Chaptet 19
Dallen's POV
"What can you say about your Last fashion show?"
"Did you reject Rodrigo?"
"Engage na raw kayo kaya ka nawala?"
"Nakidnap ka ba?"
The plan didn't go well. When Max and I were preparing to go home, Manager called me, saying that my Mom had a heart attack. But she lied! Walang sakit si Mommy and everything was her plan for me to go home.
At ngayon, dinudumog na ako mga press.
"Calm down. One question at a time." Pagpapakalma nya sa press.
Lahat sinagot ko about my carrer, my business, my latest fashion show and my up coming shows pero pagdating talaga sa love life parang yun yung gustong gusto nila. Hindi ko nga alam kung ano yung una kong sasagutin.
"Are you having an affair?" Doon ako nag focus.
"No I don't. I'm not having an affair with anybody." Nagbulong bulungan naman yung press sa sagot ko.
"If not, who's the guy at the said bar?" Yung sinasabi nila yung bar na pinuntahan ko kasama si Rey.
"He's one of the directors of our company and a friend. Please don't misunderstood." Kalmado kong sagot.
"Then, you're still with Rodrigo?"
Sino bang nagsabing kami ni Rodrigo? "I'm sorry but Rodrigo and I are just a friend. Nothing more. We're not going out or something."
Nagbulungan na naman sila. Ibig daw nun sabihin nereject ko si Rodrigo at kung ano-ano pa. Tapos may tanong uli sila. Doon ako nag isuo mabuti. "Why did you reject Rodrigo? He is courting you right?"
Sasabihin ko na ba ang totoo? Natatakot ako para kay Max. He is still young pero hindi naman nila malalaman diba kung hindi ko sasabihin ang pangalan nya? "Saddly, yes, I have to reject him because I'm seeing another man." Tiningnan ko si Manager para pagbigyan na akong umalis. Mukhan sumangayon naman sya.
"This will end the prescon. Thank you."
At doon mas lalong nagkagulo ang media. They demand for more. May mga guard na humaharang pero hindi mapigilan. Nagkakatulakan na at ako siksik na siksik na dito! Hindi na ako makihinga ng maayos at nahihilo pa ako. Napakapit ako kay Manager. Inalalayan nya ako papuntang backstage.
"Okay ka lang? Gusto mo ng tubig?" Nag-aalala na si Manager kasi hindi na ako makatayo ng maayos.
"Ma-manager. Ouch!" I held my tummy. Ang sakit nya. Parang pinipiga.
"Oh gawd! You're bleeding!"
Napatingin ako kung saan nakatingin si Manager. Yung hita ko may mga dugo na. Hindi ko maintindihan. Nahihilo ako, ang sakit ng tiyan ko at parang nandidilim na ang paningin ko.
"Dallen!"
<3
Raven's POV
Nakatangap ako ng tawag galing sa Manager ni Dallen. Nasa ospital daw ito kaya dali-dali akong sumugod papunta dun.
I don't know what happen. I tried to call my mom but she doesn't answered my call. Kinakabahan talaga ako pag ospital na ang usapan.
Nagtext si Manager na sa Operation Room daw sila. Asang Operation Room naman kaya? Tangna.. Anong nangyari ba?!
Buti na lang kabisado ko itong lugar na ito kaya lang wala naman sila sa OR. Pinagloloko ata ako ng mga ito. Nagpaikot-ikot ako sa hospital hanggang sa makita ko si Manager.
"Manager!"
"Raven anjan ka na pala. Kakatapos lang ng curettage ni Dallen."
"What? Curettage?" What the hell! "Where's Mom?"
Sinundan ko sya, nakita ko si Mom na naka upo sa isang upuan sa hallway. Nilapitan ko sya na obvious na umiiyak. "Ma?"
Hindi sya sumagot. She remain crying and crying and crying and crying. Damn! Pumasok na lang muna ako sa kwarto ni Dallen. Tahimik sa loob habang si Ate andun nakahiga sa kama. Nilapitan ko sya at saka ko lang napagtanto na gising pala sya.
"Ate" I tried to get her attention pero parang wala lang ako dito; parang wala syang narinig. Tulala lang sya na nakatingin sa may bintana. Nakailang minuto ko lang din syang tiningnan at unti-unti ring nagtutubig yung mata nya. She's crying without any sound or sob.
Na saktan din sya sa nangyari. Parang noong nakaraan lang nangyari na ito sa kaibigan kong si Mia. Si Ate ang may dahilan noon kung bakit nangyari yun tapos ngayon, sa Ate ko naman. "Ate.." Hindi ko alam yung sasabihin ko kasi baka mas masaktan pa sya.
Sumasakit lang ulo ko dito! Lumabas ako uli at si Mom naman nilapitan ko. Tinabihan ko sya sa pagkakaupo.
"I can't believe that this will happen to her." Humahagulgol na sabi nya. "Hindi ko na alam yung mga nangyayari sa kanya. Kasalanan ko ata to Raven."
I rubbed her back. "No, you're not responsible for this."
"If I'm not, who? The guy who impregnant my daughter? Who is he by the way? I don't know! Wala akong alam! Wala akong kwenta! I don't know anything about Dallen." Mas lalo pa syang humagulgol
Hindi nya dapat sinisis ang sarili nya. May kasalanan din naman ako kasi hinayaan kong magsekreto yung dalawang yun kay Mommy. Tama, kasalanan talaga ito ni Max ang gag*ng yun! Binutis ang ate ko! Damn! twelve weeks na buntis na si Dallen. Nalaman ko yung tungkol sa kanila mga isang buwan na ang nakakalipas.. Ibig sabihin.. Nung dumadalaw si Max sa amin may kung ano nang nangyari sa kanila?! Ibig sabihin din hindi totoong hindi sinasaydang nagpakasal sila sa Las Vegas(nakwetno na sa akin ni Dallen yung totoo dati).
Bwiset.. Humanda sya sa akin.
Tinawagan ko sya. Nakailang ring din bago nya sinagot. [Hello?] Mukhang bagong gising ang boses.
"Na saan ka?"
[Raven? Wag mo sabihing may ipapabili ka na naman? Pre, natutulog yung tao.]
Ang putek! "May gana ka pang matulog jan. Hoy, si Dallen nasa ospital ngayon."
[What?! Na saan syang ospital?]
<3
Max' POV
Hindi na ako nakapagbihis pa ng matino. Basta na lang kinuha ko yung susi ng sasakyan ko at nagmamadaling umalis.
"Anak, saan ka pupunta?!" Narinig ko pa yang sigaw ni Mama pero hindi na ako nag-abala pang sumagot. Pinaharurot ko na yung kotse papuntang ospital.
Hindi ko alam yung nangyari. Parang kanina lang magkausap kami sa phone, sinabi pa nya na wala namang sakit yung Mommy nya. Tapos napanuod ko pa yung prescon nya kanina. Bakit ngayon nasa ospital na sya?
I asked Raven what happen but he ignored me. Basta binigay nya na lang yung room number.
Finally! Bumaba na ako ng kotse ko at nagmamadaling pumasok sa loob. Nasa third floor daw yung kwarto kaya naghagdan na lang ako. Marami akong nadaanang pinto hanggang sa makarating ako sa dulo kung saan nakatayo si Raven sa tapat ng pinto. I assumed that this room is hers.
Papasok na sana ako pero pinigilan ko ni Raven. "Bakit?" Tanong ko pa.
"Damn you!" Saka parang dumagundong yung paligid ko o sadyang yung bungo ko lang. Tangna sinapak ako ni Raven. "Kasalanan mo 'to."
"Ano bang--"
"Nabuntis mo si Dallen!"
Napanganga ako sa sinabi ni Raven. Buntis si Dallen? Pero matagal na yun at walang nababanggit si Dallen sa akin. Tapos noong isang araw lang...
"Alam mo bang nangyari sa kanya ang nangyari kay Mia? Probably, she's now blaming herself and thinking that everything that happened is her Karma."
Wala akong masabi. Wala akong alam.
Galit na galit si Raven. Paulit-ulit nyang ibinubulong ang "Binuntis mo sya." sa akin hanggang sa may lumabas sa pintuan.
Pareho kaming natigilan ni Raven. "What?!" Si Ma'am Emma yun, ang mommy nila Dallen. "Max, ikaw?" Nakita kong naluluha na sya. "Ikaw?! Ikaw ang ama ng bata? Max... I know you. You don't like my daughter don't you? Pero bakit?! Wala akong alam na may kung anong namamagitan sa inyo ng anak ko. And for pete's sake she's older than you! Umalis ka na."
"But Ma'am.." Ano bang sasabihin ko. Bakit ako nasa sitwasyon na ganito? "I love your daughter. I do.. And I don't want to leave her."
"Max, I'm sorry but you're not good for Dallen. Umalis ka na. Pag nalaman ito ng media gugustuhin no bang madawit ang pangalan mo? Gugustuhin mo bang masira ang ang imahe ni Dallen sa maraming tao?"
Ayoko, ayoko. "But she's my wife!"
Natahimik si Ma'am Emma. Gulat na gulat sa sinabi ko. Maski ako nagulat sa sinabi ko pero kailangan kong sabihin yun kasi yun ang totoo.
"Umalis ka na dito Max." Singit ni Raven. Lumapit sya kay Ma'am Emma. "Ma, let's go home."
"No hindi ako aalis hanggat hindi ko nalilinaw ang sinabi ni Max. Anong sabi mo? My Dallen.. Your wife?"
"Ma, sasusunod na lang natin pag-usapan yan."
"Do you know about this, Raven?" Tumango naman si Raven na halatang nahihiyang hindi nya sinabi sa ina.
"All this time pinagmukha nyo akong tanga? Ako ang ina nyo! Ako na lang ang magulang nyo pero ano ito? Wala kayong sinasabi sa akin."
"I'm sorry Mom but.."
"Kelan pa kayo kasal?" Sa akin naman sya nakatingin.
"Around four months."
"Gawd! Wala akong alam." Napapikit si Ma'am Emma at napahawak sa batok nya. "Umalis ka na. Hindi ka nya kailangan. Please get lost."
Wala akong nagawa kundi umalis. Bakit ganito na ang nangyayari? Bakit napapasama pa lalo? Kailangan kong makita si Dallen.. Gagawa ako ng paraan para makausap ko sya uli.
----<3
Eh?!