18;

106 10 1
                                    

An: I know it's been a long time–almost a year since we last updated this story and we're very sorry about it. We've been busy a lot lately, added the stuff we need to do and yeah, we lost our minds and pur feels for kpop for some reason but now, I'm trying to gain it back. Especially now that bangtan made their comeback and it's freaking awesome and oh my gosh, I don't know what to say! Min yoongi ajdjsjdbjdd.

Anyways, we're trying to rewrite some parts of the story since it was written during our jeje days (HAHAHA). Expect more from us soon! If anyone is still reading this though, thank you for waiting!

-

Xav's POV

Minutes have passed at wala parin sina Yoongi dito. It's almost spring by the way, kaya hindi mo rin masasabi ang mga schedules nila ngayon. Knowing na pasikat sila ng pasikat sa kahit saang man sulok ng mundo, padagdag ng padagdag ang mga schedules na binibigay sakanila.

Nandito ako ngayon sa studio nila, kasalukuyan silang nagpa-practice para sa comeback nila. I've heard it, and I can say that it is really something big kumpara sa mga dati nilang kanta.

I don't usually compliment them, ayokong pinupuri sila sa harapan nila dahil alam kong sa kaloob-looban nila ay umiikot ang mga bituka't sikmura nila dahil minsan lang ako pumuri. And if I ever did, ibig sabihin lang nito ay talagang maganda ang gawa nila at na-impressed talaga ako. That's nature for me, they know that.

Dahil sa sobrang inip kakahintay sakanila, napagpasyahan kong lumabas na muna at magpahangin. Alam kong kailangan nilang magpractice dahil malaki ang expectations ng mga tao sakanila, and I'm quite worried dahil araw araw na silang napupuyat at nadi-drain. Yes, this is ass cheesy but I've grown a bond of them. Para ko na rin silang pamilya and I treat them as my brothers. Ayoko pa rin silang nakikitang umuuwi na halos para silang mga nasa the walking dead. They look like zombies.

Nakalabas na ako ng entertainment, the weather's cozy though. It's almost spring, but we still wear jackets.

Naglakad ako para pumunta sa isang malapit na convenient store at makabili ng ice cream. Ito na ata ang pinaka-naglilift ng mood ko tuwing wala akong mapagtripan. Can't blame me, masarap kumain.

While walking, napansin kong halos lahat ng mata ng tao ay nakatuon sakin. And I hate it, ayokong nagiging center of attention. Sa pagkakaalam ko, wala akong dumi sa mukha, and I wear decent clothes. Naka-bomber jacket ako, a plain white shirt, black pants, and an old-skool vans. Don't tell me this isn't decent enough?

Dahil sa sobrang inis ko sa mga tingin ng tao sakin, tumigil ako. Tinignan ko sila isa-isa at para silang nakakita ng bagay na nakakadiri, they look at me as if they were disgusted. And it made me f-cking pissed.

"Anong tinitingin-tingin niyo?" Sabay-sabay silang nag-iwas ng tingin sakin at nagbulungan. The actual f-ck is wrong with these people?

I didn't mind them, ayoko ng mga panira ng araw sa paligid ko. So I started walking again, until a group of girls caught my attention.

"Siya yung babaeng 'yun diba? Yung malanding palaging naka-aligid sa BTS?"

"Oo siya nga. Grabe, hindi naman pala siya maganda. Akala mo kung sinong palaging nakadikit kay Suga. Sarap sabunutan!"

"True, girl. Ang lakas pa ng loob niyang halikan si Kookie sa pisngi noon! Hindi naman maganda, napaka-feeling naman."

I was shocked with what I heard. Tangina? Umaaligid? Last time I knew, I never wanted their presence near me at sila ang umaaligid sakin. The heck am I being accused of something I didn't do?

Bad Ass DamselTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon