Chapter 45
(DANIEL)
”Dan, anong nangyari kay Justine? Para siyang baliw..” Sabi ni Lia.Totoo naman e. Simula nung iwan ko siya nung isang linggo. Alam niyo yun, yung biglang sumulpot si Sophia. Pagkakita ko sa kanya after nun, para siyang ewan. Laging nakangiti, tapos minsan kinikilig pa.
”Wag mo siyang tignan. Baka mamaya mahawa pa si Baby sa kabaliwan ng future ninong niya. Nagdadalawang isip na tuloy ako kung kukunin ko pa siyang ninong..” Hinampas naman niya ako sa braso.
”Hoy Justine, ano bang nangyayari sayo? Isang linggo ka ng ganyan.. Gusto mo bang tumawag na kaming ng mental hospital para maipareserve ka na namin ng lugar dun?” Sabi ni Acel. Bigla namang tumingin si Justine at saka sumimangot. Tapos bigla ulit ngumiti.
“Tsk! Malala na siya..” Bulong ni Acel..
“Baka naman kasi may magandang nangyari sa kanya..” Sabi naman ni Alexa. Maganda? Hmm. Ano naman kaya yun?
”Ah, guys..” Lahat naman kami napatingin kay Julia, pwera lang syempre si Justine na nasa kabilang mundo ang isip.
”Bakit Julia?” Tanong ni Lia.
”Nakita niyo ba si Timothy?”Tanong niya..
“Hindi. Nung nakaraang linggo ko pa siya huling nakita.” Sagot ko naman.
”Ganun ba?” Tumango lang kami. Biglang lumungkot si Julia.
”Ah nga pala. Kamusta naman yung ginagawa mo para sa Royal Grad?” Tanong ni Lia.
”Hmm.. Secret.” Tapos umalis na siya.
“Secret talaga? Tsk.” Naka-pout na sabi ni Lia. Ang cute talaga niya...
”Parang hindi mo naman kilala si Julia. Masikreto lalo na sa ginagawa niya.”Sabi ko naman. Tumango siya at kumain ulit ng vanilla ice cream.. Hindi kaya siya nangingilo? Lagi na lang yun ang kinakain niya. Baka mamaya maging snow white na yung anak namin.
(CLARISSA)
“Bakit hindi mo sinabi sa akin, Sophia?” Walang emosyon lang siyang tumingin sakin.
”Ang alin na naman?” Irita niyang tanong.
”Muntik ka nang mapahamak!” Sigaw ko. Nalaman ko kasing umandar na naman ang food allergy niya. Ang malala muntik na niya itong ikamatay. Meron daw naglagay ng isang ingredient ng walang nakakaalam.
”So what..” Walang gana niyang sagot. So what?!
”Ano ka ba naman Sophia! Bakit parang wala lang sayo? Muntik ka ng mamatay! Paano na lang kung---” Pinutol niya ang sasabihin ko.
”Ano pa bang dinadrama mo? Buhay pa ako. Kita mo naman.” Cold niyang sabi.
”Natatakot lang ako, Sophia. Natatakot akong pati ikaw mawala. Ayoko ng maulit ang nangyari kay Yves. Ikaw na lang natitira niyang alaala sa akin kasama nitong buong Royal Academy..” Pero imbis na sagutin ako tumalikod siya.
”Sophia.. Mahalaga ka sa akin, sa amin. Sana naman maintindihan mo yun..” Napabuntong hininga lang ako at tumalikod na din.
”Hindi...” Natigilan ako.. Hindi?
”Hindi ko maintindihan kong bakit ako naging mahalaga sa inyo. Halos isang taon niyo lang ako nakasama noon. Pero bakit?” Ramdam ko ang lungkot sa boses niya kahit hindi ipakita ng emosyon niya. Humarap ako sa kanya.
”Alam mo ang sagot diyan Sophia. Kahit na ilang beses mo pang itanggi, andyan pa rin sayo ang Sophiang minahal at nasaktan ng lahat. Nandyan pa rin ang babaeng hindi nauubusan ng ngiti kahit na ilang beses apak-apakan. At ngayon, wala kaming ibang gagawin kundi hintayin na bumalik ang Sophiang yun.” Hindi ko mapigilang hindi mapaluha sa mga sinasabi ko. Nagulat ako ng bigla siyang tumawa..
”Yves is really lucky to have you. Hindi siya nagkamali sa pagpili sayo. Kung buhay lang sana siya..” Sana. Pareho kaming napatingin ng pumasok si Sebastian. Nag-bow siyang pareho sa amin. At saka seryosong tumingin kay Sophia..
”She’s already been found, Young Mistress..” Napatingin ako kay Sophia..
“Where?”
(THIRD PERSON)
Bumukas ang pinto ng isang madilim na kwarto.
“Long time no see Madam Diane..” Agad napatingin si Diane sa taong pumasok. Inaaninag niya kung sino ang taong pumasok. At nagulat siya ng makita kung sino.
”Ikaw.. Timothy Monteverde..” Seryoso lang na tumingin si Timothy kay Diane..
“Pakawalan mo ako!”Sigaw ni Diane.
”Pasensya na, pero hindi pwede. Masyado ng malaki ang kasalanan mo sa lahat lalung-lalo na kay Sophia..” Seryosong sabi ni Tim..
“Kasalanan? Sila ang may kasalanan sa akin! Hindi nila ibinigay ang dapat na akin!” Sigaw niya ulit.
”Kaya iginagaya mo ang anak mo sayo, Diane..” Parehong napalingon si Timothy at Diane sa nagsalita.
”Empress..” Unti-unting lumapit si Sophia sa kinaroroonan ni Timothy at Diane..
”Magkasabwat kayo.” Hindi makapaniwalang sabi ni Diane.
”Hmm, i only asked for a favor..” Sagot ni Sophia at saka ngumiti.
“O ano pang hinihintay mo? Gagantihan mo na ako, sige gawin mo na! Hindi ako natatakot sayo!” Sigaw ni Diane. Natawa lang si Sophia..
“Kahit na ikaw ang puno’t dulo ng lahat, mas maganda siguro kung ang anak mo ang gagantihan ko. Ano kayang mararamdaman mo kapag unti-unti ko siyang pinapahirapan? Hmm..” Tatayo dapat si Diane pero hawak agad siyang dalawang Class S guard. Kaya napaupo ulit siya.
“Hindi mo kayang gawin yan Sophia. Mahina ka! Kagaya ng mga magulang mo at ng kapatid mo!”Pero imbis na magalit si Sophia. She smiled devilishly to Diane..
“Are you sure?” At biglang naglabas ng baril si Sophia. Bigla namang namutla si Diane, si Timothy nagulat.
“Then let’s try...”
(JUSTINE)
Kanina pa ako palakad-lakad ng mapansin ko si Daniel na balisa. Kaya lumapit ako sa kanya.
”Huy!” Tapos napatalon siya sa gulat. OA naman!
”Oh anyare sayo? Para kang nakakita ng multo.” Bigla kasi siyang namutla.. Para bang may nalaman siyang hindi dapat malaman.
”A-ah. Nagulat mo lang kasi ako.. Sige una na ako..” Tapos nagmamadaling umalis..
”Daniel! Huy!” Para kasing may sasabihin siya sa akin.. Kaso ano kaya yun? Ang weird. Hay naku, napapraning na naman ata ako..
(UNKNOWN)
”Ano?!” Hindi ko napigilang hindi mapasigaw. Impossible, hindi totoo ang sinasabi niya.
”Niloloko mo ba ako, ha?!”Napayuko naman ang tauhan ko bigla sa takot..
”Hindi po. Totoo po ang sinasabi ko, nasa kamay na po ng Empress si Madam Diane.” Damn! Paano niya nahanap si Mama. Bwisit ka talaga Sophia!!!!
“Ano na pong gagawin natin, Young Mistress?” Tanong ng tauhan ko.
“Hintayin na lang natin na dumating ang araw ng Royal Grad. At magtutuos na kami ni Sophia. Hindi tayo tatraydurin ni Mama. Hindi siya magsasalita kay Sophia.” Tignan lang natin Sophia, wala kang kaalam-alam na nasa tabi mo na pala ang magpapabagsak sayo. At ako yun...