Nadine
1 week na simula nung pangyayaring iyon. Hanggang ngayon, 'di pa rin ako makapaniwala nga si Cathy nga talaga 'yon. Ang bestfriend namin noon ni Mon-mon.
*Flashback*
"Monica! Halika na maglaro na tayo.", aya ko kay Mon-mon.
"Just wait. Okay? Wait.", pagdidiin niya.
Masyado talaga akong O.A noon kaya mabilis magtampo minsan.
Habang naglalaro kami may biglang dumating na bisita sa bahay namin. At dahil, nasa labas kami ng bahay tinawag ko si Mama sa loob.
"Oy bestfriend!", masiglang bati ni mama sa bisitang kakarating lamang.
Bestfriend? So, I think close nga talaga sila neto.
"Yeah it's me.", natatawa pa niyang sabi. "Kamusta ka na ngayon besty?", sambit nung babae.
"Okay lang. Eh ikaw? Kamusta na kayo ni lavidavs mo?", nakikilig pa na sagot ni mama.
"Okay lang din. Btw, asan na pala yung inaanak ko?", masigla niyang sabi. Ako siguro yung tinutukoy niyang inaanak.
Agad akong itinuro ni mama at yeah, it was me nga. Ako nga yung tinutukoy niyang inaanak akala ko kasi si Justine eh. Well, tulog mantika pa si Justine sa loob.
"Hi inaanak. Ako nga pala si Tita Cheska. But you can call me Mommy.", nakangiti niyang bati sakin.
"Hi po. Mo-mommy?", nginitian ko din siya.
"Very good. Mommy na lang lagi yung itawag mo sakin ah?", pinisil niya yung mga pisngi ko. "Ilang taon kana pala?"
"Fo-f-four po.", putol-putol kong sambit. Four talaga yung nahihirapan akong sambitin sa lahat ng numbers noun.
"Four kana pala. Ang cute mo naman.", lumuhod siya sa damuhan para pumantay kami. Well, hindi naman siya madudumihan kasi Bermuda grass 'to eh.
"Mommy!", napalingon ako sa gate namin dahil may batang babae na pumasok.
"Oh what is it Cathy?", tanong niya.
"Why did yah leave me there?", nag-pout pa siya. Omg ang cute ng pout niya. Hinawakan niya yung kamay ng anak niya.
"'Coz you're such a sleepy head.", natatawa niyang sabi sabay gulo sa buhok ng anak niya.
"Bestfriend! Meryenda oh. Kain muna kayo.", may bitbit si mama na tray ng pagkain papunta sa direksyon namin.
"Oh sige bestfriend. Sandali lang."
"Mommy who are they?", turo samin ni Cathy.
"Oh. This is Nadine.", hinawakan ni Tita Cheska, este Mommy yung kamay ko. "And this is Monica.", hinawakan niya rin yung kamay ni Monica.
"Okay.", medyo halata sa kanya na may pag 'kamaldita' siya.
"Join them here anak. Mag-uusap lang kami ng Tita Bianca mo. Be good okay? 'Wag mo silang awayin.", tumango lang siya sa mommy niya.
Nang tumalikod na si Tita-- este Mommy. Umupo siya sa tabi namin.
"Hi, anong pangalan mo?", tanong ni Monica sakanya.
"Oh i'm Catherine Anne Montenegro but you can call me Cathy.", seryoso lang yung mukha niya.
"English speaking ka talaga?", tanong ko naman.
"Yeah. I was born at U.S but my parents are pure Filipinos. Therefore, I live there for four years but now i'm staying here at the Philippines.", sa ngayon medyo ngumiti na siya.
"So, how long have you stayed here before your mom and you visit here?", tanong ko sakanya.
"Uhm, we just arrived yestahday.", may accent pa talaga ha.
"Ah. So friends?", masiglang tanong ni Monica.
Tumango siya at iniabot yung kamay niya saming dalawa.
"Friends."
*End Of Flashback*
Natauhan na lang ako nung tumunog yung phone ko. Hinawakan ko yung mukha ko at naramdaman ko na may mga luha sa mga mata ko.
Agad ko nang kinuha yung phone ko para tingnan yung nag text.
From: James
-Andito na 'ko sa baba! Asan kana ba ha?
Omo! Nakalimutan ko, oo nga pala ika 13th birthday ko na ngayon. Dali dali na akong naglagay ng make-up dahil nakabihis na naman ako.
Sinout ko yung gown na binili sakin ni mama. Color aqua siya. Ang cute nga eh.
Dali dali na akong bumaba. Pagkaabot ko pa lang sa baba nakita ko na madami dami na din yung bisita.
"Anak! Andiyan ka na pala. Halika muna dito.", hinila ako ni mama sa sofa. "Mama at papa pala ni James.", masayang sambit ni mama.
"H-hi po.", naiilang kong sabi. First time ko kasi silang makita eh. Parang maldita at maldito yung itsura nila pero I know na mabait sila. Ika nga, Beauty isn't about what's outside it's about what's inside.
Ngumiti sila sakin. "Kanina kapa pala hinahanap ni James.", sambit ng mama niya habang nakangiti.
"Ah asan po ba siya?", tanong ko.
"Nasa garden siya nak. Kasama niya si Justine.", sambit naman ni mama.
Agad na akong dumiretso ng garden. Nakita ko agad sila na nag-uusap. Hindi muna ako lumapit dahil pinakinggan ko muna yung pinag-uusapan nila.
"Hyung Jaye, sabi daw ni Noona Nadine, magaling ka magbasketball? Maglaro naman tayo oh.", maangas na sambit ni Justine.
Kahit kelan talaga siya. Palagi ngang pinapatawag noun si Mama ng teacher niya eh. Ang kulit kulit daw kasi.
'BEST IN BULLYING KASI SIYA'
Hinirang na nga siya bilang Badboy ng paaralan nila.
"Oo naman. Kailan ba gusto mo?", sagot ni James.
"Kailan ka po ba pwede?", tanong ni Justine.
"This Saturday pwede naman.", sagot ni James habang nakangiti.
Ang cute ng view niya dito habang nakaside view. Aish! Ano ba 'tong pinagsasabi ko?!
"Yes! Sige po!", masiglang sagot ni Justine.
Sabagay, 'di na 'ko magtataka kung ba't sila nagkasundo. Eh sa pareho silang badboy at jerk eh.
Hindi ko na tinagalan pa at sumulpot na ako sa harap nila.
"Oy, Bromance.", diniinan ko yung pagkakasabi nun para dinig na dinig nila.
Nagulat naman sila nung nakita nila ako. Yung para bang nakakita sila ng multo.
"Noona?! Oo nga ikaw nga. Anong ginagawa mo dito?", gulat niyang tanong.
"Oh? 'Di man lang pala ako na inform. Bawal na pala ako pumunta dito sa garden.", pagdidiin ko pa.
"Owedisorry! Pero ano nga? May kailangan ka ba?", sambit niya.
"Porket pupunta dito may kailangan na kagad sayo?", nangtutukso ko pang sagot.
"Letse ka rin eh nu? Padyakan kita diyan eh.", maangas niyang sagot.
Tumawa na lang ako.
"Hyung, pasok na po tayo sa loob. May panget dito eh. Baka mahawa pa 'ko.", naiirita niyang sabi.
Hindi pa nakasagot si James, hinila na niya ito papasok.
"At saka hindi kami nagbo-bromance!", pahabol pa niya.
"Pikon!", dinilaan ko pa siya.
Pikon talaga ni bro ≧∇≦
Umupo muna ako dun sandali. Ansarap langhapin ng hangin dito. Para ba yung sa mga telenovela na lumilipad lipad yung buhok sa hangin. Hayst! Sarap ng ganung feeling.
Napaisip ako sandali, kailan ko pa kaya matatagpuan si Mr. Right? Yung katulad rin sa mga libro na nababasa ko. Hindi naman sa nagmamadali pero, gusto ko lang malaman kung sino ba talaga siya.
"Hi.", muntik na akong mahulog dito sa kinauupuan ko dahil sa boses na yun.
Si James lang pala.
"Oh?", tipid kung tanong.
"Wala lang. Ba't di ka pa pumasok sa loob. Nandun na rin yung iba nating classmates.", nakangiti niyang sambit. Inimbita ko kasi yung iba naming kaklase.
"Maya maya na lang.", tinignan ko yung relo ko para malaman yung oras. "3:09 pa lang naman eh. 4:00 p.m pa yung party ko.", nginitian ko rin siya.
"Oh sige. Ikaw bahala.", lumapit siya sa kinauupuan ko para umupo na rin sa gilid ko. Tumingila siya sa langit. Tinignan ko siya pero umiwas kagad ako ng tingin baka isipin pa niyang tinititigan ko siya. "Monica...", mahina niyang sambit tinignan ko siya at nakayuko na siya.
"Monica?", nagtataka kong tanong.
"Ah-hah?", gulat niyang sagot. "Na-narinig mo?", tumango ako sakanya.
"Oo.", nakangiti kong sagot. "Sorry ah. Masyado lang kasi malakas yung pandinig ko.", natatawa kong sagot.
Narinig kong tumawa siya ng mahina. "Sabi mo eh.", yumuko ulit siya. Narinig kong nagbuntong hininga siya. Enebe! Eh sa malakas talaga pandinig ko eh. Haha!
"Sino ba kasi yang Monica na yan?", nagtataka kong tanong. Naalala ko tuloy si Mon-mon sa sinabi niyang Monica.
"W-wala.", putol putol niyang sabi. Tinitigan ko lang siya. "Promise me, hindi mo sasabihin kahit kanino.", sambit niya habang nakatitig sa mga mata ko.
Itinaas ko yung kanang kamay ko. "Promise.", ngumiti ako sakanya. Itinaas niya rin yung kanang kamay niya at idinikit sakin.
Ngumiti rin siya. "Salamat."
"Umpisahan mo na.", sagot ko.
Nagbuntong hininga siya bago salita. "S-siya... Siya yung babaeng mahal na mahal ko. Higit pa sa aakalahin mong pagmamahal. Siya yung babaeng nagpapasaya araw-araw sakin. Si-siya ang D-diwata ng buhay k-ko.", tumigil siya sa pagsasalita. Napatingin ako sakanya. Nadatnan ko na lang siya na umiiyak.
"Sorry.", sincere kong sabi. Pinunasan niya yung mga luha niya at napatingin sakin. Sa mga mata ko mismo. Yung titig na nakakatunaw. "Sorry kasi pinilit kitang magkwento ka."
"Wala kang kasalanan nu.", ngumisi siya sakin. "Ipatuloy ko na ba?"
"Okay lang ba na ipatuloy mo?", paninigurado kong tanong.
"Okay lang.", tipid niyang sagot. Tumango ako sakanya. "Si Monica, nakilala ko siya ng dahil sa music. Naging kasama ko siya sa isang band nung grade 6 ako.", nagbuntong hininga siya. "Habang lumilipas ang panahon, nahulog kami sa isa't isa.", napatigil siya sa pagsasalita. "Ewan. Baka ako lang yung nagmahal saming dalawa.", tumawa siya ng mahina. Yung tawang pang-bitter. "Habang patuloy na tumatagal ang panahon, naging kami. Yun yung pinakamasayang araw ng buhay ko.", napangiti ako. Ang swerte siguro ng magiging asawa netong lalaking 'to sa future. "P-pero, bigla ko na lang nabalitaan na, pupunta daw silang ibang bansa. Yun din yung araw na biglang gumuho yung boung mundo ko. Ansakit eh. Sobra. 'Di man lang siya nagpaalam sakin na aalis siya. Dun ko naramdaman na hindi niya siguro ako minahal ng totoo. Feeling ko, laro lang lahat ng yun.", nakita kong may tumulong luha sa mga mata niya. Naaawa ako kay James sa sitwasyon niyang ganito ngayon. Yung para bang ang hina hina na niya. Bigla na rin tuloy akong nanghina.
"Sorry ha.", mahina kong sabi.
"You don't have to. Your sorry isn't worth it, because wala ka namang kasalanan eh.", hinawakan niya yung kamay ko at ngumiti siya.
Tinitigan niya 'ko. Napatitig na rin ako sakanya.
"Totoo pala yung sabi ng kapatid mo na panget ka nu?", natatawa niyang sabi. Nagulat ako dun. Hinampas ko siya bigla. "Joke lang! Masyado na kasing serious yung usapan eh.", natatawa pa rin niyang sabi.
"Ewan ko sayo!", pagmamaktol ko. Nabalik yung tingin ko sakanya dahil may kinuha siyang something sa daliri niya. "Ano yan?", tanong ko.
"Malamang singsing nakikita mo naman diba? Diiiiba?", pilosopo talaga ng lalaking 'to!
"Shunga! Alam kong singsing yan, ang tinatanong 'ko anong gagawin mo diyan?", naiinis kong sagot. Kanina naaawa pa 'ko sakanya pero ngayon parang ang sarap niyang sampalin from left to right.
"Linawin mo kasi.", tipid niyang sambit. "Itatapon ko na 'tong singsing na 'to. Ito yung huling alaala niya na natitira sakin eh.", nagulat ako sa sinabi niya.
"Ha?!", gulat kong tanong. Napatingin siya sakin.
"It hurts to let go, but sometimes it hurts more to hold on.", nakita kong ngumit siya pero sa likod ng ngiting iyon may nakatagong matinding kalungkutan.
"Tama ka. It hurts to let go of someone you love the most, but maybe it's the best freedom you'll ever give them. Especially for yourself. Love is a sacrifice, you know?", sagot ko.
Nagulat ako dahil bigla siyang tumayo. Agad niyang itinapon ang singsing na yon dito mismo sa garden namin. Liningon niya 'ko at nginitian. Napalingon kami pareho dahil may biglang nagsalita.
"James, Nadz. 4:00 p.m na at magsa-start na yung party mo.", aya ni mama
Tumango kami pareho bilang okay sign kay mama. Naintindihan naman niya iyon."
Nagkatinginan kami ni James. "Thank you ha. Dahil sayo natutunan ko na kung pano mag let go.", ngumiti siya sakin.
"Learn to accept what's not meant for you. They're just able to cross your path but you're not meant for each other."