The Vampire with blue eyes.

{Deel 2: Hoofdstuk 10}

P.o.v. Delia:

'Zack' fluister ik en wijs naar een camera die in de hoek van de gang hangt. Hij trekt zijn wenkbrauwen op en haalt zijn schouders op. 'Die hangen overal' 'Ja, maar deze houd ons in de gaten' zeg ik en begin te rennen naar de andere gang. De camera volgt me, tot ik de hoek om ben, en daar hangt een andere camera.

'Delia, het is geen tijd voor spelletjes' moppert Zack die achter me aan strompelt. 'Zack, had je gelet op die camera?' 'Nee,' zegt hij onschuldig en krabt in zijn nek. Ik geef hem een klap op zijn achterhoofd en draai met mijn ogen. Hij trekt een pijnlijk gezicht en grijpt naar zijn achterhoofd, waar hij vervolgens over wrijft. 'Waar was dat voor nodig?!' 'Dat weet je zelf het beste' mopper ik en loop de volgende gang in. 'Let op de camera's' sis ik nog net naar Zack, als ik uit zijn zicht verdwijn.

Oké, hij houd ons in de gaten, dus spelen we het hetzelfde als hem. Ik grijns licht, bal mijn vuisten en focus me. Wat ik doe? Nou ik kwam op het briljante idee, dat als ik mijn handen naar voren duw dingen wegstoot, maar wat als ik het naar achter doe? Trek ik het dan mee? In ieder geval komen we daar nu achter.

Ik trek mijn handen naar achter en zie een camera op me afkomen. Briljant idee Delia, nu val je jezelf aan. Ik geef een klein gilletje, maar voel niks.

'Hoe kan het steeds, dat als ik niet bij je in de buurt bent, je rare dingen gaat doen?' 'Hee' zeg ik en geef hem een klap op zijn schouder. 'Dat is niet waar' protesteer ik. 'Dit is de enigste keer' zeg ik. Oké, misschien niet, maar goed. Wat jij wil. 'Wat?' 'Ik zei niks' 'Oh' mompel ik en loop de volgende gang in waar ik de 2e camera te grazen neem. Dit is zo leuk!

Uiteindelijk komen we aan bij een houten deur, die ik open wil stoten, maar wat niet gaat. Ik knal tegen de deur op en val op de grond. Zack kijkt me geamuseerd aan en begint even later keihard te lachen. 'I-ik denk dat je a-alleen metaal kan s-sturen' hinkt hij van het lachen. Ik kijk hem vernietigend aan en open de deur.

'Kom je nog of blijf je daar slapen?' vraag ik, rol met mijn ogen en loop de kamer in, waar me een onaangename verrassing staat te wachten.