**
2 YEARS LATER...
"MISS Zamora, I would like to congratulate you for a job well done." I gave my boss a smile. Guess what just happened? Humakot lang naman ng award ang story ko'ng ipinalabas last year. Tapos, ang isa ko pang story ay pino-process na. Lahat kami sa company masaya, siyempre. I am fine with writing and with the title "Best selling book of all time.", mapasali sa mga news stands and all. I am so happy with that alone. Pero ngayon? Last year noong pumunta ang head ng company sa bahay ko, asking for my permission... hindi na 'ko nagdalawang-isip.
"I want to thank you as well. I knew you recommended my works."
"Why wouldn't I? You're such a good writer." She tapped my back and walked away. May pupuntahan pa siyang meeting. Kinuha ko ang phone na nasa bulsa ko at denial ang number ni Tricia. Kanina pa 'ko tinatadtad ng texts non sa whatsapp.
"Hello gurl?"
"Hi! Saan tayo pwedeng magkita?"
"Punta ka nalang dito sa bahay. May gustong makausap ka. Also, I prepared something for you."
I wonder who could it be. "Ah.... Okay. I'll be there in 20 minutes."
"Sige, ingat ka. Mwaaaah!"
Lumabas na 'ko ng kompanya at sumakay na sa car ko. I fixed myself before driving. Mga 15 minutes lang naman ang duration ng time pag papunta ako kina Tricia from the company pero naisipan ko'ng bumili ng cake. Cake monster 'yon eh.
Nagpapatugtog ako while nagda-drive. These past few days masyado akong naging LSS sa mga kanta. Dati kasi di na 'ko masyadong nakikinig but now, hala, lagi na. As long as I have time. Kailangan ko rin kasi when I write.
Not Today – Imagine Dragons
"Holy road is at my back, don't look on, take me back again..." Sabay ko sa kanta. Ang sarap pakinggan. Sobrang sarap sa tenga.
Nakarating na ako sa bahay nina Tricia. Nag doorbell muna 'ko. I waited na buksan na niya 'to. "Hi 'teh!"
"Hi!" Nagbeso kaming dalawa. Itinaas ko ang box ng cake na favorite niya. "May binili ako for you!"
"Ako din! Nagluto ako for you. Andddd, my bisita tayo!" Excited niyang sabi kaya napakunot ang noo ko. Sino kaya? "Okay?" Sabi ko at pumasok na ng tuloyan sa bahay nila. Inilagay ko ang coat ko sa gilid ng door sa loob. Nauna na siya at nakasunod na 'ko.
Pagkarating naming sa kitchen. May isang lalakeng nakatayo. Nakatalikod.
"Tito! Andito na si Prim!"
Humarap siya samin. Tito niya 'to? Bakit ang gwapo? "Hello, Prim." Inabot niya ang kamay niya sakin. Of course, I accepted it. "Hello, Sir."
"Naku, 'wag ka ng mag-Sir sakin." Ang gwapo niya talaga. Lalo na pag ngumingiti. Niyaya na kami ni Tricia sa dining table kung saan nakahanda na ang food.
"Anong meron?"
"Celebration for you! Also, may sasabihin kasi sa'yo si Tito." And then we both turned to his Tito. "Ah, ano po 'yon?"
"Call me Ian. Tito Ian nalang." Sabi niya sakin at ngumiti. "Ah, okay po." Tumango ako. "Tito Ian."
"So, ganito kasi, I work in a Production company. In the Philippines." Nakikinig lang kami pareho ni Tricia. Alam niya na kaya?
"Pinalabas din doon 'yong movie mo na 'The skies above us'. Sobrang hit even in the country. Worlwide siyang pinagusapan. Pinanood naming mga directors, too. It was really a good movie. Ang ganda ng story. Ang ganda ng flow. Everything was perfect. The lines, the scenes. Everthing!"
Napangiti agad ako. Ilang beses na ko'ng nakakuha ng messages at sobrang nafa-flatter ako. Magaling din kasi 'yong pagkaka-shoot ng movie.
"And they sent me here, actually. I found out na you were friends with my nephew."
"Prim, you're great. And the company wants you to work with us. Kahit isang story lang. We will make it up to you."
Nanlaki naman agad ang mata ko. Hindi ko naman inexpect 'yon! Akala ko kino-compliment lang ako tapos biglang ganon na? "Uhm..." Napalunok ako.
"I know na may movie kang ipapalabas two months by now. Pero hindi ba't tapos ka na magsulat?"
"Ah, yes, we're done."
"So...? What do you think?"
Tumingin ako kay Tricia na abot langit ang ngiti. "Go".
"In the Philippines?" Parang hirap pa ko'ng banggitin 'yon. Pilipinas? Babalik na ako 'don?
"Yes. BUT, kung papayag ka we will shoot abroad. We're proud na Pilipino ang writer ng mga patok na romance novels at movies pa ngayon."
"Uhm, paguusapan pa ho ba kung ano 'yong story? Or may naka-ready na?"
"Pag-uusapan pa. We also want your ideas since you are brilliant when it comes to it."
"Kailan po kayo babalik?"
"In the Philippines? Well, kung hindi ka pumayag, I will be home 2 days from now. But if you want to think about it for days, I will wait for you and we will go back in the country kung kelan mo gusto." Hihintayin talaga ako? Ganon ba talaga? Grabe.
"Tito Ian.... can you give me two days?"
"Sure, two days lang talaga kailangan mo? You can demand for a vacation first. We can wait. I told you, we will make it up to you."
"Taray, special lang." Komento naman ni Tricia.
"Two days lang po. Okay na po 'yon."
"Okay, I hope na pumayag ka."
"YOU know what? I don't get you. I can't read you. Parang gusto mo na ayaw mo rin." Nakadapa ako sa kama ko habang si Tricia naman, nakaupo sa may study table ko. "Gaaaaah!" Bumaliktad na 'ko. "Paano kung—"
"Malaman ng parents mo?? Hindi ka na nga tinatawagan diba? Hindi ka nila chine-check if how are you doing here? Alone? They knew about your works already. Hayaan mo na sila. Hinayaan ka na rin naman nila, diba?"
"Oh sige ipa-mukha mo pa."
"Haha! Sorry naman! It's just that.. we talked about this before. Before you accepted the offer for the skies above you, my dear friend."
Nakatingin lang ako sa ceiling. "Hindi pa din siguro ako nakakamove-on..."
"Kanino? Sa parents or kay Mavis?"
Tinignan ko siya at sinamaan ng tingin. "Epal ka talaga."
"Oh bakit? Both naman diba?"
"I was referring about my parents, Tricia."
"Beh, yaan mo na. Kung magka-ayos man kayo kapag pumunta kang Pinas.. better. Kung hindi.... Darating din naman 'yong time na 'yon. 'Wag ka na sad."
Huminga ako ng malalim at pumikit. "How about him..." Sabi ko ng pabulong pero alam ko'ng narinig niya 'yon.
"Malaki ang Pilipinas."
"At masyadong malakas ang trip ng universe na pwedeng paliitin yung chance na hindi kami magkita."
"Nakalimutan ko."
"Paano na...."
"'Wag ka nga diyan. Kung magkita kayo.... Baka 'yon na ang way para malaman mo kung kayo ba talaga o hindi? Kung ayaw niya na, kung hindi na siya gumagawa ng paraan para magkaayos kayo at ang pinaka-masakit, kung masaya na siya sa piling iba... moment mo na 'yon para mag move on."
"Ang sakit ah." I said, habang nakapikit parin.
"Alam naman na niya 'yong nangyari sayo diba? But he chose not to come back. Kasi kailangan rin ng sarili niya... ang sarili niya. Gets mo?"
"I know, I know."
"Ang ganda mo kasi. Tularan si Prim."
"Shut up."
"Haha. So what na? Ano na? Have you made up your mind?"
Binuksan ko nag mga mata ko. "Yes,"
THE NEXT DAY, nagkita kami ni Tito Ian sa isang restaurant near the park. Pagkadating ko, andoon na siya. "Hello, Tito. Sorry nalate ako ng gising."
"It's okay, it's okay, darling. Order na muna tayo." Lunch na kasi. Mga 10:30 ako nagising eh. Hay.. daldal kasi ni Tricia. Ayaw magpatulog.
After namong mag-order, he smiled to me. "So.... Nakapag-decide ka na ba?"
Ngumiti ako sakanya. "Y-yes.."
"And?"
"Yes, I'm.. I'm accepting the offer."
Ngumiti ng malapad si Tito. "That's great! That's perfect! Thank you so much, Prim." Kitang-kita ang tuwa sa mga mata niya. Grabe. Ako tuloy sobrang saya rin. Hahaha! "No worries,Tito. I just realized na mag-try din ako ng iba. Lalo na kung saan ako galling."
"Yes, that's a very big help. Wait, kailangan ko lang i-text ang team ko. They need to know this right now." Excited siyang nagtype sa phone niya at napangiti nalang ako.
"So... kelan mo balak pumunta?"
"Pwede pong mauna nalang po kayo, Tito Ian. Next week po ako pupunta. May kailangan pa rin po kasi akong bilhin at ayusin."
"Okay, that's fine. That's fine. Sundoin ka nalang namin sa airport. At... aayusin na rin naming ang mga kakailanganin mo roon."
"Wow, thank you Tito."
"No problem.. so," Dumating na ang order namin. "Let's eat?"
NASA parking lot kami ni Tito Ian. Still, talking. Andami na naming napag-usapan. Na-share ko na nga ang tungkol sa buhay ko eh. Naiiyak ako kanina pero nagjo-joke siya para naman mabawasan 'yong sadness ko. Bigla nalang ako nakakita ng Tatay in Tito Ian. Sobrang bait niya and a good listener. Ang swerte ng anak niya.
"So, see you in a week, Prim." Nasa tapat na kami pareho ng mga sasakyan namin. "Yah, see you, Tito."
"And by the way.." Kaya ako napaharap ulit sakanya. "Hindi nga pala ako ang magiging director. But I will be there, too. You should not worry."
"Oh... iba pala. I thought ikaw." Medyo may disappointment pero ayos lang rin naman. Napangiti si Tito Ian.
"Don't worry, magaling naman 'yon at mabait pa. Kaedaran mo lang nga din, e."
"Ah ganon po ba.."
"Yes. Siya sana ang pupunta rito but then he took a leave for 2 weeks. Plus, yun nga, we found out na bestfriend mo si Tricia."
"I see, I see. It's okay po."
"Okay, so, ingat ka ha.."
"You, too, Tito."
**