A/N:
medyo maikli lang guys ha? don't forget to vote and comment! :)
****
CHASE’s POV:
Nasa may playground kami, yung malapit lang sa bahay nila. Nasa may swing ako habang nasa may seesaw naman siya. Umupo ako sa kabilang dulo kaya napaangat siya bigla.
“Ang taas naman Chase! Ibaba mo ko!” Sabay sabi niya ng malumanay.
Napangiti ako. Ang sarap kasing pakinggan na natatawag na niya ulit ang pangalan ko habang may mga ngiti sa mga mata at mukha niya. Ibinaba ko siya sabay ako naman ang nasa tuktok niya. “Grabe nakakalula pala.” Kahit hindi naman totoo. Gusto ko lang na may pag-usapan kami ngayon pang nagkaroon ako ulit ng chance na makasama siya.
Sana laging ganito. Yung nakakasama ko siya na hindi ko pinipilit ang sarili ko sa kanya.
Yung hindi sa tuwing titingin ako sa kanya, may mga pumapatak galing sa mga mata niya.
“Para ‘yan lang nalula ka na?” Sagot naman niya habang nakadilang nang-aasar.
“Oo nga. Ang weak ko na pala sa heights.”
Ibinaba niya ako hanggang sa pareho kaming dalawang nakatapak na sa lupa. Napatikhim siya at nakatingin lang sa sahig. Tanging malakas na hangin, wasiwas ng mga bato na tumatama sa bakal at mga halaman ang maririnig.
“Chase sorry that I have been a bitch to you all this time.” She said while sniffing.
“Ako nga ang dapat mag-sorry kasi I put you in that position. Siguro kung ako ikaw, baka hindi lang pag-iwas ang nagawa ko. Deserve ko rin naman lahat ng pinakita mo, mabait ka pa nga ng lagay na yun eh..” Honestly speaking baka nga kung siya ang nakagawa sakin nun baka hindi ko kayanin lalo na kung yung taong pinaka-kinakapitan mo pilit naman palang kumakawala sayo.
And the worst part is, hindi mo alam kung ano ang dahilan.
Tumawa siya bigla ng malakas. Yung tipong alam mong sarcastic at pang-ice breaker lang.
“Hindi na siguro muna ako magtatanong sayo ng mga bagay na hindi mo pa kayang ibigay ang sagot. Siguro nga naging selfish ako, siguro dahil sarili ko lang ang inisip ko. ‘Wag kang mag-alala handa naman akong makinig kapag handa ka na.” Ngumiti siya. She was holding back her tears. Halatang-halata mo sa kanya na sa bawat salitang binitawan niya mabigat sa loob niya.
Bakit ba napakaswerte ko sa kanya? Bakit ba napakabait niya?
I came to her side and tugged her closely to me. I draped my big arms around her and kissed the top of her head. She hugged me back while I hear her sniffed quietly. “Thank you for understanding me. Sorry dahil umiiyak ka na naman dahil sakin. Sam, sorry talaga ha?” Kasi kahit ano pa yatang pilit kong ilayo ang sarili ko para kang magnet ng buhay ko na pilit at paulit-ulit akong ibinabalik sayo.
“Sorry din dahil natagalan bago ko na-realize na may pagkakamali din naman ako.” Pilit niyang isiniksik ang maliit niyang katawan sa dibdib ko.
Moisture was slowly building at the corner of my eye. My eyes turned red and throat had become dry.
I looked away for a sec para pahiran ang luha ko.
I cupped her face and I bit my lower lip as I stare at her.
My heart was beating like crazy. Her close presence makes me crazy and her intoxicating mint breath was sending chills all over my spine. Her vanilla perfume scent was seducing me and I cannot hold any longer.
I feel the urge of kissing her and never let her go in my warm natural torso.
“Chase-“ She cut off the awkward silence as I breathed heavily and tried to compose myself.
I used my index finger to lift her chin. “Napakaganda mo pa rin talaga. You still never fail to take my breath away..” I said as I was staring directly in her eyes.
SAM’s POV:
Hours passed and we both ended up holding each other’s hands. We enjoyed our conversations and in between our laughs are our gazes to each other. Hindi naman maikakaila na nagkakailangan pa kaming dalawa pero ang mahalaga kasama ko siya.
Yung ganitong moment na alam kong handa na ako.
Handa nang magpatawad at makaranas ulit na sumaya.
It’s 3 in the morning and it feels like timeless. I have redeemed myself as much as I have redeemed a long lost friendship.
“Thanks for the night.” I said nang ihatid niya ako sa tapat ng bahay namin.
“No. Thanks for the night.” He smiled. “Siguro naman ngayon medyo welcome na ko dumalaw-dalaw diba? Tyaka ngayong okay naman na tayo okay naman na siguro na magkita tayo paminsan-minsan? Yun eh kung okay lang naman sayo at kung swak sa oras mo.”
“Sure. Basta hindi busy sa trabaho.” Sabi ko.
Hindi ko alam eh. Actually hindi namin parehong alam kung bakit basta na lang after lahat ng drama bigla na lang isang araw nagngi-ngitian at nagtatawanan na lang ulit kaming dalawa nang magkasama.
Yung tipong parang tulad ng dati komportable naming napag-uusapan ang mga bagay-bagay. Yung kahit na gaanong ka-stressful ng araw basta nginitian ka lang niya gumagaan ang lahat.
Siguro ganun talaga kapag masyado niyong pinapahalagan ang relasyon sa isa’t isa.
Ganun siguro kapag nagsimula ang lahat sa away-bati hanggang sa naging friendship hanggang sa naging kami.
Oo siguro nga hindi naging maganda ang paghihiwalay naming pero naging maganda naman ang simula diba?
Masarap kasi sa feeling na wala ka ng kinikimkim sa loob mo, lalo na sa taong pinapahalagahan mo ng husto.
Yung kahit ano pang galit at poot niyong dalawa, isang araw matapos nang lahat ng iyakan at dramahan, basta na lang kapag nagkita kayo wala ng mahabang salitaan at paliwanagan pa, okay na lang kayo na para bang walang nangyaring gulo sa pagitan nyo.
“Payakap naman kahit 3 seconds lang.” he asked as he pout.
I opened both my arms with a warm smile as I offered him a consoling hug.
Bigla tuloy sumagi sa isip ko.
‘Okay na nga kayo pero kasal naman sa iba yung tao. Oo, mahal mo pa at mahal ka niya, pero tali na siya sa iba..syempre ano ang ending mo ngayon? NGA-NGA?’
Napatikhim ako.
Sabay pikit at sabi sa sarili nang..
MALUWAG SA LOOB KONG TATANGGAPIN SIYA AT BIBIGYAN NG IMPORTANSYA HIGIT PA SA NAIBIGAY KO NUNG KAMI PA.
KAHIT PA ANG MAGING KAPALIT NITO AY ANG MAGING KABIT NIYA TATANGGAPIN KO BASTA MAKASAMA KO LANG ULIT SIYA AT MAIPADAMA NA MAS MAHAL KO SIYA NGAYON KESA DATI.
“There are two ways you can get through pain. You get let it destroys you, or you can use it as a fuel to drive you: dream bigger, work harder.”
- Taylor Swift
Sabi nga ni Taylor Swift use it as a fuel to drive you. Sadness and pain may come our way, but someday only happiness will remain.
Do more of what makes you happy. Eh etong magpapasay sakin anong magagawa nila? Sino sila para pigilin kung anong pwede sakin ang magpasaya? Diyos ba sila?
“Wala bang kiss?” Sabay banat ng gunggong habang magkayakap kami.
Napalo ko siya ng malakas sa likod. “Sobra ka na ha. Baka gusto mong ikaskas ko sa liha yang nguso mo?”
“Biro lang naman Miss Amazona.”
“Sige na layas na baka ipahabol pa kita sa pitbull namin at ipakain sa mga buwaya.” Sabi ko ng magkalas kaming dalawa.
“Bye.” Sabi niya.
“Mag-ingat ka.” I waved at him. Unti-unti pinanood ko siyang maglaho sa dilim..
“I love you Air head.”
______________________________
TO BE CONTINUED...