Kim zat op de bank.
Haar ouders zaten zoals altijd ruzie te maken.
Ze werd er gek van!
Dus ging ze maar naar buiten om frisse lucht te halen.
De straten waren leeg.
Logisch, want het is 11 uur 's nachts.
Ze hoorde een geluid en keek achterom.
Toen ze weer terugkeek naar voren zag ze een jongen van haar leeftijd staan.
'Hoi! Ik ben Jason Page!
Zal ik met je meelopen?'
Waarom niet?
Hij zag er niet gevaarlijk uit en ze had geen zin om alleen te lopen.
Ze praatten over van alles.
Ze stopte met praten toen ze zag hoe laat het al was.
2 uur 's ochtends!
'Ik moet terug, Jason!'
Hij zweeg. Op de terugweg was het stil.
Toen ze bij de deur waren, zag ze dat Jason heel bedroefd keek.
'Het spijt me, Jason.'
Toen zei hij: 'Loop 's nachts nooit alleen op straat!'
Toen hij wegliep, zag ze dat er bloed over zijn rug stroomde.
Voordat ze iets kon zeggen sleepte haar woedende moeder haar naar binnen.
De volgende ochtend zat ze te ontbijten.
Haar vader zat tegenover haar de krant te lezen.
'Ken jij een of andere Jason Page?'
Ze verslikte zich in haar cornflakes toen ze die naam hoorde.
'Hij is gisteren rond 10 uur 's avonds vermoord door pestkoppen hier in de buurt.'
Er rolde een traan over haar wang.