Multi:Deniz... İyi okumalar
"Annee??? "diyerek aşağıya indim.
" Nerdesin be kadın?"
Bugün pazardı ve ben saat onda kalkmıştım. Birsürü işim vardı ve işe de geç kalmıştım. Saat sekizde işte olmalıydım ama saat ondu yine azar işiticektim, anneme baktığımda koltukta uyuduğunu gördüm.
Yüzümde bir gülümseme oluştu.
Kıyamam ya. Yanağını usulca öptüm.
Şu hayatta tek zayıf noktam annemdi.
Ben beş yaşındayken annem ve babam ayrılmışlardı o anı hayal meyal hatırlıyorum. Çok üzülmüştüm. Babamın bakışlarını ve annemin hüznünü hatırlıyordum sadece.
Kafamı iki yana salladım o iğrenç anıları, her gece gördüğüm o kabusları, bunları hatırlamak istemiyordum. Çünkü bu beni sadece üzüyordu.
Herneyse bu evde annemle beraber yaşıyorduk bundan on iki yıl önce Ankara'da yaşıyorduk. orayı çok seviyordum ama babam ve annem boşanınca buraya yani İstanbula taşınmak zorunda kaldık. İstanbul'u hiçbir zaman sevmedim.
Kardeşim yok ama kardeşim diyebileceğim arkadaşlarım var Toprak ve Eflin onlar benim canlarım destekçilerim.
Belki garip gelecek ama onların yaşadıkları bana güç vermiş ve birbirimizden güç almıştık. Birbirimizi hep sahiplenmiştik. Eflini bu mahallede tanıdım evlerimiz çok yakın hemen bir sokak yukarımızda.
Eflin; sevecen eğlenceli nazik bir kız. Kimse hakkında kötü birşey düşünemeyecek kadar saf ve temiz kalpli. Annesi öldükten sonra babası da başka bir kadınla evlenmiş. Eflinde anneannesiyle yaşıyor. Çok tonton bir ninesi var. Biz ona tontiş diyoruz.
Toprak ise zengin bir kız çocuğuydu ama zenginliği onu mutlu etmiyordu. çünkü sakat bir annesi ve içkici bir babası vardı her gece başka kadınlarla ilgilenen bir adam! Toprak duygusal eğlenceli ama olgun bir kızdı Eflin ve bana göre yaşadıkları onu olgunlaştırmıştı. Toprağı bizim kafenin orada kayalıklarda ağlarken görmüştüm. Ve o günden beri kardeşim. Mahallemiz çok güzel komşuluk ilişkisi olan huysuz amcadan sokakta doyasıya oynayan çocuklardan ve olmazsa olmaz dedikoducu kadınlardan ibaret. Ama ben seviyorum bu mahalleyi. Bana aile hissi veriyor.
Annemi istemeyerekte olsa uyandırdım.
"Ben gidiyorum meleğim . "
"Tamam güzelim benim, birşeye ihtiyacın var mı? "
" Sağol gerek yok annem. "
" Akşam biraz geç kalabilirim haftasonu ya merak etme zaten en fazla bir saat."
"Peki. "diye onayladım annemi ardından telaşla konuştu.
" Kahvaltı yapmadın! "
" İş yerinde atıştırırım bay bay" Diyerek evden çıktım.
Bahçe kapısını açıp sokağa adımımı attım iki katlı bahçeli bir evdi bizim evimiz bu mahalledeki tüm evler böyleydi zaten. Az çok birbirine benzerdi.
Huysuz amca bahçe suluyordu "günaydın huysuz amcam! " dedim. Dudağını yaşlılara özgü bir şekilde büzdü ve bana sırtını döndü. Tek başına yaşıyordu bu adam, karısı ölmüştü. Aslında önceden huysuz değildi yani üç sene önce karısı ölmeden. Derin bir iç çekip yoluma devam ettim. Ama ayağıma gelen top ile durmak zorunda kaldım. Topu sektirip oynarken "Topu at Deniz abla yaa" diyen Vedat'ı işittim. Topu onlara attım.
Ve devam ettim yoluma nihayet gelmiştim işe, kenardan kaçacakken yakalanmıştım. Gözlerimi kapatıp soluklandım. "Deniz yinemi geç kaldın! saat kaç? Hı saat kaç? Ben sen çalış diye işe alıyorum sen, ya sen? "
Cevap vermemi ister gibi baktı yüzüme. Bahanem tükenmişti.
"Söz birdaha olmayacak" dedim.
"Hadi çabuk ol birazdan öğlen
olacak!"
Başkası olsa bu zamana kadar beni çoktan kovmuştu ama patron hep alttan alıyordu kırk yaşında vardı. Dışardan sert mizaçlı biriydi neden bana katlandığı ise. İşte burası muammaydı.
Hızla İşe koyuldum.... Bir süre sonra işim bitmişti ve ben Gebermiştim yorgunluktan. Önlüğümü çalışanların girdiği odaya bıraktım ve işlerimin bittiğini eve gideceğimi söyledim. Patron beni yanına çağırdı. 'Evet' dedim soru sorarcasına yüzüne bakarak.
"Geç kalıyorsun Ama iyi iş yapıyorsun bugün çalışmanın bedeli" dedi. Ve beyaz zarfı bana uzattı.
Kocaman gülümseyerek "Teşekkürler" dedim.
" İyi akşamlar Deniz "
İşten çıkıp evin yolunu tuttum hava kararmıştı. Hızlı adımlarla eve yürüdüm havalar soğuktu Mart ayıydı sonuçta. Eve geldiğimde anneme seslendim beni beklerken uyuya kalmıştı. İşte çok yoruluyordu annem bir şirkette bir iş adamının sekreterliğini yapıyordu. Daha önce hiç gitmemiştim annemin iş yerine.
Karanlık salonu aydınlatan tek şey sürekli değişen ışıktı. Televizyon açık kalmıştı, televizyon ekranına baktım ve olayı çözmeye çalıştım. bir çocuk kıza baktı baktı ve baktı sonra yaklaştı kıza. daha fazla dayanamadım ve kapattım kanalı. hayır yani ne buluyorlardı şu filmlerde?? hepsinin konusu aynı. Biri birinden nefret eder ve aşk "hapşuu" doğar.
Diğeri çok serttir aşık" hapşuu" olurlar habire çarpışırlar ııııyy çok saçma hayır böyle tanışan var mı? yani sanki aşk "hapşuu "var!
Annem ve babam aşık" hapşuu" oldular da ne oldu. Ayrıldılar ortada çocuk kaldı. Eflin in annesi öldü babası evlendi Eflin ortada kaldı.
Toprağın Anne ve babası çok zenginler ve çok mutlular yani mutluymuşlar sonuç? trafik kazasında sakatlanan ve yürüyemeyen bir kadın şimdi karısının yüzüne bile bakmayan sadece zengin diye evli kalan ayrılırsa parası azalır zihniyete sahip bir insan sizce aşk'a 'hapşuu' inanıyor muyum?
Kocaman bir "HAYIR "çünkü böyle bir şey yok insanlar uydurmuş sevselerdi aşk" hapşuu" olsaydı ayrılmazlardı. annem ve babam evlenmezdi Eflinin babası Toprağın babası karısının yanında olurdu aşk 'hapşuu'diye birşey yok bu duygu insanı kandırıyor ve onlara acı veriyor aşk' hapşuu' mutlu bitmiyor!
*
Sabah annem yanağımı öpüşü ile gözlerimi araladım.
"Hadi Deniz kalk artık! okula geç kalacaksın"
"Tamam Annee " mızmız bir şekilde çıkmıştı sesim. Annem perdeleri çekti içeri güneş ışığı girerken, 'yaa' diye mızmızlandım
" E hadi ama!! "
"Tamam kalkıyorum. "
" Ben erken çıkıyorum biraz işim var eve geç gelebilirim tatlım sen yemeğini ye tamammı? ."
"Tamam görüşürüz "
annem gittikten sonra kendimi yatağa attım ve bir on dakika ayılmak için izin verdim kendime...
Koşa koşa tuvalete girdim elimi yüzümü yıkadım o sırada dişlerimi fırçalarken saçımı da taramaya çalışıyordum. Saçlarım uzun ve açık kumraldı. Gözlerim ise mavi adım o yüzden Deniz bak beni lafa tutuyonuz.
Hemen formamı giydim üzerime siyah ince bir kazak geçirdim beyaz gömlek siyah etek okul formamızdı. siyah muz çorap giydim. Botlarımı da giyip bağacıklarımı bağladım evet geç kalmıştım.
Çantamı dünden hazırladığımdan içim rahattı Kapıyı kilitleyip evden çıktım. Montumun düğmelerini ilikledim ellerimi cebime koyup koşmaya başladım. Koşarken iki arabanın yarış yaptığını ve aralarında kaldığımı anladım karşıya geçmem gerekti süper!! Cidden süper yaa araba yanımdan hızla geçti ve üzerime su sıçrattı arabanın arkasından,
" Helal ya bravo taş kafa " diye bağırdım. üzerim suya bulanmıştı.
" Maganda seni" diye sinirle konuştum kendi kendime. Hayır şimdi sinirden ağlayabilirdim kolay ağlayan tiplerden değilim aslında ama gerçekten iğrenç ilerliyordu günüm arabayı süren çocuk durdu.
Oha duymuşmuydu? Duysun diye söylemedim mi zaten? Arabadan indi ve bana bir bakış attı.
"Birşey mi dedin?" ukala seni şuna bakın yaa!
"Evet canım! Üzerim diyorum" gözlerimi büyütüp, "battı "diye ekledim.
Üzerime bakıp " Banane" dedi Umursamaz bir tavırla, havalara bak ya altında son model araba bir tiripler bir tiripler...
"Ya sen malmısın? Şu halime bak ben okula gidiyorum ya şimdi nasıl gidicem??"
"İstersen otobüse bin banane kızım. " dedi ve havalı bir şekilde gülüp markete girdi. Salak ya! Bir müddet sonra Ağzında sigara ile çıktı. Ben ise hala ona sövmekle meşguldüm.
"İnsan bari özür diler "dedim. Bana ben lezim demişim gibi baktı. Yavaş adımlarla yanıma gelip tam önümde durdu, boyu benden uzun ve kalıplıydı sanırım spor yapıyordu. Bananeyse sanki.
" Numaramı istiyorsan al beni uğraştırma ayrıca ne özürü hem sen çıktın önüme " iyice sinirlenirken bana uzattığı kağıda baktım.
Dumanı yüzüme üfledi ve arabasına ilerledi sinirden kudurmuştum." Ya sen kendini ne sanıyorsun ha? al numaranı bir tarafına sok! "elime tutuşturduğu kağıdı yüzüne atarak.
Sinirden kudurmuş bir şekilde yoluma devam ettim yol boyu saydırdım o şımarık züppeye.
Okula geldiğimde ilk ders bitmişti Eflinin yanına gittim.
"Nerde kaldın kızım ya çok merak ettim." Hiç sorma neler geldi başıma geç kaldım zaten. Bakışları üzerime indi. Ve hızlıca konuştu.
"Anlatsana kızım, merak ettim. Hem üzerine ne oldu senin? "
" Boşver ya sabah sabah başıma belalar geldi" diyerek geçiştirmeyi denedim.
" Anlat hadi!!!" diye ısrar etti.
"Üf tamam." zaferle gülümsedi.
Anlatmaya başladım...... 'Ohaa çok romantiiiik' dedi. Kafasına Birtane geçirdim. Salak!
"O bana neler dedi lan sen neyin kafası! hem nesi romantik ben o kelimeden nefret ediyorum"
Eflin "Ay iyi tamam" demiş ben sustuğunu düşğnüp sevinecekken yeniden konuşmuştu. "Romantik değil senin hayatına göre fazla ekşınlı ve olağanüstü."
"Hıhı" demiş ve daha da konuşmamıştık.
*
Zilin sesi ile sınıfın yolunu tutuk yerlerine oturmayanları yazdım tahtaya sınıf başkanıyım.
Daha sonra biyoloji hocası sınıfa geldi. Ve bende yerime oturdum. Hoca dersi anlatırken onu dinliyordum ve not alıyordum. Öğle arası Eflinle yemeklerimizi alıp sınıfa çıktık daha sonra da voleybol oynadık.
Okul çıkışı..
Dersler çok yorucuydu, Eflinle eve gülerek gidiyorduk Toprağı da arayalım buluşalım dedik. Kızlarla kafede oturduk konuştuk toprak başına gelenleri anlatıyordu ben ise dinlemiyordum onları. neymiş paten sürerken bir çocuk onu düşecekken tutmuş ve konuşmaya başlamışlar.
Eflin " çok tatlıı tanıştırsana bizide" dedi. Sonra dün çocukla yaşadığım olayı anlattı ben takmazken onlar baya ilgiliydiler
"Kendi adına konuş bence, benim işim olmaz Ben gidiyorum siz tanışın" dedim.
Masaya para bırakıp kalktım masadan. arkamdan" DENİZ" dediler ama takmadım doğrusu, keşke taksaydım ama... Nereden bilecektim ki önümde birinin olduğunu ??
Evweeeeettt bu benim ilk kitabım umarım beğenirsiniz ilk bölüm karakterleri tanıyın içerik hakkında bilgi edinin diye kısa ama olsun. uzun yazmayı düşünüyorum bölümleri. sizce nasıl? fikir ve önerilerinizi bekliyorum. Öpüldünüz