"aish! အိမ္ျပန္ေရာက္ရင္ mama ဆူေတာ့မွာပဲ!"
"နင္ကလဲ နေမာ္နမဲ့နဲ႔! ေသာ့တစ္ေခ်ာင္းလံုးက်န္ခဲ့ရေအာင္ ဘာေတြမ်ားေတြးေနတာလဲ?"
က်ေနာ္အိမ္ကိုအျမန္ေျပးေနတုန္း က်ေနာ့္ေဘးက Xiang Yan ဆိုတဲ့သူငယ္ခ်င္းက က်ေနာ့္ကိုေအာက္ေငါက္ေနသည္ေလ!
"အား!"
က်ေနာ္ ေကြ႕တစ္ခုမွာ လူတစ္ေယာက္နဲ႔ဝင္တိုက္ၿပီး သူ႕အထုတ္ေတြျပန္႔က်ဲသြားေတာ့ စိတ္ကအရမ္း ေလာေနလို႔ က်ေနာ္ ရပ္ရမလို သြားရမလို... က်ေနာ့္ သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ အေမာေျဖဖို႔ ခါးေထာက္ရပ္ေနရင္း က်ေနာ့္ကိုေခါင္းခါျပတယ္!
"ZiTao.. နင္ဟာေလ နေမာ္နမဲ့!"
"က်ေနာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္! မျမင္လိုက္လို႔.."
က်ေနာ္ေလာေလာနဲ႔ သူ႕အထုပ္ေတြကူေကာက္ေပးရင္း က်ေနာ့္လက္က သူ႕ရဲ႕ လက္အိတ္နဲ႔ ပြတ္သြားေတာ့ သူ႕လက္ကို ဆတ္ကနဲ႐ုတ္လိုက္တယ္!
"မေကာက္ပါနဲ႔ေတာ့!"
"ဟင္? က်.. က်ေနာ္ကူေပးမယ္ေလ"
"ငါ့ပစၥည္းေတြကိုမထိနဲ႔!"
"ဟမ္?"
သူ႕ၾကည့္ရတာ စိတ္မႏွံ႔တဲ့သူတစ္ေယာက္လို ျပဴးေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႔ က်ေနာ့္လက္ထဲက သူ႕ပစၥည္းကို ႏွေျမာသလိုလိုၾကည့္ေနျပန္တယ္!
"က်စ္.."
က်ေနာ္လက္ထဲမွာကိုင္ထားတဲ့ပစၥည္းေတြကို ပစ္ခ်ၿပီး အိမ္ကိုတခ်ိဳးတည္းေျပးေတာ့ လမ္းမမွာ သူတစ္ေယာက္တည္း ပစၥည္းေတြ ပြစာက်ဲၿပီးက်န္ခဲ့တယ္!
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
"ေရာ့! ေရေသာက္ဦး"
"xie xie"
သူမ က ေရကိုေမာ့ေသာက္လိုက္ရင္း sofa ေပၚေျခပစ္လက္ပစ္ထိုင္က်သြားတယ္!
"ေသာ့ကငါ့အိတ္ထဲမွာဆိုတာ တကယ္မသိလိုက္တာ.. ငါေတာင္းပန္ပါတယ္!"
ေခါင္းကုတ္ေနတဲ့က်ေနာ့္ကို Xiang က ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ေခါင္းခါျပတယ္! က်ေနာ္နေမာ္နမဲ့ႏိုင္တာ တစ္ႀကိမ္ႏွစ္ႀကိမ္မဟုတ္ေတာ့!
"နင္ဟာေလ.. ငါမေျပာလိုက္ခ်င္ဘူး! နင့္ကိုေျပာရင္ ငါပဲေမာတယ္! လမ္းမွာလဲလူေတြနဲ႔ဝင္တိုက္မိလိုတိုက္! Chanyeol ကိုအားနာစရာႀကီး!"
"Chanyeol ကဘယ္သူလဲ?"
"ဟယ္.. နင္ခုနကတိုက္မိသြားတဲ့သူေလ! ငါတို႔နဲ႔တစ္ခန္းတည္းရယ္!"
"ဟုတ္လား? ငါဘာလို႕မသိတာလဲ?"
"နင္ကေက်ာင္းမွမလာတာ ဘယ္သိမလဲ? ေျပာင္းလာတာေတာ့သိပ္မၾကာေသးဘူး! သူ႕ၾကည့္ရတာ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ေလး..."
က်ေနာ္ သူ႕ကိုေျပာင္းလာမွန္း သတိမထားမိ!
"ေနာက္ေတြ႕ရင္ ေတာင္းပန္လိုက္ဦး!"
"သူ႕မ်က္ႏွာမွ ငါမမွတ္မိတာ!"
"ဟမ္!"
ဟုတ္တယ္ေလ.. တစ္ခါပဲျဖတ္ကနဲေတြ႕လိုက္တဲ့သူကို က်ေနာ္ဘယ္မွတ္မိႏိုင္ပါ့မလဲ?
>>>Fearless<<<
"ဟဲ့ ZiTao! နင္ေက်ာင္းေနာက္က်ေနၿပီ! ျပင္ဆင္လို႔ မၿပီးေသးဘူးလား?"
"လာၿပီ! ခဏေလး!"
"မိန္းကေလးကၾကာတယ္ပဲၾကားဖူးတယ္! နင့္အလွည့္က်မွ!"
ပြစိပြစိေျပာေနတဲ့ သူ႕ဒဏ္ကို မခံႏိုင္တာနဲ႔ က်ေနာ္ ေရေမႊးအျမန္ဆြတ္.. ဆံပင္ကိုေသေသသပ္သပ္ ၿဖီးၿပီး ျခံထဲေျပးထြက္လာခဲ့တယ္! အဘြားကေတာ့ က်ေနာ္တို႔ကိုၾကည့္ရင္း ရယ္ေနေလရဲ႕!
"နင္ကသိပ္နားညီးတာပဲ! ငါအိပ္ရာထေနာက္က်လို႔ပါဆိုေန! ခုမွ ၇နာရီခြဲပဲရွိေသးတယ္!"
"bus ကားစီးရမွာလဲထည့္တြက္ဦးေလ! နင္ကစက္ဘီးနဲ႕ သြားရမွာ ပိုေတာင္ေႏွးေသး!"
"သား.... ထမင္းဘူးယူသြားၿပီးၿပီလား?"
"ဟုတ္ Nai Nai!"
"ေအး ေအး.. သူငယ္ခ်င္းကိုဂ႐ုစိုက္ေနာ္!"
"ဟုတ္!"
**ဘာဂ႐ုစိုက္မွာလဲ? လမ္းကမိန္းကေလးေတြပဲ လိုက္ၾကည့္ေနၿပီးေတာ့မ်ား..**
Xiang ကမဲ့ရြဲ႕ၿပီး ပြစိထိုးေနေတာ့ က်ေနာ္ သူမေခါင္းက ဆံပင္ေတြကို ဆြဲဖြၿပီးေျခကုန္သုတ္ေျပးတယ္!
"Yah!!! ZiTao! နင္ဒီေန႔ေသၿပီသာမွတ္!"
"မွီေအာင္လိုက္ေလ"
က်ေနာ္စက္ဘီးကိုေဒါက္ျဖဳတ္ရင္း ေရွ႕ကေန နင္းသြားေတာ့ သူမတစ္ေယာက္တည္း ေဒါသတႀကီးနဲ႕ က်န္ရစ္တယ္!
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
"Chanyeol!"
က်ေနာ္စက္ဘီးနင္းေနရင္း လမ္းမွာ ကုပ္ကုပ္ကုပ္ကုပ္နဲ႔ လမ္းေလွ်ာက္ေနတဲ့သူ႔ကိုေတြ႕ေတာ့ က်ေနာ္ သူ႕ေရွ႕မွာစက္ဘီးထိုးရပ္လိုက္တယ္! သူကေတာ့ က်ေနာ့္ကို အထူးအဆန္းလိုၾကည့္ေနတယ္!
"Park Chanyeol မလား?"
သူကေတာ့ က်ေနာ့္ကိုျပဴးေၾကာင္ေၾကာင္ၾကည့္ေနဆဲ!
"ငါတို႔ ေသာၾကာေန႔က ေတြ႕ခဲ့ၾကတယ္ေလ! စာၾကည့္တိုက္ေရွ႕မွာ! မင္းအဲ့တုန္းက အထုပ္ေတြဆြဲလာတယ္! မွတ္မိလား?"
"........"
"ငါမင္းကိုဝင္တိုက္မိတယ္!"
"ေအာ္..."
သူကေခါင္းညိမ့္ရင္း က်ေနာ့္ေရွ႕ကေန ျဖတ္သြားတယ္! သူ႕ၾကည့္ရတာ လူေတြနဲ႔သိပ္ၿပီးအဆက္အဆံလုပ္တတ္တဲ့ ပံုမေပၚ..
"ခဏေလးေနပါဦး!"
က်ေနာ္သူ႕လက္က္ိုလွမ္းဆြဲေတာ့ သူက ဆတ္ကနဲ ႐ုန္းတယ္!
"ငါ့ကိုမထိနဲ႔............"
"ဟမ္.....?"
သူက ေျပာၿပီးၿပီးခ်င္း လက္အိတ္ဝတ္ထားတဲ့ လက္ေတြကိုေနာက္ယွက္လ္ိုက္တယ္! က်ေနာ္ သူ႕ရဲ႕ အူေၾကာင္ေၾကာင္အျပဳအမူေၾကာင့္ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ရယ္လိုက္မိတယ္!
"မင္းငါ့ကိုသိမလားေတာ့ မေျပာတတ္ဘူး! မင္းနဲ႔ငါနဲ႔အခန္းခ်င္းအတူတူပဲ! ဒါနဲ႔.... ငါ့နာမည္ ZiTao ပါ"
"........"
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
က်ေနာ္မ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မီးဖိုေခ်ာင္က တိတ္ဆိတ္လို႔ေနတယ္! ခံုေပၚမွာေမွာက္အိပ္မိသြားလို႔ တံေတာင္ဆစ္ေတြ တဆစ္ဆစ္ က်ဥ္တက္ေနတယ္! စားပြဲေပၚတင္ထားတဲ့ cake ကို က်ေနာ္ တစ္ေယာက္တည္း စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ၾကည့္ေနမိတယ္!
"Yeollie အိပ္ေနၿပီလား?"
က်ေနာ္အျပင္ဘက္ထြက္လာေတာ့ သူထသြားတဲ့အတိုင္း တြန္႔ေၾကဆဲ...
"အခုခ်ိန္ထိျပန္မလာဘူး! က်စ္!"
က်ေနာ္မီးဖိုေခ်ာင္ကိုဖုန္း သြားယူဖို႕လုပ္ေတာ့ cake ေလးက ပံုစံမပ်က္ရွိေနဆဲ! Xiang သာဆို က်ေနာ္ လုပ္ထားတဲ့အရာဆို ညႀကီးမိုးခ်ဳပ္လဲ အားရပါရ စားမွာ!
က်ေနာ္ Xiang နံပါတ္ကိုေခၚမယ္အလုပ္ တံု႔ဆိုင္းေနမိတယ္! သူ႕ကိုမနႈတ္ဆက္ဘဲတစ္ေယာက္တည္း Jindo ကိုထြက္လာခဲ့တာ မဟုတ္လား? ၿပီးေတာ့ အခ်ိန္ကလဲ သိပ္ေနာက္က်ေနၿပီ!
**ring ring**
"wei? Huang ZiTao ေျပာေနပါတယ္!"
"ငါ့ကိုဖုန္းေလးတစ္ခ်က္ေတာင္မဆက္ဘူး.. ဒီမွာ ပ်င္းလို႔ ေသေတာ့မယ္!"
"Xiang! နင္မအိပ္ေသးဘူးလား ဒီအခ်ိန္ႀကီး!"
"ငါဘယ္မွာအိပ္ဖူးလို႔လဲ ဒီေလာက္အေစာႀကီး! ၿပီးေတာ့ ငါနင့္ကိုမေျပာခ်င္ဘူး! Jindo သြားတယ္ဆို! ငါ့ကို ဘာလို႕မေျပာလဲ?!"
"ဟားဟား"
"ဘာရယ္တာလဲ? ငါ့ကိုေဒါသထြက္ေအာင္မလုပ္နဲ႔ေနာ္! ကဲ.. ေျပာစမ္းပါဦး! ဘာလို႔ Jindo ကိုသြားလဲဆိုတာ! Yeollie ရဲ႕အဖြားကိုသြားနႈတ္ဆက္တာလား?"
"အင္း.. အဲ့ဒါလဲပါတယ္! ၿပီးေတာ့ Chanyeol က Jindo ကိုေရာက္ေနတယ္ေလ!"
"တကယ္လား? ဘယ္တုန္းကလဲ?"
"သူဒီဖက္မွာ႐ိုက္ကူးေရးရွိတယ္တဲ့!"
"အာ........"
"ငါမေျပာျဖစ္တာ ေတာင္းပန္ပါတယ္! နင္ငါ့ကို ခြင့္မျပဳေလာက္ဘူးထင္လို႔.... စိတ္ဆိုးမယ္ထင္လို႔.."
"မေျပာတာပိုစိတ္ဆိုးတယ္! နင္ျပန္လာရင္ ငါနဲ႔ေတြ႕မယ္!"
**တီ တီ**
က်ေနာ့္ဖက္က ဖုန္းလိုင္းမၿငိမ္လို႔ အျပင္ဘက္ထြက္လိုက္ေတာ့ ကညေနကပဲေတြ႕ထားတဲ့ Do Kyungsoo က ေဘးအခန္းထဲ ခပ္သုတ္သုတ္ဝင္သြားတာေတြ႕လိုက္တယ္! က်ေနာ္နႈတ္ဆက္တာကိုေတာင္ ျပန္မနႈတ္ဆက္...
"aish! လိုင္းကလဲ!"
က်ေနာ္ hotel အျပင္ဘက္ထြက္လာေတာ့ ရပ္ထားတဲ့ Chanyeol ကားကိုလွမ္းေတြ႕တယ္!
"ျပန္ေရာက္ေနတာကို အထဲမဝင္ဘူး!"
က်ေနာ္ ကားဘက္သြားရင္း ကားထဲက သူနဲ႕ Baekhyun ရဲ႕အေျခအေနေၾကာင့္ စိတ္ေတြ အေတာ္ ညစ္ညဴးသြားတယ္! လက္စားေခ်တယ္ဆိုၿပီး Yeollie သူနဲ႔ဆက္ၿပီး ပတ္သတ္ေနၿပီးမွ အရင္တုန္းကလိုျပန္ျဖစ္သြားမွာကို က်ေနာ္ မလိုလားဆံုးပဲ!
က်ေနာ္ကားဆီတစ္လွမ္းခ်င္းတိုးသြားရင္း ကားမွန္ကို ေခါက္ေတာ့ Baekhyun ကမ်က္လံုးေလးအဝိုင္းသားနဲ႔ က်ေနာ့္ကိုၾကည့္တယ္!
သူ႕မ်က္လံုးမွာမ်က္ရည္စေတြနဲ႔ရစ္ဝိုင္းလို႔! ထိုင္ခံုခါးပတ္ကိုအတင္းဆြဲျဖဳတ္ရင္း ကားထဲကေန ထြက္ေျပးသြားတယ္!
"T... Tao...?"
Yeollie လူမိသြားတဲ့ပံုစံနဲ႔ က်ေနာ့္ကိုၾကည့္ေတာ့ က်ေနာ္ သက္ျပင္းခ်ရင္း ထြက္လာခဲ့ဆိုတဲ့ အရိပ္အေယာင္ျပရင္း hotel ထဲျပန္ဝင္သြားတယ္!
"Tao.. ခဏေလး.."
အခန္းထဲျပန္ေရာက္ေတာ့ အိပ္ရာေပၚေျခပစ္လက္ပစ္က်သြားတဲ့ က်ေနာ့္ကို Yeollie ကအားနာသလိုလိုၾကည့္ေနတယ္!
"Tao... မင္းေစာင့္ေနမယ္မွန္း ငါမထင္ထားခဲ့ဘူး! ငါေတာင္းပန္ပါတယ္!"
"မင္းေတာင္းပန္စရာကိစၥမွမဟုတ္တာ! အိပ္ေတာ့ Yeollie! ေနာက္က်ေနၿပီ!"
မင္းဘာေၾကာင့္အက်ိဳးမရွိတာေတြလုပ္ေနရတာလဲ Yeollie..? လက္စားေခ်တယ္ဆိုတာ မင္းအတြက္ေရာ Baekhyun ပါအက်ိဳးမရွိဘူးဆိုတာ မင္းအခုခ်ိန္ထိ သေဘာမေပါက္ေသးဘူးလား?
"............"
ေျပာမယ့္စကားေတြကို ၿမိဳသိပ္ၿပီး မီးေတြမွိတ္လိုက္ရင္း က်ေနာ္နဲ႔ေစာင္တစ္ခုတည္းအတူတူျခံဳလိုက္တဲ့ သူဟာ က်ေနာ္နဲ႔ေက်ာခ်င္းေပးထားတယ္!
"Yeollie! မင္း Byun Baekhyun ကိုအခုခ်ိန္ထိ ႀကိဳက္ေနတုန္းပဲလား?"
"..........."
"Yeollie..?"
က်ေနာ္ဒီဖက္လွည့္လိုက္ေတာ့ သူက အိပ္ေမာက်ေနပါၿပီ... သူမသိေအာင္ သက္ျပင္းခ်ရင္း ေက်ာေပးၿပီး အိပ္ေပ်ာ္ေအာင္ အိပ္လိုက္တယ္! မနက္ျဖန္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းအရာႀကီးကို စဥ္းစားရတာ ပင္ပန္းလွၿပီ!
"good night Yeollie"
>>>Fearless<<<
"ခြမ္း!!!!"
ျပတင္းေပါက္ေထာင့္မွာတင္ထားတဲ့ ပန္းအိုးကြဲက်သံေၾကာင့္ script ဖတ္ေနရင္း က်ေနာ္လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေၾကာက္လန္႔ေနတဲ့ မ်က္လံုးတစ္စံုနဲ႔ Byun Baekhyun..
"Baekhyun.. မင္းရရဲ႕လား?"
Kyungsoo ကသူ႕ေဘးမွာရွိေနေတာ့ က်ေနာ္ဖတ္လက္စ script ကိုဆက္ဖတ္ေနမိတယ္! Baekhyun ကေတာ့ ဘာသံမွမထြက္.... ခါတိုင္းစကားမ်ားလြန္းတဲ့ သူက အခုခ်ိန္မွာေတာ့ ထင္ထားတာထက္ပိုတိတ္ဆိတ္ေနသည္ေလ!
က်ေနာ္ Baekhyun ကိုတစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္ေတာ့ သူက အခန္းထဲမွာထိုင္ရင္း က်ေနာ့္ကိုမသိမသာ လွမ္းၾကည့္ေနတာ ေတြ႕ရျပန္တယ္! က်ေနာ္နဲ႔ အၾကည့္ခ်င္းဆံုသြားေတာ့ ဟိုဘက္ကိုခ်က္ခ်င္းလွည့္သြားတယ္!
"Yeol?"
က်ေနာ့္ကိုလာေခၚတဲ့ရင္းႏွီးတဲ့အသံေၾကာင့္ ေခါင္းေမာ့ၾကည့္မိတယ္! Kyungsoo ကေတာ့ က်ေနာ့္ကို အားနာသလိုလိုၾကည့္တယ္...
"မေန႔ညက Yeol တို႔ဘာျဖစ္ၾကတာလဲ က်ေနာ္ သိခြင့္ရွိမလား?"
"က်ေနာ္တို႔လား..? Baekhyun မေျပာျပဘူးလား?"
"အင္း.. က်ေနာ္ေမးတာမေျဖလို႔..."
"ေအာ္...."
က်ေနာ္ စာအုပ္ကိုေဘးခ်ၿပီးထိုင္ခံုေပၚဒူးခ်ိတ္ထိုင္လိုက္တယ္!
"Kyungsoo ဒီ shooting ၿပီးရင္အခ်ိန္ရလား? က်ေနာ္ စကားေျပာစရာေလးရွိလို႔.."
".............. nae..?"
"တျခားေတာ့မဟုတ္ပါဘူး Kim JongIn အေၾကာင္း"
Kyungsoo မ်က္ႏွာကခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုျဖဴေရာ္သြားၿပီး က်ေနာ့္ကိုတန္းတန္းမတ္မတ္မၾကည့္ႏိုင္ဘဲ ေခါင္းကိုသာ ငံု႔ထားတယ္!
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
"CUT!"
႐ိုက္ကြင္းၿပီးေတာ့ က်ေနာ္ staff ေတြကို အေအးလိုက္ေဝေနတယ္! ဒီေန႔ကေတာ့ ရာသီဥတုေကာင္းလို႔ သိပ္မပင္ပန္းခဲ့ၾကဘူး! က်ေနာ္တို႔ျပန္ဖို႔ကလဲ တစ္ပတ္ေလာက္ပဲ လိုေတာ့တာေလ!
က်ေနာ္အေအးဗူးေတြ လိုက္ေဝေနတုန္း ျမက္ခင္းနားမွာ ေတာစပ္က ျမက္ခင္းနားမွာ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ရင္း ေၾကာင္နဲ႔ေဆာ့ေနတဲ့ Baekhyun နားကို က်ေနာ္ ခ်ဥ္းကပ္သြားတယ္!
"ေရာ့"
က်ေနာ့္ကိုတစ္ခ်က္ေမာ့ၾကည့္ရင္း အေအးဗူးယူၿပီး ေၾကာင္နဲ႔ဆက္ေဆာ့ေနတယ္! က်ေနာ္သူ႕ေဘးမွာ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ရင္း ေၾကာင္ကိုပြတ္ေတာ့ သူက က်ေနာ့္လက္ကို ပုတ္ထုတ္တယ္!
"မင္း.. အခုစိတ္ေကာက္ေနတာလား?"
"Park Chanyeol..."
သူက ေၾကာင္ကိုင္ေနရင္းကေန က်ေနာ့္ဖက္လွည့္လာတယ္! မ်က္ႏွာကစူပုတ္ပုတ္နဲ႔!
"မေန႔ကကိစၥအတြက္ငါ့ကိုေတာင္းပန္ပါ"
"ဘာ?"
က်ေနာ္တို႔ၾကားထဲအတန္ၾကာတိတ္ဆိတ္လို႔သြားျပန္တယ္!
"ငါ့ကိုေျပာတိုင္းယံုတဲ့သူမ်ားမွတ္ေနလား? သူမ်ား နာမည္ အလြဲသံုးစားလုပ္တဲ့ကိစၥကိုေတာ့ ငါ့ကိုညႀကီးမိုးခ်ဳပ္ လာေခၚထုတ္ေပးတဲ့အတြက္ လႊတ္ေပးလိုက္မယ္! ဒါေပမယ့္..!"
"Yah! ငါအတိတ္ကဟာေတြတစ္ခုမက်န္ ျပန္ေျပာရမလား?"
"ဟိူုးးးးး Stop မလိုဘူး! မင္းရဲ႕လုပ္ၾကံဇာတ္ေတြကို ငါမလိုခ်င္ဘူး!"
သူကက်ေနာ့္နႈတ္ခမ္းကို သူ႕လက္ညိႈးနဲ႔ပိတ္ပစ္ရင္း က်ေနာ့္ကိုေနာက္နည္းနည္းေရာက္ေအာင္ တြန္းတယ္!
"မေန႔က ငါ့ကိုကားထဲမွာ မတရားက်င့္တဲ့အတြက္ ျပန္ေတာင္းပန္ပါ!"
"Yah! ငါမင္းကိုဘယ္တုန္းကမတရားက်င့္လို႔လဲ? မင္းဆံပင္ေမြးေတာင္ လက္ဖ်ားနဲ႔မထိရေသးဘူး!"
"မင္းမေတာင္းပန္ရင္ ငါသူမ်ားေတြကို Park Chanyeol ကမတရားက်င့္ပါတယ္ဆိုၿပီး အကုန္ေျပာျပလိုက္မွာ!"
"Aish! ငါလုပ္လိုက္ရ!"
က်ေနာ္လက္ရြယ္ေတာ့ သူက က်ေနာ့္ပခံုးကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းတြန္းၿပီး ရင္ဘတ္ေကာ့ရင္း ေရွ႕ကိုတိုးလာတယ္!
"႐ိုက္လိုက္ေလ! ႐ိုက္ရဲ႐ိုက္ၾကည့္!"
"ဒီမွာ Byun Baekhyun ငါေျပာတာေသခ်ာနားေထာင္!"
က်ေနာ္သူ႕လက္ေကာက္ဝတ္ကိုေဆာင့္ဆြဲေတာ့ က်ေနာ့္ကိုမႏွစ္ၿမိဳ႕စြာ ခပ္ေမာ့ေမာ့ၾကည့္တယ္! သူ႕မ်က္လံုးေထာင့္ေတြ နီေနတာ ၾကည့္ရင္ သူဘယ္ေလာက္ထိ ေဒါသထြက္ေနတယ္ဆိုတာ က်ေနာ္ သိတယ္!
"Park Channie ဆ္ိုတာ ငါမွန္တယ္! မင္းကိုေနာက္ေနတာမဟုတ္ဘူး.. မေနာက္တဲ့အတြက္ မင္းကိုမေတာင္းပန္ႏိုင္ဘူး!"
"မင္းပါးစပ္ကေန အဲ့ဒီနာမည္ထြက္မလာနဲ႔!!"
"Byun Baekhyun!"
က်ေနာ္သူ႕ကိုဆက္ၾကည့္ေနရင္ တစ္ခုခုလုပ္မိမွာမို႔လို႕ သူ႕ကိုေဆာင့္တြန္းရင္း ေနရာကေန ထြက္လာခဲ့တယ္! အမွန္ကိုျပေနတာေတာင္လက္မခံႏိုင္တဲ့ သူ႕ကို က်ေနာ္ စိတ္ပ်က္မိတယ္! သူ႕ဆီကေန "ေတာင္းပန္ပါတယ္" ဆိုတဲ့ စကားတစ္ခြန္းဟာ သူအရက္ေသာက္ၿပီးမူးေနတဲ့အခ်ိန္မွပဲ ထြက္လာတတ္တာလား?
"အား!!"
ေနာက္စိကိုလာမွန္တဲ့ ဖိနပ္ပ်ံေၾကာင့္ က်ေနာ္ေနာက္လွည့္ၾကည့္မိေတာ့ သူက က်ေနာ့္ကိုလက္ခလယ္ေထာင္ျပၿပီး ကင္မရာေတြရဲ႕ေနာက္ကို ေလွ်ာက္သြားတယ္! Staff တခ်ိဳ႕တေလကေတာ့ က်ေနာ္တို႔ကို အထူးအဆန္းလိုၾကည့္ေနေလရဲ႕!
>>>Fearless<<<
ရာသီဥတုကအတန္ေအးေနေပမယ့္ က်လာတဲ့ ေခၽြးေစးေတြေၾကာင့္ လက္ဖ်ားေျခဖ်ားေတြ ေစးကပ္ေနတယ္! သူဘာေၾကာင့္ အဲ့ေနရာကိုေရာက္လာတာလဲ? သူဘာေတြကိုသိထားတာလဲ? မေန႔က JongIn ကိုျမင္လိုက္တာလား? က်ေနာ္နဲ႔ JongIn ေပါင္းၾကံတယ္လို႔ အထင္မွားသြားခဲ့ရင္ က်ေနာ္ဘာဆက္လုပ္ရမလဲ...?
"Kyungsoo sshi!"
"ah!"
သူ႕ရဲ႕ခပ္တိုးတိုးေခၚသံက က်ေနာ့္ကို ေနရာကေန ထထိုင္မိေလာက္ေအာင္ ေၾကာက္လန္႔ေစတယ္! သူက က်ေနာ့္ကိုၾကည့္ရင္း ခပ္ျပံဳးျပံဳးနဲ႔ ခံုမွာဝင္ဆြဲထိုင္လိုက္ၿပီး က်ေနာ္တို႔ခံုနားလာရပ္တဲ့ စားပြဲထိုးမေလးကို coffee မွာေနတယ္!
"က်ေနာ္ JongIn ကိုမေန႔ကေတြ႕လိုက္တယ္!"
က်ေနာ္ေသာက္လက္စ coffee ခြက္ကို ေဘးခ်လိုက္ၿပီး စားပြဲေပၚက ပန္းေတြကို ေတြေတြႀကီးၾကည့္ေနမိတယ္! ဆိုင္ထဲမွာ Chirstmas သံစဥ္ေတြက ပ်ံ႕လြင့္လို႔!
ထင္ထားတဲ့အတိုင္းပဲ... ထင္ထားတဲ့အတိုင္း သူ သိေနတယ္...
"မေန႔ညက Kyungsoo တို႔ ဘာေတြျဖစ္ခဲ့လဲ က်ေနာ္သိခြင့္ရွိမလား?"
က်ေနာ္ဘာဆက္လုပ္ရေတာ့မလဲ...?
"အားလံုးက က်ေနာ့္အျပစ္ေတြပါ.. က်ေနာ္မွားခဲ့တာ.. JongIn နဲ႔ Baekhyun ကဘာအျပစ္မွမရွိဘူး.."
က်လာမယ့္မ်က္ရည္ေတြကို မ်က္ေတာင္ျမန္ျမန္ခတ္ရင္း ထိန္းေနမိတယ္!
"က်ေနာ္ JongIn ကိုမတားခဲ့မိဘူး... က်ေနာ္ Baekhyun ကိုမကာကြယ္ႏိုင္ခဲ့မိဘူး... က်ေနာ့္ရဲ႕ အမွားအယြင္းေတြေၾကာင့္ Chanyeol ကိုပါ ထိခိုက္ေစမိခဲ့တာ...... က်ေနာ္ တစ္သက္လံုး ဒူးေထာက္ၿပီးကၽြန္ခံခဲ့ရင္ေတာင္...!!!"
"Kyungsoo sshi.."
Chanyeol က က်ေနာ့္ကိုႏွစ္သိမ့္သလိုလိုၾကည့္ေတာ့ ထိန္းထားတဲ့ မ်က္ရည္ေတြကို ပါးျပင္တစ္ေလွ်ာက္အဆက္မျပတ္စီးက်ေစမိတယ္.......
"က်ေနာ့္အထင္ Kyungsoo ကသူတို႔ကိုအရမ္းအလိုလိုက္လြန္းေနတယ္"
"nae..?"
"တစ္ႀကိမ္ေလာက္ပဲျဖစ္ျဖစ္ Kyungsoo မပါဘဲ သူတို႔ဘာသာ ဆင္ျခင္ခိုင္းလိုက္ပါလား..?"
"Yeol ဘာကိုဆိုလိုတာလဲ?"
"က်ေနာ္ ဒီတစ္ေခါက္ကိစၥကို မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေပးပါ့မယ္ Kyungsoo sshi"
က်ေနာ့္စိတ္ထဲအနည္းငယ္သက္သာရာရလာလို႔ မ်က္ရည္ေတြၾကားထဲကေန ျပံဳးေနမိတယ္!
"အခ်ိန္အတိုင္းအတာတစ္ခုအထိေပါ့...."
*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*
က်ေနာ္ wine ေသာက္ရင္း balcony ဖက္ကထိုင္ခံုေလးေပၚလွဲထိုင္ရင္း ပင္လယ္ရဲ႕အသံကိုတစ္ေယာက္တည္း နားစြင့္ေနမိတယ္! Tao ကေတာ့ ေတြ႕စရာလူ ရွိလို႔ဆိုၿပီး အျပင္ခဏထြက္သြားေလရဲ႕!
က်ေနာ္ Jindo မွာလာေနရတာ သိပ္ပင္ပန္းတာပဲ! အလုပ္ေတြပိေနလို႔ အဖြားကိုေတာင္ လာမနႈတ္ဆက္ရဘူး....
"က်ေနာ္ ေျမးတာဝန္မေက်ျပန္ဘူးေနာ္..."
က်ေနာ္ေသေသခ်ာခ်ာမျပဳစုႏိုင္ခဲ့လို႔ တာဝန္မေက်ခဲ့မိလို႔ ဆံုးပါးသြားတဲ့ အဖြားရဲ႕ေမတၱာကို အခုလိုအလုပ္သိပ္မ်ားေနတဲ့အခ်ိန္ တကယ္ျပန္လိုခ်င္ခဲ့မိတယ္.......
က်ေနာ္မ်က္လံုးမွိတ္ေနရင္းနဲ႕ကေတာင္ အဖြားမ်က္ႏွာကို ျပန္ျမင္ေယာင္လာလို႔ ငိုခ်င္လာမိျပန္တယ္...
"မႀကီးမငယ္နဲ႔ငိုေနတာ မရွက္ဘူးလား?"
က်ေနာ္ ထိုင္ခံုကေန ေငါက္ကနဲထိုင္ထလိုက္ေတာ့ ေဘးအခန္းက Byun Baekhyun က က်ေနာ့္ balcony ကိုပိုင္စိုးပိုင္နင္းနဲ႔ဝင္လာၿပီး wine ပုလင္းကို ေမာ့ေသာက္ေနသည္ေလ!
"Yah.. မင္းကိုဘယ္သူဝင္လာခိုင္းလဲ? အခုခ်က္ခ်င္း ထြက္သြား!"
"ငါ မင္းဆီကေန plaster လာငွားတာ! bell တီးေတာ့ တစ္ေယာက္မွလာမဖြင့္ေပးၾကဘူးေလ!"
"reception မွာသြားေတာင္းတာမဟုတ္ဘူး.."
"aish နားၿငီးတယ္ကြာ"
က်ေနာ့္ wine ေတြကို သူ႕ပစၥည္းအလား အားရပါးရ ထိုင္ေသာက္ေနတဲ့သူ႕ကို က်ေနာ္လက္လန္မိပါရဲ႕!
"မင္းဒူးေခါင္းကဘာျဖစ္တာလဲ? အခုထိမေပ်ာက္ေသးဘူးလား?"
ေဘာင္းဘီအတိုေလးဝတ္ထားတဲ့ သူ႕ဒူးေခါင္းနားမွာ အနာရြတ္ေလးႏွစ္ခု...
တစ္ခုကသူရွစ္ႏွစ္တုန္းက ေျပးရင္းလႊားရင္းရခဲ့တာ တစ္ခုကေတာ့ က်ေနာ္မျမင္ဖူးေသး...
"အင္း.. ရာသီဥတုေအးရင္ တဆစ္ဆစ္ကိုက္တယ္!"
ဒူးေခါင္းကိုပြတ္ရင္း ထိုင္ခံုဆြဲၿပီးထိုင္ခ်လိုက္ေတာ့ က်ေနာ္လဲသူ႕ကိုေမာင္းထုတ္မေနေတာ့ပါဘူး! ျမန္ျမန္ျပန္လဲေအးတာပဲ ဆိုတဲ့ စိတ္နဲ႔ plaster သြားယူၿပီး ျပန္ထြက္လာရင္း ေအးေအးလူလူထိုင္ေနတဲ့သူ႕ေခါင္းကို လက္နဲ႔ တစ္ခ်က္ပုတ္လိုက္တယ္!
"အား! နာတယ္!"
"အဲ့ဒါေန႔လယ္က ငါ့ကိုဖိနပ္နဲ႔ေပါက္လို႔!"
"မင္းကငါ့ကိုမွမေတာင္းပန္တာ!"
"aish လွ်ာကိုရွည္တယ္!"
"အ!"
ေခါင္းကိုပြတ္ၿပီးအထြန္႔တက္ေနတဲ့ သူ႕ကို က်ေနာ္ဘာမွဆက္မေျပာေတာ့! plaster ကိုသူ႕မ်က္ႏွာဆီပစ္ေပါက္လိုက္ရင္း ထိုင္ခံုေပၚမွီထိုင္ေနလိုက္တယ္! အခုမွ wine ကအစြမ္းျပလာလို႕ က်ေနာ္မ်က္လံုးေတြကို ဇိမ္ခံရင္းမွိတ္ထားလိုက္တယ္... အရာအားလံုးက ေဝဝါးလို႔!
"မင္းအမာရြတ္မေပ်ာက္ေသးဘူးလား?"
"ဘယ္အမာရြတ္လဲ?"
"ရွစ္ႏွစ္တုန္းက ေခ်ာ္လဲတာေလ..."
"???"
သူ႕ဖက္ကစကားသံေတြတိတ္ဆိတ္သြားေတာ့ က်ေနာ္သူ႕ကို အသာေမွးၾကည့္လိုက္တယ္! သူ႕မ်က္လံုးထဲမွာ မယံုႏိုင္တဲ့အရိပ္အေယာင္ေတြျပည့္လို႔!
"ေျပာသားပဲ ငါက Channie ပါဆို..."
"ဟားး ရယ္ရတယ္... မင္းအရမ္းရယ္ရတယ္.. ငါ.. ငါျပန္မယ္"
က်ေနာ္ဆက္အိပ္ေနေတာ့ သူ ယိုင္ထိုးယိုင္ထိုးနဲ႕ ထထိုင္တယ္! ျပဳတ္က်သြားရင္ ဒုကၡ! အင္းေပါ့ ၁၂ ထပ္က ျပဳတ္က်လဲ က်ိဳးစရာမွမရွိတာ တစ္ခါတည္းပြဲခ်င္းၿပီးပဲ! ၿပီးသြားရင္ေတာင္ေကာင္းဦးမယ္!
"ျမန္ျမန္ျပန္... အား!!!!"
မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ သူ႕ခႏၶာကိုယ္နဲ႔ က်ေနာ့္ကိုယ္ေပၚပစ္က်လို ႔ ႐ုတ္တရက္ က်ေနာ့္ ေက်ာကုန္းကစူးေအာင့္သြားတယ္!
"Yah Byun Baekhyun!!!"
က်ေနာ္သူ႕ကိုအတင္းတြန္းထုတ္ေတာ့ သူက က်ေနာ့္နားအတင္းတိုးကပ္ၿပီး က်ေနာ့္လည္ပင္းကိုသိုင္းဖက္တယ္!
"မင္းဘယ္လိုျဖစ္ေနလဲ?!!!"
"ငါဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ...?"
သူက်ေနာ့္ကိုျပန္ၾကည့္တဲ့အခ်ိန္ သူ႕ႏွာေခါင္းထိပ္ေလးေတြက ငိုထားတဲ့အရွိန္ေၾကာင့္ နီရဲလို႔!
"မင္းသာ Channie ဆိုငါဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ?!!! ငါေသလိမ့္မယ္!!! ငါ႐ူးလို႔ေသလိမ့္မယ္!!!!"
ေနာက္ထပ္စီးက်လာတဲ့မ်က္ရည္ေတြက က်ေနာ့္ပခံုးေပၚမွာတင္စိုစြတ္ကုန္တယ္... က်ေနာ္ သူ႕ကိုတြန္းဖယ္ပစ္ၿပီးရက္ရက္စက္စက္ ေျပာလိုက္ရမယ့္အစား က်ေနာ့္ကို ဖက္ရင္း တအိအိငိုေနတဲ့သူ႕ကို ျပန္ေပြ႕ဖက္ထားလိုက္မိတယ္... အရက္အရွိန္ေၾကာင့္ က်ေနာ့္ မ်က္ႏွာေတြ ပူေလာင္ေနတယ္!
"ငါ Channie မဟုတ္ဘူး Baekhyun..."
ဒဏ္ရာရတာ က်ေနာ္တစ္ေယာက္တည္းနဲ႔တင္လံုေလာက္ေနပါၿပီ..........
"မင္းဘဝထဲကိုတစ္ခ်ိန္က ဝင္လာခဲ့တဲ့ Channie က ငါဆိုတာကိုေမ့ပစ္လိုက္ပါေတာ့"
က်ေနာ္ဟာသူနဲ႔ပတ္သတ္တဲ့အမွတ္တရတစ္ခုကို ေခ်ဖ်က္မိတိုင္း ေသမတတ္ခံစားရတယ္...
က်ေနာ္သူ႕ကိုအရမ္းမုန္းတယ္..
TBC
(A/N: အခုတေလာ idea မထြက္ဖူးကြယ္! ဘာေတြေရးေနမိမွန္းမသိဘူး! miyan! ㅠㅠ)