Pre a/n: Contains scenes that are not suitable for young audience, please be a responsible reader lalo na sa mga bata. Ang mga bida dito ay nasa tamang edad na at pawang may mga trabaho na kaya kung maaari huwag tularan ito ay likha ng malikot na isip ng manunulat. Salamat.
Chapter Twelve
KANINA pa niya napapansin ang isang itim na sasakyan na nakasunod sa kanya, noong una ay hindi niya ito pinapansin dahil sa isip niya baka nagkataon lang na pareho sila ng dinadaanan pero nagkamali siya dahil malakas ang kutob niyang sinusundan nga siya ng naturang sasakyan. Nag-iisa lang siya dahil kanina pa kinuha ni Norman ang mga bata at inuwi kailangan kasi niyang pumunta sa bahay ni Georgette for sorority duties. May bagong deliveries ng mga goods mula sa mga companies for donation at siya ang nakatukang magcontact sa mga instituition na bibigyan nila ng mga donations.
And aside from that kinausap din nila si Diana, mukhang hindi yata ito magkasundo sa naging asawa nito. Hindi sinabi ni Diana ang dahilan ng kanilang biglaang pagpapakasal pero alam niyang may ibang rason iyon and right now love is not the answer. Kilala nila ang kaibigan nila, they are trying to find out the main reason for that marriage. At hindi lang iyon, nakilala na rin nito si Dalzel Ross, as Hexel's cousin but not as her brother. Malalaman din naman iyon ni Diana hindi pa siguro ngayon but Ross is looking at her sister's condition right now, sa malayo nga lang. Ang nakakatawa pa nagkataon na boss ni Ross na si Warren ang naging asawa ng kapatid nito. Ang liit talaga ng mundo.
Muli siyang napalingon at mas lalong lumakas ang kabog ng dibdib niya ng mapansin na palapit na ng palapit sa kanila ang sasakyan. She is silently praying when a car stops in front of her.
"Monica." Si Xancho iyon. "Bakit takot na takot ka?" nag-aalalang tanong nito sa kanya ng bumaba ito. Hinawakan pa nga nito ang magkabilang pisngi niya at napansin marahil nito ang panlalamig ng kanyang balat. "May masama bang nangyari?"
"Don't touch me." Tabig niya sa kamay nito hanggang ngayon ay iniiwasan at hindi pa rin niya ito kinakausap.
"Look, I gave you space and time para mapatawad ako ngayong nakita kitang takot na takot-."
"I am not scared." Tanggi niya pero sinundan naman niya ng tingin ang papalayong itim na sasakyan much to her relief. "I am fine." She is safe now but knowing she is with him mas lalong hindi siya safe doon.
"You are scared."
"How would you know?" paano nga naman nito malalaman kung walang mababasang ekspresyon sa mukha niya.
"Kahit wala kang pinapayagan na makakita sa emosyon mo, kahit na kasing lamig ka pa ng yelo, nararamdaman ko ang nararamdaman mo."
Mariin niya itong tinitigan ngayon. "Kung nararamdaman mo ang nararamdaman mo ang nararamdaman ko, ano ang nararamdaman ko ngayon."
"You are scared."
"At alam mo kung sino ang kinatatakutan ko?" lumamlam ang mga mata nito habang nakatitig sa kanya pero hindi naman siya binibitiwan.
"Me." He sigh. "I am sorry princess I know I was wrong masyado siguro akong nasanay na walang may pakialam sa akin kung bigla akong nawala. Hindi ko pa na-adjust ang sarili ko pero wala ni isang araw na hindi kita naiisip habang nasa dagat ako, I wanted to call you and text you pero walang signal doon. Please forgive me." Bakas na bakas sa boses nito ang senseridad sa paghingi ng tawad. She is formulating something inside her brain.
"Ganyan ka dapat humingi ng tawad beshy, naku, wala ka talagang kasweet-sweet sa katawan. Bakit kapag ikaw ang may kasalanan ako ang humihingi ng sorry it is so unfair." Sabay silang napalingon sa nagsalitang dalagita na mas matanda lang siguro ng ilang taon kay Aycie. Sa tabi naman nito ay isang matangkad na lalaki na nakasuot ng puting uniporme at pinapayungan ang dalagita. Hawak din ng lalaki ang bag at ilang mga gamit ng kasama nito. "Mabuti nalang at gwapo ka or else hindi talaga kita gagawing bestfriend."
"You are not my bestfriend." Kalmadong sagot naman ng lalaki.
"Alam kong indenial ka pa rin ngayon matatanggap mo rin ang reality of life na we were born soulmates to be friends." Gusto niyang mapailing sa narinig niya—wait, kilala niya ang batang babaeng iyon, kapatid yata ito ng asawa ng Reigan na minsan na nilang tinulungan sa proposal nito. Matagal na iyon pero naaalala pa niya ang batang babae na nakasuot ng uniporme ni Winhlan academy.
"Sa isip mo lang iyan."
"Ang bad mo talaga." Napatingin sa kanila ang lalaking nakasalamin at yumuko ito bilang pagkilala, napansin niyang ngumiti at sumaludo si Xancho dito. Mukhang magkakilala ang mga ito.
"Kilala mo sila?"
"Anak ng may-ari ng Royale at kapitbahay namin... ng mga magulang ko." Tumikhim ito. "Pinapatawad mo na ako?"
"Hindi ako mabilis magpatawad." Ngumiti naman ito sa kanya pero deep inside her alam niyang unti-unting nawawala ang galit na nararamdaman niya dito. Sobra lang siguro siyang nag-aalala lalo pa at may dumaang bagyo at ng maisip niyang nasa laot ito ay hindi na siya makatulog ng maayos. Kaya nga niya naisip paanong nakakatulog ng maayos ang mga co-teachers niyang ang asawa ay mga seaman kapag may bagyo, for sure sobrang pag-aalala din ang nararamdaman nila.
"I'll make it up for you but before that let's have a dinner."
"Kumain na ako."
"Kain ka ulit."
"Gabi na nakakataba kapag kumain sa gabi."
"Maganda ka pa rin kahit mataba ka and princess you are too skinny gusto kong may laman ka ng kaunti. Illegal na iyang ganda mo baka isang araw magising nalang akong nasa kulungan ka dahil nademanda ka na ng illegal possession of beautiful face and sexy body. How can I defend you kung dala-dala mo ang ebidensya?"
Loko! Inirapan lang niya ito pero ang totoo ay natatawa na siya sa pinagsasabi nito, how can he tell her that? Pero kinilig siya—buwisit!
Sumama siya kay Xancho, kumain na rin ito pero gusto daw siya nitong makasama. Dumaan muna sila sa isang flower shop na bukas twenty four hours at binigyan siya nito ng bouquet. Umayaw siya dahil hindi naman kailangan pero mapilit ito, ang weird lang na makatanggap ng ganoon, nakakareceived din naman siya ng flowers pero itinatapon lang niya ang mga iyon ayaw niyang paasahin ang mga nagpapabigay sa kanya. They end up in a coffee shop and it's already past nine and she is still wearing her uniform, he lended her his jacket to at least cover her world wide known uniform. Medyo awkward din kasi na sinasabihan mo ang mag students mo na umuwi ng maaga pero siya ay nasa kung saang-saang lugar pa wearing her uniform.
"What do you want for dessert?"
"Chocolate sin."
"Sobrang tamis."
"Kung ayaw mo uuwi nalang ako."
"Sabi ko nga, pakitim din ako later." May kung anong ngisi ito sa labi nito ng sabihin nito iyon. May masama na naman itong balak sa kanya. Dumating na ang order nila and they actually did the catching up moment. Sinabi nito sa kanya kung ano ang ginawa nito sa dagat, kung anu-ano ang mga adventures na naencounter nito lalo na noong bumagyo. Hindi nalang niya sinabi na mamatay-matay na siya sa pag-aalala dito baka ano kasi ang isipin nito, kasi siya ay iba na ang iniisip niya, iba na ang nararamdaman niya.
Is it too early for her to identify her feelings for him? Pakiramdam kasi niya ay sobrang aga pa. Sabi pa naman nila at her age at hindi pa nagkakaboyfriend, ang unang lalaking magpapakita ng interes sa kanila at makakuha sa loob nila ay malamang siya na ang mamahalin nila. She doesn't want to conclude yet, natatakot pa siya sa nararamdaman niya.
Truthfully speaking, Xancho is different. Ilang lalaki na ba ang nakakasalamuha niya, si Heinz, si Colton, si Rye, si Warren, si Hendrix, lahat sila iba-iba ang ugali but all of them share the same traits—maturity, na sa tingin niya ay wala pa kay Xancho. He is a child by heart, hindi niya alam kung seryoso ba talaga ito sa kanya o ano. She feels safe when he is around, masaya siya kapag kasama ito pero natatakot din siya sa nararamdaman niya dito. Ganito ba talaga ang magmahal nakakatakot?
"Are you okay?"
"Ha?"
"Masyadong malalim yata ang iniisip mo kanina pa ako salita ng salita dito pero mukhang busy ka."
"Nakikinig ako." Nagbaba siya ng tingin at tiningnan ang cake na kanina pa niya dinurog sa plato, kinain niya iyon at saka bumaling dito. "Quit staring."
"Kakantahan kita."
"Huwag na."
"I can sing."
"I know."
"You knew?"
"I heard you once." Mahilig itong kumanta habang naglilinis ng kotse nito.
"Maganda din ang boses mo."
"Saan mo naman narinig iyan?""
"Sabi ng mga kapatid mo, may video nga ako." Kinuha nito ang cellphone nito ang played something making her gasps. It's a video of her singing 'One call away' habang naglalaba may headset pa nga sa teynga niya. Nasapo niya ang mukha niya dahil birit kung birit pa siya habang naglalaba. "Aren't you perfect?"
"Xancho please delete that."
"I already uploaded it."
"What?" mabilis siyang lumapit dito at inagaw ang cellphone nito. "How dare you? Delete it Xancho." Ngumisi lang ito at umiling. "Kapag hindi mo idedelete iyan magagalit na talaga ako sa iyo and this time I will never forgive you." Hinawakan nito ang beywang niya kaya naupo siya sa kandungan nito.
"Joke lang princess hindi ko ito ipapakita sa marami baka maagaw ka ng iba sa akin." Pinisil nito ang baba niya. "Akin ka lang." and pulled her chin closer so he can kiss her on the lips, dampi lang iyon pero kinagat-kagat naman nito ang lower lip niya. "Kung wala tayo dito baka hindi lang inosenteng halik ang ibibigay ko sa iyo."
"Manyak." She blushed tremendously when she remembered the kiss he gave her months ago.
"Naaalala mo pa?"
"Hindi na may amnesia ako."
"Don't lie princess alam kong naaalala mo pa dahil hindi mamumula ang teynga mo ng ganyan." Tinakpan niya ang teynga niya na ikinatawa nito. "Now, isinali ka pala ni mommy sa kasal ni ate."
"Ano?"
"You will sing with me we will be the wedding singer." Umalis siya sa kandungan nito pero nakamagnet na ang braso nito sa beywang niya kaya hindi siya makaalais. "And I won't take no for an answer dahil i-uupload ko ang video sa youtube at marami pa naman akong followers isang sabi ko lang ng please share it siguradong instant celebrity ka na kahit na ayoko. Pumili ka, mga bisita lang sa kasal ang makakarinig ng boses mo o ang buong mundo."
Naningkit ang mga mata niya sa sinabi nito. "Bakit mo ba ako palaging binablackmail?" inis na tanong niya dito.
"Princess, ikaw ang babaeng mahirap mapakiusapan kaya kailangan ng great strategy para mapapayag ka." Sinundot nito ang beywang niya wala naman siyang kiliti doon kaya hindi siya nagreact. "Wala kang kiliti dito hindi ka na virgin." She just snorted and fold her arms over her chest. "Right," tumawa ito dahil pareho nilang alam na kinuha nito sa kanya ang bagay na iyon.
"Xancho ang bastos mo." Hinampas niya ito paano ba naman kasi may naramdaman siyang matigas na bagay sa ilalim niya.
"Nakaupo kas kasi, pwede bang pakiss uli?" pilyong tanong nito.
"Hindi umuulan kaya hindi pwede." She teased him back making him groaned, at least nakakaganti siya dito ng pasimple lang. Mabuti nalang at madalang ang ulan kaya ligtas na ligtas siya. Pasado alas diyes na ng gabi ng umuwi na sila kaya lang habang nasa daan ay hindi niya inaasahan ang nangyari, may isang pulang sasakyan ang biglang huminto sa harap nila at huli na para makapreno si Xancho kaya ang ginawa nito ay iginiya nito sa kaliwa ang kotse na sumalpok sa isang malaking bato and the last thing she remembered is him calling her name asking her not to fall asleep.
HE opened his eyes and feel that stinging pain on his left foot and when he looks at it pakiramdam niya ay nawalan siya ng ispiritu. Napatingin siya sa tabi niya at agad na nawala ang sakit sa binti ng mapagtantong walang masamang nangyari kay Monica. Last night he saw the other side of her lady, sinadya niyang sa kanan igiya ang sasakyan upang sa kanyang mapunta ang impact kung sakaling bumangga man sila. Well, may cast ang binti niya at ilang galos but so far wala naman siyang masyadong disgrasya.
"Monica?" agad itong nagising at napatingin sa kanya, bakas na bakas sa magandang mukha nito ang pagod dahil sa magdamag na pag-aalaga sa kanya. Habang kausap niya ang doctor na umasikaso sa kanya ay may tinawagan itong kaibigan nito na bantayan ang mga kapatid nito. Napatunayan niyang sa mga pagkakataon na tulad nito si Monica ang taong pwede mong asahan, pareho nilang alam na nagulat din ito sa nangyari. Kung ibang babae siguro iyon siguradong nag-iiyak na ito sa takot but she was different, a different woman, pinilit nito ang sariling maging kalmado. Kinausap nito ang mga nurse at ang mga doctor ng maayos. Kung nabaligtad ang nangyari at si Monica ang nasa lagay niya sigurado siyang mahuhukay ang mga nabaon na sa lupa kung hindi nila ito agad ginamot.
"Xan, are you okay?" malambing na tanong nito na ikinangiti niya. He wasn't okay pero ayaw niyang ipahalata dito na hindi maganda ang lagay niya.
"Nauuhaw ako."
"Anong gusto mong inumin?"
"Coffee would be great."
"I'll buy." Naawa siya dito dahil alam niyang wala pa itong tulog at absent din ito sa trabaho nito. Pero masaya din siya dahil hindi siya nito iniiwan and if he can only tell her to quit from her job and be his wife and take good care of their future kids he will be more than happy. Pero alam niyang hindi ito papayag, pero gagawan niya ng paraan.
"Kumusta?" bati ni Jair sa kanya ang fiancé ng kanyang ate. "Alam na ba ni Xyxy ito?" hindi ito ang tumingin sa kanya kagabi dahil off nito but he told his doctor that he wants Jair to be his doctor. "I guess not dahil wala siya dito."
"Don't use my condition to lure my sister here kuya." Ngumisi lang ito. "Kahit anong paraan ay papatusin basta makasama lang si ate."
"I hate to tell you this Xancho pero alam kong ganyan ka rin kahit nga yata mabukulan ka gagamitin mo iyang paraan para sa babaeng kakalabas lang, your mom told my mom about it. Excited na excited na buhay pag-ibig mo." Biro nito sa kanya.
"Nagkataon kasi na mahirap mahalin ang babaeng gusto ko, hindi siya tulad ng iba na madaling mabola kaya kailangan ko ng malakas na bala." Tiningnan niya ang naka-cast na binti niya.
"Walang bali ang binti mo kaunting bugbog lang at hindi na kailangang icast pa."
"Maawa ka naman sa puso ko kuya tinulungan na kita kay ate tulungan mo naman ako, diyan muna iyan upang maalagaan ako ng prinsesa ko." He winks at his future brother-in-law. Sa usapang tulad nito tanging silang mga lalaki lang ang nakakaintindi kaya sigurado siyang naiintindihan siya ni Jair.
"Mag-ingat ka kasi Xancho tingnan mo ang nangyari sa iyo mabuti nalang at hindi malala." Papasok na siya sa room ni Xancho ng marinig niya ang isang hindi pamilyar na boses.
"Okay lang ako kuya Jair saka ko na kakausapin si ate Xyxy." Kumatok siya at kinalma ang sarili niya, "Monica, my princess." Nakangising tawag nito sa kanya pero siya walang kangiti-ngiti. "See, kuya. May mag-aalaga na sa akin ang aking prinsesa" lumapit siya dito at ibinigay ang kape na gusto nito na hindi tinitingnan ang doctor nitong abala sa pagsusulat ng kung ano sa clipboard nito. Inilapag lang ni Xancho ang kape sa isang tabi saka mabilis siyang ninakawan ng halik sa labi kaya agad niyang pinitik ang noo nito. Mas matapang pa yata sa kape ang ginawa nito sa kanya dahil tuluyan na siyang natauhan at nagising.
"Oh, it's nice to meet you again Miss." Napatingin siya sa doctor na malapit sa kanya, agad niyang ikinubli ang gulat ng makilala ang taong ito. Mukhang agad din siya nitong nakilala kung sabagay wala namang nagbago sa hitsura niya hanggang sa ngayon.
"Uy, nagkakilala na kayo ni princess ko." Hinila siya ni Xancho palayo kay Jair. Ito iyong doktor na nagbabantay kay Hexel noong mga panahon na nasa hospital pa ito. At ito din ang doctor na tinutukoy niyang tumulong upang makaalis si Hexel sa hospital na iyon. "Bawal kay ate ka na boto pa naman ako sa iyo."
Hinampas naman ni Jair ang nasaktang binti ni Xancho na ikinasigaw nito. "Kahit gaano pa kaganda iyang girlfriend mo kay Xyxy pa rin ako, I wouldn't wait twenty seven years for nothing." Mabuti nalang at hindi ito nagsalita ng kung ano, sasabihin sana niyang sana ay nakalimutan na nito ang lahat pero imposible iyon dahil isang tingin palang nito sa kanya ay agad siya nitong nakilala and she can't even deny that she knew him too for her reaction give it all.
"Magpahinga ka muna Xancho at huwag mong itapak ang binti mo at huwag mo rin pwersahin."
"Pero kuya walang mag-aalaga sa akin." Nagkunwari pa itong malungkot.
"Maraming nurses dito you can always arrange a private nurse-."
"Ayoko mahirap magselos itong prinsesa ko."
"Kahit sampung nurse pa ang kunin mo I don't care." Paano nito nalalaman ang nasa isip niya ng ganoon lang, hindi pa nga niya naiisip ay naiisip na agad nito. Manghuhula yata itong lamang-dagat na ito.
"You can take care of Xancho, Miss—Monica."
"Ayoko-."
"Can I talk with your girlfriend ibibigay ko lang ang instruction kung paano ka alagaan."
"Okay." mabilis na sagot nito iminuwestra naman siya ni Jair palabas ng private room ni Xancho.
"Magkapitbahay kayo ni Xancho hindi ba?""
"Yes."
"And as I can see it Xancho do have this special attention towards you." Tumaas lang ang kilay niya sa sinabi nito. "Six years ago."
"Kailangan mong makalimutan iyon." malamig na tugon niya dito. "That was six years ago."
"Sa tingin mo ba ganoon ko kadaling makalimutan ang nangyari noon? As far as I remembered I risk my license and my relationship with my father just to agree with your whims."
She squared her shoulder and face him. "I need to do it Doctor Gilmore, halos mamatay na ang kaibigan ko sa kamay ng dati niyang asawa. At kapag nanatili pa siya dito sigurado akong hindi siya titigilan sa pananakit ng taong iyon." natigilan ito ng marinig ang outburst niya. "Gagawin ko ang lahat para mailigtas lang ang kaibigan ko and she should never suffer that much."
He sighs. "I get your point at kung ko ang nasa lugar mo ay gagawin ko rin ang ginawa mo," hinilot nito ang ulo nito. "After that night naglaho nalang siyang parang bula."
She smirked at him. "Because that ought to happen Doctor Gilmore, someone really need to die in order for them to live." Kung naintindihan man nito ang sinabi niya hindi na ito nagkomento.
"But so you know Ms. Monica, ang asawa ng kaibigan mo ay anak ng kaibigan ng mga magulang ko, namin ni Xancho." Napatitig siya sa lalaki. "Halos lumaki kaming magkasama and if I am to choose again, I can tell him directly kung sino ang nagpalabas ng asawa niya sa hospital."
"And are you blackmailing me doctor?"
"What you did was a crime."
She tilted her head at him. "And let me remind you doctor, what you did as well was a crime. Tinulungan mo ako patas lang tayo," hindi siya nito matatakot. Mukhang naisip din nito ang sinabi niya pareho silang malilintikan kapag binunyag nito ang lahat. Akala niya ay titigil na ito.
"And again let me remind you, kaibigan ko ang dating asawa niya. kayang-kaya kong malinis ang pangalan ko kung saka-sakali."
"Ano ba talaga ang gusto mo?"
"I am guilty Ms. Monica, hindi ko alam kung paano mo ako napasunod ng mga panahon na iyon upang palabasin ang pasyente ng daddy ko. Nawala sa isip ko-."
"Tama naman ang ginawa mo, you saved her."
"Did I really saved her?" he looks at her in the eyes. "Sumagi man lang ba sa isip mo na kung hindi ko siya pinaalis baka nagkaayos silang dalawa ng asawa niya? And they could have been a family now?"
"Hindi iyan sumagi sa isip ko Doc, dahil ang nasa isip ko ng mga oras na iyon ay iligtas ang kaibigan ko laban sa asawa niyang gusto siyang ipapatay. What did you know? You only knew his side of the story how about my friend's side? Wala ka noong nahihirapan siya, wala ka noong pinilit niyang mabuhay para sa anak niya, wala ka noon ng pinilit niyang makalaya mula sa kasal na iyon pero iyang kaibigan mo pilit din siyang itinatali sa tabi nito sa pamamagitan ng mga kasinungalingan niya, at wala ka noong mga panahon na tinanggalan lahat ni Clive Libiran ng karapatan ang kaibigan ko sa lahat ng ari-arian na pinamana sa kanya at pinaghirapan niyang buuin. Kaya huwag na huwag mo akong masabihan na baka naging masaya sila because once a devil will always be a devil. Clive Libiran is a heartless bastard and he isn't capable of loving, not to anyone."
Sunod-sunod ang paghinga niya dahil sa galit niya dito, gusto niyang umiyak sa inis niya at sag alit niya. Gusto niya itong sampalin gusto niyang maramdaman nito ang sakit na naramdaman niya ng makita niya ang kaibigan niya noong mga panahon na iyon.
"Monica." Tawag ni Xancho ng buksan nito ang pintuan ng private room nito. "Can we go? Hindi na ako mapalagay dito." At that moment she wants to kiss Xancho for saving her anger. "Alis na kami doc, nagpractice na akong gumamit ng crutches."
Hindi na nagsalita pa si Jair kaya linapitan niya si Xancho, inalalayan niya itong maglakad nasa balikat nito ang bag niya.
"Monica." Tawag ni Jair sa kanya, she stopped but didn't look back.
"She could have at least gave him a chance." Alam niyang si Hexel at si Clive na naman ang topic na iyon.
"Ang chance ibinibigay iyan sa taong deserving and as far as I am concerned, your friend, doesn't deserve an ounce of mercy from anyone. He is heartless." Iyon lang at muli na niyang inakay si Xancho. Tahimik lang ito sa tabi niya hanggang sa makasakay na sila ng taxi.
"Cry." Untag nito sa kanya.
"Ha?"
"Cry, princess."
"Hindi naman ako naiiyak."
Marahan siya nitong niyakap at dinala sa dibdib nito ang kanyang mukha, kahit galing ito sa hospital ang bango pa rin nito. "Importante talaga sa iyo ang kaibigan mo dahil unang pagkakataon kitang nakitang naging ganoon ka-emotional." She stiffened but didn't bother pushing him away, she likes the way he hugs her.
"One of the most important Xancho, dahil sa kanya ko lang naramdaman na may tunay talaga akong pamilya. Kung hindi dahil sa kanya hindi ko makikilala ang mga kaibigan ko at hindi ako makakapagtapos ng pag-aaral. Utang ko sa kanya ang kung anuman ang meron ako ngayon at hindi ko lang matanggap na sa dami ng nagawa niya para sa akin ay hindi ko man lang siya natulungan ng husto noong kailangan na kailangan niya ng tulong." Nagsimula na siyang humikbi at sunod-sunod na tumulo ang mga luha niya. "At alam mo bang kahit gaano pa kalaki ang pagkukulang ko ni hindi siya nagtampo, hindi niya ako o kami sinumbatan, ng muli siyang magbalik sa buhay namin sa halip na ipamukha sa amin kung gaano kami ka walang kwentang kaibigan, kami pa ang inaalala niya. Samantalang kami wala man lang nagawa."
Hinaplos-haplos lang nito ang kanyang likod upang pagaanin ang kanyang loob, wala siyang pakialam kung ano ang iisiping driver. All these years she has been hiding her feelings, wala kasi siyang masabihan and she can't express this kind of emotion to her friends dahil alam niya pare-pareho lang sila ng nararamdaman sa kaibigan nila. They were too vulnerable and fragile, masyado silang naging dependent kay Hexel na nakalimutan nilang tumayo sa sarili nilang mga paa. Kaya noong bumagsak si Hexel, bumagsak din silang lahat. At kung kailan natuto na silang tumayo at lumaban ay huli na ang lahat because she is already gone.
"She is a real friend indeed at ang tunay na kaibigan hindi nagsisihan. Don't blame yourself because that won't make her happy, learn to accept the past and make happy memories with her again. This time kayo naman ang magpasaya sa kanya, kayo naman ang umagapay at kayo naman ang maging paa niya."
"But she is gone at hindi namin alam kung babalik ba talaga siya o hindi na."
"If we are talking about Hexel Marie Libiran here, she will come back to hunt him, I am pretty sure about that."
"Pero kaibigan mo siya."
"Mas importante ka." Bulong nito sa kanya.
"Xancho!" Sigaw niya sa pangalan nito pagpasok niya sa bahay ng lalaki, maaga siyang umuwi dahil sinundo pa niya ang kanyang mga kapatid. Tinutulungan siya ni Hexel sa pamamagitan ng pagbibigay ng body guard sa mga ito kahit na sa malayo, ilang beses na rin siyang nakareceived ng report na may pilit na lumalapit sa mga kapatid niya. Hanggang sa maaari ay gagawin niya ang lahat upang hindi mawala ang kanyang mga kapatid sa kanya.
At saka medyo busy din siya dahil abala siya sa pag-aalaga ng isang lalaking may sakit, last night ay inapoy ito ng lagnat kaya hindi siya nakakapagpahinga ng maayos. In other words, wala siyang tulog sana ngayon ay bumaba na ang lagnat nito.
"Xancho." Tawag niya uli dito, natagpuan niya itong natutulog sa kama nito pero hindi iyon ang ikinagulat niya kundi ang ayos nito. Mukhang hinubad nito ang suot nitong pajama kagabi dahil halos kitang-kita na niya ang buong likod ng lalaki. Pinilit niyang ignorahin ang makamundong nakahain sa kanyang harapan, for pete's sake one hundred percent sure siyang wala ito ni isang suot na damit sa ayos nito dahil kitang-kita niya ang pisngi ng pang-upo nito. Dahan-dahan niyang tinakpan ang puwet nito at kumuha ng tuyong tuwalya upang punasan ang pawis na pawis nitong likod. Narinig niya ang mahinang pag-ungol nito at dahan-dahan itong tumingala sa kanya at ngumiti.
"Good morning." Bati nito sa kanya.
"Dapat yata ay good night ang ibig mong sabihin." Malapit na kasing magdilim.
"Why so beautiful my princess?"
"May sakit ka kaya nanlalabo pa ang paningin mo." Napatili siya ng bigla itong umupo at saka hinila siya paupo sa kandungan nito. "Xancho ano ba? May sakit ka pa."
"Wala na akong sakit I am healthy as a horse." Piningot niya ito sa pisngi. "Gusto mong patunayan ko?"
"Healthy ka na pero kailangan mo pa rin alagaan ang binti mo."
"Monica."
"Hmn."
"Hindi ba magaling kang gumawa ng lesson plan?"
"Aanhin mo naman ang lesson plan?" nakakalokong ngumisi ito sa kanya. "Ano na naman ang balak mo?"
"I am going to teach you my lesson plan."
"May balak kang maging teacher?"
"Nope, pero gusto kitang turuan." He settled his arms around her waist. "Objectives, first, kiss you, second, undress you, third, make a baby. Subject matter, How to make little Monica and little Xancho? Materials: You and me under the sheets. Procedures..." he bite his lips and wink at her. "That starts with kissing your damn sweet lips, removing this piece of clothing you are wearing and touching every part of your body with my fingers and taste you with my tongue. Make you moan in ecstacy and shout my name as you reach your orgasm and we are going to join our body and my sperms will fertilize your little egg. Evaluation, actual process and hands-on activity and lastly assignment, that would be checked nine months from now. How about that?"
"Malandi ka."
Malakas na tumawa si Xancho sa sinabi niya. "Kailan ba ako hindi naging malandi." Napasinghap siya ng may malakas na kulog at kidlat na gumuhit sa langit, madalim na ang buong paligid at kasabay ng kadilimang iyon ay ang malakas na buhos ng ulan.
"Ang mga sinampay ko mababasa-." Xancho silenced her by kissing her fully on her lips, she stirred a little bit and tried to push him away but that was a very weak resistance for her. Ayaw niyang aminin pero tinamaan din siya ng panglalandi nito sa kanya.
"Hayaan mo na ang mga sinampay mo Monica mas gusto kong ikaw ang isampay ko sa katawan ko." He whispered to her after he broke the kiss but he didn't allow her to answer back since his lips were on her lips once more. "Kiss you." He kissed her tenderly, softly, wildly and passionately like it kills the fire with a bucket of ice and yet it just fuel the heat. "Touch you." And his hands shamelessly roam around her back and the coldness of his room plus the heat of his palms were perfectly synchronized as he keeps on moving until he snaps the hook of his strapless brassiere until it landed on her lap and her shirt were thrown away.
He licks his lips as he stares at her and bit it as well making her feel so hot, he looks so hot while he was doing that no wonder her heart can't resist what her body wants to feel. The rain pours savagely as his lips starts to taste what she can offer, he kissed her neck biting every spot if he feels like doing it.
And his hands were cupping her mounds perfectly as it fits on his hands so well, his fingers playing the sensitive buds and claiming it with his mouth.
"Taste you." And he did taste her like a child awaken from depth slumber and hungers for his mother's milk, he sucks, he rolled it with his tongue and she can't bear it anymore. She pushed his body down until it mets the sheets, he was surprised by her sudden action, she was surprised too but hell with it she wants to taste him too.
She lowered her lips and kiss him on the lips, he playfully didn't open it so she bit his lips but won't still open it. Her hands creep down his abdomen touching his abs down to his rigid erection under the sheets. Her hands grip it carefully, not so tight and not so loose and that's when he opened his mouth to breathe.
"Monica." Gulat na sambit nito sa pangalan niya but she stopped him by kissing him the same way he kissed her awhile ago. She is literally eating him alive and she will do everything Diana taught her to do. Pleasing a guy one-o-one. He tried to stop her but she just grabbed his arms and pinned it above his head. She smiled naughtily at him and lower her bottom so she can feel his throbbing madness. "Devil." Bulong nito sa kanya.
"Hindi ka pwedeng kumilos," bulong niya dito habang kinakagat-kagat ang punong-teynga nito at wala itong ginawa kundi ang umungol ng malakas at sambitin ang pangalan niya. Sa lakas ng sigaw nito ay Malaki ang posibilidad na marinig sila ng mga kapitbahay nila kaya kinuha niya ang shirt na nakakalat doon, kay Xancho iyon at gamit ang kanyang ngipin ay pinunit niya ang tela at saka itinali ang mga braso nito upang hindi siya nito mahawakan. Ang sobrang tela naman ay itinakip niya sa bibig nito and hearing him muffling something just add her arousal because he sounds so sexy as he tried to struggle more. He might be muffling something but obviously he is enjoying the show.
Tumayo siya pero hindi para umalis, she slowly removed her remaining undergarments and throw it somewhere. Ngayon ay hubo't hubad na siya sa harap nito ramdam niya ang malamig na hangin at ang malakas na buhos ng ulan, mas lalong lumakas. Hinila niya ang kumot na nakatakip sa katawan nito and she bite her lips as she saw how magnificent a man's body can be. His tan tan sweaty glittering skin, those sexy curves on his stomatch, that defined letter V on his hips down to that pointing specimen anyone would enjoy to feast. And he is shivering, not because of the cold weather but due to the anticipation that she would take him.
She slowly crawled until she reached her destination, she gulped as his fingers trace his length and all she heard was him muffling her name, his leg's muscles tightening. Her fingers form around him and slowly moving it up and down, her thumb caressing the tip as she saw those white liquid there. And she took him inside her mouth, not minding the taste, not minding her sanity, she wants to do this. He starts to move his hips so she pushed him on the bed and let herself do the work.
She didn't really know what she was doing, she's just following what Diana told them to do when they watched porn way back college days. She didn't even know she will be the one doing the deed. Her jaws were aching already so she looks at him, he looked like he was drugged based from his expression.
"Should I continue?" he shook his head telling her to stop and motioned her to uncover his lips. She did what he wanted her to do because she really doesn't know what to do. "What to do?"
"Ride me princess." Now, she knew that nakita na rin niya iyon dati. "Untie me." Utos nito sa kanya pero umiling siya at ibinalik ang busal sa bibig nito. She positioned herself above him and he was really struggling to be untied but she didn't. She lowered her body until his tip touches her entrance, she just bit her lips as she pressed herself lower, it took her a lot of time before she can finally take him fully. It was her second time and she is still adjusting from his length and width. She moves just like in the movies and the books never failed to inform her that it was indeed a very good sensation, the rubbing of their bodies, the lewd sound from their joined parts... it's amazing.
She pulled his gag and replace it with her lips, she stop moving but he continue to move his hips until she is fully aware of that wonderful sensation building up inside her system. She is already moaning and gasping on his lips, their tongues clashes, he even bitten her lips accidentally as she bite him in return. He pushed her on the bed without breaking the contact, spreading her thighs farther and kissing her roughly this time. He is now in control even of his hands were firmly tied.
He is like a wounded beast in the woods, crying for help, calling for a name—but he wasn't wounded. He is on the verge of insanity as he pumps harder and deeper inside her, as his sanity was taken away from her because of her response.
Indeed it takes two to tango, they are dancing and as he made his steps forward she also moves forward and she moves backward he also moves backward. It was a dance which her movements were mirrored by her. Perfect synchronization, that is why as they continue to dance the tune of heaven unknowingly they reached the most dangerous place on earth.
The most dangerous, yet, the best place to stay.
His lips crushed to hers as his body crushed to hers as well, they reached it... it's the ultimate heaven in hell.
<3 <3 <3
a/n: We have a new principal, parang last tuesday lang namin nalaman tapos palitan na kanina. We have a lot of differences actually, may times na hindi namin siya maintindihan. May mga issues na hindi rin namin maintindihan kung bakit nasali kami, it was crazy, the entire year of his leadership was crazy. Okay naman siya, iyong mga alipores lang talaga ang hindi namin nagustuhan. Civil naman pero traydoran na kasi ang peg ng mga alalays niya, hindi namin maintindihan kung bakit ganoon. Nasanay lang siguro kami na gusto namin mahigpit ang hawak sa amin ng dating principal namin, gusto kasi namin maayos at disiplinado lahat. Pagdating sa kanya ang luwang lang, iyong dati ay takot kang pumasok sa office dahil baka ano ang kasalanan mo ngayon tambayan na nila, okay lang sana for work purposes pero hindi eh, naging office na rin ng mga alalays niya, nakiki-aircon at nakikifree wifi. Actually, masaya kami na hindi na siya kahit na marami din siyang nabago sa school, may improvement compare sa dating administrasyon. Sad to see him go, at iyong mga nagmamataas na mga kanang kamay niya ayon parang mga langgam na nawalan ng direksyon. Right now hindi namin alam kung sino ang tatanggap sa kanila dahil sa pinakita nilang ugaling mapagmalaki, lahat kasi kami ilag na sa kanila mahirap na baka masaksak na naman kaming patalikod. Naaawa ako sa kanila but they brought that to themselves, kaya nga minsan mas gusto ko nalang iyong playing safe in case of emergency na tulad nito ligtas ka pa rin.
Sa isang lugar kung saan may leader at members, kahit gaano pa kaluwang ang boss mo o kafriendly hindi pa rin mawawala iyong respeto at boundaries. Sa kanila kasi nawala na ang respect at boundaries, parang chill2x lang, we still need to remember that our leader is our leader and we are members, wait until you become ika nga nila. KUng gusto mong mapromote do it because you have the capabilities and the abilities not because malapit ka sa administrasyon.
Ngayon bago ang principal and assistant principal, we don't know them and I dont know what are the changes that we are going to face.
Okay lang naman ang changes, walang masama doon since the only constant thing in this world is change. Pero sana huwag namang abrupt, kasi ngayon hindi pa fix anng rooms namin, hindi pa fix ang loads namin, wala pa kaming alam kung ano ang ituturo namin. Baka mag-one preparation nalang kami or two or three preparations. At sa lunes na ang pasukan, ano ba talaga? Wala nganga pa rin kami hanggang ngayon. Good luck to us talaga.