Xav's POV
Naglakad kami pabalik ni Yoongi sa entertainment, nasa unahin naming dalawa si Jungkook na kulang nalang ay sumuntok dahil sa sobrang higpit ng pagkakahawak niya sa kamao niya.
Anong problema nito?
Tinignan ko si Yoongi, nakita kong nakatingin din ito sa akin habang nakangisi. Kumurot ang noo ko sa akto niya, "Anong tini-tingin tingin mo?" Sabi ko sakanya.
Mas lalo namang kumurba ang labi niya dahil sa sinabi ko, "Wala. Ang GANDA mo lang kasi Xav." Malakas niyang sinabi ang salitang ganda at madiin niya itong sinabi. Mas lalo namang kumurot ang noo ko sa sinabi niya.
Napatigil sa paglalakad si Jungkook kaya ganoon din kami. Pareho kaming nagulat ng bigla siyang humarap sa amin at konting-konti nalang, mapapatay na niya si Yoongi sa sobrang sama ng kanyang mga tingin.
"Hindi ito ang tamang oras para sa landian niyo. Walk fast dahil galit na galit na si Manager." Sabi niya. Tumalikod na siya at nagsimula ulit maglakad.
Gulat akong humarap kay Yoongi dahil sa sinabi niya, naglalandian? "Anong pinagsasabi nun?"
"Wala. Don't mind him. Just walk." Nakangiting naglakad si Yoongi at iniwan ako sa kinatatayuan ko.
Okay, these people are weird. Parang mga tanga.
Sinundan ko nalang silang maglakad hanggang sa makarating kami sa entertainment, nasa labas ang buong Bangtan na may mga tingin na nakakamatay, lalo na kay Yoongi.
"Ano nanaman bang kalokohan ang ginawa mo, Min Yoongi?" Wika ni Namjoon.
"Wala akong alam sa sinasabi mo." Sabi naman ni Yoongi. Mas lalong nairita si Namjoon sa kanyang sagot. Halata sa mga mukha nila ang pagkainis dahil pare-pareho silang namula.
"Wag mo nga kaming lokohin. Kalat na kalat sa social media ang ginawa mo dun sa babae. Alam mo ba kung anong mga pinagsasabi ng mga tao ngayon sayo, ha?! Maging responsable ka naman sa mga kilos mo!" Hoseok burst out.
Babae? You mean, yung babae sa may downtown kanina? Anong ginawa sakanya ni Yoongi?
"There are even videos for heaven's sake! Kitang kita dun sa video kung paano mo hawakan ng pagka-higpit higpit yung braso nung babae at kung paano mo siya pagbantaan! Seriously, are you out of your mind?!" Galit na galit na wika ni Namjoon, "We will not cover you up with your attitude this time, hyung–" hindi na pinatapos pa ni Yoongi magsalita si Namjoon ng bigla niya silang nilampasan ng parang walang nakita.
Namjoon was about to touch Yoongi when I interrupted, "Don't. Touch. Him." Pagbabanta ko sakanya habang hawak hawak ko ang kanyang balikat. It's not Yoongi's fault, hindi dapat siya ang akusahan dito.
"Seriously, Xav?! Are you gonna let that slip and tolerate Yoongi's stubborness? You have got to be kidding me!" Hindi makapaniwalang saad ni Namjoon.
I was starting to get pissed, wala silang alam sa mga nangyari kaya wala silang karapatang husgahan si Yoongi, "You don't know anything. Shut the f-ck up." Pare-parehong nanlaki ang mga mata nila sa sinabi ko.
They should be, ayaw na ayaw ko sa lahat ay ang inaaragabyado nila ang kapatid ko kahit hindi naman tama. I treat them as my family but this isn't right. They should stop meddling with other people's business.
Nagulat ako ng biglang hawakan ng pagkahigpit-higpit ni Jungkook ang braso ko, pero hindi ko iyon pinahalata, "Your attitude is slowly getting in my nerves, Xabrina. Kailan ka ba titino? Do you hate us that much?" Galit na galit na sabi niya.
Great. Is this drama time? Well guess what? I didn't sign my ass up for this.
"I don't give a f-ck about your concerns towards my attitude, a-sshole. If you have a problem with me, well it's for you to deal with and not mine." Nagulat sila sa sinabi ko, even jungkook. "Remove your f-cking hands off of me." Binitawan niya ang pagkakahawak sa braso ko and that gave me the cue. Iniwan ko na sila doon at sinundan si Yoongi sa office ng kanilang manager.
Nakarating na ako sa harapan ng office at pumasok, parehong napunta ang atensyon nilang dalawa sa akin. Damn I hate scenarios like this.
"I see you're here, Xabrina. Didn't your parents tell you to knock before entering someone's office?" Sabi sa akin ni Manager.
"They didn't." Natawa naman siya sa sagot ko sakanya. He's an outgoing person so I don't take things seriously from him. Ewan nalang ngayon dahil halata mo sa aura niya na hindi siya natutuwa sa presensiya ko.
"Nga pala, Xav, anong sadya mo at napunta ka rito? Is there a problem?" Tanong niya. Tumingin naman sakin si Yoongi, and by his look, I can tell that he's telling me to get out because he got this. I know he can, but that wouldn't serve him justice. Magaling siya sa mga palusot pero wala siyang ginagawang masama kaya kailangan ko siyang suportahan dito.
"Wala naman. Gusto ko lang sabihin na walang kasalanan si Yoongi sa mga kumakalat na pictures at videos ngayon sa social media. It was my fault–or perhaps, the girl's fault. She should learn not to mess with me, but she still did." Napaawang naman ang bibig ni Manager sa sinabi ko. He composed himself at sumenyas na umupo ako sa harapan kung saan nakaupo si Yoongi.
"Paano mo naman nasabi 'yan?" He asked.
"The girl called me a flirt for being around bangtan, and that's not right. Kilala mo ko, manager. Hindi ko palalagpasin 'yun. Pero dumating si Yoongi, kung wala siya doon, baka mas may nagawa akong hindi maganda dun sa babae."
"She threatened the girl, Xav. Malinaw na malinaw iyon."
"So? I would definitely do the same if bangtan's on my shoes. Hindi ko magugustuhan na tatawagin sila ng kung ano ano sa harapan ng maraming tao. That's bullcrap."
Napabuntong hininga nalang si Manager sa sinabi ko, and I took that as a victory. Wala pang oras na hindi ako nanalo sa mga argumento ko sakanya. And that's a good thing dahil lahat naman ng ipinaglalaban ko ay tama.
"Fine, I'll let this slide. But only this time. Kahit na ano pa yan, kailangan niyong alagaan ang mga reputasyon niyo. Lalo na ikaw, Min Yoongi, isa kang artist at dapat kang maging sensitive sa mga kilos mo. Paparazzi's are just around the corner, kahit hindi tama, gagawa at gagawa sila ng mga istorya para lang masira kayo. And that is not a good thing. Kailangan niyo parin mag-ingat," Mahabang sabi ni Manager, "Do you understand my point?" Tumango naman si Yoongi sa sinabi ni Manager. Napunta naman ang atensyon sa akin ni Manager nim, and I think I wouldn't like where this is going.
"And as for you, Xav. Sa tingin ko, yun na ang senyales para lumayo-layo ka muna sa bangtan." Napatayo naman si Yoongi sa sinabi ni manager-nim. "What?! No! Xav is staying with us." Sabi ni Yoongi. Napairap naman ako sa ginawa niya. He never change.
"Tahimik Yoongi. Si Xav ang kausap ko." Tumingin naman sa akin si Yoongi at tinignan ko lang din siya. "You're fine with this setup, Xav? Going away from us?" Hindi ko nalang siya pinansin at itinuon ang pansin ko kay manager-nim.
Pare-pareho kaming walang kibo sa loob, and I hate it. "Get out, Yoongi. We'll talk about this later." Natawa naman siya sa sinabi ko. "Unbelievable." He uttered then went out of the room.
"That kid," napailing naman si manager sa inasal ni Yoongi, but I stayed calm and looked at him. "So Xav, I am not saying this dahil ayaw kong nakikita kayo ng mga tao na magkasama, but I am doing this for your sake. Hindi ka nila katulad, and I know you want to live normally, so I suggest you make things seperately from bangtan starting this day. Kung gusto mo lang naman." Pagtutuloy ni Manager sa mga sinabi niya kanina.
Napaisip ako. Sa mga taon na nag-stay ako dito sa Korea, I never experienced being alone. Palagi kong kasama ang Bangtan, kahit anong gawin ko nandyan sila palagi na nakasunod sakin. And I realized, maybe this is the right time para maging independent ako. Added the fact that we just had an argument earlier.
"Are you telling me to move to a new house? Kasi kung ganun, I'll take the offer." I said.
"So it's final then. Puntahan mo yung staff sa labas and ask him for the key to the rest house near downtown." Tumango ako, "Are you sure about this, Xav? Downtown is far from bangtan's dorm."
"Mukha ba akong hindi seryoso?" Napairap nalang ako ng tumawa siya sa sagot ko. Weird people.
"Sige. Pack your things and move to the house whenever you want. Just call me kung may mga gusto kang tanungin." Tumayo na ako at nagpaalam kay Manager.
Yeah, maybe I should be independent dahil tumatanda narin naman ako. And having bangtan's presence near me isn't good, lalong lalo na ngayon. I'm still pissed about what they did, lalong lalo na kay Jungkook. Anong karapatan niya para hawakan ako?
Sumalubong sa akin ang nakaupong si Yoongi nang makalabas ako sa opisina ni Manager-nim. Tumayo naman siya ng makita niya ako, looking at me as if any moment now, sasabog siya.
"Anong kalokohan nanaman ang ginawa mo Xabrina?" Malamig na bati niya saakin, "Don't tell me you agreed na lumayo ka saamin?"
"I did." Napaawang ang bibig niya sa sinabi ko, "I'll move to a new house later. If you want, you can help me." Sabi ko sakanya.
"Are you really asking me that question? Are you out of your mind, Xav? Bakit ka pumayag na lumayo sa amin and worse, lumipat pa ng bahay despite of how dangerous things are now that Red is in the same country with us?!" Napasabunot si Yoongi sakanyang buhok. And I was irritated with how childish he is.
"Can you stop over-reacting? I'm not baiting myself to anyone at lilipat lang ako ng bahay. Stop being childish." Halata sa mukha ni Yoongi ang pagkairita sa sinabi ko.
"Over-reacting? Childish? Just wow, Xabrina. Nag-aalala lang ako para sayo. Don't answer me with that sh-tty attitude of yours."
"Well then stop f-cking worrying because I can handle my own ass in my own mess."
He looked at me blankly, and I swear, yun ang pinakamalamig na tingin na ibinigay saakin ni Yoongi simula ng mapanganak ako.
"Okay then. Clean your own shit. Umalis kang mag-isa mo." He said at iniwan na akong magisa dito sa kinatatayuan namin.
T-angina. Nakisabay pa sa init ng ulo ko. Walang kwenta.
Pinuntahan ko ang staff at kinuha ang susi na tinutukoy ni Manager-nim kanina. Bumaba ako at nakita ko ang bangtan without Yoongi. Yeah right, mas mabuti ng hindi ko siya makita. Nakakairita ang mukha niya.
Sabay sabay na tumingin sa akin ang bts ng makita nila ako, I looked at them coldly. Wala ako sa mood makipag-laro sakanila ngayon dahil kailangan ko pang ayusin ang mga gamit ko.
"Yoongi told us you're leaving. Anong nangyari?" Bungad sa akin ni Jimin.
"I am. Wala." Tinignan ko lang sila isa-isa at nilampasan na sila. This is such a tiring day, pakiramdam ko kahit anong oras manlalambot ang tuhod ko dahil sa sobrang pagod.
Hindi na nila ako sinundan and that's a good thing. Sumakay lang ako ng taxi para pumunta sa dorm ng bangtan. Mag-eempake nalang muna siguro ako, mamaya na ako magpapahinga kapag nakarating na ako sa bago kong tutuluyan.
Nakarating ako sa dorm ng bangtan at walang Yoongi na sumalubong sa akin. I need to get used to this setup, araw araw magiging ganito na ang buhay ko. So I'll just live with it.
Naalis ang atensyon ko sa mga gamit sa harapan ko ng may bigla akong may narinig na malakas na kalampag galing sa likod ng dorm namin. It wasn't just an ordinary noise, pakiramdam ko may mga tao sa likod.
Dali-dali kong kinuha ang swiss knife sa may waistband ko at iniladlad ito. Naglakad ako papunta sa likurang pinto ng dorm, at dali-daling binuksan ito.
Nanlamig ang katawan ko sa nakita ko.
Yoongi was being dragged by 2 men while he was bleeding and unconscious.
Dali-dali kong nilapitan ang dalawang lalaki na humihila kay Yoongi at isinaksak ang swiss knife sa leeg nung isang lalaki.
Nanlaki ang mata ng kasama niya nang makita niya ako at ang kasama niya na ngayo'y nakahandusay na sa sahig.
Madali akong tumakbo para makapunta sa posisyon niya. I was caught off guard nang may biglang mga lalaking humawak sa akin sa balikat ko.
"Let me f-cking go!"
Gamit ang kanang paa ko, sumampa ako sa kaliwang tuhod ng lalaki sa kanan ko at mabilis na nag-back flip dahilan para pumilipit ang mga kamay nila.
Pareho silang sumigaw sa sakit at kinuha ko naman ang tiyansang iyon para suntukin sa tagiliran ang lalaki sa kaliwa ko. Sinipa ko sa mukha ang isa namang lalaki at naglabas ito ng dugo mula sa bibig. Naramdaman ko ang pressure sa lakas ng pagkakasipa ko sa mukha nung lalaki, he fell on the ground unconscious.
Kinuha ko naman ang ulo nang lalaki na nasa kanan ko at mabilis ko itong tinuhod. Naliyo siya sa ginawa ko kaya ko ito sinuntok sa kanyang batok dahilan para mawalan siya ng malay.
Napunta ang atensyon ko sa lalaking may hawak kay Yoongi. Nanlaki ang mata ko ng makita kong malapit na niyang maisakay si Yoongi sa kanyang sasakyan. Mabilis kong kinuha ang swiss knife sa leeg ng lalaking sinaksak ko kanina at tinantsa ito sa lalaking may hawak kay Yoongi.
Inihagis ko sakanya ang swiss knife at saktong-sakto itong tumama sa kanyang dibdib sakto sa may puso niya. Ito ang naging dahilan para mabitawan niya si Yoongi at ang cue para lapitan sila.
Malakas kong iniuntok ang ulo ng lalaki sa kanyang sasakyan dahilan para mabasag ang salamin nito. Mabilis namang nawalan ng malay ang lalaki. Kinapkapan ko ito at nakita ang isang wallet na may lamang debit cards at isang ID.
Nakasulat sa ID ang gang na pinamumunuan ng tatay namin at ang gang kung saan napapabilang si Red.
T-anginang mga g-ago 'to! Huwag na huwag silang papakita sa akin. Uubusin ko angkan nila.
Nilagay ko ang kamay ni Yoongi sa aking balikat at inalalayan siyang makatayo. Meron siyang isang malaking sugat sa bandang kanan ng ulo niya pero hindi naman ganoon kagrabe at nagkaroon din siya ng maraming pasa sa mukha, lumaban siguro siya kaya siya napuruhan.
Agad agad ko siyang iniupo sa sala at lumabas ulit para linisin ang kalat sa labas. Hindi naman malala ang mga sugat ni Yoongi dahil paniguradong nakalaban naman ito.
"X-xav."
Nanlaki ang mata ko nang makita ko ang isang taong hindi ko inaasahan makita na nakatayo sa harapan ko.
Tinignan ko siya at nakita kong may dumudugo sa kanyang tagiliran. Doon ko lang napansin na wala na yung mga lalaki kanina, at nakasaksak sakanyang tagiliran ang swiss knife na ginamit ko kanina.
Tinanggal niya ito sa pagkakasaksak sakanya at sa isang iglap, bigla siyang natumba at nawalan nang malay.
Shit!
"Jungkook!"