Tessa en Bart keken naar het kasteel aan de overkant. Ze hebben nog nooit durven aan te kloppen, er worden vele griezelverhalen over het kasteel verteld. "Zullen we gaan?" vroeg Bart plotseling. Tessa keek haar vriend raar aan, zou ze durven? Ja, vast wel. "Ja," antwoordde ze. Bart was al onderweg. Tessa schuifelde achter hem aan. Ze klopten op de grote houten deur, zo groot als een poort. Niemand deed open, Tessa duwde tegen de deur en tot haar schrik ging hij open. Ze zagen een donkere kille hal waar ze zonder na te denken in liepen. BOEM!! de deur knalde achter hun dicht. Van schrik slaakten ze allebei een kreet! Ze hoorden zware voetstappen, ze kwamen steeds dichterbij. Vleermuizen fladderden door de gang. Verbijsterd bleven Tessa en Bart staan... Plotseling werden ze vastgegrepen. Slijm van een verschrikkelijk griezelig monster drupte op hun schouders. Het monster kwijlde van opwinding. "Eten!", dacht hij. Zijn vuurrode ogen, zijn scherpe staart en zijn klauwen als dolken deden Tessa en Bart doodsbang maken! Het was stil, plotseling ging de staart van het monster omhoog... en de punt wrong zich in Barts lichaam! "Aaah!" krijste Tessa. Barts bloed, ..botten, ...darmen, ..alles werd opgezogen. Er bleef alleen nog maar een klein verkronkeld jongetje over, zo dun als papier... Tessa gilde het uit. Ze wilde weg rennen, maar het monster was haar voor. Ze kreeg steken in haar maag en haar keel voelde droog aan, haar handen trilden... Toen sloeg het monster voor de tweede keer toe.....
"Het is echt gebeurd!", vertelde Opa. "Die kinderen zijn nooit meer terug gezien, het kasteel is eigenlijk heel klein, dat monster verschijnt uit het niets, en verdwijnt in het niets.. ja ja, het is echt gebeurd!" Opa legde zijn hand op het hoofd van zijn kleinzoon. "Wiens kinderen waren dat opa?", vroeg de kleinzoon. Waarop opa fluisterde; "mijn kinderen,...jouw ouders..."