Love

Ο σωτήρας μου

Γύρο στις 6:00 μ.μ χτύπησε το ξυπνητήρι μου.
Σηκώνομαι,πλένομαι και τρώω ένα μήλο μόνο γιατί σε μια ώρα έχω προπόνηση και δεν πρέπει να έχουμε γεμάτο στομάχι.

Μου στέλνει η Λυδία μήνυμα
"Σορρυ σορρυ σορρυυυυ" λεει
Της απαντάω ξερά "οκ"
"Συγγνώμη ρεεε,τι μπορώ να κάνω για να επανορθώσω;"
"Δεν έκανες κάτι για να επανορθώσεις" της λέω
"Σίγουρα;;"
"Ναι ρε...πέρασες Καλά τουλάχιστον;"
"Αχχχ ασεεε θα σου πω απο κοντά!!"
"Οκευ θα περιμένω" της λεω και εκεί τελειώνει η κουβέντα μας

Πρέπει να ξεκινήσω.Παίρνω τα γάντια μου,τις γάζες,το μασελακι και τις καλαμιδες, τα βάζω στο σακίδιο μου και ξεκινάω.

Στην προπόνηση είναι ένα πολύ συμπαθητικό αγόρι,μιλάμε αρκετά αλλα δεν είναι κάτι ιδιαίτερο.Θανάση τον λένε.Είναι όμορφο παιδί,καστανομαλλης με πράσινα μεγάλα μάτια,ψηλός και γυμνασμένος, αλλα δεν είναι και τόσο του στυλ μου ο χαρακτήρας του...βγήκαμε 2 φορές και το μετάνιωσα και τις δυο...

Με πλησιάζει και με αγκαλιάζει
"Γεια σου Μαρία!" μου λέει με ένα πανέμορφο χαμόγελο.
"Γειαα!" είπα επίσης με χαμόγελο.
"Έχεις αρκετό καιρό να έρθεις.."
"Ναι άλλαξα σχολείο και είχα πολλα στο μυαλό μου και δεν προλάβενα" του λέω.
"Ααα μάλιστα..καλό είναι το καινούριο σου σχολείο;;"
"Ναι μια χαρά" του λεω και ο προπονητής μας φωνάζει να μαζευτούμε για να ξεκινήσουμε.

Τελειώνω και ξεκινάω για το σπίτι.
Έξω είναι αρκετά σκοτεινά αλλα εντάξει δεν φοβάμαι ιδιαίτερα.
Βάζω τα ακουστικά μου και προχωράω χαλαρά μέχρι που νιώθω κάποιον να με τραβάει πίσω.
Πέφτω κάτω και έτσι όπως πάω να σηκωθώ με κλωτσάει και ξανα πέφτω.
Τον τραβάω απο το πόδι και πέφτει και αυτός, ορμάει απο πάνω μου και πάει να με βαρέσει ,κλείνω τα μάτια μου απο το φόβο, αλλα δεν το κάνει..
Ανοίγω τα μάτια μου και τον βλέπω απο δίπλα μου κάτω στο έδαφος,πάει να σηκωθεί αλλα κάποιος τον κλωτσάει και ξανα πέφτει "οπως επαθα εγω" σκέφτηκα. Κοιτάω πάνω και βλέπω το αγόρι απο το σχολείο, τον Χάρρυ. Με έσωσε...θεέ μου είναι ο άγγελος μου...
Μου δίνει το χέρι του για να σηκωθώ, το πιάνω και έτσι όπως σηκώνομαι πηδάω πάνω του,τον αγκαλιάζω και αρχίζω να κλαίω.Μου χαϊδεύει τα μαλλιά και που και που το μάγουλο και μου λέει να ηρεμήσω. Τον κοιτάω στα μάτια και κατεβαίνω απο την αγκαλιά του.
"Ευχαριστώ,Ευχαριστώ για όλα! Δεν ξέρω τι να πω πραγματικά!"του λέω ταραγμένη.
"Δεν χρειάζεται να μου λες ευχαριστώ..."μου λέει γλυκά.
"Πως βρέθηκες εσύ εδώ;" του λέω.
"Πήγαινα στην θεία μου κάτι πράματα και έτσι οπως περνούσα είδα που σε όρμησε,στην αρχή δεν ειχα δει οτι ήσουν εσύ, αλλα μόλις κατάλαβα οτι χτυπούσε εσένα ορμηξα με τόσο μίσος που πραγματικά θα τον σκοτωνα..." μου λέει και τον βλέπω να ξανα θυμώνει.
"Γιατί σε πείραξε τόσο το να τον βλέπεις να με βαράει;" τον ρωταω ήρεμα.
"Δεν ξέρω..δεν μπορώ να φανταστω καν κάποιον να σε αγγίζει με κάθε έννοια της λέξης". Λεει συγχησμενος
"Και σεξουαλικά δηλαδή;"
"Ναι!" λεει θυμωμένα.
"Καλα ντε μην θυμώνεις" του λεω και εγώ στον ίδιο τόνο που μου μίλησε πριν
"Συγγνώμη αλλα δεν μπορώ ουτε να το σκέφτομαι"
"Τέλος πάντων,ηθελα να σε ευχαριστήσω που με έσωσες,ήσουν πολυ γενναίος και γλυκός και πιστεύω οτι θέλω να βγούμε τελικά" του λεω με μια ανάσα.
"Αλήθεια;;;" το όμορφο του πρόσωπο έλαμψε.
"Ναιιι" του λέω με γλυκό και αστείο τρόπο.
"Καλά αν ειναι θα κανονίσουμε την ωρα και το μέρος αύριο"
"Εντάξει" λέω
"Να σε πάω σπίτι σου; είμαι με μηχανή.." μου προτείνει
"Αμμμ ναι αν δεν σου ειναι κόπος" του λεω ενθουσιασμένη που θα ανέβω σε μια μηχανή μαζι του *.*
Μου φοράει το κράνος και αυτός δεν έβαλε τίποτα! Τι γλυκόςςς!

Φτάνουμε στο σπίτι και του λέω
"Σε Ευχαριστώ για ολα...δεν ξέρω πως..." δεν προλαβαίνω να ολοκληρώσω και με φιλάει.Με φιλάει.Με φιλάει.Με φιλάει.το λεω πόσες φορές μέσα μου να το αντιληφθώ..Έχει τόσο όμορφα χείλη και φιλάει αργά και βασανιστικά! Τον θέλω...δεν το πιστεύω οτι το είπα, αλλα τον θέλω...Μπήκα στο δικό του παιχνιδι,στο δικό μας .Με έπιασε απο την μέρη και μου χάιδευε τα μαλλιά όσο με φιλούσε.Δεν σταμάτησε να με φιλάει ουτε λεπτό! Γαμωτο...είναι τόσο τέλειος..
Σταματάει να με φιλάει και μου λέει
"Συγγνώμη αν δεν ήθελες και σε ξαφνιασα"μου λέει απολογητικά.
"Οχι οχι μην ζητάς συγγνώμη και εγω το ήθελα" του λεω και νιώθω να κοκκινίζω.
"Είσαι τόσο γλυκιά οταν κοκκινίζει" μου λεει ήρεμα.
Γυρνάει απο την αλλη και νομιζω οτι θα φύγει αλλα αυτό που έκανε με κατέστρεψε...
Γύρισε και έκοψε ενα τριαντάφυλλο,μου το έδωσε και είπε"Αυτο είσαι εσύ, ειναι και κόκκινο όπως τα μαγουλακια σου" μου λέει γλυκά.
"Ευχαριστώ" του λέω και τον αγκαλιάζω.
"Πρέπει να φύγω.." μου λέει.
"Καλά..."λεω κάπως λυπημένα
"Θα σε δω αύριο τριανταφυλλακι μου" λεει με εναν γλυκό και αστείο τρόπο.
Γελάω και λέω "Καλά γλυκ! Θα σε δω αύριο" του λεω και τον βλέπω να απομακρύνεται με την μηχανή του.

Μπαίνω μέσα στο σπίτι και τρέχω στο δωμάτιο μου. Ξαπλωνα και προσπαθούσα να καταλάβω τι συνέβη τις τελευταίες 2 ώρες....
Χαμένη στις σκέψεις μου με πήρε ο ύπνος.

°Χμμμ για πείτε...το περιμένατε να συμβεί;; Τι θα γίνει αύριο; θα βγούνε; Τι έγινε με την Λυδία και τον Ζευν;
·like ή σχόλιο αν θέλετε να γράψω κι αλλο..💘 <3