrig. Ze had een badjas aan met Mickey Mouse sloffen. Er zaten vlekken op haar badjas. Binnen hoorde je kleine Samuel huilen. "Kom binnen. " zei ze met een gekke grimas op haar gezicht.
We volgden haar naar de woonkamer. Eenmaal daar omhelsde ik haar. Chinola kwam er ook bij. Miranda liet eindelijk los en schraapte haar keel. Ze pakte Samuel. "Meiden. ik had jullie gebeld. Ik wil graag praten over Dario. Ik heb hem dagen niet gezien. Waar is hij? Dit is niets voor hem. Ik ken hem niet op deze manier."
Chinola en ik keken elkaar teleurgesteld aan. Toen keek ik weer naar Miranda. Ze zag er al zo zwak en fragiel uit, Hoe moet ik haar dit uitleggen?
"Miranda... het een en het ander is gebeurd met Dario. Hij...Hij belde me op en zei Help me... ik b-ben bang d-dat hij is gegijzeld."
Miranda sloot haar ogen en draaide zich om. Chinola barste in tranen uit. "Miranda ik kan..." "NEE! nee Chemin! je kan me niet helpen! Elke keer is er drama !! ik ben het zat oke?? Ik heb een kind !! Ik heb..... heb een vriend! Altijd moet iemand waar jij ruzie mee hebt het verpesten. IK snap er HELEMAAL NIETS VAN!!!!"
"Miranda!!" riep ik.
"Verdwijn Chemin... Please verdwijn."
"You can't leave me like this Miranda. Ik heb je altijd geholpen."
"je helpt me als je voorlopig weggaat. Geef Didero of Ladina wat ze willen en los het op. Dat is mijn enige advies. Los het op."
Zonder iets te zeggen liep ik naar de deur. Nog steeds was Chinola aan het huilen. "Kom...we zijn niet gewenst hier." Ze huilde nog harder en volgde me naar de deur.
Eenmaal uit de deur keek ik Chinola aan. "We staan er alleen voor." "Chemin schakel de politie in. Ik wil niemand kwijt raken. Jou niet, Mij niet, zelfs je vrienden en familie niet. Ik ken je zo kort Chemin!!"
Voor het eerst was ik zo bezorgd. Zo bezorgd ben ik in geen tijden mer geweest.
Toen herinnerde ik me het briefje van Jair. Misschien moet ik het lezen.