Miłego czytania wilczki! ;*
Moja pierwsza myśl po przebudzeniu?
Głowa! Jeju jak ona okropnie pulsuje!
Dłońmi próbowałam wymasować obolałą część ciała.
Druga myśl?
Pić! Błagam, wody!
Jestem zbyt leniwa, aby otworzyć oczy i wstać. Mówienie też wydaje mi się zbyt męczące, tym bardziej, że czuję suchość w gardle.
I co ja mam zrobić ze swoim życiem?!
Dobra... Zaraz wstaję. Zacznijmy od oczu! Pomału, bez pośpiechu podnoszę ociężałe powieki.
Pomieszczenie wygląda na bardzo ciemne, ponieważ szare zasłony chronią mnie od światła słonecznego.
Od kiedy mam w pokoju szare zasłony, a nie błękitne żaluzje?
Łącz wątki, idiotko! Dalej, myśl!
- Gdzie ja kuźwa jestem?!
Auć! Moja głowa! Cholera jasna! W co ja znowu się wpakowałam?
Nawet nie próbowałam gwałtownie zerwać się z łóżka. Wiedziałam, że zbyt wiele bólu by mnie to kosztowało. Głowa wystarczająco nim pulsuje.
Delikatnie, stopniowo podnosiłam się i wstałam z wygodnego i mięciutkiego łóżka, a właściwie łoża... Jak to tutaj wnieśli?! Posłanie jest przeogromne. Ile osób byłoby w stanie się na nim zmieścić?
Podeszłam do okna i rozsunęłam zasłony.
Oślepłam! Cholera, moje oczy...
Widok za oknem był powalający. Dosłownie, prawie mnie powalił!
Swój wracający do dobrego stanu wzrok skierowałam na wnętrze sypialni. Granatowe ściany, ogromne łoże z szafkami nocnymi obok niego, dwie wielkie szafy, prawdopodobnie na ubrania, jeden średniej wielkości regał z książkami i dwa brązowe, skórzane fotele, a między nimi duża lampa stojąca i mały okrągły stolik.
Pomieszczenie duże, nawet bardzo, a do tego zadbane i czyste. Jednak według mnie brakowało w nim zdjęć i rzeczy osobistych dzięki którym można poznać właściciela pokoju. Jego osobowość i hobby.
Jedne drzwi zapewne są wyjściowe i prowadzą do innych pomieszczeń wewnątrz budynku, a drugie albo trzecie? Dokąd mogą prowadzić?
Niespiesznie podeszłam do pierwszych drzwi i nadusiłam klamkę.
Ani drgnęły.
Pewnie zakluczone.
No cóż, spróbujmy z drugimi!
Łazienka! I to jaka!
Łał... Nigdy tak drogo wyglądającej łazienki nie widziałam. Nawet w telewizji, a muszę przyznać, że lubię oglądać programy, w których remontują czyjeś domy!
Czarne płytki zarówno na podłodze i ścianach, ogromna wanna i prysznic z hydromasażem, piękny zlew oraz zdobione lustro. Nawet pralka i sedes wyglądają na bardzo drogie! W szafce kosmetyki damskie oraz męskie. Ich opakowania zdają się być ekskluzywne i drogie.
To bardzo niegrzeczne... Nie powinnam grzebać i przeglądać zawartości czyichś szafek. Ale tutaj nawet taki zawsze zwyczajny biały ręcznik wygląda jakby kosztował majątek!
Przestrzeń, znowu mnóstwo wolnej przestrzeni! Kolejne duże i bardzo zadbane pomieszczenie. Nie wiem gdzie jestem, ale ta łazienka to niemalże raj!
Czyżbym umarła? Może z przepicia alkoholowego?
Przechodzę obok lustra nawet nie zerkając w jego stronę. Cóż... Czuję, że nie powinnam tego robić jeśli nie chcę się załamać.
Opuszczam pomieszczenie i już będąc w sypialni, szarpię za klamkę ostatnich do sprawdzenia drzwi.
To, co widzę sprawia, że stoję niczym zaczarowana. Ani drgnę.
Ostatnie drzwi prowadzą do biura, w którym plecami do mnie siedzi mężczyzna. O jego płci mówią krótkie włosy oraz ubiór. Raczej wyczuł moją obecność, bo zauważyłam, że wstępnie znieruchomiał i jego ciało całe się napięło, a później czarne, skórzane, obrotowe krzesło pomału zwraca się w moją stronę.
O zgrozo!
Młody, przystojny mężczyzna uśmiechnął się do mnie, a ja odzyskałam władanie nad swoim ciałem i czym prędzej czmychnęłam do sypialni, wręcz zatrzaskując za sobą drzwi.
Odwróciłam się do nich tyłem i oparłam o nie. Dlaczego tak bardzo się zawstydziłam?
Przecież to zwykły mężczyzna, który mógłby mi pomóc i wytłumaczyć w jaki sposób się tu znalazłam! Co prawda bardzo przystojny mężczyzna, ale to nie zmienia faktu, że przekazywać informacje powinien potrafić.
Brązowe oczy o władczym spojrzeniu, ciemne wręcz czarne włosy, prosty nos i ładne, pełne usta, na których gościł delikatny uśmiech.
Westchnęłam w myślach ganiąc samą siebie za zbyt pochopną decyzję o ucieczce. Moje przeczucie mówiło mi, że powinnam z nim porozmawiać, bo on pomoże mi zrozumieć co się wydarzyło.
Fajnie gdyby powiedział gdzie moja sukienka i dlaczego mam na sobie męską koszulkę.
Boże, a może to jego?!
Czy ten zboczeniec mnie dotykał, gdy zapadłam w pijacki sen?!
Tak bardzo się wczoraj nawaliłam, że nic nie pamiętam. Dosłownie, widzę tylko i wyłącznie czerń, gdy próbuję odgadnąć co się wydarzyło.
Czy powinnam wrócić do jego biura i spróbować z nim porozmawiać? Zdobyć jakieś informacje i poprosić o pomoc przy powrocie do domu?
Moje przeczucie mówi mi, że nie byłby zadowolony z postanowienia o opuszczeniu go.
Podeszłam do łóżka i klapnęłam na nie wciąż dręcząc się rozważaniami o tym jak powinnam się zachować i co dalej zrobić z moją dziwną sytuacją.
Z rozterek wyciągnął mnie dźwięk otwierania drzwi i postać wysokiego mężczyzny wchodzącego do sypialni obecnie przeze mnie zajmowanej.
Jego uśmiech jest typowym uśmiechem szczęśliwego zdobywcy. Bardzo mi to nie odpowiada, a wręcz przeraża.
- Cześć... - wyszeptałam głupio po czym miałam ochotę uderzyć się w twarz.
To było bardzo nieprzemyślane...
Odpowiedzi nie usłyszałam, bo jej w ogóle nie było.
Miło. Nie powiem, że nie...
Przystojniak podszedł do łóżka i usiadł tuż obok mnie. Nagle pojawiło się u mnie poczucie skrępowania. Przecież siedzę na łóżku ubrana wyłącznie w bieliznę i krótką koszulkę, która odkrywa mi trochę ud, a widzę jego skupione spojrzenie, którym mnie taksuje.
Obie jego dłonie chwyciły i objęły moje.
- Nie bój się - cichy męski głos sprawił, że zadrżałam.
Mam ochotę zamknąć oczy i słuchać jego głosu. Wszystkich słów, które chciałby mi ofiarować.
Długie kciuki gładzą moje dłonie, a ja boję się podnieść głowę i spojrzeć w jego oczy.
- Spójrz na mnie.
Prawie mruknęłam z rozkoszy. Ile przyjemności może dać kobiecie mężczyzna, który jest delikatny i czuły.
Zerknęłam niepewnie w jego oczy, a on zapytał - dobrze ci tu?
Skinęłam głową jednak wciąż nie spuściłam wzroku z mężczyzny.
- To dobrze. Musisz przyzwyczajać się do tego miejsca.
Jedna z jego dłoni przeniosła się na mój policzek i delikatnie go pogładziła później kierując się do warg, które obrysował kciukiem.
Miałam ochotę zadać mu wszystkie dręczące mnie pytania, ale bałam się zepsuć magię chwili.
- Bądź posłuszna, to będę dla ciebie miły.
Jego słowa podziały na mnie trzeźwiąco. Odsunęłam się od jego dłoni w ten sposób przerywając magiczną chwilę we dwoje z zupełnie obcym mężczyzną. Czar prysł, a ja wybudziłam się z dziwnego odrętwienia.
Czy ten mężczyzna umyślnie stara się mną manipulować?
Już ja mu pokażę swój prawdziwy charakter!
Liczę na komentarze ;3