CHAPTER 13.3.3
SEBASTIAN
"She left me for some guy because of money." I swallowed hard. Masakit pa ring alalahanin ang nakaraan dahil nasira ko nang husto ang aking sarili dahil lang sa walang kwentang pagmamahal. "She threw everything away just for the money," mapait ko pang dugtong na nakapagpabago nang reaksyon ng kanyang mukha. Mabilis na rumehistro ang awa sa kanyang mga mata.
"At dahil d'on nagkaganyan ka na?" She frowned.
"You knew nothing what happened to me after that, Adison."
"You're beautiful, Sebastian. Ano bang pumasok sa kukote mo para kalimutan mo na ang magagandang bagay sa'yo, para lang sa walang kuwentang babaeng katulad ng ex mo?" may parungit pang himig niya.
Sinesermunan na naman ba niya ako?
"Hindi naman dapat magunaw na ang mundo mo dahil lang nasaktan ka ng taong pinakamamahal mo. So, sana, itanim mo diyan sa utak mo, na kung iniwan ka man niya, siya na ang may sapak sa ulo at hindi ikaw!"
"Oh..."
She definitely amazed me. Siya lang din ang naglalakas ng loob na sermunan ako.
"Sorry... I get a little carried away," namumulang sabi pa niya.
"I noticed," maikling sagot ko lang at tipid na ngumiti.
"And about me loving y-you..." she said fidgeting. "J-ust ignore me. Ayoko namang i-push ka sa isang bagay na 'di mo kayang gawin," mapait pang aniya at muling inilayo ang tingin sa akin.
Humugot ako nang isang malalim na buntong-hininga dahil hindi ko rin alam ang sasabihin ko. I still couldn't believe she told me she's in love with me and I did not react differently. There must be something really wrong with me.
"How do you like our hacienda?" pag-iiba ko nang usapan.
"M-maganda... Sobrang ganda..." mapait pa niyang sagot sabay buntong-hininga.
"Ikaw rin naman..." I said, smiling.
"Huh?" Muli siyang bumaling sa akin at tumitig sa aking mga mata. Tila ba kinukumpirma kung tama ba siya sa kanyang narinig mula sa akin.
"Sobrang ganda," dugtong ko pa sabay pisil sa namumula niyang pisngi.
"Coming from you, fine, maniniwala ako," natatawa pang aniya.
Good. Ayoko rin namang mauwi sa seryosohang usapan ang araw naming ito.
Humakbang ako palapit at ginagap ang kanyang mukha.
"Thanks for coming here with me."
"Thanks din sa pagsama mo sa akin rito..."
Inilapit ko ang aking mukha at sinakop ang kanyang labi. I kissed her with gentleness. Kumapit siya sa aking leeg at sinabayan ako sa paghalik.
She could kissed so damn good. She's a fast learner.
"Eherm..." At iyon ang istorbo... Megan. "Mamaya na 'yan! Hinahanap na si Ady nila Nanay."
"Get lost, Megan," pagtataboy ko pa sa aking makulit na kapatid habang mahigpit na gagap pa rin ang mukha ni Adison.
"May kwarto ka Kuya at doon ninyo gawin 'yan. Bigyan mo na ako ng pamangkin at hinding-hindi ko talaga kayo iistorbohin!" nakangisi pang aniya.
See? Wala pa rin talaga siyang kupas. Buti na lang at nag-iisa lang siya!
"Come on, Sebastian," nahihiyang kayag rin naman ni Ady.
"Bitin ako d'un," maktol ko pa.
"Later, okay?" ngingiti-ngiti pang sabi niya sabay hila sa aking kamay.
I rolled my eyes. Ano pa nga bang magagawa ko? Obvious namang pare-parehas silang sabik sa pagkakaroon ko ng girlfriend kaya kuntodo asikaso sila kay Ady.
At tulad nang inaasahan, hindi sila pumayag na umuwi kami kaagad. They wanted us to stay for the night.
"She'll have to stay with me on my room!" pagpipilit pa ni Megan.
Aish! Kanina pa kami nagkukulitang magkapatid. Hindi na ako sanay na hindi katabi si Adison sa bed!
"No, Megan, she'll sleep on my room!" pakikipagpilitan ko rin naman.
"No, Kuya! First time naming magba-bonding ng sister-in-law ko!"
"What?"
Advanced din ang utak nito, a. Hmm... but that sounds good actually. Adison as my wife?Not pretty bad actually.
I am completely fucked up.
"Ngayong gabi lang naman!" hirit pa niya.
Ngumiti lang sa akin si Adison na para bang sinasabing nakahanap ako nang katapat.
Damn!
"You're so stubborn, Megan!" inis na sabi ko pa.
"So are you, Kuya! Hmp!" Umirap siya sa akin at agad na hinila na si Adison papasok sa loob ng kanyang kwarto.
Pero bago pa man sila makapasok nang tuluyan ay hinawakan ko si Adison sa braso.
"Sandali lang, puwede?" iiling-iling ko pang sabi kay Megan na muling umirap.
"Fine! Make it quick!" nakasimangot pang aniya at pansamantala nga munang iniwanan kami ni Adison sa may pinto.
Nang magsara ang pinto ay tsaka na lang din pinawalan ni Adison ang mumunting halakhak na kanina pa niya pinipigilan.
"You find us amusing now, eh?" Nagtaas ako ng kilay bago umiling-iling.
"Ang kulit n'yo kasing dalawa!" natatawa pang sabi niya. Her cheeks blushing. Cute...
"I am not used to sleeping without you by my side, Adison," I said, frustrated.
Mabilis na nabago ang ekspresyon ng kanyang mukha. Oh, what I said is sweet. Am I becoming a sweet person now, eh?
"Kaunting tiis lang. Ngayong gabi lang naman." She brushed her knuckles on my cheek.
"Hmm..." She's right. Ngayong gabi lang naman.
I defeatedly sighed.
"We need to sleep early, maaga pa tayong luluwas bukas,'di ba?"
"Yeah, mag-alarm ka ng 5:00 o'clock. May klase ka rin bukas, 'di ba?"
"Oo nga. Sige na." Tumangu-tango pa siya. "Good night, Sebastian..."
"Good night, Ady..."
I leaned closer to kiss her lightly on the lips.
"Dream of me, okay?"
Kumindat siya sa akin at noon na tuluyang pumasok sa kwarto ni Megan.
Adison
Ilang beses akong walang ginawa kundi ang bumiling kaliwa't kanan. Hindi man lang ako dalawin nang antok kahit pa gusto na rin ng aking katawan ang magpahinga. Nilibang ko ang aking sarili sa pagmamasid sa cute na kwarto ni Megan. Combination of light and dark pink ang pinta ng mga walls. Ang mga gamit ay sumasalarawan sa batang edad at kakikayan nang may-ari. It's like living in a Barbie house. Super cute talaga!
Megan is so nice too. Malayung-malayo sa supladong aura ng kanyang kapatid. Madaldal siya at mahusay mag-entertain ng bisita. Kahit papaano ay nakatulong ang pagiging madaldal niya para marami akong malaman sa kabataan ni Sebastian. Kung papaanongnaging masaya ang kabataan nito ay siya namang ikinalungkot nito ngayon.
My poor Sebastian Greene...
It's already one o'clock in the morning. Inaantok na ako, pero hindi ko maintindihan kung bakit hirap na hirap pa rin akong makatulog. Gumugulo rin sa isip ko ang pagtatapat ko ng feelings para kay Sebastian. Wala naman akong nakitang weird reaction galing sa kanya, pero wala rin akong nakitang espesyal. Sa madaling salita, ang hirap pa rin talaga niya basahin. How I wish he'll open up more. Pero sa kasamaang palad ay parang pinipigilan pa rin niya ang kanyang sarili. At kapag siguro nakilala ko ang babaeng nanakit sa kanya noon aybaka hindi ko mapigilan ang aking sariling kalbuhin siya!
Ilang beses ulit akong bumiling-biling upang hulihin ang tamang posisyon para tuluyan akong makatulog.
Gosh! Bakit ba hindi pa rin ako makatulog!
Mariin akong pumikit at humugot nang isang malalim na buntong-hininga.
Haist... nauuhaw ako.
Ilang oras na lang ay kakailanganin ko na ring bumangon. Sa sasakyan na lang din siguro ako makakatulog nito. Dahan-dahan akong bumangon sa bed. Actually, sa sobrang laki ng bed ni Megan ay halos hindi ko rin naramdamang magkatabi kami. Buti na lang at queen size lang ang bed ni Sebastian. Sakto lang para sa aming dalawa.
I missed him already.
Hindi ko tuloy malaman kung tama bang maramdaman ko pa 'to. Paano kung hindi ko tagalan ang ganitong set-up? Paano kung bigla siyang makahanap nang iba? Paano na ang nararamdaman ko?Aasa pa ba ako?
Isa kang kaawa-awang nilalang, Adison...
Naging maingat ang pagkilos ko pababa sa kusina. Nauuhaw na talaga ako. Maalala ko ay hindi ko na nakuhang uminom ng tubig kanina. Puro juice kasi ang ininom ko. Ang sarap kasi ng juice nila, kakaiba sa panlasa ko. Pero hindi pa man ako nakakalapit nang husto sa kusina ay nakita ko agad ang liwanag na nanggagaling doon. May gising pa sa ganitong oras? Huh?
Nang makalapit na ako nang husto sa kusina ay agad kong natanawan si Sebastian na nakaupo sa may bar counter at umiinom.
"S-sebastian?" mahinang tawag ko pa at agad naman siyang napalingon.
"Adison?" Agad niyang ibinaba ang baso at mabilis na humakbang upang isara ang espasyo sa pagitan namin. "Bakit gising ka pa?" taka pang tanong niya.
"Should I be asking you the same question?" Marahan kong hinaplos ang kanyang tiyan at kinamut-kamot iyon.
"I can't sleep. Bigla yata akong namahay. Tagal ko kasing hindi nauuwi rito," sagot din naman niya." E, ikaw?"
"Nauuhaw ako."
"Hmm... wait."
Saglit siyang lumayo at siya na mismo ang kumuha ng tubig para sa akin. Hindi ko alam kung aware ba siya sa sweetness niya sa akin. Ayaw ko namang bigyan nang kahulugan at wala naman nga kasi siyang sinasabi.
Matapos niya akong maikuha ng tubig sa ref ay agad rin niya iyong inabot sa akin. Hinila pa niya ako sa bar counter at pinaupo.
"Umiinom ka?" puna ko pa sabay inom ng tubig.
"Yeah, pampa-antok lang. Patulog na rin sana ako." Nilagok niya ang kaunting alak na nasa baso. "For sure, linggu-linggo na akong kukulitin nila Nanay na umuwi rito kasama ka."
"Gan'un?" Nagkunwari akong hindi pansin ang sinabi niya kahit na hindi naman maikakaila sa kilos ng pamilya niya ang sobrang pagkagusto sa akin. "They were so nice to me."
"They like you. My Mom adored you."
"Hmm... oo nga. Mabait ang parents mo. Kung dumating man ang time na makahanap ka rin ng babaeng mamahalin mo, for sure magugustuhan rin nila 'yun," I said bitterly. Masakit para sa aking makita siyang masaya sa ibang babae, pero wala akong ibang hangad kundi ang kaligayahan niya.
"I thought you love me. Ipinapamigay mo na ba ako ngayon?" mapait pang tanong niya. Bahagya siyang nakangiti, pero hindi ko pa rin siya kayang basahin. Usual expressions na lang din naman niya ang seryosong aura.
"It's not that, Sebastian... Alam mo naman ang ibig kong sabihin,'di ba? Love... You'll get to loveagain. Katulad nang love mo para sa ex mo. Not this kind of relationship we had."
"Do you feel in any way nabastos kita?" nag-alala pang tanong niya.
"No! No! No!" may kasama pang iling na sagot. Ginagap ko ang kanyang kamay at bahagyang pinisil iyon. "Not at all. Ginusto ko rin naman 'to,'di ba? I didn't mean anything bad at all. All I wanted to say, hopefully, mabago rin ang pananaw mo sa love and be not afraid to love again."
Tahimik lang siyang tumitig sa akin at ipinatong ang isa niyang kamay sa ibabaw ng aking kamay. Iniangat niya ang aking kamay at ginawaran nang halik ang likod ng aking palad. Paulit-ulit at walang kasawaan.
"Let's go to sleep." Iyon na lang ang sinabi niya at maingat akong hinila papanhik sa ikalawang palapag ng mansion.
Nang nasa tapat na kami ng kanyang room ay hinila na rin niya ako papasok.
"Sebastian!"
"She's sleeping. At sobrang himbing matulog ni Megan. Believe me, hindi na niya malalamang hindi ka roon natulog." Hindi talaga siya nagpaawat at agad na rin niya akong hinila pahiga sa bed. Ni hindi ako binigyan nang pagkakataong tumanggi!
"Sigurado ka ba d'yan? Nakakahiya sa kapatid mo..." alanganin ko pa ring sabi.
Agad pa niya akong niyakap paharap. Tipong wala talagang balak na pakawalan ako.
"Trust me, hindi na niya mamamalayan 'yun," nangingiti pang aniya habang halos magdikit na ang aming mukha.
"Amoy alak ka..."
"S-sorry..." Bahagya pa siyang dumistansya.
"It's okay..." Ngumiti ako at hinalikan siya sa labi. "Good night..."
"Good night..." malambing pang sagot niya sabay yakap nang mahigpit sa akin.
At sa pagkakataong ito ay nakatulog na talaga ako sa mainit na yakap ni Sebastian.