Chapter 3 – The New Keil
Lunch break na pero hindi pa din bumabalik si Keil. nagugutom na din ako.
*BZZZZT BZZT*
Tiningnan ko kung sino yung nagtext.
From: Calyx
"Hey, pretty lady. Lunch time na. susunduin na lang kita diyan. Mwah!"
Napapailing na lamang ako. Hanggang kaibigan lang talaga ako Calyx.
Tsakto namang pagdating ni Calyx ay tapos ko nang ayusin yung mga gamit ko. siniperate ko na yung mga natapos ko para mamaya babalikan ko na lang.
"Yow!" bati sa akin ni Calyx pagkapasok niya ng opisina. Cool niya talaga tingnan.
"Tara na." yaya ko.
Habang papunta kaming café ng hotel ay nanlumo ako ng makitang 150 pesos na lang ang laman ng wallet ko. tse! Nagbayad pa kasi ako kay Aling Lucia eh.
Bumungtong hininga ako. "Ano ba yan? Anong mabibili ko sa 150 pesos? Bwesit na yan."
"Don't worry. Treat ko." tiningnan ko siya ng masama.
"Fine! Relax okay? Ngayon lang to. Gusto mo bumawi ka na lang sa first sahod mo okay?" nakataa ang mga kamay niya na para bang sumusuko na.
"Ngayon lang ha. Ayoko lang kasi du—"
"Dumepede sa iba? Ay naku Chelsea. Memorize na kita. Oo na. Bawi ka nalang pag merun kana." Ngumiti ako.
Mabait siya. Pero bakit hindi ko siya makuhang malihalin tulad ng pagmamahal ko kay Keil? Bakit hindi na lang siya para hindi na ako masaktan pa?
Madaming pagkain ang inorder niya para sa amin. Pang tatlong araw ko na to. Seriously.
Habang kumakain napatingin ako kay Calyx.
"Lyx?"
"Hmmm.."
"Bakit nagtatrabaho ka dito? Eh may saliri na man kayong company. I mean, pangalawa kayo sa mga Montero pero bakit nagwowork ka pa din dito?" niliitan ko ang mga mata ko. "Spy ka no? oh My God Calyx!!"
Tumawa siya ng malakas dahilan para mapalingon yung ibang kumakain sa mesa naming. Tinakpan ko yung bunganga niya. Peste!
Dahn-dahan niyang tinanggal yung kamay ko. "You really don't fail to amaze me Chelsea. Kaya siguro hanggang ngayon mahal pa din kita kahit alam kong wala naman talaga ako pag-asa."
Suimangot ako. magsisimula na naman siya.
"D mo sinagot yung tanog ko eh. Kala ko pa naman friends tayo. Yung pala maglilihim ka lang—"
"I want a new environment. Ayoko dun sa amin. Kasi may special treatment ako dun. Eh dito? I'm just a mere employee." Tumango ako. Siya nga yung Calyx na kilala ko.
Medyo napasarap ang pag-uusap naming ni Calyx kaya naman hindi naming namalayan yung oras. Papunta na ako sa office ni Keil ng bigla akong hinarang ni Melba. Yung medyo chubby na babae na nakausap ko kanina.
"Naku girl. Nagwawala na si Sir Keil sa loob. Galit na galit siya. San ka ba nagpunta?" kinabahan ako. isang beses ko lang nakitang magalit si Keil noon.
"Naglunch lang ako. Anong nangyari ba?"
"Hindi din namin alam eh. Pagpasok niya bigla na lang niyang pinagbabasag 'yung mga vase."
"S-sige. Puntahan ko na lang siya."
Kinakabahan ako habang pinipihit ko ang doorknob ng pinto. Nanlaki ang mga mata ko sa nakita ko. nagkalat yung mga bubog sa sahig. Pati na din yung mga papers. Si Keil nakaupo lang sa shivel chair niya. Nakapikit ang mga mata na para bang ang lalim ng iniisip.
"S-Sir?"
Idinilat niya ang kanyang mga mata saka umayos ng tingin.
"AND WHERE THE HELL DID YOU CAME FROM?!!" nagulat ako sa sigaw niya.
"N-Nagluch l-lang po.. sir."
"AND WHO THE FUCK GAVE YOU THE PERMISSION TO EAT YOU LUNCH?!" tumayo siya at pumunta sa harap ko. nakalagay ang kanyang mga kamay sa bulsa ng kanyang pantalon. Hindi ba niya alam na sobrang cool niya pagginawa niya 'yun?
"I.SAID.WHO.GAVE.YOU.THAT.FUCKING.PERMIISION.TO .EAT.YOUR.LUNCH?" mahina ngunit madiin niyang pagkasabi.
"A-Ano.. K-Kasi.. L-Lunch naman na kasi.. K-Kaya—"
"Kaya kumain ka kasama siya? Kaya iniwan mong walang tao dito para makasama siya? Kaya mas pinili mo siya kaysa sa trabaho mo? Grabe. Malandi ka parin pala!" pagkasabi nun ay nilagpasan niya ako at tinungo ang pinto.
"Tabi diyan!" narinig ko pang sabi niya.
Naiwan na naman akong tulala. Hindi ko inakala na kayang sabihin sa akin ni Keil 'yun. Hindi na siya si Keil. Hindi na siya ang taong minahal ko.
--
Pagkatapos kong linisin ang opisina si Keil ay inumpisahan ko nang tapusin ang trabaho ko. Tumingin ako sa orasan. 3:40 pm na pala. Hindi pa din bumabalik si Keil.
Bakit ba siya ang iniisip ko? Dapat focus lang sa work. Nandito ako para sa trabaho. Hindi para sa kanya.
Nang mag-aalasais na ay inayos ko na yung mga gamit ko at naglakad na palabas. Pagdating ko sa parking lot ay nakita ko agad si Calyx na nakasandal sa Kotse niya. Kinawayan niya ako. patakbo ko siyang pinuntahan.
"Sorry. Madami kasi akong tinapos – anong nangyari diyan sa labi mo?" hahawakan ko na sana ng bigla niyang iniwas yung mukha niya.
"Ahh. Wala. Napagtripan lang diyan sa laba ." tinaasan ko siya ng kilay.
"Ang isang Calyx Bryle Santillian magpapatrip lang? Breaking news yun." Hindi siya sumagot. Kala siguro niya maniniwala ako sa kanya?
Habang nasa byahe kami kinukulit ko parin siya about dun sa sugat at mga pasa niya. Pero iniiba niya yung usapan kaya naman tinigilan ko na siya.
"Dito mo na lang ako ibaba. May bibilhin pa kasi ako eh."
"Pero medyo malayo pa 'to sa apartment mo." Protesta ni Calyx.
"Matanda na ako Calyx okay? Sige na. itabi mo na yung kotse." Sinunod naman niya ako.
"Tatawagan kita maya ha. Ingat ka." Tumango lang ako at isinara na yung pinto ng kotse niya.
Pumasok ako sa isang mini grocery store. Bumili ng ilang kailangan at umalis na. talagang pinagkasya ko lang yung 100 na pera ko. yung 50 pang emergency. Hindi ko naman na kailangang mamasahe kasi sundo hatid ako ni Calyx.
Sa eskinita na lang ako dumaan para short cut. Naglalakad na ako ng may naramdaman akong sumusunod sa likod ko. paglingon ko wala naman. kinikilabutan ako. binilisan ko ang paglalakad ko.
"Ang bilis mo namang maglakad miss."
Nilingon ko yung nagsasalita sa likod ko. apat sila at mukhang mga adeek. Humigpit ang hawak ko sa dala kong bag at tumakbo nang mabilis. Pero dahil sa nakasuot ako ng stiletto shoes ay nahirapan akong tumakbo.
Naabutan ako nung isang lalaking may malaking tiyan. Hinawakan niya ako sa kamay. "Akala mo matatakasan mo kami Miss Byutipol?"
"W-wag. P-paki-usap.." sabi ko habang umiiyak. Yung ibang lalaki hinawakan ako sa kamay.
Pilit akong nagpupumiglas. "Wag kang malikot. Mabilis lang to."
"P-Please.. T-Tulong..." hinang hina kong sabi.
Hahalikan na sana ako nung lalaking may malaking tiyan ng Makita ko siyang natumba.
"P*tang-ina mo ah!! Kung gusto mong makadali maghanap ka ng iba! Nauna kami." Sigaw niya. Nang lingunin ko nagulat akong nasalikuran ko si Keil nakasuot ng polong puti na nakatupi hanggang siko niya.
Hindi siya sumagot. Sinipa niya yung lalaking may malaking tiyan. Tumulong na din yung ibang kasama niya pero lahat sila napatumba ni Keil.
"Anoo!!? Lalaban pa kayo??!" sigaw niya. Mukhang natakot naman yung mga lalaki kaya tumakbo na sila.
Lumapit siya sa akin. Hindi niya ako niyakap. Hindi niya ako kinumfort tulad ng ginagawa niya noon kapagumiiyak ako. Nakatayo lang siya. Diretsong nakatingin sa akin.
"Wipe your own tears. I will not be able to wipe those tears for you. Not anymore. Because seeing you cry really disgusts me like hell. Wala kang karapatang umiyak." Pagkasabi niya ay tumalikod na siya at iniwan akong tulala.
Those words strike me. Tuluyan na ngang tumulo ang mga luha ko. Nagbago na nga siya.
*C O M M E N T S ? ?