"ပြဲကစေတာ့မယ္ေနာ္...ဒါ႐ိုက္တာ Park Chanyeol မေရာက္ေသးဘူးလား...?"
"က်ေတာ္ေရာက္ၿပီ...."
အရာရာကိုဦးေဆာင္ရမယ့္ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးက
အခ်ိန္တိက်ရမယ္တဲ့...
တစ္စကၠန္႔ေတာင္ေနာက္မက်ရဘူး...
က်ေတာ့္အေမရဲ႕ျသဝါဒေတြပါ...
က်ေတာ့္ကိုေတြ႔ေတာ့ေဆးရံုအုပ္ေတြေရာ ဆရာဝန္အခ်ိဳ႕ကပါအ႐ိုအေသေပးၾကေတာ့
က်ေတာ္လည္းအျပံဳးတစ္ပြင့္ကိုဖန္ဆင္းၿပီး
အ႐ိုအေသျပန္ေပးလိုက္တယ္...
စီးပြားေရးေလာက လူမႈေရးေလာက လူ႔ေလာက
မွာေလးစားမႈဆိုတာတစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္
ထား႐ွိသင့္တဲ့အဓိကအခ်က္ေတြပဲ....
က်ေတာ့္ အေမရဲ႕စကားေတြဟာေလ က်ေတာ့္နား
ထဲကို တူနဲ႔ထုၿပီး႐ိုက္သြင္းထားသလိုပဲ ဆူးနစ္ေနတယ္...
အျမဲတမ္းျပန္ၾကားေယာင္ေနမိတာ က်ေတာ့္
အေမရဲ႕စကားသံေတြ...
"မဂၤလာပါ...က်ေတာ့္က ေျမာင္ဝူေဆးရံုအုပ္
Kim Dongwoo ပါ..."
လက္ကမ္းေပးလာေသာေဆးရံုအုပ္ဆိုတဲ့သူက
အသက္က ငါးဆယ္စြန္းစြန္းေလာက္ေတာ့႐ွိပီ
ထင္တယ္...
ကမ္းေပးေသာလက္ကိုျပန္ကိုင္လိုက္ကာလက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္လိုက္တယ္...
"Nae..မဂၤလာပါ...က်ေတာ့္က Park Gp ရဲ႕ဒါ႐ိုက္တာ Park chanyeol ပါ..."
"က်ေတာ့္တို႔ေဆးရံုကိုအခုလိုေထာက္ပံ့ေပးတာနဲ႔
တင္အထူးေက်းဇူးတင္ပါတယ္...ဒါ႐ိုက္တာ Park..."
"အာ...က်ေတာ္တို႔ Park Gp ကလည္းအခုလို
လူမႈေရးလုပ္ငန္းေတြကိုတက္ႏိုင္သေလာက္ကူညီ
ေပးခြင့္ရတာနဲ႔တင္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္..."
တစ္ဦးအေပၚတစ္ဦးဂါဝရတရား...
အေကာင္းဆံုးျဖစ္မယ့္စကားေတြကိုေရြးခ်ယ္ကာအျပံဳးျဖည့္ဆြတ္ၿပီးေျပာလိုက္ေတာ့ေဆးရံု
အုပ္ Kim Dongwoo ကေခါင္းတၿငိမ့္ၿငိမ့္နဲ႔ျပန္ျပံဳးျပတယ္...
...
Jong ကေတာ့အေသးအမႊားကိစၥေလးေတြနဲ႔
အလုပ္႐ႈပ္ေနတယ္ ထင္တယ္...
ပြဲလာတုန္းကေတာ့တူတူပဲ...
အခုေတာ့ အရိပ္ေတာင္မေတြ႔ေတာ့...
Chanyeol အခမ္းအနားစဖို႔ ဆယ္မိနစ္ေလာက္
အလို သန္႔စင္ခန္းကိုခဏေျပးရေသးတယ္...
ဒါ႐ိုက္တာဆိုေတာ့မိန္႔ခြန္းကေတာ့ေျပာရမွာပဲ
မိန္႔ခြန္းေျပာခင္အနည္းဆံုးေတာ့ စိတ္လႈပ္ရွားေနတာကိုအနည္းငယ္ေျဖေဖ်ာက္လို
ေျဖေဖ်ာက္လိုညား....
ေဘစင္တြင္ေရပိုက္ေခါင္းကိုဖြင့္လိုက္ကာပန္းစင္ထြက္လာတဲ့ေရေတြေအာက္လက္ကိုထည့္ထားမိ
လိုက္သည္...
ေအးျမေနတဲ့ေရေတြေၾကာင့္ လႈပ္႐ွားေနေသာစိတ္
ေတြအနည္းငယ္သက္သာသြားသေယာင္...
အခမ္းအနား႐ွိေတာ့ သန္႔စင္ခန္းထဲမွာဘယ္သူမွမ႐ွိ
လူ႐ွင္းေနသည္...
"စိတ္ေတြလည္းညစ္ပါတယ္...ဘယ္ဘဝကဝဋ္ေႂကြးေၾကာင့္မွာ ငါဒီလိုဟာေတြကိုလုပ္ေနရသလဲေနာ္..."
ၾကားလိုက္ရတဲ့အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ရဲ႕အသံေၾကာင့္ Chanyeol လန္႔သြားတယ္...
ဒါက Man tiolet မဟုတ္ဘူးလား..
ဘယ္လိုလုပ္မိန္းမအသံႀကီး...
"ဟမ္!!...Baekhyunee နင္ဟာေလ...နင့္ကိုနင္သာ
ကေလးလို႔ထင္ေနတာ...နင့္အရြယ္ကေလးမဟုတ္
ေတာ့ဘူးသိလား...ဘာကိစၥေတြနဲ႔ အေပါ့အေလးကို
မထိန္းႏိုင္တာလား...ဒါမွမဟုတ္ နင္တမင္ယုတ္မာေနတာလား..."
ေသခ်ာပါတယ္...သံုးခန္းေျမာက္အခန္းထဲကအသံ
"ဟင့္...ဟင့္...အီး..."
"အမေလး...နင္ကပဲငိုရေသးတယ္..နင့္ကိုေလေဆးရံုအုပ္ႀကီးမ်က္ႏွာနဲ႔မို႔ဒီလိုမ်ိဳးေတြလုပ္ေပးေနတာ...အရည္ေတြထြက္မေနနဲ႔....သူမ်ားၾကားရင္
သနားဦးမယ္....ေဘာင္းဘီျမန္ျမန္ဝတ္စမ္း..."
ငိုသံကလည္းၾကားရေသးတယ္...
အေမကသားကိုဆူေနတာေနမယ္...အယ္ထားပါ..
ငါနဲ႔လည္းဘာမွမဆိုင္ပါဘူး...
Chanyeol သူမ်ားကိစၥမို႔လို႔ အေႏွာင့္အယွက္လည္းမေပးခ်င္လို..အဲ့တာနဲ႔ထြက္သြားဖို႔ုျပင္
ေနတုန္း...
ထိုအခန္းထဲမွအမ်ိဳးသမီးႀကီးတစ္ေယာက္ထြက္လာတယ္...
"အယ္...လူေရာက္ေနတယ္..ေတာင္းပန္ပါတယ္..
ဒိီေကာင္ေလးကိုေဘာင္းဘီလဲေပးေနတာမို႔....
ကဲ....ျမန္ျမန္လာစမ္း...တံု႔ေႏွးတံု႔ေႏွးနဲ႔...."
အြန္...
Chanyeol နည္းနည္းေတာ့အံ့ေျသာ္သြားတယ္...
ထြက္လာတဲ့ေကာင္ေလးကအသားျဖဴျဖဴပိန္ပိန္
ေသးေသးေလး....အသက္ကဆယ္ေက်ာ္သက္ေလာက္ထင္တယ္...
မ်က္လံုးေလးကေမွးေမွးေလး...
ပါးျပင္မွာလည္းမ်က္ရည္စီးေၾကာင္းနဲ႔...
ႏွာေခါင္းထိပ္ေလးေတြကအနည္းငယ္နီေနၿပီး..
ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြက႐ိႈက္ေနတဲ့အတြက္ဟစိဟစိ
ေလးျဖစ္ေနတယ္...
Chanyeol ထိုေကာင္ေလးကိုအံ့ျသၿပီးၾကည့္ေနမိသည္....ထိုေကာင္ေလးကလည္းသူ႔ကို
မ်က္ရည္ေတြျပည့္ေနေသာမ်က္ဝန္းေလးေတြနဲ႔
ျပန္ၾကည့္ေန၏...
"ကဲ....ငိုမေနနဲ႔...Baekhyunee...ျမန္ျမန္လာစမ္း..."
လက္ကိုကိုင္ကာအတင္းဆြဲေခၚသြားေတာ့ baekhyunee ဆိုတဲ့ေကာင္ေလးအမ်ိဳးသမီးႀကီး
ေနာက္ကန္႔လန္႔တိုက္ေလးပါသြားေလသည္...
Chanyeol မ်က္လံုးေတြကထိုေကာင္ေလး၏ ေက်ာကုန္းေသးေသးေလးတြင္ကပ္ပါသြားသေယာင္...
ေက်ာကုန္းကေသးေသးေလး...
အေကာင္ေသးေသးေလးရယ္...
ဒါမဲ့အသက္အရြယ္ကေတာ့ အခုလို႐ိႈက္ႀကီးတငင္
ငိုရမယ့္အရြယ္မွမဟုတ္တာ...
"အာ...အခ်ိန္..."
ဘာေတြေတြးမိေနမွန္းမသိ...အေရးႀကီးတာအခမ္း
အနားစေတာ့မယ္...
_________________________
"ဒါ႐ိုက္တာ တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ေျပာရရင္က်ေတာ္
တို႔ Park Gp Foundation ကေနအခုလိုေျမာင္ဝူ
နာတာ႐ွည္ေဆးရံု မွလူနာေတြအတြက္အဓိကကေတာ့ေဆးကုသစရိတ္ေတြကို ဓနအားနဲ႔က်ေတာ္တို႔တက္ႏိုင္တဲ့ေနရာကေနေထာက္ပံ့ေပးခြင့္ရတဲ့အတြက္ အတိုင္းမသိ ဂုဏ္ယူမိၿပီးေက်းဇူးတင္္မိတယ္...ေနာက္ထပ္လည္းက်ေတာ္
တို႔ Foundation ကေနတက္ႏိုင္သမ်ွလူမႈေရးလုပ္ငန္းေတြကိုအခြင့္႐ွိရင္႐ွိသလိုေဆာင္ရြက္
သြားမွာပါ....အခမ္းအနားတက္လာတဲ့သူမွန္သမ်ွ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္..."
"ေဖ်ာင္း...ေဖ်ာင္း...ေဖ်ာင္း..."
ဒါ႐ိုက္တာ Park chanyeol ရဲ႕မိန္႔ခန္းအၿပီး
လက္ခုပ္သံေတြ...
လက္ခုပ္သံေတြၾကားမွပဲ နဂိုတဲ့သံုးဆျမန္ေနတဲ့
ရင္ခုန္သံေတြက ပံုမွန္ျပန္ျဖစ္တယ္...
ဘာေရာဂါလဲမသိ...
လူေၾကာက္တဲ့ေရာဂါျဖစ္မယ္ထင္တယ္...
လူအမ်ားရဲ႕အာရံုစိုက္ၾကည့္ျခင္းကိုခံရရင္အသက္႐ွဴၾကပ္လာသလိုကိုျဖစ္လာတတ္တာ...
"Hyung.."
"ေျသာ္..Jong..."
"က်ေတာ္သြားစရာေလးေပၚလာလို႔သိလား...
က်ေတာ္အရင္ျပန္ေတာ့မယ္..."
"ေအးပါ..."
"အိမ္က်မွေတြ႔မယ္ေနာ္...သြားၿပီ.."
ဒီေကာင္ေလးကလည္းဘာေတြအေရးႀကီးေနလဲမသိ ျပာရိျပာရာနဲ႔ထြက္သြားတယ္...
"ဒါ႐ိုက္တာ Park က်ေတာ့္တို႔ေဆးရံုကလူနာေတြကိုလိုက္ၾကည့္အံုးမယ္မလား.."
ေဆးရံုအုပ္ Kim Dongwoo က႐ုတ္တရတ္ႀကီး
လာေမးေတာ့
ေယာင္ေယာင္မွားမွား နဲ႔ေခါင္းၿငိမ့္လိုက္မိ၏..
"ေအာ္..ဟုတ္ကဲ့..."
ေထြေထြထူးထူး ေတာ့မဟုတ္...
ျငင္းလိုက္လည္းရတဲ့ဟာကို...
...
"ဒါကနာတာ႐ွည္ေရာဂါအေဆာင္၂ ပါ...လူလတ္ေတြအမ်ားဆံုးပဲ.."
ပါးစပ္နားတပ္ခ်ိတ္ၿပီးေဘးနားကေနၿပီးေခါင္း တၿငိမ့္ၿငိမ့္သာလုပ္ေနမိတယ္...
လိုက္သာၾကည့္ေနတယ္...
ဘာေတြမွန္းမွ က်ေတာ္မသိတာ...
"ဒါကအေဆာင္ ၃ ကေလးအေဆာင္ေပါ့..."
Chanyeol ေခါင္းၿငိမ့္ျပၿပီးမ်က္လံုးတစ္ခ်က္ေဝ့ၾကည့္လိုက္ရာ...
"ဟိုေကာင္ေလး..."
"ဗ်ာ..ဒါ႐ိုက္တာ Park ဘာကိုေျပာတာလဲ..."
Baekhyunee ဆိုတဲ့ေကာင္ေလးေလ...
ဆယ္ႏွစ္အရြယ္ကေလးေလးေတြၾကားမွာကစားေနတယ္....
လက္ထဲမွာစက္႐ုပ္အ႐ုပ္ေလးကလည္းကိုင္ထားတယ္...
ႏႈတ္ခမ္းေလးကလည္းေထာ္ေနေသးတယ္...
ခ်စ္စရာေလး...
Chanyeol Baekhyuneeကိုၾကည့္ၿပီးျပံဳးမိေနတယ္ဆိုတာ သူ႔ကိုယ္သူ သတိထားမိမယ္မထင္
ေဘးနားက ေဆးရံုအုပ္ Kim Dongwoo ကေတာ့
Chanyeol ကိုေဘးနားမွေၾကာင္ၾကည့္ေန၏...
......
"ကေလးေတြၾကားမွာေဆာ့ေနတဲ့ေကာင္ေလး
လား....သူ႔နာမည္က Baekhyunee လို႔က်ေတာ့္
တို႔ေဆးရံုကလူေတြကနာမည္ေပးထားတာ.."
က်ေတာ့္ကိုထူးဆန္တယ္လို႔ျမင္ခ်င္လည္းျမင္ေတာ့...
Baekhyunee ဆိုတဲ့ေကာင္ေလးရဲ႕အေၾကာင္း
ကိုက်ေတာ္ေဆးရံုအုပ္ ဆီမွာေမးေနမိတယ္...
အေၾကာင္းျပခ်က္ကေတာ့ အဲ့ေကာင္ေလးအေၾကာင္းေလးေတြသိခ်င္မိရံုပါ...
"သူက Mental retardation ဆိုတဲ့ေရာဂါကိုခံ
စားေနရတာ..."
"Mental retardation?...စိတ္နဲ႔ဆိုင္တဲ့ေရာဂါလား.."
"Physicalကေတာ့ Normal ေပမယ့္ ဦးေႏွာက္
ကေတာ့ဖြံၿဖိဳးမႈႏႈန္းေႏွးေနတာပါ..."
"သူ႔အသက္နဲ႕စိတ္နဲ႔မလိုက္တာ...အဲ့လိုလား..?"
"ဟုတ္ပါတယ္...အသက္ကႏွစ္ဆယ္႐ွိပါၿပီ..
ဒါေပမယ့္သူ႔စိတ္က ႐ွစ္ႏွစ္ေလာက္ပဲ.."
"နာတာ႐ွည္ပဲလား...သူ႔စိတ္ေတြကပံုမွန္မျဖစ္ႏိုင္
ေတာ့ဘူးလား..."
"အင္း..ေျပာရရင္က်ေတာ္တို႔ကသူ႔ေရာဂါကိုခန္႔မွန္း
ၿပီးေတာ့ အေျခအေနႏွစ္မိ်ဳးခြဲထားတာ...သူ႔ေရာဂါ
က ေမြးရာပါခ်ိဳ႕တဲ့ဦးေႏွာက္ခ်ိဳ႕တဲ့မႈေရာဂါဆိုရင္
ေတာ့မေပ်ာက္ႏိုင္ပါဘူး...ဒါေပမယ့္
စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာနဲ႔ဦးေႏွာက္ထိခိုက္မႈေၾကာင့္ျဖစ္တဲ့
ေရာဂါဆိုရင္ေတာ့နာတာ႐ွည္ျဖစ္သြားႏိုင္ၿပီးအခ်ိန္
ၾကာသြားႏိုင္ေပမယ့္ ပံုမွန္အတိုင္းျပန္ျဖစ္ဖို႔က
ေလးဆယ့္ငါးရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္႐ွိတယ္.."
"သူ႔ေရာဂါကဘာလို႔အေျခအေနႏွစ္မ်ိဳးျဖစ္ေနတာလဲ.."
"သူကဒီေဆးရံုကိုေရာက္တာမၾကာေသးဘူး...
ၿပီးေတာ့သူေရာက္လာခဲ့တုန္းကလူနာ႐ွင္ေတြမပါခဲ့ဘူး...သူ႔အိမ္နီးခ်င္းဆိုတဲ့သူေတြ႔လာပို႔ေပးခဲ့တာ...သူ႔မိဘေတြကလည္းဆံုးသြားၿပီဆိုလား"
ၾကားလိုက္ရတာေတြကလည္း...
စိတ္ေတြမေကာင္းလိုက္တာ...
ရင္ထဲေတာင္နစ္လာတယ္...
သနားဖို႔ေကာင္းလိုက္တဲ့ေကာင္ေလး...
"က်ေတာ္တို႔ကသူ႔ကိုေနာက္ႏွစ္ရက္ေနရင္ဌာနေျပာင္းဖို႔စဥ္းစားထားပါတယ္.."
"ဘယ္ကို..."
"စိတ္ေရာဂါကုဌာနကို..."
Chanyeol မ်က္ေမွာင္ေတြၾကဳတ္မိသြားတယ္..
ေဆးရံုအုပ္ Kim Dongwoo ရဲ႕စကားေၾကာင့္..
"ဗ်ာ...!!"
________________________
T.B.C
ဘီလိုလဲ??
ႀကိဳက္ၾကလားဟင္...
က်မကေတာ့သိပ္အားမရဘူးေရးရတာ..-.-
Sayangal yo my readers..<3
90° bow