Love

"Ο Θανάσης"

Πήγαμε στο σχολείο και περιμέναμε μέχρι να χτυπήσει το κουδούνι.Κάτσαμε σε ενα παγκάκι αγκαλιά.
"Χάρρυ;;" του λεω ήρεμα.
"Έλα μωρό μου" μου λεει γλυκά.
"Θα με παρατήσεις;" τον ρωτάω σοβαρά.
"Τι πράμα;;;Οχι!Ποτέ δεν θα σε αφήσω...Ποτέ και για κανένα λόγο...Είσαι δικιά ΜΟΥ! Σ'αγαπώ Μαρία το καταλαβαίνεις;;εμπιστεψου με" μου λεει με μια ανάσα.
Χάρρυ:
Δεν με πιστεύει οτι την αγαπάω πραγματικά...νομίζει οτι επειδή είμαι απο τους "famous" θα την πληγώσω...νομίζει οτι θα παίξω μαζι της οπως έπαιξα και με τις άλλες....Για να πω την αλήθεια...Στην αρχή την έβλεπα σαν ενα συνηθισμένο γκομενάκι,ομως μετά απο την στιγμή που την φίλησα...απλα δεν μπορώ να την βγάλω απο το μυαλό μου..Αυτά τα καταγάλανα μεγάλα μάτια της με τα μαύρα μαλλιά της...τα σαρκοδη χείλη της και τα κόκκινα μαγουλακια της...τον τρόπο που κοκκινίζουν οταν της λέω κάτι γλυκό.....ΑΥΤΗ! Την Θέλω. Μπορώ να κάθομαι και να την κοιτάω ωρες χωρίς να λεω τίποτα...την θέλω..Τημ αγαπώ γαμωτο και δεν εχω ξανα νιώσει έτσι..
"Τι σκέφτεσαι;;" με βγαζει το μικρό μου απο τις σκέψεις μου.
"Εσένα"
"Εμένα;; ρωτάει με απορία
"Ναι....τα μάτια σου,τα χείλη σου κλπ"
"Αχααα....μάλιστα"
Δεν άντεξα.Την άρπαξα και την φίλησα.
"Ιιι καλέ θα μας δει κανένας καθηγητής!!" λέει τρομαγμένη πάνω στο φιλί μας.
"Καλα τότε...7 απουσίες δεν ειναι και κάτι..." της λεω,την αρπάζω απο τα πόδια και την κουβαλάω σαν σακί με πατάτες όσο αυτή φώναζε να την κατεβάσω κατω.
"Τσάμπα προσπαθείς μωρό μου,θα σε κάνω οτι θέλω!" της λεω πρόστυχα και αυτη γουρλώνει τα μάτια της.
"Χαχαχα ελααα θέλω να παμε να αράξουμε σπίτι μου...οι γονείς μου είναι στην δουλειά οπότε θα είμαστε μόνοι μας" της λεω.
"Πφφ...καλα αλλα μόνο για σήμερα" μου λέει και της υπόσχομαι οτι δεν θα επαναληφθεί, σε στυλ φαντάρου, γελάει και αχχχ αυτα τα μάτια της γαμω...
Ξαφνικά ετσι οπως περπατάμε χερι χέρι η Μαρία γουρλωνει τα μάτια της.
"Τι επαθες μικρό μου;" την ρωτάω και μετά κοιτάω προς το μέρος που κοιτάει.Ηταν ενα αγόρι,δυστυχώς μπορώ να πω οτι ηταν καλός σε ομορφιά, και....ΤΙ;;;;; ΑΓΚΑΛΙΆΖΕΙ ΤΗΝ ΜΑΡΊΑ ΜΟΥ;;την γαμησες μαλακα...ομως κάτσε..αυτή έτρεξε στην αγκαλιά του..τον ξέρει.
"Τι κάνεις εσυ εδωωω??" ρωταει η Μαρία τον τυπα.
"Άλλαξα σχολείο!" λεει με ενθουσιασμό αυτός.
"Σε αυτο;;;σε αυτό που ήρθα τώρα εγω;;;"
"Ναι ήθελα να είμαστε μαζί στο σχολείο" της λεει και μου ανάβουν τα λαμπάκια.Μπαίνω και εγω στην συζήτηση.
"Το παιδι;" ρωτάω την Μαρία που την βλέπω λίγο χλωμή.
"Εεε..αμμ..απ..απο εδώ ο...ο Θανάσης..Θανάση απο εδώ ο φίλος μου ο Χάρρυ." Ο ΠΟΙΟΣ;;;Ο ΦΙΛΟΣ ΤΗΣ;;;τι φάση;
"Βασικά το αγόρι της" λεω με ενα χαμόγελο και του δίνω το χέρι ομως αυτός δεν αποκρίνεται.
"Τε σπα Θανάση θα τα πούμε στη σχολή τα λέμε" του είπε και με πήρε απο το χέρι.
"ΤΙ ΗΤΑΝ ΑΥΤΟ;" της λεω θυμωμένα.
"Ποι..ποιό;" τραυλιζει..
Γαμωτο δεν Θέλω να την τρομάζω αλλα τι σκατα τρέχει με αυτον τον Θανάση;;.
"Τι ποιο ρε Μαρια;;;Αυτό!" και δείχνω τον ξανθό φιλο της που απομακρύνεται.
"Ενας φιλος μου απο την σχολή" λέει ψέμματα.
"Αααα ναι;;; και γιατί με συστησες ως "φιλος σου";;;και γιατί τον αγκαλιασες;;;;γιατί Μαρία;;;;" λεω πολυ άγρια...
Μαρία:
Πως να του πω οτι είχα βγει παλιά μαζί του και οτι απλα είμαστε φίλοι;;θα θυμώσει..όμως πρέπει να του πω την αλήθεια...
"Λοιπόν..παμε σπίτι σου και θα σου τα πω ολα" του ειπα και έγνεψε καταφατικά.Ανεβήκαμε στην μηχανή του και ξεκινήσαμε.