A/N: This chapter is dedicated to tiami_24 at kay @LeftHanded_o8 maraming salamat sa mga votes and comment nung previous chapter haha. Credits kay LefHanded_o8 for the awesome book cover! :) Enjoy reading. ❤
--------------------
Nandito na ako ngayon sa tapat ng gate ng school. Hinanda ko na ang sarili ko dahil panigurado, may mga nakahanda na namang surpresa ang mga estudyante para sa 'kin.
Binalik ko na ang dati kong itsura. The nerd get-up. I stepped in at diretsong naglakad papuntang hallway. I can sense that every eyes were on me. Tss... as if I care.
"Shea!" Bigla akong sinalubong ni Katie ng yakap. Ano na naman ba ang pakulo ng isang 'to?
Si Katie na number 1 sa pangbu-bully sa 'kin yayakapin ako? Tanga ang maniwala.
"I'm sorry for what I've done yesterday. Naisip ko rin kasi na mali pala ang manakit ng kapwa and I'm really guilty right now. Hope you'll forgive me." Seryosong sabi niya habang nakayakap sa 'kin.
"Okay lang." Tipid kong sagot.
She let go of me and smiled. Halatang pilit.
"At dahil dyan, we'll treat you something! Yaay! Girls?"
Lumapit yung apat niyang kasama at may dalang sulat? Wait, that's my letter to William. Binigay ko 'yan sa kanya kahapon. Damn it. Sabi ko na nga ba.
"Narinig namin that you confessed to William yesterday. So dahil friends na tayo," at umarte pa siyang parang nasusuka. Nagtatawanan tuloy ang mga estudyante sa paligid namin. "Sisiguraduhin naming makakarating sa kanya ang message mo."
The crowd formed an isle and there goes William with his squad. Tsk, grabe ang effort niyo para sa 'kin ha. Nakakatouch. Iiyak na ba ako?
Nagtilian ang karamihan dahil sa kanila. Pati narin ang puso kumakarera na. Dapat mapigilan ko siya sa pagbabasa!
"Hey babe, do you want me to read the message of this freak?" nakangising tanong ni Katie.
"Sure babe." He grinned while looking at me.
"So it goes this way, Dear William..."
No, huwag mong basahin. Huwag mong basahin!
"Stop it." I'm burning right now. Parang may gustong kumawala sa aking katawan.
Third Person's POV
Natigilan ang lahat sa nakakakilabot na boses galing kay Shea. Nakatungo siya ngayon kaya hindi makita ang ekspresyon niya.
"Aww... bakit naman? Takot ka ba na malaman ng lahat na isa ka talagang haliparot? Ang pangit pangit mo na nga, may kalandian ka pa palang nalalaman. Kasing kapal ng mukha mo 'yang kalandian mo. Wala kang kwenta. Hahaha! Kanino ka kaya nagmana? Ah, siguro sa nanay mong haliparot din 'no? Dahil sa sobrang dikit niya sa mga lalaki, kasing pangit ng ugali niya ang naging bunga-" Napatigil siya nang magsalita si Shea.
"Don't ever mention my mom here." Nakakakilabot ang boses ni Shea. Natahimik ang lahat.
Humangin ng malakas na nakapagtataka kung saan galing dahil nasa loob sila ng building. Nanayo ang mga balahibo ni Katie maging ang ibang nanonood.
Inangat ni Shea ang kanyang mukha at nagulat ang lahat sa kanilang nakita. Her eyes were blue. Mukhang natanggal yata ang kanyang contacts. Kitang-kita ito kahit nakasalamin pa siya.
"Kung may haliparot, malandi, bitch, slut, o whore man dito, ikaw yun. 'Wag na 'wag mong idamay ang ina ko sa walang kwentang pinagsasabi mo na ikaw lang din ang lumalarawan. You don't know who you're dealing with." she said in an icy voice that almost pierced their soul with fear. Parang panandaliang kumislap ang mga bughaw niyang mata dahilan para mapaatras si Katie.
Tahimik pa rin ang lahat. Napipi sa nakita.
"N-nakakatakot siya..." Bulong ng isang estudyante.
Napasigaw si Katie nang masunog ang papel na hawak-hawak niya na kung saan nandon ang sulat ni Shea para kay William.
"Oh my god!" tili niya maging ang ibang estudyante ay napasinghap.
"Halimaw ka!" William shouted and is about to attack Shea with his fist but what happened was unexpected, Shea just waved her hand and William went flying unto the other side of the hallway.
The principal came rushing in together with her assistant and the school janitor.
"What happened here?" tanong ni Mrs. Santos, the school principal at auntie ni Shea.
"She's a real freak Ma'am!" sigaw ng isang kasama ni Katie at tinuro si Shea.
The principal observed Shea at nagulat siya sa nakita maging ang kasama niyang assistant at janitor.
"Return to your classes now! Pag may nakita pa akong estudyante sa labas, automatically you'll be expelled."
Nagmadaling pumasok ang mga estudyante sa classroom. Halatang takot; takot kay Shea at takot ma-expel.
Tinanguan ng principal ang lalaking janitor. Nilapitan niya si Shea na ngayon ay nakatayo at nakatulala. The janitor touched her forehead and sent her to sleep.
Shea's POV
Nagising ako at tumambad sa 'kin ang maroon ceiling. This must be my aunt's office. She loves maroon. Bumangon ako sa sofa na hinihigaan ko at naramdaman ko pang kumirot ang ulo ko.
"Good thing you're awake." Salubong sa 'kin ni tita.
"What happened?" I asked.
"Nothing really. Bigla ka nalang nahimatay." sabi niya. Nakaupo siya ngayon on her office chair. The usual image of a principal.
"Oh, okay. Gotta go." kinuha ko na ang bag ko sa katabing sofa pero bigla niya akong pinigilan.
"And where do you think you're going Alysia?" She stood up.
I sighed heavily, "Stop calling me that. I don't like being called by my second name."
"But it's a lovely name. Why don't you like it?"
"Do you think that I'm lovely in this form?" Iritable kong tanong.
"Oh," she laughed. Thanks for the insult.
Napakunot ang noo ko. Ano bang meron sa taong 'to? She's very mysterious kahit tita ko pa siya. Wala akong gaanong alam sa kanya.
"Bakit ba kasi ganyan ang itsura mo?" she asked.
"Shut up. I know you already knew it. I was conscious back there yet I can't control it. Stupid emotions." I muttered.
All I have to say is I am not what you think of. I am not a normal person. That's why I disguised as a nerd to keep people away from me. And to prevent myself from hurting them. Ayoko nang maulit pa ang nangyari ten years ago.
"Pero hindi mo naman talaga ma-kontrol iyan 'di ba? Kahit conscious ka pa. That's why umiiwas ka sa mga tao dahil baka masaktan mo sila." sabi niya at humalukipkip sa kanyang upuan.
Nakuyom ko ang kamay ko. Marami siyang alam. Must've been mom telling her.
"I already called your parents. You're transferring." She declared out of nowhere.
"What?!" I exclaimed. No way! This is my school. Hindi ako lilipat.
"You heard it right. Inaasikaso na nila ang mga papers mo doon. Here's your letter of invitation."
May inabot siya sa 'king golden envelope. May seal ng logo ng isang school at nakasulat doon ang pangalan ko.
"I'm not accepting this." Mariin kong pagtanggi.
"You must." Mariin din niyang sagot.
"Myrrh Academy? What's so special about this school? Hindi hamak na mas maganda pa ang school ko dito."
"You'll see." sabi niya at makahulugang ngumiti.
"I'm not going." pagmamatigas ko.
Tumingin siya sa relos niya, "Your parents are already here. You're transferring whether you like it or not."
Walang sabi-sabi ay biglang bumukas ang pinto ng principal's office at niluwa doon sina mama at papa.
"Shea, baby..." Mom called.
"No, I'm not coming with you." Bungad ko sa kanila pero hindi na sila nagulat pa.
"You will." Matigas na sabi ni papa.
I heaved out a deep sigh. Bakit pa kasi kinakailangan ito?