*Edit: Salutations, omdat dit mijn eerste boek is, heb ik besloten het niet verder aan te passen etc etc, want jeweetwel je eerste schrijfstijl enzo, herinneringen etc. Geniet van mijn eerst geschreven boek, waarvan het eerste hoofdstuk wel geedit is. Enjoy!*
Langzaam werd ik wakker door mijn vriendin die weer aan het zingen in de douche was. Ik besloot dan maar op te staan, want ik kon toch niet verder slapen met dat Franse gekrijs.
Ik deed mijn blauwe uniform aan met tenslotte mijn hoedje. Het stond me eerlijk gezegd niet prachtig, vergeleken met mijn vriendinnen.
Toen mijn vriendin Sofie klaar was, zei ik: "Enfin!" (eindelijk)
Ze rolde met haar ogen en ging zich ook aankleden. Ik deed wat make-up op in de badkamer en maakte aanstalten om naar de Eetzaal te gaan.
"Attendez-moi!" (wacht op mij) riep Sofie naar mij. Ik giechelde en wachtte geduldig op haar.
Toen ze klaar was, liepen we samen naar de eet-zaal. We haalden al kletsend bij de grote tafel ons ontbijt en gingen aan een tafeltje zitten met Monique en Lorraine.
"Je vais vous manquez tellemement,"(Ik ga je zo missen) zei Lorraine en nipte aan haar jus d'orange.
"Je vous ai même rester connecté,"(ik jullie ook, maar we houden contact) antwoordde ik.
Vandaag was mijn laatste dag op Beauxbatons. Ik ging morgen naar Zweinstein omdat dichterbij huis ligt. Dus fijner met de vakanties. Maar ik ging daar dus heen.
"Je vais prendre mes affaires" (Ik ga vast spullen pakken) zei ik, stond op en liep naar onze slaapzaal. Daar stopte ik mijn uniformen in en mijn dreuzel-kleren in. Mijn uniformen zou ik aan mijn moeder geven. En ik zou mijn toilettas er nog even uit laten, want ik slaap hier vannacht nog.
Ik ging pas na een paar uur weer naar beneden, want dan wilde ik weer eten. Ik maakte het zo laat omdat ik weer aan mijn Engelse accent moet werken, nu ik alleen maar Frans sprak.
Bij het avond eten hadden ik en mijn vriendinnen er nog over, hoe we dat met de uilen gaan doen. Ze moesten als we een brief willen sturen erg ver vliegen. Daar praatten we dus een tijdje over en dan gingen we alweer slapen. We moesten altijd vroeg slapen van de leraren, dan waren morgen heel fit.
Ik had nog wat extra dingen ingepakt en ging daarna ook slapen.
De volgende dag stond mijn moeder me al op te wachten.
Ik pakte mijn koffer die magisch vergroot was, met een overige tas en ik nam afscheid van mijn vriendinnen. Al snel ging ik met mijn moeder weer Engels praten.
"Heb je zin om naar Zweinstein te gaan?" vroeg ze, toen ik mijn gordel vast maakte.
"Jawel, maar ik ga mijn vriendinnen wel missen," zei ik met een klein Frans accent. Ze grinnikte daarom.
Na een lange reis met de auto -ook ondergronds- kwamen we na vier uur aan bij King's Cross Station in Londen.
"Al je overige spullen voor Zweinstein staan daar al, dus je hoeft alleen nog maar ingedeeld te worden," zei mijn moeder. Ik knikte begrijpend en liep door het dranghek.
Daar stond de grote, rode Zweinstein Express. Ik glimlachte naar de conducteur en stapte de trein in.
Ik zocht een coupé en ging daar wachten. De trein vertrok uiteindelijk en ik ging op de bank liggen. Mijn ogen vielen langzaam dicht en ik viel luisterend naar geluidjes van de trein in slaap.
Vaag hoorde ik een piepend geluid en deed mijn ogen open. Het was al wat schemerig buiten en het was vast al rond een uur of 6.
De Zweinstein Express stond stil en ik stapte uit. Er stond een koets op me te wachten. Waarschijnlijk zou die me naar Zweinstein brengen.
Na een hobbelend ritje in de koets, stapte ik uit bij een grote poort met gevleugelde everzwijnen. Ze zagen er best cool uit.
Verder had ik instructies gekregen, om te doen als ik er was.
Wachten dus. Op professor Anderling. Bij de coole everzwijnen.
Ik wachtte niet lang of er kwam een streng uitziende vrouw mijn kant op lopen. De professor droeg een smaragd-groene mantel en had haar zwarte haar in een strak knotje gebonden.
Ze gaf me een hand. "Hallo mevrouw Fontaine, welkom op Zweinstein," zei professor Anderling.
"Dank u wel, professor," zei ik glimlachend.
"We gaan nu naar het kantoor van professor Perkamentus, voor het indelen."
We liepen richting het reusachtige kasteel. Beauxbatons was een stuk kleiner, dan dit.
De professor ging voorop door de lange gangen en bewegende portretten en harnassen.
Onderweg kwamen we vier jongen tegen, die iets aan het fluisteren waren. Ze zagen en ongeveer even oud uit, als mij.
"Marauders, ga eens naar jullie Leerlingenkamer," zei Anderling tegen de jongens. Ze keken me aan en glimlachten naar me. Ik lachte terug en liep verder met Anderling.
"Wie zijn die jongens?" vroeg ik.
"Dat waren de Marauders. Die halen allerlei dingen uit en zo," antwoordde ze en we stopten bij een waterspuwer. "Zuurtjes." Tot mijn grote verbazing kwam een trap te voorschijn.
We gingen via de trap naar boven en Anderling klopte op een deur.
"Binnen," hoorden we iemand zeggen.
We stapten naar binnen en daar zat een magere man, met een zilvergrijze baard en een halve maan brilletje.
"Ah mevrouw Fontaine, welkom. Ik zal de Sorteerhoed even pakken," zei hij. Hij pakte een oude hoed van een hoge plank af en zette het om mijn hoofd. '
Je komt van Beauxbatons, niet? Maar dit is erg duidelijk...
"GRIFFOENDOR!" zei de hoed hardop en professor Perkamentus haalde de Sorteerhoed van mijn hoofd.
"Welkom in mijn afdeling, Nina," zei Anderling. Ik glimlachte en gaf nog even een hand aan professor Perkamentus.
Anderling liep samen met mij mee naar de Griffoendor Leerlingenkamer. Want ik wist de weg nog niet.
De professor vertelde me het wachtwoord (Zwerkbal) en ik ging naar binnen.
In de Leerlingenkamer was het warm en gezellig. Alles was wel rood of goud bekleed en er knapperde een warm haardvuur.
Ik glimlachte en liep verder de kamer in. Op Beauxbatons had je geen gezellige leerlingenkamer en ik vond dit al heel leuk.
"Ben jij niet dat meisje, dat net met Minnie meeliep?" vroeg een stem achter me.
Ik draaide me om en zag de Marauders staan.
"Euh... ja," zei ik en trok mijn mondhoeken omhoog.
Een jongen met warrig zwart haar en een bril stak zijn hand uit. Ik pakte hem aan.
"James Potter," zei hij.
"Nina Fontaine," stelde ik mezelf ook voor.
De andere jongen gaven me ook een hand.
Een jongen met lang zwart haar heette Sirius Zwarts, een sjofele jongen met donker blond haar heette Remus Lupos en een gedrongen jongen met een rond gezicht heette Peter Pippeling.
We praatten wat, over dat ik eerst op een andere school zat, en zo.
Na een tijdje ging ik naar mijn slaapzaal en zag een meisje met vuurrood haar zitten.
Ze stond meteen op toen ze me zag en stak haar hand naar me uit.
"Lily Evers, ik had al gehoord dat we een nieuwe kamergenoot kregen -van Perkamentus," zei ze en ik vond dat het feit dat er een nieuwe Griffoendor is, wel snel verspreid.
"Ik ben Nina Fontaine, leuk je te ontmoeten," zei ik vriendelijk.
"Je had toch niet al de jongens ontmoet?" vroeg Lily meteen.
"Ja, wat is er dan met hun?" vroeg ik nieuwsgierig.
"Nou, wat ze doen is-" begon ze.
"Evers!!" werd er van beneden geroepen.
"Dat dus," zuchtte Lily. Ik begon te lachen.
"Gaan we dan naar ze toe?" grinnikte ik.
"Nee, echt niet," zei ze snel hoofdschuddend. Ik grinnikte weer.
"Kom op, zo erg zijn ze niet." Lily zuchtte.
"Nee, ze volgen mij de hele tijd en James doet heel erg stoer in mijn buurt," zei ze.
"Dat is toch juist grappig?"
"Nee, juist niet. Hij is alleen maar irritant."
"Goed, we blijven hier. Maar ik ga slapen," zei ik terwijl ik mijn koffer open. Ik trok mijn pyjama aan en ging in het warme bed liggen. Meteen viel ik in slaap.