Medya:Gaye(Barış'ın ablası)
Bölüm aslında dün gece gelecekti ama aksilikler oldu o yüzden kusura bakmayın. İyi okumalar:)
Başımı yere vurmamla birlikte gözlerim kapandı.
Gözlerimi açtığımda hastanedeydim. Yerimden kalkmaya çalıştım ama omzumun acısıyla tekrar yerime yattım etrafıma bakarken kapı açıldı. Babam ve arkasında bizimkiler içeriye girdiler
-Kızım nasılsın
-İyiyim
Arda:Bir ağrın sızın var mı?
-sadece başım ve omzum ağrıyor
Onlarda korkmuş ve üzülmüşlerdi. Omzuma bir bandaj takmışlardı. Yerimden biraz doğrulmaya çalıştım kızlar gelip yanıma yardım ettiler. Yastığı sırtıma koydular. Doktor geldi daha sonra.
-Meraba Selin bakıyorum hemen kendine gelmişsin
-Evet
-Herhangi bir ağrın var mı?
-Omzum ve birazda başım ağrıyor
-Peki bunların dışında
-Hayır yok
-Başını yere sert vurmuşsun o yüzden bayıldın. Doku zedelenmesi var ama bir haftaya kalmaz düzelir
Tam omzumu soracakken doktor babama dönüp
-Sizinle biraz dışarıda konuşabilirmiyiz Kenan bey
-Tabi buyrun
Bana gülümseyerek çıktı. Ardındanda Fatih amca çıktı. Bizimkilerde hemen başıma toplandılar evet ilgiden bunalma vakti geldi.
Kenan'dan
Doktorla birlikte dışarıya çıktık. Arkamdanda Fatih geldi. Kızım o maçta benim yaşadıklarımı yaşadı. Hissetmiştim. Yıllar boyunca bundan korkmuştum. Ve korkum gerçekleşti kızım sakatlandı.
-Kenan bey. Selin'in yanında söylemek istemedim bunu size. Nasıl söylerim bilemiyorum ama mağlesef Selin artık basketbol oynayamaz.
İste o an kaynar sular aktı başımdan
-Omzundan gerçekten ciddi bir darbe almış. Kolunu oynatamaz durumda şu an ama bunun için fizik tedavi uygulamamız gerekiyor daha sonra kolunu kullanmaya başlasa bile spor yapamaz çok üzgünüm gerçekten
Duyduklarımın verdiği acıyla sandalyeye yığıldım. Kızım. Benim kaderimi yaşıyor. Bunu ona nasıl söylerim. Bu onun hayatının sonu olur tıpkı bir zamanlar bana olduğu gibi.
-Ben bunu ona nasıl söylerim
Fatih:İnanamıyorum gerçekten. Mahfolur Selin bunu duyunca.
-Sana söylemiştim. Alalım demiştim sana ama sen ne yaptın sırf iki sayı için almadın. Ve bak sonucuna kızım bu halde spor hayatı bitti.
-Kenan ben.. ben bilemezdim böyle olacağını
-Bilmeliydin
Odadan çocuklar çıkıp kapıyı kapattılar
Aras: Abi neler oluyor niye bağırıyorsunuz?
Özgür:Doktor ne söyledi Kenan abi
-Çocuklar. Kendim kabullenemezken henüz, size söylemem gerek..
Doktor omzuna ağır bir darbe aldığını ve spor hayatının bittiğini söyledi
Hepsi şok olmuş bir şekilde
-Ne? Dediler
Arda:Abi nasıl olur böyle bir şey?
Esra:Enişte böyle olmaz ya belki tam bakamamışlardır bir yanlışlık olmuştur
Özgür:Doktor ne cahil cahil konuşmuş öyle olmaz öyle bir şey bizim Selinimiz yok gerçek değil bu
Aras:Spor hayatı değil, Hayatı bitti Selin'in
Hepsi benim gibi yıkıldılar
Kızım için dik durmalıyım. Onu en iyi ben anlarım. En iyi ben bilirim hissettiklerini. En iyi ben destek olabilirim ona. Bende böyle bitersem kızım hiç toparlayamaz kendini.
Kendime gelip Selin'in yanına girdim. Gidip yanına oturdum. Arkamdanda diğerleri geldi onlarda hâla şoktalardı. Kızlar dolu gözlerini zor tutuyorlardı.
Benim gibi onlarda güçlü görünmeye çalışıyorlardı.
-Ne oldu baba doktor ne söyledi
-Kızım. Bak sana söylemem gereken bir şey var ama sakin ol güçlü ol
-Nooluyo baba söylermisin
Yutkundum ve zorda olsa cümleleri kurmaya başladım
-Kızım Selin'im. Düştüğünde omzuna ağır bir darbe aldığın için ciddi bir sakatlık geçirmişsin
-Evet farkındayım ama bunda ne var ki iki hafta dinlenirim sonra iyileşirim daha çok maçımız var bizim hızlı iyileşmem gerek
O kadar umutlu bakıyordu ki bana boğazım düğümlendi. Evet kızım hemen iyileşeceksin diyemiyorum maçlarına çıkacaksın diyemiyorum. Kızıma umut verici bir söz söyleyemiyorum.
-Kızım. Sakatlığından dolayı kolunu oynatamaz durumdasın şu anda. Kolunu kullanabilmen için fizik tedaviye girmen gerekecek. Ama..
Ama artık basketbol oynayamayacaksın..
-Ne diyosun baba sen? Gayet iyiyim ben şaka falan mı yapıyorsunuz. Bakın eğer şakaysa hiç komik değil ona göre
Biraz durdu hepimizin yüzüne gözlerinin içine baktı
-Şaka yapmıyorsunuz
Bir yanlışlık vardır baba
Aras çağırın doktoru bir daha baksın
Arda doktor yalan söylemiştir belki yada yada makineleri bozuktur baba
Ağlamaya başladı
-Baba olmaz olamaz. Benim spor hayatım bitemez maçlarım var benim daha
Bağırarak ağlamaya başladı ona sarılmaya çalıştım önce itti sonra güçsüz düştü ağlamaktan.
-Baba maçlarım var benim daha.. bitemez.. burda bitemez
Hıçkırark ağlamasının arasında zar zor konuşuyordu
Ağladığı için bitkin düştü artık birşeyde söyleyemiyordu yatağa uzandı ağlaması sustu.
-Beni yanlız bırakın
Bize sırtını dönüp
-Lütfen
İstemeyerekte olsa çıktık. Şu an onun için tek teselli doktorun gelip bir yanlışlık oldu demesi olurdu.
Kızlara baktığımda ağlamaya başlamışlardı. Erkeklerinde gözleri dolmuş hatta birkaçından yaşlar dökülmeye başladı. Kızımın kardeşleri bile bu haldeler.
-Çocuklar Selin bu haldeyken bizdemi düşücez. Tam tersi bizim dim dik ayakta güçlü bir şekilde kalmamız gerek. Selin kendine gelince bize ihtiyacı olacak sizleride böyle görünce nasıl düzelsin. Toparlayın kendinizi hadi hepiniz şimdi evlerinize gidin burda beklemenin bir anlamı yok
Aras:Abi saçmalama seni burda bırakamayız ayrıca gece hiç uyumadın bile bitkin durumdasın söz biz kendimizi toparlarız ama sende git dinlen biraz bizden daha kötü görünüyorsun
-Olmaz öyle
-Abi biz Selin'in yanındayız merak etme burayı sen hem birşey olursa haber veririz hemen hadi git sen
-Peki öyle olsun. Herhangi bir durumda hemen haber veriyorsunuz ona göre. Kızım size emanet
Yanlarından ayrılıp arabama bindik. Bu kafayla arabayı kullanmak doğru olmaz ama neyse. Eve geldiğimde koltuğa attım kendimi uykusuzluktan hemen kapandı gözlerim
*
İçimde bir sıkıntı oldu. Uykum olmasına rağmen uyuyamadım. Saate baktığımda bir saat geçmişti. Odama çıkıp spor kıyafetlerimi giydim anahtarlarımıda alıp evden çıktım.
Barış'tan
Hastaneye gittiğimde herkez kapıda durmuş Kenan abiyi dinliyorlardı. Daha sonra ne konuştularsa yıkıldılar. Kesin kötü bir şey. Aceba Selin'ime birşey mi oldu? Yanlarınada gidemiyorum. En son maçta sedyeyle götürülürken gördüm. Sanki benim içimdende bir şeyler kopuyormuş gibi oldum. İçim sıkışıyordu dışarı çıktım ama buna rağmen daralıyordum. Elimden gelen birşey olmadığı için aklıma gelen ilk yere gittim. Spor salonumuza. Her zaman çalışabilmemiz için bizdede anahtar vardı. Dolabımda kıyafet olduğu için hemen giydim. Başlamadan önce Aras'ı aradım. Belki açar.
-Alo
-Aras,Pelin nasıl oldu?iyi mi? Hastaneye geldim ama Kenan abi vardı giremedim
-Barış. Kardeşim kötü bir haberim var
-Ne oldu ne kötü haberi
-Barış Selin artık Basketbol oynayamayacak
-Ne? Aras ne saçmalıyorsun sen
-Mağlesef. Omzuna ciddi bir darbe almış. Bitti tamamen bitti..
-Selin nasıl
-Bilmiyorum. Yanlız kalmak istedi. Kenan abiyide simdi zorla eve gönderdik
-Anladım tamam uygun bir zamanda gelirim bende. Bir şey olursa haber ver olur mu?
-Tamam kardeşim görüşürüz
-Görüşürüz
Selin için daha kötü bir şey olamazdı galiba. Yanında olamıyorum. Bitik durumdadır simdi. Bir türlü yüzü gülemedi. Nasıl toparlayacak. Tekrar nasıl eskisi gibi olacak? Bilmiyorum. Ama söz verdiğim gibi her zaman yanında olucam ben onun.
Kafamı birazda olsa dağıtmak için basketbol oynamaya başladım. Ama aklımda sürekli Selin varken konsantre olamıyorum
Bir süre böyle oynadıktan sonra
Arkamdan bir ses geldi
-Kafanda başka şeyler varken konsantre olamazsın
-Koç? Ne yapıyorsun sen burda
-Kafamı dağıtmaya ihtiyacım var
Peki sen
-Öylesine antreman için
-Beraber bir kapışalım o zaman
-Tabi olur
Beraber oynamaya başladık omzundan dolayı kendini fazla zorlamıyordu. Ama benden fazlasıyla hızlıydı. Hem konuşup hem oynuyorduk
-Selin nasıl?
-Kötü
Bunca zaman benim gibi olmasından korkuyordum. Benim yaşadıklarımı yaşar diye basketbol oynamasına bile izin vermedim. Ama çok seviyordu pes etmedi bana rağmen devam etti. Bense daha sonradan onay vermeme rağmen hep diken üstündeydim. Her an birşey olacak gibi korkuyordum. Ve şimdiyse..daha maçlarım var benim baba diyerek ağladı. Henüz başlangıçtayken sonu oldu. Düşünsene sen küçüklüğünden beri oynuyorsun basketbola aşık bir insan haline geliyorsun sonra doktorun biri çıkıp sana artık oynayamazsın diyor.
Kızım benimle aynı kaderi paylaşıyor.. ve ben hiçbirşey yapamıyorum
-Senin elinden birşey gelmez ki koç. Diyecek birşeyimde yok. Ama atlatacak toparlayacak ben inanıyorum Selin güçlü bir kız
-Evet. Çok güçlü
Biraz daha oynadıktan sonra yorulunca bitirdik. İyi gelmişti gerçekten.
-Ben daha fazla burda duramam kızımın yanında olmam gerek
Diyerek ayağa kalktı
-Bende gelsem olur mu? Selin'in yanında olmak isterim
-Tabi gelebilirsin. Hadi üzerlerimizi değişip gidelim
İkimizde hazır olduktan sonra spor salonunu kapatıp çıktık. Hastaneye geldiğimizde herkez odanın kapısında perişan halde duruyordu
Aras bizi görünce
-Kenan abi duramadın gene dimi
-Kızım burda bu haldeyken benim yanında olmam gerekiyor Aras.
-Sende haklısın abi.
-Bir gelişme var mı
-Yok abi. Kimseyi istemiyor yanında
Kızlar ağlıyorlardı. Aras'ın Özgür'ün Arda'nın Sefa'nın Fatih abinin hepsinin gözleri kızarmıştı. Onlarda ağlamış gibiydiler. Odadaya hemşire girdi. Bir süre sonra çıktı
Aras:Kızlar hadi kantine inelim hiçbişey yemediniz
Arda:Evet burda beklemenin anlamı yok kimseyi istemiyor yanında biraz düzelene kadar bekliycez hadi inelim
Herkez kalkıp kantine doğru yürümeye başladı
Aras bana bekle gibisinden bir işaret yaptı
-Siz inin biz Barış'la burda bekleyelim. Zaten benim canım birşey istemiyor birşey olursa falan bekleyelim burda
Hepsi tamam anlamında kafalarını salladılar ve gittiler
-İstersen içeri gir belki seninle konuşur
-Şansımı deniycem zaten görmem lazım dünden beri ne halde bilmiyorum
-Hadi gir. Biri gelirse haber veririm ben sana.
-Tamam
Hiç vakit kaybetmeden içeri girdim. Selin tüm vücudunu cama dönmüş öylece yatıyordu.
-Kimseyi istemiyorum demiştim
-Benide mi
Sesimi duyunda bu tarafa döndü.
-Barış
yanına otururup elini tuttum
-İyi misin?
-Değilim
-Ama olacaksın
-Olmıycam bir daha eskisi gibi olamıycam. Herşey bitti artık benim için
-Selin nolur böyle konuşma
-Nasıl konuşmamı istersin? Hayatım boyunca artık basketbol oynayamıycam ne kadarda güzel değil mi. Bitti artık..
Sende beni yanlız bırakırmısın lütfen
-Yanlız kaldığın zaman daha kötü yapıyosun kendini. Yanında olmak istiyorum. Sadece ben değil hepimiz
-Barış..lütfen
-Peki
Alnından öpüp kapıya doğru yöneldim dışardan sesler geliyordu tam ben açacakken kapı açıldı
Önde Sude Aras arkasında Sudeyi çekiyordu ve beni görünce pes etti. İşte şimdi yakalandık. Dışarı çıkıp kapıyı kapattım. Sude imalı ve kızgın bir şekilde bana bakıyordu
-Ne işin vardı Selin'in yanında
-Şey geçmiş olsun demek iç-
-Yemezler canım madem öyle Aras sen neden kapıda nöbet tutuyordun
Aras kulağıma doğru yaklaşıp Sude'nin duymıycağı bir şekilde
-Bu sefer kesin bittik
-Katılıyorum
-Hey aranızda konuşmak yok. Neler oluyor anlatın çabuk siz ne çeviriyorsunuz
-Şey simdi şöyle ki biz yani ben sonra şey Selin of söyliycem artık biz Selin'le sevgiliyiz
-Oha
Sude donup kaldı
-Ne zamandan beri
-Biraz uzun bir zaman oldu
-Bunu bizden mi sakladınız
-Hayır saklamadık sadece söyleyemedik
-Size inanamıyorum. Aras bey demek sen biliyordun
-Evet
-Size diyecek hiçbirseyim yok. Söyleyemedik ne demek ya ne biz size düşman mı olacaktık ayrılın mı diyecektik tam tersi gayette yakışıyorsunuz anlamıyorum sizi
-Teşekkür ederiz
-Ne için
-Yakışıyormuşuz ya hani
-Ya Barış bak gülme sinirliyim başkası olsa ağız burun dalmıştım ama sensin yani o yüzden şeydemiyom
Aras: Sudem tamam artık bak öğrendin biraz geç oldu ama öğrendin sonuçta
-Tamam zaten Selin'i söylemedi diye dövecek halim yok ama yinede azıcık tirip yapıcam size
-Tamam tamam razıyız ona
Biz konuşurken diğerleride geldiler. Oturup beklemeye başladık hepimiz. Selin'i az da olsa görmek iyi gelmişti doğrusu.
Telefonum çalınca biraz uzaklaşıp açtım. Ablamdı. Durumdan haberdar olduğu için merak etmiştir.
-Efendim abla
-Barış bitanem nerdesin sen
-Hastanedeyim abla Selin'in yanında
-Hah bende gittin mi diye soracaktım ablacım. Nasıldı durumu görebildin mi
-Gördüm abla.. iyi değil. Kimseyi istemiyor yanında. Şimdiden hayata küsmüş durumda. Abla nasıl atlatacak nasıl geçecek bunlar
-Ablacım nolursun üzülme zor olacak ama geçecek. Düzelecek Selin ben inanıyorum. Sende üzme kendini bu zamanlarında sana ihtiyacı var onun
-Peki abla doğru söylüyorsun
-Bir gelişme olursa beni ara tamam mı
-Tamam abla. Annem ne dedi
-Ne desin çok üzüldü oda hepimiz üzüldük
-Burdakilerde öyle herkez bitik durumda. Neyse ararım ben seni konuşuruz sonra
-Tama canım görüşürüz
-Görüşürüz
Telefonu kapattıktan sonra tekrar yerime döndüm. Herkez sessizdi boşboş etrafa bakıyolardı
Fatih:Herşey benim yüzümden oldu
Aras:Abi saçmalama neden senin suçun olsun
-Kenan al oyundan dedi. Hissediyorum kötü bir şey olacak dedi ama ben dinlemedim birşey olmaz dedim almadım. Şimdiyse sonuca bak benim hatam yüzünden Selin bu halde
Aras:Senin bir hatan yok abi bilemezdin böyle olacağını
Sude: O kızı geberticem
Dalgın ve sinirli bir şekilde konuşmuştu
Aras:Hep birlikte yapıcaz bunu
Fatih:Çocuklar kimse birşey yapmıycak başınızı belaya sokmayın
Sefa:Ne demek birsey yapmayın. Selin'i getirdigi hâle bakın biz nasıl duralım
Pelin:O kız en kötü şeyleri hak ediyor cezasız kalacak değil
Koç:Kimse cezasız kalmaz merak etmeyin. Bunları konuşmanın ne yeri nede zamanı
Herkez gergin durumdaydı.
Doktor geldi hepimiz başına toplandık
Koç:Durum nedir doktor
-Başını çarptığı için iç kanama riskine karşı gözetim altında tuttuk. Tehlikeyi atlattı. Son testleride yaptıktan sonra taburcu edebiliriz
Herkezde az da olsa bir rahatlama geldi. Hastanede olmaktansa evde olmayı tercih eder herkez
Kenan:Sağolun doktor bey
-Ne demek geçmiş olsun
Selin'den
Gelip iki kez kan aldılar. Bugün fazlasıyla deştiler kolumu. Daha sonra taburcu olabileceğimi söylediler. Sevinemedim bile. Taburcu olsam ne olacakki omzum hâla bu haldeyken. Neyse yinede bu ortamdan iyidir kendi odam.
Yanımda kimseyi istemedim. Kimsenin tesellisine ihtiyacım yok çünkü düzelemeyeceğimi çok iyi biliyorum. benim için artık herşey bitti. Basketbol benim hayatımdı ve benim hayatım burada bitti. Babamın yaşadıklarını yaşamak. Babam korkuyordu bunun olmasından. Benim hiç korkum yoktu ama simdi çağresiz durumdayım. Daha başlangıçtayken sonum oldu.Daha çok maça çıkacaktım ben. Off aklıma geldikçe dolmaya başlıyor gözlerim ağlamaktan şiştiler zaten. Şimdiyse yaşadıklarımı düşünüp boş boş duvara bakıyorum.
Kızlar odaya girip kıyafetlerimi giymeme yardım ettiler. Konuşup duruyorlardı ama ben cevap vermiyordum yada veremiyordum. Sessizdim. Boş bakıyordum ve bunun farkındayım. Odadan çıktıktan sonra babam işlemleri yaptı sonra çıktık. Babamda arabada konuşup durdu. Ama ben yine sessizdim. Bu halim babamıda üzüyordu. Oda en az benim kadar kötüydü ne kadar güçlü görünmeye çalışsada anlayabiliyordum. Başımı arabanın camına koyarak dalıp gittim yine.
Geldigimizi fark edince indim arabadan teyzem bizi bekliyordu beni görünce sarıldı
-Selin'im iyi misin kızım
Sadece bakıyordum. Ne tepki veriyor nede birşey söylüyordum. Bu halim herkezi korkutuyordu tabi benide. Sanki bağırmak isteyipte bağıramıyor gibiydim.
Eve girip yatağıma yattım hemen. Hastanede dinlenmeme rağmen yorgundum. Kızlar ve teyzemde odadan çıkıp kapıyı kapattılar. Gözlerim kapandı kapanacak gibiydi ama ben hâla düşünüyordum. Aslında inanamıyordum bütün bunlara sanki bir rüyadayım ve uyanınca herşey geçecekmiş gibiydi. Ama biliyorum bu bir rüya değil ve ben yaşıyorum.
Sonunda uykuya teslim oldum..
Üzücü bir bölümdü ama olsundu.
Sizce nasıldı yorumlarınızı merak ediyorum.
Vote vermeyi unutmayın:)