A r k i n.
When I entered the gate, I was welcomed by different colors. Napakaraming banderitas na iba't iba ang kulay. Marami ring mga booths na itinayo ang mga clubs.
Clutching my blank canvas under one arm, I sat down the grass. I brought out a notebook and started to sketch.
"What are you drawing?," tanong ng isang babae na hindi ko pinansin dahil imposibleng ako ang kausap ng kung sino man iyon.
Wala naman kasi akong kaibigan kaya madalas akong mag-isa. Kulang na nga lang eh yayain kong maging girlfriend itong canvas ko.
"Hoy! Kinakausap kita!," she jokingly waved in front of me.
The girl wore a black sweater with sleeves up to her elbow. Her hair was scarlet...hindi pala, iyong dulo lang ng buhok niya ang mapula. Ang mga mata rin niya ay may pagkabrown which is unusual for a pure Filipina so I assumed she was somehow half-Spanish or something.
"Hoy! Tutulala ka na lang ba dyan o kakausapin mo ako?," natatawa niyang sabi sakin.
She sat down beside me and tried to peek at my sketch pero mabilis pa sa alas-kuwatro ko iyong itinago para hindi niya makita. "Tsk. Ang damot mo. Titingnan ko lang eh." Inilahad niya ang kamay niya sa harap ko at saka ngumiti. "By the way, I'm Keira. And you are?"
"A-arkin."
And that's how I met her.