The Vampire with blue eyes.

{Deel 2: Hoofdstuk 1}

P.o.v. Delia:

'IK GA!' gil ik door het huis en stap de deur uit. Ik stap in mijn auto en rijd naar mijn werk om vervolgens een nieuwe saaie dag tegemoet te gaan. Echt waar, werk moet leuk zijn, maar mijn werk.. is een ramp. Waarom ik er niet meer stop? Omdat ik niet zomaar een nieuwe kan vinden. Ik heb meer dan 10 keer geprobeerd en overal ben ik ontslagen. Vraag me niet hoe, want dat weet ik niet. Oké, dat weet ik wel, maar ik wil er niet over praten.

'Mevrouw Shadow, als gewoonlijk, te laat' moppert mijn baas. Ik glimlach liefjes en loop naar achter om me om te kleden. Waar ik werk? In een restaurant. Ja, heel leuk. Ik weet het. En nee, dat is niet sarcastisch. In een restaurant werken is leuk, echt, maar in het restaurant waar ik werk is het.. saai. De mensen die hier komen zijn standaard en mijn collega's en baas zijn gewoon.. raar.

'DELIA! TAFEL 1 MOET ZIJN ETEN NOG' 'Dat is leuk voor die mensen. Ze wachten maar even, want ik moet eerst mijn make-up even bijwerken' mopper ik en begin aan mijn mascara. 'DELIA!' gilt mijn baas en stormt de wc in. 'Pardon, zijn mannen en vrouwen wc's niet van elkaar gescheiden? Of moet u mij wat vertellen? Bent u een vrouw?' ratel ik, wat mijn baas me boos aan laat kijken.

'Heel grappig mevrouw Shadow, maar als u nu niet meteen het eten naar tafel 1 brengt bent u ontslagen' 'Dat lijkt me gezellig' glimlach ik en ga verder met mijn make-up. 'Wat?' vraag ik onschuldig als mijn baas nog achter me staat. 'Ik ben net begonnen en het is niet netjes als je ene kant er mooier uitziet dan de andere kant. Dat laat de klanten weglopen' zeg ik en knipoog.

Na mijn make-up bij te hebben gewerkt loop ik terug, breng het eten naar tafel 1 en ga staan achter de bar, waar ik vervolgens een drankje klaarmaak voor mezelf. Ja, dat is het mooie aan mijn werk. Ik mag achter de bar staan. Slechtste, beslissing, ooit! Echt waar, die mensen weten niet wie ze achter de bar hebben gezet.

Ik grinnik om mijn gedachtes en kijk om me heen. Ik zie een rare man binnenlopen in het zwart, maar schenk er geen aandacht aan. 'Delia, ga jij die man even helpen?' vraagt Bianca mijn collega.

Oké, hier de omschrijving van Bianca: Te veel make-up, te lange nagels, te nep, te kort -alles- en gewoon niet aardig. Misschien soms. Als dat moet, anders word zij ontslagen, maar nog. Het is een verschrikkelijk mens en als ik haar tegen kom na het werk, begroet ze me niet eens. Net alsof ik een geest ben die je omver kan lopen.

Zuchtend loop ik naar de man in het zwart en neem zijn bestelling op. 'Goeiedag meneer, welkom bij Miam kan ik u helpen?' vraag ik beleefd. Ja, belachelijke naam, i know, maar ik heb hem niet bedacht. 'Uhh ja, doe me maar een koffie' een koffie? Serieus? 'Is goed, ik breng het zo bij u' zeg ik beleefd, draai me om en rol met mijn ogen als ik uit het zicht ben van de man.

Ik meen het als ik zeg dat die man mij bekend voorkomt..

---

Ik kon het niet laten om een hoofdstuk voor mijn vakantie te plaatsen. Aankomende vrijdag ga ik weg, en blijf dan 3 weken weg. Ik weet niet precies of we daar internet hebben, zo wel. Zien jullie de hoofdstukken verschijnen. Dit geld voor dit boek, maar ook voor mijn anderen.

Nog een fijne avond

x Emma