Chapter 5
(SOPHIA)
Haay. Mapapanis yata laway ko dito. Wala man lang kumakausap sa akin. Lahat naman sila tinry ko kausapin kaso ganito lang ang ginawa nila sa akin kanina.
FLASHBACK
“HI ^__^” Masaya kong bati sa grupo ng mga kaklase ko..
“Ewww!!! Lumayo ka nga sa amin!!”
“You don't belong here so stay away from us!!!” Nalungkot naman ako dun.. Para naman akong may nakakahawang sakit..
“Grabe naman kayo.. I just want to be friends with you..” May lumapit sa akin, maganda siya.. Tapos ang amo pa ng mukha.. Akala ko mabait siya pero daig pa pala niya yung mga bully...
“No one wants to be friends with you.. Because your too low for our kind..” Sabay tawa nila. Nahiya naman ako dahil napansin kong nasa amin na ang atensyon ng ibang mga estudyante. Kaya nagdesisyon na lang akong lumabas para hindi na ako makasira sa gabi nila.
END
Kung hindi lang talaga ito yung exam ko, hindi ako aattend.. Pero ang pinagtataka ko lang anong connect ng exam sa party na 'to? Hindi porke't andito andito ang head master e, consider ng exam ito nasan ang logic doon. Ni-hindi ko na nga kailangang mag-analyze ng formula at equation, paano na lang ang brain ko? Baka mamaya hindi na mag-function ng maayos ang mga brain cells ko, baka maging slow poke ako.
Buti sana kung nag-eenjoy ako, kaso hindi naman. Kaya eto ako ngayon mag-isa sa isang bench sa labas nung pinagdadausan ng party. Alam ko naman kasi na hindi ako bagay sa mundo nila. Pero alam niyo nagtataka lang ako, they all wear different colors of gowns and tuxedos but none of them have a color of black.
Sa dalawang taon kong pag-aaral sa Royal Academy, wala akong nakitang taong nakasuot ng itim. Well, may paniniwala naman kasi na bad luck ang black. Pero hindi ko alam na uso dito yon.
Biglang naglabasan yung mga tao sa loob. Anong meron? Hindi kaya may sunog?! Pero wala namang usok? Baka naman tapos na ang party. Buti naman, makakauwi na ako.
Tapos may pumaradang kotse sa tapat mismo ng entrance.
WTH!!
(JULIA)
Haay.. Gusto ko ng matulog. Kulang pa ang tulog ko since umalis kami. Dito kasi kami dumiretso agad from England. This welcome party isn’t necessary, but what can we do? It’s part of who we are.
“Julia..” That voice. I looked at him.
“Yes, Mr. Monteverde?” Lumapit siya sa akin. Dalawang taon na ang nakalipas simula ng huli ko siyang makita. Pero walang siyang pinagbago, gwapo pa din.
He stopped right in front of me. Nakatingala na ako sa kanya, pero hindi ako naiintimidate. After all, I am Julia Velasco.
“Can we talk for a while?” Mahinahon niya tanong. Pero halata naman sa boses niyang kinakabahan siya. Napangiti ako, si Timothy Monteverde kinakabahan? It’s a first.
“No problem..” Lumabas kami. Doon kami sa garden pumunta. Ang ganda talaga dito, this is the only place in Royal Academy na peaceful ang ambiance.
“Ano ba yung pag-uusapan natin?” Tanong ko sa kanya. Ang tagal na kasi naming nakatayo at hindi naman siya nagsasalita. Pansin ko din kasing hindi siya mapakali kanina pa.
“Juls, I want to say so---” Hindi ko na siya pinatapos. Alam ko naman kasi kung ano ang sasabihin niya. I’m not that stupid anymore.
“I already forgiven you..” Mukha naman siyang nabunutan ng tinik sa sinabi ko. Another first, he said sorry. Ang taas kaya ng pride ng lalaki na ’to. But staying and learning things from the past 2 years is enough to make me more wiser.
“But just so you know. The stupid neither forgive nor forget; the naive forgive and forget; the wise forgive but do not forget. And among the three, who do you think I am?” He’s thinking. And i know he doesn’t know the answer.
“No answer? Then let me tell you.” Tumingkayad ako at bumulong sa tenga niya.
“I’m not stupid nor naïve. But I am the wise, I forgive but I don’t forget. Lalo na yung may malaking kasalanan sa akin.” His body stiffen. Oh? I think I’m starting to enjoy this night. Thanks to you Timothy.
Lumayo ako ng konti with a smirk in my face. But then again, kung kailan ako nag-eenjoy, masisira na naman. I saw a red laferrari. And that car belongs to Lia. Agad naglabasan ang mga estudyante at pinanuod ang ginagawa ni Lia. What are you thinking Lia?
Agad akong nagpunta kung nasaan ang mga estudyante. I saw the Head Master went out and watch Lia. Lumapit ako sa Head Master. Then si Lia, she's driving like a mad woman. Ngayon ko lang siyang nakitang ganyan. Hindi niya ilalabas ang so called 'baby' niya ng ganun lang.
Lahat ng estudyante namangha sa nakikita nila.. Oo kasali sila sa high society pero they can't afford too much luxury like this.
“What happened?” I asked the Head Master. Huminga ito ng Malalim.
“She’s angry..” Nagalit? That’s impossible Lia doesn’t get angry that easily. Sa aming dalawa siya ang may pinakamahabang pasensya.
“Why?” Huminga ng malalim ang Head Master bago sumagot. Nakatingin ito sa kotse ni Lia.
“She saw it. She saw how they treated ‘her’.” My god! Sinasabi ko na nga ba. Aalis na dapat ako para patigilin si Lia. Then again all of the student gasped when another 3 cars enter. Damn! Dagdag problema pa ito.
“That is my dream car!!”
“Yah, me too!!”
They look really amazed. Para bang first time nilang makakita ng ganyang kotse.
“How?” Bulong ni Tim. Sumunod pala siya.
“Why are you so shocked Tim?” Napatingin siya sa akin at saka umiling.
“N-nothing..” Bumalik ulit ang tingin nito sa kotse ni Lia. The car of Lia is the dream car of Tim. At hinihintay niya na lang maging available sa market yun pero bago pa maging available yun naunahan na siya ni Lia. Lia get what she wants by hook or by crook.
Hinanap ko 'siya'. At nakita ko siya nakatayo sa isang puno. She just watched the whole thing as if sanay na sanay na siyang makakita nito. And she is still looking at Lia. And her eyes.. if I’m not mistaken , it is full of concern and worry.
(THIRD PERSON)
“Why are you alone, Ms. Sophia Hernandez?”
Napatingin si Sophia sa nagsalita.. At nanlaki ang mata niya ng makita kung sino ang nagmamay-ari ng tinig na iyon.
'OMG!! Ang ganda naman niya at ang bango pa.. ' Isip-isip ni Sophia.
“Alam ko maganda ako, kaya wag mo akong titigan ng ganyan..” Ngumiti ang babae sa kanya at saka nagsimula muling lumapit sa kanya.
'Hala! Pati tawa niya ang ganda.. Natotomboy na ba ako?OMG! Hindi pwede!'
“H-ha? Ah eh.. Wala kasi akong makausap dun... Lahat sila nilalayuan ako.. Para bang may nakakahawang sakit ako..” Yumuko siya. Nahihiya siyang tumingin sa magandang babae nasa harap niya. Kung ikukumpara kasi sa kanya, malayong-malayo ang itsura nila. She looks like a model that got out from a magazine. Samantalang siya, plain lang.
Hindi alam ni Sophia na pinagmamasdan lang siya ni Julia. As if assessing her appearance.
“Hayaan mo na sila. Nabubulag lang sila sa karangyaan na natatamo nila. Hindi ba ang importante ay kung ano ang laman nito.” Itinuro ni Julia ang puso niya. Tumingin si Sophia sa kanya at ngumiti.
'The angel smiled' Sa isip ni Julia..
“Teka, panu mo nalaman pangalan ko?” Takang tanong nito sa kanya. At saka nag-isip ng malalim. But Julia is studying her emotions.
'So innocent and fragile..' Isip-isip ulit ni Julia. Tapos ngumiti siya kay Sophia.
"Cesser d'agir comme si vous ne me connaissez pas .." (Stop acting as if you do not know me ) She begun to say words that Sophia can’t understand.
“Huh?” Tanong ni Sophia. Nakakunot na ang noo nito dahil hindi niya maintindihan ang sinasabi ni Julia sa kanya. Tumayo ito tapos naglakad ng konti habang nakatingin sa langit.
“Lahat sila ay nagsisimula ng imbestigahan kung sino ka.. Who are you really? That even our King is afraid of you. Just by your presence you make us tremble and wants kneel down on you..”
Tahimik lang si Sophia at nakatingin lang kay Julia. She’s still confused on what Julia is saying.
“Wala kayong malalaman sa akin, dahil eto na talaga ako..” Tumingin sa kanya si Julia and has a playful smile.
"Agir innocent? Nous allons bientôt savoir qui vous êtes .." (Acting innocent? We will soon know who you are.) Medyo naiinis na si Sophia dahil naguguluhan siya kay Julia at sa mga pinagsasabi nito. Ang hindi niya alam pinaglalaruan lang siya nito.
“I really can't understand you, Young Mistress Julia.. Mauna na po ako..” Tumalikod na siya pero may sinabi pa si Julia.
“Agissant comme un pauvre lorsque vous avez mille fois plus grande que nous avons ... Quelles sont vraiment votre plan?” (Acting like a pauper, when you have a thousand times larger than we have.. what is really your plan?)
Napahinto ito sa paglalakad. Julia smile again as if nanalo siya. Kaya sinamantala na niya ang pagkakataon at nagsalita ulit.
“Vous nous manquez tellement. S'il vous plaît revenir “ (We miss you so much .. Please come back). Nakatingin lang sa likod ni Sophia si Julia.. Kaya hindi niya nakikita ang expression nito.
"Je reviendrai .. Attendez .." (I will comeback .. Just let me do what i need to do). At naglakad na ulit palayo si Sophia. Napangiti naman si Julia sa narinig niya. She’s just testing Sophia kung aamin ito at hindi siya nabigo. Alam ni Julia kung sino ba talaga si Sophia.
“We'll protect you.. Even if we give our lives.. Mon impératrice” (My empress)