Toprak
Gözlerimi açtıgımda hastane odasındaydım başımda şiddetli bir ağrı vardı odaya göz gezdirdigimde burası yogunbakım odasıydı birden kapı açıldı ve o muhteşrm gül kokusu odada yayıldı gözlerimi hemen kapattım
"Merhaba nefesim günaydın "
Ayak sesleri geliyordu ve yanagımda bir nefes daha sonra minik bir buse
nefesim kesilmişti sanki
"Uyan artık toprak yeter ama sıkılıyorum "
Gülüm uyandım ben artık dudagıma bir damla yaş düştü aglıyormuydu o
Agladığına dayanamıyorum kaşlarım çatılmıştı 😡
"Toprak toprak uyandın mı"
Aha ele verdik uyandıgımızı elif sarsmaya başladı Allahım ya kızım ben daha yeni gözlerimi açtım senin yaptıgın şeye bak
"Elif yavaş ol biraz "
Elif yanagımdan öptü ve odadan çıktı suratıma gülümseme yayıldı
Bir kaç dakika sonra doktorla birlikte içeri girdi
"Günaydın toprak bey nasılsınız "
"İ-iyiyimbaşım agrıyor biraz"
"Normaldir kafanıza büyük bir darbe aldınız için agrıyabilir "
Doktor gözüme ışık tuttu ve geri çekildi
"Toprak bey siz biraz dinlenin yarın normal odaya alınabilirsiniz "
"Sagolsun doktor bey "
Doktor gülümsedi ve çıktı elifde bana sarıldı karnı iyice büyümüştü haladaha inanamıyorum ikimizin bir bebegi olacagına
"Elif yavaş "
"Ö-özür dilerim "
"Tamam güzelim gel yanıma "
"Hayır toprak sen dinlen ben çıkayım tamammı"
"Hayır çakırım sana, ne zamandan beri hasretim gel o gül kokunu içime çekeyim"
Gülümsedi ve ürkek tavırlarla yanıma uzandı
"Be-n ben özür dilerim toprak benim yüzümden bu haldesin "
"Neden elifim senin ne hatan var"
"Çünkü ben ocagı açık unuttum ve dışarı çıktım üstelik sen ben içerdeyim diye alevlerin içine atladın ve şimdi burad-"
"Sen orda olasaydın ben napardım elif kızımızla birlikte içerdeyken ben göz mü yumsaydım "
"Ama "
"Aması yok boşver şimdi bu konuyu uyuyalımmı azıcık"
Gülümsedi ve kafasını gögsüme dayadı gözlerimi kapattım ama kolumdaki acıyla sinirle açtım gözlerimi
"Ahhh one be elif delirdinmi sen niye çimdik atıyorsun"
"Ay ben kendi koluma atıcaktım özür dilerim bakayım çok acıdı mı"
"Evet ama öpersen geçer belki "
Yanklarıda hemen kızarırmış utana sıkıla koluma bir öpücük kondurdu ve gözlerini kapadı
Sabah gözlerimi açtıgımda elif yoktu odadan içeri hemşire ve hastabakıcı girdi beni sedyeye alıp normal odaya götürmek için odadan çıkardılar o sırada elif geldi ve elimi tuttu
Normal odaya alındıktan sonra doktor da içeriye geldi
" nasıl hissediyorsunuz toprak bey kendinizi "
"İyiyim doktor bey sagolsun "
"Tamam peki elif hanım sizinle birşey konuşmak istiyorum buyrun dışarı çıkalım "
Doktor elifle ne konuşacaktıki kafa salladı ve dışarıya çıktılar kendimi biraz iyi hissediyordum yatakta dogruldum ama başımın agrısıyla yeniden yattım birkaç dakika sonra doktorla elif birlikte içeri girdiler elifin yüzü kireç gibiydi doktor ne dedi acaba elife
"Toprak bey birkaç test yapmamız gerekiyo"
"Ne testiymiş bu"
Doktor elindeki kalemi eline aldı ve ayagıma götürdü
"Birşey hissettinizmi"
Hiçbirşey hissetmedim
"Hayır"
Busefer iğne aldı eline bacagıma bastırdı yine birşey hissetmedim
"Hayır doktor"
"Tam tahmin ettigim gibi"
"Noldu doktor "
"Toprak bey kafanıza odun düştügü için büyük bir darbe aldınız ve omuriliginiz zedelenmiş sakat kalma ihtimaliniz var "
Doktorun dedigi ile kısa bir şok geçirdim
"Sen nedidiginin farkındamısın be ne diyorsun ne sakat kalması "
"Toprak bey dediklerimizi dogru kusura bakmayın bunu ben istemedim acı ama gerçek"
"Çık odadan ..çık "
Doktor aceleyle dışarı çıktı elif aglıyordu
"Sende biliyormuydun dogru mu doktorun dedikleri "
Ses vermiyordu ve bu beni daha da delirtiyor
"Biliyormuydun dedim sana "
"Y-yeni ö-ögrendim "
Elif aglayarak odadan çıktı bense sinirden üzerimdeki çarşafı sıkıyordum
"Neden lan neden he "
Yatagına yanındaki komidinin üzerindeki vazoyu aldım ve kapıya fırlattım
Sesi duymuş olmalılarki hemşire geldi ve sakinleştirici yaptı
"El-if-"
Gözlerimi açtıgımda yine aynı odadaydım odada gözlerimi gezdirdim elif koltugun üzerinde uyuya kalmış çok zayıflamıştı
Allahım ben napıcam şimdi nasıl bakıcam bu halimle elife ya kızımıza büyümeyecekmiydi kızımız ve benden utanırdı belkide böyle bir babası oldugundan
"T-toprak uyandın mı"
Elife baktım üzgündü adım gibi biliyorum kendini suçluyordu
"Uyandım sen git hadi elif bu hastane köşelirinde iyice çöktün "
"Hayır toprak senin bana iht-"
Vazgeçti söylemekten haklıydı ama dogruydu
"Evet sana ihtiyacım var muhtacım sana çünkü bu halimle bana kimse bakmaz sende bak- "
Elif hızla yanıma geldi ve sarıldı
"Ben sana hertürlü bakarım topragım ben seni dış görünüşünle sevmedim kalbini yüregini o tatlı ve bazen gıcık sözlerini gözlerini sevdim nolur deme bana bidaha öyle birşey çünkü ben ölürüm "
Elifi kendim den ayırdım ve yataga geri yattım ondan ters yöne döndüm
Bir kapı sesi duyuldu o tarafa baktıgımda elif odadan çıkmıştı offf napıcam ben Allahım
Birkaç dakika sonra elif elinde tepsiyle geldi
"Eveet şimdi biraz yemek yiyelim ha ne dersin"
"İstemiyorum "
"Çorbada çok güzel gözüküyor gerçi biraz tuzsuzdur ama "
"Elif uyucam "
"Geçenlerde yedim Allahım ya çok kötüydü tövbe tövbe "
Elif tepsiyi bacaklarımın üstüne koydu elindeki kaşıgı çorbaya daldırdı
"Sıcak sıcak ye bakalım"
"Aç degilim"
"Ekmek dogramamı istermisin "
Elimle tepsiyi ittirdim ve büyük bir patırtıyla yere düştü yemekler etrafa saçıldı
"İstemiyorum diyorum sana neden anlamıyorsun "
Elif yere egildi ve tabakları toplamaya başladı
"Olsun ben şimdi toplarım bunları "
"Kes yeter bana acıyıp durma iyide davranma anladınmı bak ben artık yarımım"
Elif beni dinlemiyordu sanki tabakları toplarken eli kesilmişti ama o sessiz sessiz aglıyordu
"Canın acıdı mı"
Hızla kafasını kaldırdı ve bana baktı
"Sen beni nasıl önemsiyorsan bende seni önemsiyorum "
Aglayarak dışarı çıktı bende yataga tekrardan geri yattım ve kendimi uykunun kollarına attım...
Sabah gözlerimi elifin o kokusuyla açtım etrafa baktıgımda yere karton sermiş ve orada namaz kılıyordu
"Toprak ne zaman uyandın canım uyusaydın azıcık daha"
"Şimdi"
Sesim çok düz çıkıyordu
İçeri doktor girdi ve taburcu olabilecegimizi söyledi elifde çıkış işlemleri için gitti bense yarı rabot gibi öylece yatıyordum oysa bende isterdim elifimin elinden tutup çıkış işlemlerini yapıp hemen çıkmayı ama şimdi onu bekliyordum
Birkaç dakika sonra elif hasta bakıcı ile içeri girdi hasta bakıcı bana dogru yaklaştı ve beni zorda olsa kucaklayarak tekerlilli sandalyeye oturttu o durum okadar çok zoraki anlatamam birinin eline düşmek ve birinden medet ummak heleki benim gibi biri için çok zor elifle birlikte hastaneden çıktık dışarda mert bizi bekliyordu geldi ve sarıldı bende ona sarıldım
"Geçmiş olsun abi"
Kafa sallafım ve mert beni arabaya taşıdı elifle arka koltuga oturduk yüzüne baktım yüzünde pişmanlık acı nefret herşeyi barındırıyordu tıpkı benim gibi elif bana baktı ve gülümsedi bende ona baktım ve gülümsedim elinden tuttum ve sıktım bu yaşananlar onun suçu degil elbet ama işte kendimi yarım hissedince ve o tek başına bana yardım etmeye çalıştıkça sinirlerim bozuluyordu
Mert arabayı durdurdu ve beni tekrardan engelli sandalyesine oturtturdu
çok agırdı herşey tam güzel odlu herşey mutlu olduk derken hayatın bize oynadıgı oyunla tepetaklak oluyordu herşey
"Mert topragı yukarı çıkarırmısın "
"Gerek yok kardeşim ben burda kalıcam "
"Ama toprak "
"Elif seninle bi anlaşma yapalım yoksa ben gerçekten deliricem benim hakkımda ben ne diyorsam o olucak anladınmı"
Elif kafasını salladı ve yukarı çıktı giderken sendeledi hemen yanına gitmek istedim ama kalkmadım yerimden çünkü ben yarım bir adamım artık
"Yenge iyimisin "
Kafa sallayıp merdivenlerden yukarı çıktı
Koltukta uzandım ve televizyon izlemeye başladım mert evine gitmişti
Merdivenlerden ayak sesleri geliyordu elif merdivenlerden indi ve mutfaga girdi son konuşmamızdan beri aşagıya inmedi
Elinde tepsiyle odaya geri geldi
Tepsiyi bacaklarıma koydu hiçbirşey hissetmedim
Elif kaşıgı çorbaya daldırdı ve bana dogru uzattı
"Sen yemek yedin mi"
Cevap vermemişti tekrar kaşıgı çorbaya daldırdı ve bana uzattı gözlerime bakmıyordu bense sadece onun yüzüne bakıyordum bir kaşık daha uzattı elinden tuttum ama yine gözlerime bakmıyordu
"Bana bak elif"
Bakmadı ve ayaga kalkmaya yeltendi kolundan tuttum yüzü bana dönük degildi
"Özür dilerim elif inan benim için çok zor bir durum sana baktıkça kendimdrn nefret ediyorum ben sana kızımıza nasıl bakıcam he elbet birgün kızımız büyüyecek ve benden utanacak herkes kızını omuzlarında taşırken ben .."
Devamını getiremedim elifin kolunu bıraktım oda mutfaga gitti derin bir nefes aldım ve başımı yastıga koydum elif mutfaktan çıktı ve odaya çıkarken zil çaldı elif kapıya bakmaya gitti ve yüzü kireç gibi geri geldi ...
Selamün aleyküm sevgili okurlarım yeni bölüm sizlerle aslında bu hafta yazmıyacaktım ama internetim bitecegi için bugun yayımlamak istedim şimdiden bayramınız mübarek olsun rabbim yenisine erdirsin inşallah hepiniz Allaha emanet olun
Yorum ve votelerinizi unutmayın lütfen 😄😄
❤❤❤