**
"WHERE are you?" I asked her by the phone. Nasa event hall na 'ko at tinatawagan ko ngayon si Prim. Nasa kwarto pa kasi yata siya. Yata.
"In my room. Why?" Debut na niya ngayon at nae-excite rin naman ako para sakanya. Legal na siya.
"Can I come?" Napatingin sakin si Aki pero parang wala lang din naman kasi sanay na siya.
"Di ka maka-antay?" I heard her chuckle. Parang awtomatikong napangiti ako. Marahang pagtawa niya lang nababaliw na 'ko. "Hindi pa kita nakikita ngayong araw eh." sa phone ko nga lang siya na-greet kasi naging busy sila tapos kanina natraffic pa kami. Wala talaga, di kami nagkita.
"Makikita mo naman ako later, e."
"Kahit na. Baka mamaya di ka bitawan ni Jared."
Kahit di ko nakita, ramdam kong ngumiti siya. Pansin ko ring kinikilig siya at napapangiti kapag nagseselos ako kay Jared. Oo, tingin ko nga may nararamdaman na rin siya sakin pero ayoko siyang tanungin o mag open up about don. Ayos lang kahit sa sunod niya na sabihin o aminin kasi baka nagugulohan pa siya ngayon.
"Hmm, 5minutes. Lapit na ring mag-start, e."
"Okay. May kasama ka ba diyan?"
"Palalabasin ko na sila."
"Okay.." In-off niya na agad ang cellphone. Nagmadali akong sumakay sa elevator. Nasa 5th floor nitong hotel ang pag gaganapan ng event habang ang kwarto naman niya nasa 10th floor. Tinext niya ko na bumaba na raw ang mga make up artists niya at ang mga pinsan niyang tumutulong sakanya.
Room 33M. Binuksan niya 'yon at napatingin ako sakanya mula ulo hanggang paa.
I was spellbound upon seeing her standing there. She's just so perfect.
I came up with one question: May ga-ganda pa ba sakanya?
I smiled to her and came up with one realization. There will be no one that could be more beautiful than Prim Zamora. No one.
Hindi "wala na yata" kasi sigurado naman akong wala na talaga. Para sakin siya ang pinaka maganda.
Isinara ko ang pinto, nilock 'yon at dahan-dahang lumapit sakanya. "Hi,"
She smiled sweetly at me. Yang mga ngiti mo'ng 'yan....
Hinawakan ko ang kamay niya. Nakatingin lang siya sakin, waiting for my next move.
I kissed her hand and gently placed it on my shoulder. Lumapit ako sakanya at hinawakan siya sa bewang.
"Happy birthday,"
"Thank you.."
Kinuha ko ang box na nasa bulsa ko. Bracelet. "Legal ka na," Iniabot ko sakanya 'yon. Hindi naman pwedeng isuot niya kasi baka magtaka sina Jared at mayroong nagbigay na sa kanya ng bracelet kaya ayos lang na itago na niya muna. "Pwede ng makulong." Natawa kaming pareho.
"Mamaya ko na ibibigay 'yong talagang regalo ko sayo." I leaned forward and gave her a quick kiss. Ngumiti siya sakin "Meron pa? Wow."
"Yes. Okay, I should go. Text mo na mga pinsan mo para masamahan ka pag baba." Because I can't do that. Mamaya paghinalaan pa kami.
Pagkababa ko, bumalik na ko sa pwesto namin nina Aki. Cady's not here, ayaw niyang pumunta at hindi rin naman siya inimbita. Wala rin si Mira. All of us knew that the reason why their friendship ended is because of me. Parang wala rin naman kay Prim because Vivian's there, while Leigh, she's not two-faced but she wants to be fair with both of them. She even wanted Prim and Mira to fix their relationship. Pero ayaw ni Mira, well, mas lalo na si Prim.
Minutes after, the host caught our attention. She said na in a moment, mags-start na at pababa na ang debutante. There will be artists na magha-harana sakanya while she walks down the hall and at the end, sasalubongin siya ni Jared, her escort.
AFTER 18 candles, followed is the 18th roses. Her first dance is one of her high school friends.
Nakatingin lang ako sakanya habang isinasayaw siya ng iba, yung ngiti niyang mamahalin, yung minsan mo lang makita at mahirap pang makuha, yung tawa niyang totoo sa ngayon, halata naman kasing masaya siya.
I fell in love with a beautiful girl
and she still takes my breath away
I fell in love in the morning sun
while the hours slipped away
Sometimes when I hear your name
a smile creeps on my face
And for reasons I can't explain
It's never out of place
As far as I know, she picked the songs—every one of it. Simula sa mga kakantahin ng maghaharana sakanya, sa lahat-lahat. And she really did good, it all went good.
Hanggang sa sinenyasan na ko ng floor director na palitan ko na raw yung16th rose. Tinapik ako sa balikat ni Jared. Tumango ako sakanya at nagsimulang maglakad papunta kay Prim. Habang naglalakad palang ako nakangiti na siya sakin.
'Cause I love you
More than you think I do
And I love you
Now you don't want me to
'Cause I love you
More than you think I do
And I love you
Now you don't want me to
I placed both my hands in her waist. And she put her hands on my shoulder. We're both looking at each other and not caring if the spotlight's on us, that they could possibly think of something because of how we look at each other. Not giving a care on anything, on anyone.
Ngumiti siya sakin. "Listen to the song.."
You ran your finger down back
and you spelled out your name
While we lay there on the soft warm ground
for a week and thirteen days
And I know it sounds so wrong
And you've heard all this before
I didn't come back and I wasn't there
I won't trouble you no more
And I did. Babae ang kumakanta sa parteng yun at di ko mapigilang di kiligin.
Nakikisabay siya pero hindi niya 'to maikanta. Isinasabi niya ang bawat salita na para bang sinasabi niyang para sakin 'tong kanta. Para sakin ang bawat salita.
Every time I try to fight it
Everything just turns out wrong
Maybe if I got my timing right
I wouldn't end up alone
She's also staring back at me as the songs keeps on playing.
"I fell in love with a beautiful boy
And he still takes my breath away.." Napangiti ako ng kantahin niya ang parteng 'yon.
When you left it was the end of my world
'cause I never got to say
That I love you
More than you think I do
And I love you
Now you don't want me to
'Cause I love you ('Cause I love you)
More than you think I do
And I love you (I love you)
Now you don't want me to
At pangako, tingin ko muntik ng mahulog ang puso ko sabay pagalis ng kaluluwa ko ng sabihin niyang..
"Now I love you, well, do you want me to.."
She said it with her low voice and her eyes are fixed upon me.
At pagkatapos noon, naramdaman ko na ang presensya ng panghuling sasayaw sakanya.... si Jared.
Ngumiti siya saming pareho at ngumiti rin kami pabalik. Binitawan ko na siya at bumaba na ng stage. Naiwan silang dalawang masayang nagsasayaw.
Pagkatapos siyang isayaw ni Jared, kumain na kami at isa-isa na niyang pinuntahan ang tables. After this ay may tu-tugtog ata and then maga-after party pa. I was thinking na hindi nalang pumunta. Baka masaktan lang ako sa makita ko. Ngayon pa na lagi niyang kasama si Jared. Masakit.
Dumaan sila samin, nagta-tawanan pa nga sina Miro at nagbibiruan pero hindi ko naman sila pinansin masyado. Tango lang at matipid na ngiti. Hinanap pa nga ni Jared si Rose. Dapat kasi sila na lang. Para akin nalang din si Prim. Psh.
"Are you staying?" I asked Aki.
Agad siyang tumango. "Of course, bro." Kumuha siya ng salad tapos tumingin ulit sakin. "Don't tell me na you're going home after this? Hah. Upak abot mo samin."
"Tsk," Uminom ako. "Baka ma-badtrip lang ako." Sabi ko.
"Come on, birthday ni Prim, oh." Tinignan ko si Prim na kasalukuyang naglilibot, and of course, being Prim di naman siya gaanong ngumingiti at nakikipag-usap. Si Jared nga lang ata yung nagsasalita lagi.
Pumunta na kami sa part ng hotel kung saan maga-after party. Wala pa nga, badtrip na ko kasi nagbihis si Prim at sinamahan siya ni Jared. So magkasama sila ganon? Sa kwarto pa. Sinong di maba-badtrip? Lahat sila maliban sakin.
"Oh, iinom mo nalang 'yan." Nilingon ko si Aki habang inaabot sakin ang baso. Tinanggap ko 'yon at ininom. "Isa pa,"
"Op, 'wag ka masyado magpaka-lasing. Lalasingin namin ni Miro si Jared para makadamoves ka kay Prim." Sabay kindat niya sakin. Si Miro naman, nakangiti habang itinataas-baba ang kilay.
"Sabi niyo 'yan, ah."
"Oo nga, kami bahala." Pagdating sa mga ganitong plano, magaling talaga 'yang si Aki. Kaya nagtitiwala ako sakanya ngayon. Never pa 'yang sumablay.
Kaya kung sumablay siya ngayon, edi sumablay.
May DJ dito at puno rin ang room na 'to. Puro lang naman mga schoolmates, classmates at ibang kaibigan ni Prim ang narito. Walang mga matatanda para daw mas enjoy.
Maraming tumitingin sakin at ngumingiti but the hell I care. Isa lang ang hinahanap ng mga mata ko'ng 'to at siya'y kasama ang boyfriend niya ngayon. Bwisit.
Pero maya-maya lang, dumating na rin sila. Nakasuot si Prim ng maliit na pink fitted dress. At habang pinagmamasdan ko siya... I'm cursing under my breath.
"Laban.." Nilingon ko si Miro. Iniabot niya sakin ang baso at ininom ko kaagad 'yon. Tangina, Prim.
Hawak-hawak pa siya ni Jared na hindi naman nagbihis. Pumunta si Prim sa mga kaibigan niyang babae habang si Jared pumunta samin.
"Bro," Tumabi siya kay Aki. "Enjoy ba kayo?"
"Oo naman.."
"Oh inom muna," Abot agad sakanya ni Miro. "Walang ayawan ngayon, ah. Dito lang naman tayo matutulog." May pinareserve kasing rooms and I guess lahat naman ng nandito ngayon dito nalang. For sure magkakaumagahan to at pagod ng umuwi sa kani-kanilang bahay.
"Thanks," Tinitignan-tignan ko si Prim at baka mamaya may bumastos na sakanya.
"HWENDE PA NGA AKO LASHENG.." Natatawang inalalayan naman nina Aki a Miro si Jared habang ako nakaupo lang at inaantay silang maka-alis. Hahatid daw nila sa kwarto ni Prim. Ayos na 'yon. Hindi pa daw siya lasing pero nakapikit na. Nakita ko'ng napatingin si Prim sa gawi nina Jared pero wala din naman agad instead I saw how she searched for me and noong magtama ang mga mata namin umiwas agad siya ng tingin.
Lumabas ako ng room at pumunta sa may balcony. I then texted her. Hawak-hawak niya ang cellphone niya kanina pa kaya posibleng mabasa naman niya 'to agad. Kinuha ko rin ang regalo ko sakanya na iniwan ko sa may baba ng counter. Pinabantayan ko pa sa guard na andito sa labas. Naghintay lang ako sakanya habang hawak-hawak ang regalo ko.
"Hey," Lumingon ako at ginawa ang kanina ko pa gustong gawin.
Ang yakapin siya. Yakapin siya ng sobrang higpit.
"Kanina pa.. kanina pa kita gustong hilahin at itakbo at itakas dito. Kanina pa kita gustong yakapin at hawakan at halikan. Kanina pa. Kaninang-kanina pa at tangina noon pa nga." Sabi ko sakanya habang niyayakap ko siya ng sobrang higpit. Nakapikit pa ko at naamoy ko ang bango niya. Nakayakap rin siya sa sakin pabalik.
Hinarap ko siya at dahan-dahan kong nilapit ang mukha ko sakanya. Atsaka ko siya hinalikan. Hindi siya pumalag, hindi siya umayaw. Hinalikan niya rin ako pabalik.
"Mahal na mahal kita, Prim." Sabi ko sa kalagitnaan ng paghalik namin sa isa't-isa. At noong matigil na, ipinagdikit ko ang noo namin. Nakapikit ako pero ramdam ko ang mga ngiti niya.
At noong dumilat ako hindi ako nagkamali dahil nakangiti parin siya. Hinawakan ko ang pisngi niya't hinalikan siya sa noo.
"Regalo ko." Iniabot ko sakanya ang regalo kong nakabalot sa isang pulang box. Kasing size lang din ng regalo ko sakanya.
Tinignan ko lang siya't hinintay ang reaksyon niya habang tinatanggal niya ang ribbon.
Napangiti siya habang binabasa ang title ng librong 'yon.
"You happened...." At dahan-dahang nawala ang ngiti niya. Napatakip pa siya ng bibig sa sunod na nabasa niya.
"By: Mavis Palvin.."
Tinignan niya 'ko, nagtatanong. Naghihintay sa susunod ko'ng sasabihin pero ngumiti lang ako at sinabing, "Happy birthday, Prim."
Agad niya akong niyakap and I hugged her back. "Oh my God, oh my God..."
"'Wag mo ko'ng tawanan ah. I tried." Niyakap niya 'ko lalo ng mahigpit.
"How?" Tanong niya ng bumitaw na rin siya.
Nakangiti ko'ng sinabi sakanya na, "You know, just read it. Mahabang storya. Basta, it was self-published. Humirit pa 'yong kaibigan ko na gumawa pa kami ng 10 more, ang kulit kaya pumayag nalang ako. The illustrator is my cousin and I asked her to keep it simple. About sa pagkakasulat ko, well, I have a background in writing naman even before when I was in High School but I, I consulted a copy reader and an editor."
She was smiling from ear to ear while I'm telling her those.
It began when we started annoying each other and to those days that we can't end it without fighting. Well I didn't include the part where in I got broken hearted. I just end it on how it shouldn't be, no heartbreaks just love. But the truth is, lots of heartbreaks and a little bit of love.
Bumagsak ang balikat niya't napakagat sa labi niya. "Hay.... this is just... this is priceless.. Its... the best gift I ever received." Halatang hindi siya makapaniwala at talagang sa tuwa niya wala na siyang masabi. Yung tuwang nakakapanghina, nakikita ko 'yon sakanya. And the funny part is, in my case, siya 'yong 'kaligayahang nakakapanghina' ko.
"Well, it's written for you and it's entirely and undividedly about you."
Because when you happened, nothing is ever the same.
**
GUUUUUYYYYSSS CHECK OUT TURNING PAGES PLEASE. KathNiel din 'yon and I'm updating din. Leave a comment and tell me what you think okiii. Don't forget to comment here, k? :p