Medyada kuzey var
Oda'nın kapısını açtığımda gördüğüm manzara kanımı dondurmaya yetmişti. Mert'in elinde bardak kırılmıştı. Ama o sadece bana bakıyordu. Mavi gözlerinde gördüğüm tek bir duygu bile yoktu. Bu hali ile mert' in ne düşündüğünü bilmek neredeyse imkansızdı.
Elinden dökülen kanları görünce telaşla "mert ne bu halin iyi misin?" dedim sesim titremişti. Mert cevap vermeden öylece bana bakıyordu. Bu hali gitgide beni korkuturken hemen mert' in elindeki camları almak için elimi uzattım.
Mert elini çekince afallasamda "mert eline bakmam lazım" dedim. Bu defa sesim titremişti. Mert' in niye böyle davrandığını bilmiyordum. İlk defa bana bu kadar soğuk davranıyordu.
"dokunma bana iyiyim ben" mert sonunda konuşmaya başlayınca "ne demek iyiyim mert? eline bak iyi gibi mi? duruyor"
" seni ilgilendirmez sen kendi işine bak" dedi ve arkasını dönüp gitti. Ben ne olduğunu anlamaya çalışırken "bir şey mi? oldu ne bu halin?" diyen nihal'e döndüm "ne olduğunu bilsem" Nihal anlamayan gözlerle bana bakarken " mert iyi değil eli kanıyordu. Sen git onunla ilgilen" dedim ve oradan ayrıldım.
Eve geldiğimde kanepe de uyuyan annemi uyandırdım "kızım ne zaman geldin?" diyen anneme " şimdi geldim anneciğim kalk odanda yat her yerin tutulacak" dedim annem olumlu anlamda başını sallayınca . "İyi geceler" deyip odama girdim. Çok yorulmuştum. Hiç üstümü değişmeden kendimi yatağa attım.
Aklımda hala mert vardı. O bardak elinde nasıl kırılmıştı. Asıl sorun neden? bana öyle tuhaf davrandığıydı. Acaba bilmeden yanlış bir şey mi? yapmıştım. Bu tavrı sabah söylediklerim yüzünden olamazdı. Buna emindim...
o günden sonra mert beni ne zaman görse yokmuşum gibi davranıyordu. Onun bu tavrı gitgide beni meraklandırırken aynı zamanda üzüyordu da bana böyle davranmasını hak edicek ne yapmış olabilirdim.
Gözümün önünde sallanan bir çift elle düşüncelerimden sıyrıldım" ne düşünüyorsun?" diyen nihal'e "mert bana niye yabancıymış gibi davranıyor biliyor musun?" dedim nihal bir süre düşündükten sonra "masal inan bunu senden başkası bilemez. Onu bu hale getirebilecek bir sen varsın sana ne kadar değer verdiğini biliyorsun. Ona ne olduğunu kendin sormalısın" dedi ve Elindeki çikolata dan birini bana uzattı. nefesimi dışarı üfleyip "bana böyle davranırken onunla nasıl konuşucağım? yüzüme bile bakmıyor" dedim elindeki çikolata'yı aldım ve yemeye başladım çikolata bile beni mutlu edememişti. durum vahim demek ki bir an önce Mert'in bana böyle davranmasını sebebini bulmam gerekiyordu...
Okul çıkışı mert'le konuşmak için birşeyler düşünmeye karar verdim. Bugün bu olanları açıklığa kavuşturmam gerekiyordu. Bütün ders aklımda sadece Mert'in olması beni şaşırtıyordu. Ben bugüne kadar dersten başka birşey düşünmez iken bu aralar mert'ten başka bir şey düşünemez olmuştum...
sonunda dersler bitmişti ve herkes evlere dağılıyordu. Hemen okulun kapısının önüne koştum nefesimi düzene sokup mert'i beklemeye başladım.
Neredeyse okulda kimse kalmamıştı. Ama mert hala çıkmamıştı. Ben görmeden gitmiş olamazdı. Diye düşündüm ve Mert'in sınıfına gitmeye karar verdim.
Koridorda ilerlerken gülme sesleri duydum. Sesler Mert'in sınıfından geliyordu. Biraz ilerlediğinde Mert ve arkadaşlarını sınıfta otururken gördüm. Tam mert'e sesleniceğim sırada bir kızın Mert'in koluna girdiğini gördüm.
O an içimden bir şey koptu sanki "mert senin şu kızı hiç görmedim yanında bir sorun mu var?" diyen uzun boylu sarışın çocuğa baktığımda birden Mert'in kolundaki kız "şu sizin besleme kızdan bahsediyor adı neydi hah buldum masal" bu pislik ne dedi?. Az önce besleme mi? Hah kimmiş besleme ben mi?
Bu kızı öldürmemem için hiç bir sebep yoktu. Aniden sınıfa dalınca birden bütün gözler bana çevrilmişti. Tabi ki mavilerde ama o an aklımda sadece bu kızı parçalamak vardı.
"Sen ne dedin? az önce tekrar et bakalım" sesim gayet sakin çıkmıştı. "Masal senin ne işin var burda?" diyen mert'i elimle durdurdum. "Mert sakın karışma bu işe konuş bakalım ne dedin az önce?" "besleme dedim ne olmuş?" deyince kızın üzerine yürüdüm "ne olmuş öyle mi? gel sana ne olduğunu göstereyim" kızın saçından tutup onu duvara yapıştırdım. Tam elimi kaldırıp vurucakken elimin üzerindeki eli hissettim.
Mert kolumdan tutmuş.bana bakarken "bırak kolumu mert şu pisliği temizlemem lazım" dedim bırakmayınca diğer elimle kızın saçını daha çok çekiştirdim. Kız ağlayarak" mert lütfen bırakma bu kız beni öldürecek" deyince . birden mert "bu kadar saçmalık yeter" deyip kızı çekip elimden aldı.
"Cansu iyi misin?" dedi
"Çok korktum mert bu kız deli'nin teki" mert bana sinirle bakarken ben gözlerime inanamıyordum. Mert benim yanımda olacağı yerde o kız için benim karşımda durmuştu. Hem de bana besleme dediğini duyduğu halde mert hala bana bakarken arkamı dönüp hızla sınıftan çıktım..
O gün olanlardan sonra kendime gelemedim olanları aklım almıyordu, bir türlü bu kadar kızmamın sebebi bana besleme dedikleri için değildi.
Ben öyle olmadığımı biliyordum. Bu zamana kadar halit amcanın bize bakmasına hep karşı çıkan ben olmuştum. Ama amcam çalışmama izin vermiyordu.
Bu zamana kadar elimden geldiğince yardımını kabul etmemeye çalıştım. Çok ihtiyacım olmadığı sürecede kabul etmedim. Şimdi bile tek derdim bir an önce okulu bitirmek ve amcam'dan bağımsız bir şekilde yaşamaktı.
Benim kızdığım şey mert' in o kızı korumasıydı. O an sanki beni sırtımdan bıçaklamıştı. Benim tanıdığım mert ne olursa olsun hep arkamda dururdu.. Beni herkesten ve herşeyden korurdu.
Okul için kalkıp hazırlandıktan sonra bir süre ayna'daki yansımama baktım. Korku filmindeki hayaletlere benzemiştim. Daha fazla değmeyecek kişileri düşünmemek adına karar kılmıştım. Hemen biraz makyaj yaptım. Daha öncesine nazaran çok daha iyi görünüyordum...
Okul'a giderken yolda nihal'le karşılaştım.
-masal bugün ki güzelliğini neye borçluyuz?"
-Saçmalama nihal her zaman ki halim bu benim"
-Diyorsun" deyince nihal'e kötü bakışlarımdan yolladım iki elini kaldırıp;
-Tamam anlaşıldı. İyi görünüyorsun"
-Çok iyiyim bütün gün ders çalışabilecek kadar hemde"
-Of masal ders çalışmaktan bıkmadın mı? ya hem bırak dersi de şu çocuğa bak çok yakışıklı değil mi? Sence de
Nihal'in gözlerini takip ettiğimde bahsettiği kişinin bizim okula girdiğini gördüm. Umursamadan Nihal'e döndüm. Nihal ağzı açık ayran budalası gibi çocuğa bakıyordu. Bu haline dayanamayıp kahkaha atmaya başladım.
Nihal bana kötü kötü bakınca hemen dudaklarımı birbirine bastırıp başımı yan tarafa çevirdim. Bana bakan bir çift mavi göz görünce umursamadan başımı çevirip okula girdim. Artık mert benim umrumda değildi.
Bugün mert'i düşünmemek için bütün gün ders çalışacaktım. Sırada oturmuş öğretmeni beklerken kulaklığımı çıkarıp biraz müzik dinlemeye karar verdim. Nihal başını sıraya koymuş sınıfı izliyordu. Birden başını kaldırdı. Ne olduğunu anlamak için gözlerini takip ettim.
Bu oydu.. Gelirken gördüğümüz kişi bizim sınıfta ne işi vardı? birden bir acı hissedince kulaklığımı çıkarıp nihal'e baktım nihal elimi tırmalamıştı. Ne zaman bir şeye heyecanlansa beni tırmalar huyu kurusun.
-Masal şuraya bak tanıdın mı?
-Ayy nihal kızım tırmaladın yine"
-Pardon ya yine mi? neyse bırak onu da şuraya bak acaba ne işi var burda?" nihal'in söylediklerine gözlerimi devirdim.
-Nereden bilebilirim? acaba sil şu salyalarını çocuğu gözlerinle yedin resmen"
-Banane o da bu kadar yakışıklı olmasaydı. Nihal'in bu haline omuz silkip önüme döndüm.
Öğretmen gelince hemen ayağa kalktık. Günlük selamlaşmadan sonra oturup çantamdan kitabımı çıkardım. Ders edebiyattı. Öğrencilerden biri "hocam sınıfta yeni bir öğrenci var" dediğinde öğretmen
"Yeni arkadaşınızla tanışın" dedi. Gözlerim yeni çocuğu bulunca çocuk ayağa kalkıp kendini tanıttı. "Ben kuzey arslan daha önceki okulumdan buraya nakil oldum" bütün sınıf adı'nın kuzey olduğunu öğrendiğim çocukla tanışmıştı. Sıra bana gelene kadar ders notlarıma göz atıyordum.
Birden sınıf sessizleşince ne olduğuna bakmak için başımı kaldırdım. Adı'nın kuzey olduğunu öğrendiğim kişi karşımda duruyordu. Ben şaşkınca çocuğa bakarken elini uzattı. "Ben kuzey arslan" elimi uzatmadan "merhaba masal sayer ben" dedim boşta kalan eline baktıktan sonra elini indirdi. Gözleri yine bana çevrildiğinde
"Tanıştığımıza memnun oldum masal sayer" dedi.