Kailley's Pov
Iminulat ko ang mata ko sa pag-asang may Nathan na bubungad sa harapan ko pero wala. Di pa rin maalis sa isipan ko ang ginawa niya kahapon na pagsigaw sa akin sa bookstore.
Hindi ko alam kung bakit ganoon na lamang ang galit sakin ni Nathan. Nasasaktan ako! Nasasaktan ako sa inaakto niya sakin. Ilang araw na niya akong pinakikitunguhan na parang iba akong tao. Ang sakit sobra.
Naramdaman ko na may tumutulong luha na pala sa mukha ko. Pagdating talaga kay Nathan ang dali kong umiyak. Siguro ganon talaga kapag mahal mo ang isang tao, madali kang madala sa emosyon.
Naalala ko na maaga pala ang pasok ko kaya bumangon na ako para gawin ang morning rituals ko. Pagkatapos nun ay bumaba na ako para kumain ngunit si Nathan ang nadatnan ko imbis na si Manang Linda. Siguro umuwi na siya. Hayst nag alala pa tuloy si Manang Linda sakin.
May nakahain ng mga pagkain sa dining table at seryoso ang mukha ni Nathan na nakaupo sa harap ng pagkainan. Naramdaman niyang papalapit ako kaya napatingin siya sa akin. Nagtama ang mga mata namin. Naiilang ako sa paraan ng pagtitig niya kaya ako na ang unang umiwas.
"Sit there and eat" sabi niya at itunuro ang upuang nasa harap niya habang nakatingin sa akin. Tinignan ko siya at nakita ko ang seryoso pa rin niyang mukha. Naiilang akong umupo sa harap niya. Nagsimula na siyang sumandok ng kanin pero nagulat ako sa ginawa niya. Nilagay niya ang sinandok niyang kanin sa plato ko at sunod naman ang ulam.
"A-ako na Nathan. Kaya ko naman" nauutal na sabi ko at kinuha ko ang sandok mula sa kamay niya. Nagkalapat ang aming kamay at naramdaman ko ang boltaheng kuryenteng dumadaloy sa pagitan ng mga kamay namin kaya nabitawan ko ang sandok at naglikha ito ng malakas na ingay.
"You okay?" may bahid na pag-aalala ang boses niya.
"Y-yes I'm o-okay" nauutal kong sabi. Hindi ko alam nung bakit nanginginig ang kamay ko ngayon.
"Shit" narinig ko ang murang iyon mula kay Nathan.
"Why are you trembling Kailley? Shit" naramdaman ko na lang na hindi ako nakatayo at nakakulong ako sa mga bisig niya. Ang higpit ng yakap niya sa akin.
"Okay lang ako Nathan, wag kang mag-alala" di pa rin niya inaalis ang pagkayakap niya sa akin. But I love this feeling. Feeling safe and secured with his embrace.
"Mag-alala? Its natural 'coz you're my wife Kailley"
'coz you're my wife Kailley
'coz you're my wife Kailley
'coz you're my wife Kailley
Ang sarap pakinggan ang sinabi niyang iyon. Biglang bumilis ang tibok ng puso ko, waring kabayong nakikipagkarerahan.
"W-wife?" tanong ko sa mahinang boses. Itinaas niya ang baba ko upang matignan niyang mabuti ang mga mata ko. Iba na ngayon ang nakikita ko mula sa mga mata niya, mga matang puno ng pag-aalala at pagmamahal hindi tulad ng tingin niya sa akin nitong mga nakaraang araw.
Naramdaman ko ang mainit niyang palad sa mukha ko. Di ko namalayan na umiiyak na pala ako.
"Shhh, don't cry Kailley. I'm so sorry for these past few days. I'm just... I'm just...scared" takot? Takot saan?
"S-scared?" kunot noo kong tanong sa kanya. Bakit naman siya matatakot?
Narinig ko ang malalim niyang buntong hininga.
"I'm scared... I'm really really scared"
Nathan's Pov
(This scene was a flashback. Pagkatapos nang nakita ni Nathan na magkayap si Kaizer at Kailley)
Calling.....
I pick up my phone to answer the call.
"Hello Dad"
[Hi son, come here at my office now]
"Why? There's any problem there?"
[ I will say later, just come here. I want to tell you something important]
"Okay"
Binaba ko na ang tawag at pumunta na sa office ni Dad.
Why I feels so nervous right now? I hope na hindi malaking problema iyon. May problema pa nga ako eh. Nakita ko kasing nagkatayapan si Kaizer at Kailley kaya nasabihan ko ng di magandang salita.
After several minutes nandito na ako sa tapat ng office ni Dad.
Binuksan ko agad ang pinto. Why should I knock? It was expected na darating ako .
I saw my Dad seriously looking at his laptop.
"Dad, what you want to say? I asked. Inalis niya ang tingin niya sa laptop at seryoso akong tinignan.
He pointed the chair in front of him so I sat there.
"You're wife's life is at risk right now" seryosong sabi ni Dad kaya kumunot ang noo ko. Bakit naman nasa panganib si Kailley?
"What? Why?"
"It's because of our enemies Nathan. You should protect your wife. If it's possible for you to stay away from your wife, then do it. They have so many communications everywhere. You must show them that you don't love your wife because if they saw you love each other, they will use her as a bait to you, to our family." what? Hindi pwede baka masaktan ko si Kailley, balak ko na ngang makipag-ayos sa kanya.
"No Dad I will never do that. I may hurt Kailley and I won't let it happen" I love Kailley so much and I don't want her to be hurt especially when I am the reason.
"But son you need to that for your wife's sake"
"No, I don't want to. I can protect her and it's my responsibility to make her safe and secure" medyo napapataas na ang boses ko. No, hindi ako papayag sa gusto ni Dad.
"You can't son. There are many things that you didn't know yet. Just do what I say. Take a look at this" may inilapag si Dad na envelope sa harap ko. Kinuha ko iyon at binuksan.
My eyes widen when I saw my wife's picture with full of blood. My hands were trembling. Sino ang gagong gagawa nito kay Kailley? May nakita ako red card sa loob at binasa ko ito.
" Let's play a game Nathan Ace Frenierr. We're here to get what we want from you but before that let's have a game to know how much you care to your arranged marriage wife. If you love your wife then I'll give you some time to hide her because we're ready to kill her then if you don't love her....
Make her live with the pain. No LOVE just PAIN."
-X
"Dad, it's just a nonsense threat. I can protect Kailley from those bastards. And it's not new from us, we've so many opponents in this business world. But look at us, we're safe and sound" I said with an irritated tone. Di niyo ako masisi kung ganito ako. Kaya ko naman protektahan si Kailley.
"Just like what I said earlier, you don't know such things like this. So please son do what I say. Or else I'll make a solutions at this problem in my own ways." seryosong tingin ang ginawad sa akin ni Dad. Own ways? Sigurado akong di ko magugustuhan iyon.
"What way?" tanong ko. May kinuha na naman siyang brown envelope at ipinakita sakin kung ano ang nakalagay dito.
"Annulment? No fucking way Dad, I won't let you do that to us. You see we love each other." naiyukom ko ang kamao ko nang ipinakita ni Dad sakin ang annulment papers. Hinding hindi ako papayag sa paraan ni Dad.
"It's for Kailley's sake son. I don't want her to be in danger. She was the only daughter of Mr and Mrs Foroe whose friend of mine so that's my way to protect her if you don't follow me" I sighed.
"Okay, I'll do that"
----End of Flashback----
Kailley's Pov
"That's why I'm avoiding you. I'm sorry Kailley" niyakap ko siya ng maghigpit.
"It's okay Nathan I understand . Kung sana sinabi mo na hanggang maaga eh di sana hindi na aabot dito"
"I'm so sorry Kailley. I know I'm such a jerk for not telling you my problem. I'm sorry if I hurt you, I didn't mean it. It's just that I need to do that for you to be safe" nararamdaman ko ang panginginig ng kamay niya. Inilayo ko siya ng konti sakin at tinignan ko siya ng diretso sa mata.
Nakikita ko na ring namumula na ang kanyang mga mata at halatang nagpipigil siya ng luha.
"My bad boy I already forgive you so don't you worry. It's you Nathan Ace Frenierr 'The Bad Boy' you'll never cry or give some emotions right? Di ako sanay" nakangiting sabi ko. Nakikita ko rin ang pag angat ng sulok ng kanyang labi sa sinabi ko
"But you're different from them. You're my wife, my the other half, my everything and my life. I'm so sorry for what I've done to you. " hinawakan ko ang baba niya para ibalik ang tingin niya sakin. Yumuyuko kasi siya eh.
"Nathan sabi ko napatawad na kita. I understand kung bakit mo yun nagawa. Hindi ako nagalit sa nagawa mo pero nasaktan ako. Oo nasaktan ako nang dahil sayo para lang maging ligtas ako. It's okay don't say sorry again. I already forgiven you. Let's just forgot it okay? I love you my bad boy" mahaba kong sabi. Napangiti siya sa mga sinabi ko. Naiintindihan ko naman kung bakit niya nagawa 'yun eh. At para naman sakin 'yun.
" But I'm sor--" I cut him off by kissing him passionately. Ikinawit ko ang mga kamay ko para mas mapalalim pa ang aming paghahalikan.
How such I love his kisses. It's feels like I'm in a cloud nine.
"Don't say sorry again. If you say so then I kiss you harshly" I said between our kisses
"Then I'll not get tired of saying those sorry to taste your sweet lips" tinitigan niya muli ako at hinalikan ulit.
Thank God ayos na kami.
Ms_CupcakeLover
Dapat nung August 3 pa to kasabay ng bday ko kaso huhuhu biglang nabura ang mga draft ko kaya ulit na naman