P.o.v. Delia:
"Laat me gaan" snik ik, als ik het touw voel branden in mijn polsen.
"Laat me verdomme gaan, Jens" snik ik luider, als ik nog geen gehoor hoor.
Ik zit hier inmiddels al, voor mijn gevoel, een week en heb geen idee waar ik ben.
Alleen dat Jens hier ook is en als Jens hier is, is Jayden hier ook.
Dat is zeker, maar hem wil ik niet meer onder ogen komen, na wat hij gedaan heeft.
Hij mag lekker weg rotten in de cel, wat mij betreft.
"VERDOMME JENS, LAAT ME HIER UIT!" schreeuw ik woest, maar voel zich een brok ontstaan in mijn keel.
Waarom moet mijn leven altijd zo moeilijk zijn?
Waarom ben ik niet gewoon iemand anders, die geen vampier is, die een normaal leven kan leiden en doen wat zei wil, zonder dat ze ontvoert word of meegenomen word.
Wat is de lol hier aan?
Ik sluit mijn ogen en denk diep na.
Ik was zonet nog in het ziekenhuis, ja dat weet ik nog, en nu zit ik hier.
Maar hoe kwam ik in het ziekenhuis?
Ik weet niks meer van die dag, alleen dat Zack helemaal in paniek was, dat was namelijk te horen aan zijn stem.
De ambulance heb ik niet meer gehoord, of ben ik niet met de ambulance vervoerd?
Ach, wat doet dat er ook toe..
Zuchtend open ik mijn ogen en kijk in 2 paar zwarte ogen.
"Dat is lang geleden, Delia"
---
Hierna nog 1 hoofdstuk en dan de epiloog. Laat het me weten als je in stemt voor een deel 3!
x Emma