Πήγαμε στο σχολείο και περιμέναμε μέχρι να χτυπήσει το κουδούνι.Κάτσαμε σε ενα παγκάκι αγκαλιά.
"Χάρρυ;;" του λεω ήρεμα.
"Έλα μωρό μου" μου λεει γλυκά.
"Θα με παρατήσεις;" τον ρωτάω σοβαρά.
"Τι πράμα;;;Οχι!Ποτέ δεν θα σε αφήσω...Ποτέ και για κανένα λόγο...Είσαι δικιά ΜΟΥ! Σ'αγαπώ Μαρία το καταλαβαίνεις;;εμπιστεψου με" μου λεει με μια ανάσα.
Χάρρυ:
Δεν με πιστεύει οτι την αγαπάω πραγματικά...νομίζει οτι επειδή είμαι απο τους "famous" θα την πληγώσω...νομίζει οτι θα παίξω μαζι της οπως έπαιξα και με τις άλλες....Για να πω την αλήθεια...Στην αρχή την έβλεπα σαν ενα συνηθισμένο γκομενάκι,ομως μετά απο την στιγμή που την φίλησα...απλα δεν μπορώ να την βγάλω απο το μυαλό μου..Αυτά τα καταγάλανα μεγάλα μάτια της με τα μαύρα μαλλιά της...τα σαρκοδη χείλη της και τα κόκκινα μαγουλακια της...τον τρόπο που κοκκινίζουν οταν της λέω κάτι γλυκό.....ΑΥΤΗ! Την Θέλω. Μπορώ να κάθομαι και να την κοιτάω ωρες χωρίς να λεω τίποτα...την θέλω..Τημ αγαπώ γαμωτο και δεν εχω ξανα νιώσει έτσι..
"Τι σκέφτεσαι;;" με βγαζει το μικρό μου απο τις σκέψεις μου.
"Εσένα"
"Εμένα;; ρωτάει με απορία
"Ναι....τα μάτια σου,τα χείλη σου κλπ"
"Αχααα....μάλιστα"
Δεν άντεξα.Την άρπαξα και την φίλησα.
"Ιιι καλέ θα μας δει κανένας καθηγητής!!" λέει τρομαγμένη πάνω στο φιλί μας.
"Καλα τότε...7 απουσίες δεν ειναι και κάτι..." της λεω,την αρπάζω απο τα πόδια και την κουβαλάω σαν σακί με πατάτες όσο αυτή φώναζε να την κατεβάσω κατω.
"Τσάμπα προσπαθείς μωρό μου,θα σε κάνω οτι θέλω!" της λεω πρόστυχα και αυτη γουρλώνει τα μάτια της.
"Χαχαχα ελααα θέλω να παμε να αράξουμε σπίτι μου...οι γονείς μου είναι στην δουλειά οπότε θα είμαστε μόνοι μας" της λεω.
"Πφφ...καλα αλλα μόνο για σήμερα" μου λέει και της υπόσχομαι οτι δεν θα επαναληφθεί, σε στυλ φαντάρου, γελάει και αχχχ αυτα τα μάτια της γαμω...
Ξαφνικά ετσι οπως περπατάμε χερι χέρι η Μαρία γουρλωνει τα μάτια της.
"Τι επαθες μικρό μου;" την ρωτάω και μετά κοιτάω προς το μέρος που κοιτάει.Ηταν ενα αγόρι,δυστυχώς μπορώ να πω οτι ηταν καλός σε ομορφιά, και....ΤΙ;;;;; ΑΓΚΑΛΙΆΖΕΙ ΤΗΝ ΜΑΡΊΑ ΜΟΥ;;την γαμησες μαλακα...ομως κάτσε..αυτή έτρεξε στην αγκαλιά του..τον ξέρει.
"Τι κάνεις εσυ εδωωω??" ρωταει η Μαρία τον τυπα.
"Άλλαξα σχολείο!" λεει με ενθουσιασμό αυτός.
"Σε αυτο;;;σε αυτό που ήρθα τώρα εγω;;;"
"Ναι ήθελα να είμαστε μαζί στο σχολείο" της λεει και μου ανάβουν τα λαμπάκια.Μπαίνω και εγω στην συζήτηση.
"Το παιδι;" ρωτάω την Μαρία που την βλέπω λίγο χλωμή.
"Εεε..αμμ..απ..απο εδώ ο...ο Θανάσης..Θανάση απο εδώ ο φίλος μου ο Χάρρυ." Ο ΠΟΙΟΣ;;;Ο ΦΙΛΟΣ ΤΗΣ;;;τι φάση;
"Βασικά το αγόρι της" λεω με ενα χαμόγελο και του δίνω το χέρι ομως αυτός δεν αποκρίνεται.
"Τε σπα Θανάση θα τα πούμε στη σχολή τα λέμε" του είπε και με πήρε απο το χέρι.
"ΤΙ ΗΤΑΝ ΑΥΤΟ;" της λεω θυμωμένα.
"Ποι..ποιό;" τραυλιζει..
Γαμωτο δεν Θέλω να την τρομάζω αλλα τι σκατα τρέχει με αυτον τον Θανάση;;.
"Τι ποιο ρε Μαρια;;;Αυτό!" και δείχνω τον ξανθό φιλο της που απομακρύνεται.
"Ενας φιλος μου απο την σχολή" λέει ψέμματα.
"Αααα ναι;;; και γιατί με συστησες ως "φιλος σου";;;και γιατί τον αγκαλιασες;;;;γιατί Μαρία;;;;" λεω πολυ άγρια...
Μαρία:
Πως να του πω οτι είχα βγει παλιά μαζί του και οτι απλα είμαστε φίλοι;;θα θυμώσει..όμως πρέπει να του πω την αλήθεια...
"Λοιπόν..παμε σπίτι σου και θα σου τα πω ολα" του ειπα και έγνεψε καταφατικά.Ανεβήκαμε στην μηχανή του και ξεκινήσαμε.
Μετα απο κανα 5 λεπτο φτάσαμε εξω απο το σπίτι του..Απλο,ουτε πολυτέλειες,ουτε φτωχό...Όμορφο σπιτάκι.
Ξεκλειδωσε την πόρτα και ειπε"πέρνα".
Μπήκα μέσα και έκατσα στον καναπέ.
Έκατσε και αυτός."Λοιπόν..ακούω" ειπε βαριεστημένα.
"Ακου..Τον Θανάση τον γνώρισα στην σχολή,αυτος με βοηθούσε να προσαρμοστώ κλπ και μια μέρα μου είπε να βγούμε,εμένα μου άρεζε γιατί η αλήθεια ειναι οτι ειναι κούκλος,βγήκαμε αλλα ξενερωσα γιατί γενικά ο χαρακτήρας του δεν είναι του στυλ μου.Μετά μου είπε μια ακόμη φορά,ξανα βγήκαμε και παλι ξενερωσα και απο τότε του ξεκαθάρισα οτι τον βλέπω μονο σαν φίλο.Αυτός είπε οτι δεν εχει πρόβλημα και ετσι γίναμε πολυ καλοί φίλοι.Για ένα διάστημα γίναμε κολλητοί.Ερχόταν στο σπίτι μου, πήγαινα εγω στο δικό του.Τώρα είμαστε καλοί φίλοι,οχι οπως παλιά κωλος και βρακί αλλα και πάλι καλοί φίλοι και ηρθε στο ίδιο σχολείο με εμένα επειδή άλλαξα και εγώ.."
"Μάλιστα"...ειναι το μόνο που λέει.
"Μόνο αυτό έχεις να πεις;"
"Οχι......και γιατί με συστησες ως"φιλος" σου;;;Φοβωσουν μην θυμώσει;"με ρωτάει
"Όχι απλα εκείνη την στιγμή κομπλαρα και μου βγήκε αυθόρμητα...ασε που δεν συνήθισα το γεγονός οτι είσαι αγόρι μου...Συγγνώμη....πραγματικά..αν θες παμε να σου τα ξεκαθαρίσει και ο ίδιος του" λεω
"Οχι εντάξει. .σε πιστεύω...απλα ρε Μαρία φοβάμαι μην σε χάσω..." μου λεει λυπημένα.
"Μωρό μου δεν θα με χάσεις!" του λεω γλυκά και ανεβαίνω πάνω του και τον φιλάω.
Με φιλάει και αυτος και με πιάνει απο κάτω,με πάει στο δωμάτιο του και με πετάει σαν κουβάρι απο ρούχα στο κρεβάτι του.
"Τώρα θα σε βασανισω γι'αυτό που μου έκανες" μου ειπε πονηρά και άρχισε να με γαργαλαει παντού...
"Αχαχα στα στα σταματααα χαχαχα" με το ζόρι μιλούσα απο τα γέλια.
"Μόνο αν μου πεις οτι μ'αγαπάς πραγματικά" μου είπε...
"Σε αγαπώ χαχα πραγματικά χαχαχα αντεεε" με άφησε και άρχισε να αφήνει ενα μονοπάτι απο φιλία στο λαιμό μου.Με έπιασε απο τους γοφούς και με σήκωσε,τυλιξα τα πόδια μου γύρω απο την μέση του και τα χέρια μου χαιδευαν τα μαλλιά του οσο αυτός με φιλούσε.
"Σ'αγαπώ" ειπε μέσα στο φιλί μας.
"Και εγω σ'αγαπώ...πραγματικά" ειπα και γελάσαμε και οι δύο.
Παίζαμε πόση ωρα PlayStation και τον νίκησα 2 φορές!! Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι τράβηξα επειδή τον νίκησα!!Μετά βγαίναμε σελφι περίπου στις 2 ωρες και μετα ακούγαμε μουσική αγκαλιά.
Την ωραια αυτή στιγμή διέκοψε το κινητό μου.
"Ναι;" λεω βαριεστημένα
"ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΚΑΙ ΣΕ ΨΆΧΝΟΥΜΕ ΠΑΝΤΟΎ !!!ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΕΣ;;;;;;;;" φώναζε σαν τρελή η μαμά μου!Ειδα το κινητό μου και ειχα 30 αναπάντητες απο αυτην και 10απο τον μπαμπά.Επίσης,οι γονείς μου δεν θέλουν να έχω αγόρι...σας το λεω ενημερωτικά.
"Ααα...εε στον σπίτι της Λυδίας" λεω τραυλιζοντας.
"Αααα ναι;;; είναι και η Λυδία εκεί;;" λέει.
"Οχι οχι τώρα ήρθα απο το σπίτι της..."λεω ψέμματα ενώ ταυτόχρονα ετοιμάζω τα πράματα μου και παω να βγω απο το σπίτι του Χαρρυ οταν με πιάνει απο την μέση και με φιλάει στον λαιμό..
Του δίνω και εγω ενα πεταχτο και φεύγω προς το σπίτι της Λυδίας.
"Αααα μάλιστα....Που ελειπες ολη την μέρα απο το σχολείο;;" ωχ ωχ ωχχχ που το εμαθε;;;Οι κωλοκαθηγητες....
"Πήγα λίγο στο κέντρο για ψώνια..." λεω και παλι ψέματα.
"Πήρες τιποτα και για εμένα;; λεει με ειρωνεία.
"Αμμ οχι δεν βρήκα κάτι καλό,ουτε για εμένα."
"Έτσι ξύπνησες ενα πρωί και ειπες οτι θα πας για ψώνια αντι στο σχολείο;;"
"Ναι" της απανταω σοβαρά.
"Ελα σπίτι τώρα."
Μετά απο κανα 15 λεπτο ήμουν έξω απο την πορτα του σπιτιού μου.Πήρα μια βαθιά ανάσα και χτύπησα την πόρτα.
"Πέρνα!" φώναξε η μανα μου με το που ανοιξε την πόρτα.
Η Λυδία...οχι θεέ μου...τι κάνει εδω;;;
"Κάτσε" λένε ο μπαμπάς και η μαμά με μια φωνή.
Κάθομαι και εγώ.
"Δεν έχουμε να σου πουμε τίποτα...ντρεπόμαστε για εσένα..Το Μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να μην σε αφήσουμε να ξανα βγεις εξω,εκτος απο το σχολείο και την προπόνηση." λεει ο μπαμπας.
ΤΙ;;;;;;;;ποτε θα βλέπω τον Χάρρυ; τι θα κάνω;; αχχχ θεέ μου!!
Γειααα💗Αν σας αρέσει η ιστορία μου ή αστεράκι⭐ ή σχόλιο💘
Τι πιστεύετε οτι θα γίνει με τον Χάρρυ και την Μαρία; Θα αντέξουν μακριά;