( Zaw Gyi - Version)
ကံႀကမၼာကလည္း ခပ္ဆန္းဆန္းရယ္
ဘဝဆိုတာမ်ိဳးကလည္းစာေရးဆရာဆိုတဲ႕ဟိုလူႀကီးေျပာသလိုပဲ
ခံစားတတ္သူေတြအတြက္ အလြမ္းဇာတ္ျဖစ္ျပီး
ေတြးေတာတတ္သူေတြအတြက္ ရယ္ရႊင္ဖြယ္ဇာတ္လမ္းဆိုတာမ်ိဳးေလ...
Byun BaekHyun...
စံျပေက်ာင္းသား
အူေႀကာင္ေႀကာင္...
အထက္တန္းတုန္းကဆိုတေက်ာင္းလံုးမွာfirstမရရင္ျဖင့္ သူ႔ဘဝႀကီးေစာက္ထိုးမိုးေမ်ွာ္ျဖစ္ေတာ့မဲ႕အတိုင္းေတြးထားတဲ႕သူ...
ေႀကာက္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ပဲ
မ်က္လံုးနွစ္လံုးပြင့္တဲ႕ခ်ိန္ကေန ညအိပ္တဲ႕အခ်ိန္ထိ စာက်က္တယ္ ...
အခုေတာ့အထက္တန္းကိုအျမင့္ဆံုးအမွတ္နဲ႕ေအာင္ျပီးဥပေဒေက်ာင္းသားျဖစ္ေနေလရဲ႕...
သူ႕အေဖကေတာ့ဆိုးလ္ျမိဳ႕ရဲ႕ထိပ္တန္းလူခ်မ္းသာစာရင္းကနံပါတ္3ေနရာမွာေနရာယူထားတယ္
သူ႕ေခတ္မွာေတာ့ဘယ္သူနဲ႕ျပိဳင္ျပိဳင္BaekHyunက ျပိဳင္စံရွားစာအေတာ္ဆံုးေက်ာင္းသား...
OhSeHun...
ဂ်စ္ကန္ကန္တဇြတ္ထိုးေကာင္ေလး...
ေခတ္ကာလဗန္းစကားနဲ႕ကင္ပြန္းတပ္ရရင္ သူကအေကာင္သားသမီးေပါ့...
သူ႔အေဖကဆိုးလ္ျမိဳ႕ကိုခါးေစာင္းတင္ထားတဲ႕ဝန္ႀကီး
သူစိတ္ဝင္စားတာ?...
သီခ်င္းဖြင့္ျပီး ကခုန္ေနရရင္ ဘယ္အရပ္ဘယ္ေဒသမွာပဲျဖစ္ျဖစ္...သူ႕အတြက္နိဗၺာန္ပဲ
သူစိတ္မဝင္စားဆံုးကေတာ့ ေက်ာင္းစာပဲ
ေျပာမဲ႕သာေျပာရတာ
ဆိုးလ္ျမိဳ႕ကိုစိတ္တိုင္းက်စီရင္နိုင္ေလာက္ေအာင္ဦးေနွာက္ေျပးတဲ႕လူႀကီးကိုအေဖေတာ္ထားတာဆိုေတာ့သူ႕IQကလည္းေတာ္ရံုေတာ့ဘယ္ဟုတ္မလဲ...
SeHunက စိတ္မပါရင္သာစာလံုးလံုးမလုပ္တာ...
အာရံုစိုက္လိုက္ရင္ဘယ္ေလာက္ခက္ခဲတဲ႕သင္ခန္းစာျဖစ္ျဖစ္ နာရီဝက္ထက္ပိုမႀကာေအာင္မွတ္သားနိုင္တယ္...
ဒီလိုနဲ႕အထက္တန္းေနာက္ဆံုးနွစ္အထိေရာက္လာေလရဲ႕
ခက္တာကသူ႕ဟာသူဘယ္လိုပဲမွတ္နိုင္ပါေစ...
လက္ရွိမွာေတာ့...သူ႕အဆင့္ကတစ္တန္းလံုးရဲ႕ေနာက္ဆံုး...
ပိုျပီးျပည့္စံုေအာင္ျဖည့္စြက္ရရင္ျဖင့္ တေက်ာင္းလံုးရဲ႕ေနာက္ဆံုးဆိုပါေတာ့...
ဝန္ႀကီးကေတာ္လည္း
စံျပေက်ာင္းသားအျဖစ္နာမည္ႀကီးတဲ႕Byun Baekhyunကို သူ႕သားရဲ႕Guideလုပ္ဖို႕ ခင္ပြန္းသည္ရဲ႕ဗီတိုအာဏာကိုအသံုးခ်ျပီး ငွားရမ္းခဲ႕သည္ဆိုပါေတာ့...
________________What if_________________
"Baekhyun'ah! ညေနစာငါလိုက္ဝယ္ေကြ်းမယ္"
"ငါမအားပါဘူး Kyungsooရယ္"
"ဘာလဲစာက်က္ရမွာမို႕လား"
"မဟုတ္ပါဘူးကြာ..."
"မလ်ွိဳစမ္းနဲ႕ကြာ...တကၠသိုလ္ေနာက္ဆံုးနွစ္ပဲေရာက္ေနျပီ...စာလ်ွိဳလုပ္တယ္ဆိုတာဘယ္ေလာက္ childishျဖစ္တဲ႕ကိစၥလဲ hahaha!!"
"မင္းေမ!...မဟုတ္ဘူးေဟ့ ညေနက်ရင္စာသြားသင္ေပးရမဲ႕ေက်ာင္းသားရွိေနလို႔"
"အန္? မင္းက Guideလုပ္တယ္?...ဟာသလာလုပ္မေနနဲ႕
ကိုယ္စာက်က္ဖို႕အခ်ိန္နည္းမွာစိုးလို႕...ဘယ္ကေလးကိုမွေမတၲာမထားနိုင္ေအာင္ပဲ အကူအညီေတာင္းတိုင္း အားမနာတမ္းျငင္းတဲ႕မင္းကမ်ား...ဟားဟား...ရယ္စရာႀကီး"
"ဒီေကာင္ကေတာ့ တကယ္ေျပာေနတာပါဆိုဟာ"
"ဘာလဲမင္းအိမ္စီးပြားက်လို႕ မင္းပါစာသင္ရင္းကိုယ့္ေက်ာင္းစရိတ္ကိုယ္ရွာေနရတာလား? အဲ...မနက္ကသတင္းစာမွာဖတ္လိုက္ရပါတယ္
'Byun မိသားစုမွကမ႓ာ့အဆင့္မီHotelအသစ္ဖြင့္လွစ္' ဆိုတဲ႕ေခါင္းစဥ္ႀကီးနဲ႕သတင္းေလ
မင္းအေဖရဲ႕ပံုက ျပံဳးျပံဳးရႊင္ရႊင္ပါ...အေႀကြးပိလို႕စိတ္ဖိစီးေနတဲ႕ပံုမ်ိဳးမဟုတ္..."
"yahhh...Do! Kyung! Soo!...မင္းစကားေတြမ်ားလွခ်ည္လားေရာက္တည္းကေတာက္ေလ်ွာက္ပဲ...ဘာစီးပြားမွမက်ဘူး...ခဏပါးစပ္ပိတ္ျပီး ငါေျပာတာနားေထာင္ဦး..."
"ေအးပါကြာ"
"ငါသင္ေပးရမဲ႕သူက အျခားသူမဟုတ္ဘူး မင္းအေဖေရာငါ့အေဖေရာ မဲမေပးတဲ႕ဘိုးေတာ္ႀကီးရဲ႕သားပဲ"
"ဟင္?...ငါနားမရွင္းဘူး"
"ဝန္ႀကီးရဲ႕သား...Oh Se Hun"
"တကယ္?"
"ဟုတ္တယ္ မေန႕ကေန႕လည္က ငါ့ကို rectorကေခၚတာမင္းသိတယ္မဟုတ္လား?"
"အင္း..."
"အဲ႕ဒါအဲ႕ကိစၥကိုအနုနည္းနဲ႕အမိန္႕ေခၚေပးတာ...ညေရာက္ေတာ့...ေဖေဖတို႕ကပါ ထပ္ေျပာတယ္ ဝန္ႀကီးကေတာ္ဖုန္းဆက္လို႕တဲ႕...သေဘာကေတာ့လက္မခံရင္ငါတို႕မိသားစုရဲ႕စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြေနာက္ကို လိုက္မဲေတာ့မယ့္သေဘာပဲ"
"ဟားဟားဟား အဲ႕ဒါပဲ Byun Baek Hyunလမိုင္းဝင္သြားတာ ဟက္! ျငင္းမရေတာ့လည္း မင္းရဲ႕အခ်ိန္ေလးကိုနည္းနည္းပါးပါးဖဲ႕ေပးလိုက္ေပါ့ကြာ..."
"ငါလည္းသင္ေပးရမွာပါ"
"ငါOh Se Hunအေႀကာင္းသိသေလာက္ မင္းလည္းသိရေအာင္ေျပာျပမယ္"
"အင္း..."
"သူက အကဝါသနာႀကီးတယ္တဲ႕ dancer groupေတာင္ရွိတယ္...ငါစာသင္ေပးေနရတဲ႕Jong Inနဲ႕ငယ္ငယ္တည္းကတခန္းတည္းသူငယ္ခ်င္း... သူတို႕နွစ္ေယာက္ဦးေဆာင္ျပီးပဲအဲ႕groupကိုဖြဲ႕ထားတာ...စာေတာ့ ေတာ္ေတာ္စိတ္မဝင္စားဘူးလို႕ႀကားတယ္ တေက်ာင္းလံုးရဲ႕ေနာက္ဆံုး..."
"အဲ႕ဒါေႀကာင့္ သူ႕အေမက သူ႕သားအထက္တန္းေနာက္ဆံုးနွစ္မွာက်မွာစိုးျပီး ငါ့ေခၚသင္ခိုင္းတာေပါ့...ငါေတာ့ရူးခ်င္တယ္...KyungSooေရ...စာမလုပ္တဲ႕ကေလးဆို စကားကိုမေျပာခ်င္ဘူး..."
"ကိုယ့္လူရယ္ သင္ႀကည့္ျပီးမွေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီးရူးစမ္းပါ
မဟုတ္ရင္ရူးရတာဘယ္တန္ပါ့မလဲ..."
"မင္းေျပာမွကြာ"
"ဟားဟားဟားဟား"
_________________What if_________________
Baekhyunရဲ႕ကားေလး ဝန္ႀကီးစံအိမ္ရဲ႕ျခံဝင္းတံခါးေရွ႕မွာထိုးစိုက္လိုက္တယ္
ျခံတံခါးမဖြင့္ေပးေသးပဲ
အေစာင့္အေရွာက္ေတြကစစ္လားေဆးလား...
"ကြ်န္ေတာ္က Byun မိသားစုက Byun BaekHyunပါ"
"ခဏေစာင့္ပါ"
အမည္းေရာင္suitအျပည့္ဝတ္ထားတဲ႕ခပ္သန္သန္လူႀကီးက ဖုန္းေခၚေနတယ္...
"ဝန္ႀကီးကေတာ္...Byun Baekhyunတဲ႕ေရာက္ေနတယ္ တံခါးဖြင့္ေပးလိုက္ရမလား"
***********
"ဟုတ္ကဲ႕..."
လူႀကီးက ျခံတံခါးကိုဖြင့္ေပးလိုက္ေတာ့ Baekhyun ျခံဝင္းထဲေမာင္းနွင္လာခဲ႕တယ္...
ဝန္ႀကီးအိမ္ေတာ္ဆိုေတာ့လည္းခမ္းနားႀကီးက်ယ္မႈက ဝံ႔ႀကြားလို႔...
ဆင္ဝင္ေအာက္မွာကားရပ္လိုက္ျပီး အိမ္ေတာ္ထဲလွမ္းဝင္လာခဲ႕ေတာ့ အလုပ္သမားအားလံုးက သူ႕ကိုအေလးျပဳလ်က္...
အေပၚထပ္ေလွကားကေနဆင္းလာတဲ႕အသက္ 40အရြယ္အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္...
40အရြယ္နဲ႕မတန္ေလာက္တဲ႕နုပ်ိဳမႈနဲ႕လွပမႈေတြထင္းေနတယ္...
အျပံဳးခ်ိဳခ်ိဳတစ္ခုကိုခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ႕မ်က္နွာကေဖာ္ေရြဟန္ျပဳထားေပမဲ႕
ခ်ိတ္ဆြဲထားတဲ႕အျပံဳးခ်ိဳခ်ိဳေနာက္ကြယ္မွ အတၲနဲ႕ေရာယွက္ေနတဲ႕မ်က္နွာေႀကာတင္းမာမႈခပ္ပါးပါး...
မာနတံခြန္အလံထူထားတဲ႕ပံုေပါက္ပါေပရဲ႕
သတင္းစာေတြဂ်ာနယ္ေတြရဲ႕မ်က္နွာစာမွာထိုအမ်ိဳးသမီးရဲ႕
ပရဟိတလုပ္ေဆာင္မႈေတြက သတင္းပတ္တိုင္းလိုလို ေနရာယူေနႀကျဖစ္ေသာ္လည္း...
BaekHyunကေတာ့ သတိျပဳမႈကင္းမဲ႕စြာ...
မသိျမင္ခဲ႕...
"Byun BaekHyun shi?"
"ဟုတ္ကဲ႕"
အမ်ိဳးသမီးကသူ႕ေရွ႕ကျဖတ္ေလ်ွာက္သြားျပီး ဆိုဖာအိစက္စက္ေပၚ သိမ္သိမ္ေမြ႕ေမြ႕ထိုင္လိုက္တယ္
"ထိုင္ပါဦး"
Baekhyun ေခါင္းျငိမ့္ျပလိုက္ျပီးအမ်ိဳးသမီးနဲ႕မ်က္နွာခ်င္းဆိုင္မွာဝင္ထိုင္လိုက္တယ္
"ငါဘယ္သူလဲဆိုတာမမိတ္ဆက္ေတာ့ဘူးေနာ္ Baekhyun shi"
"ဟုတ္ကဲ့...ဝန္ႀကီးကေတာ္..."
"Baekhyunကိုအဓိကေျပာခ်င္တာကေတာ့...
ငါ့အေနနဲ႕ငါ့သားကို အထက္တန္းအမွတ္ျမင့္ျမင့္နဲ႕ေအာင္ေစခ်င္တယ္...သူ႕အေဖရဲ႕ဂုဏ္ကိုေဆာင္နိုင္ရမယ္..."
Baekhyun သူမရဲ႕ဆိုလိုရင္းနားလည္ဖို႕ႀကိဳးစားႀကည့္မိတယ္...
နားလည္ရန္ခက္ခဲေန၏
သင္ႀကားတဲ႕သူနဲ႕သင္ယူတဲ႕သူမွာသင္ယူတဲ႕သူကသာအေရးႀကီးတာ...
သူမရဲ႕ျဖစ္ေစခ်င္တဲ႕ဆႏၵေတြက သူမရဲ႕သားကိုနားခ်ရမွာ
Baekhyunကို သတ္မွတ္ခ်က္အေနနဲ႕အာဏာရွင္ဆန္ဆန္ျပဳမူဖို႕မဟုတ္...သို႔ေသာ္လည္း
"ကြ်န္ေတာ့္ဘက္ကအတတ္နိုင္ဆံုးျဖစ္ေအာင္ႀကိဳးစားေပးပါ့မယ္"
"အင္းး... ျဖစ္ကိုျဖစ္ရမွာ...
အဲ႕ဒါေႀကာင့္မင္းကိုေျပာရတာ"
သူမရဲ႕မ်က္နွာမွာအျပံဳးကခ်ိတ္ဆြဲထားဆဲ...
ခ်ိဳျမျမအျပံဳးရဲ႕အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္က အမိန္႕ဆန္မႈမွန္း Baekhyun ပထမဆံုးအႀကိမ္အျဖစ္နားလည္သြားမိတယ္...
ေလာကမွာအာဏာဆိုတာ အေရးအေတာ္ပါသည္ပဲ
"မင္း ဘယ္လိုေတြးထားလဲ? စာသင္ေပးတဲ့လစာအျဖစ္"
"ကြ်န္ေတာ္ လစာ မယူပါဘူး...လစာေႀကာင့္လက္ခံခဲ႕တာမဟုတ္မွန္းသိမွာပါ...ေဖေဖစိတ္ေအးေအးနဲ႕လုပ္ငန္းေတြေရွ႕ဆက္သြားနိုင္ရင္သာ..."
"မင္းကသားလိမ္မာပဲ...မင္းတို႕စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြအတြက္စိတ္မပူပါနဲ႕...
သားကိုႀကိဳးစားျပီးသင္ေပးပါ အဲ႔လိုသာဆိုရင္ မင္းေက်ာင္းျပီးတာနဲ႕ခရိုင္ရံုးခ်ဳပ္မွာ တရားသူႀကီးေနရာကမင္းအတြက္ပဲ"
မက္စရာေကာင္းလိုက္သည့္ ရာထူး...
လူရဲ႕အညွာကိုကိုင္တတ္လိုက္သည့္အမ်ိဳးသမီး...
ဒါေႀကာင့္လည္း ဝန္ႀကီးကေတာ္ျဖစ္ေနတာ...
"ကြ်န္ေတာ္ မဟုတ္ပဲ ပါေမာကၡေတြကို သင္ခိုင္းရင္ SeHunအေနနဲ႕က်ိန္းေသသြားမွာ"
"ပတ္ဝန္းက်င္ရဲ႕အျမင္မွာ ငါတို႕မိသားစုက လက္ညိႈးထိုးစရာမျဖစ္ခ်င္ဘူး...
ငါ့သားတသက္လံုးဝန္ႀကီးသားမို႕လို႕ေမးခြန္းထုတ္တဲ႕သူေတြနဲ႕သင္လို႕ တကၠသိုလ္ အေကာင္းဆံုးတက္ရတယ္ဆိုတာမ်ိဳး အရိပ္မလိုက္ေစခ်င္ဘူး..."
"ကြ်န္ေတာ္တတ္နိုင္သေလာက္ႀကိဳးစားေပးပါ့မယ္"
"သားအခန္းက အေပၚထပ္မွာရွိတယ္......ေဟ့... ကေလးမတစ္ေယာက္ေလာက္ Hunnieအခန္းကိုလိုက္ပို႕ေပးလိုက္ပါ"
ခပ္သြက္သြက္ကေလးမေလးတစ္ေယာက္က ဦးေဆာင္ျပီးေခၚသြားေတာ့Baekhyunေနာက္ကလိုက္လာခဲ႕တယ္
မဟာဆန္မႈနဲ႕ေခတ္ဆန္မႈကိုအခ်ိဳးက်က်ေရာယွက္ထားတဲ႕အျပင္အဆင္ေတြနဲ႕အခန္းေတြ...
အာဏာရွင္ေတြမ်ား ပါဝါျပပါေပရဲ႕...
့
"ဒီအခန္းပါပဲ...ဆရာ"
ေကာင္မေလးကေျပာျပီးေအာက္ထပ္ျပန္ဆင္းသြားတယ္
'ေဒါက္......ေဒါက္......'
Baekhyun တံခါးေခါက္လိုက္တယ္...တုန္႕ျပန္သံမလာဘူး...
လက္ကိုင္ဘုကိုလွည့္ႀကည့္လိုက္ေတာ့အလြယ္တကူပြင့္သြားတဲ႕တံခါး...
ႀကိဳစီးျပီးႀကားလိုက္ရတဲ႕သီခ်င္းသံခပ္က်ယ္က်ယ္စူးစူး...
မွန္ပတ္ပတ္လည္ကာထားတဲ႕အခန္းထဲမွာ သီခ်င္းနဲ႕အတူစီးေမ်ာျပီးကေနတဲ႕လူငယ္တစ္ေယာက္...
လွပတဲ႕ခႏၶာကိုယ္အခ်ိဳးအစားမွာေခြ်းရႊဲေနတဲ႕အက်ီၤနဲ႕ေဘာင္းဘီဆြဲသားက ခ်ပ္ရပ္ေနတယ္...
စီးခ်က္အလိုက္ေျပာင္းလဲသြားတဲ႕လက္နဲ႕ေျခတံတို႕ရဲ႕လႈပ္ရွားမႈ...
အမွန္တိုင္းဝန္ခံရရင္...Baekhyunဒီအသက္ဒီအရြယ္ထိ...ဒီလိုဆြဲေဆာင္မႈမ်ိဳးကိုမခံစားခဲ႕ဖူးဘူး...
Baekhyun ဟပ္ခနဲေလတစ္ခ်က္ရႈိက္လိုက္တယ္ ဘယ္ဘက္ရင္အံုကလႈိက္ခနဲ...
ရႈသြင္းလိုက္တဲ႕ေလကိုျပန္ရႈထုတ္ဖို႕ေမ့တဲ႕အထိသူေငးေနမိတယ္...
...လက္ရဲ႕အျပဳအမူေရာေျခေထာက္ရဲ႕အျပဳအမူေရာကိုယ္ခႏၶာတစ္ခုလံုးရဲ႕အျပဳအမူေရာ...သြက္လြန္းတယ္...ျပီးေတာ့လွလြန္းတယ္
တီးလံုးကပိုပိုျပီးျမဴးလာသလိုပဲ...
သူ႕ေရွ႕မွာ ကေနတဲ႕ေကာင္ေလးက ရုတ္တရက္ ရပ္သြားတယ္
မွန္ထဲကေနျမင္သြားတာျဖစ္ရမယ္...Baekhyunဘက္ကိုလွည့္လာတယ္...
ေမးရိုးထင္းထင္းနဲ႕ျပတ္သားတဲ႕မ်က္ဝန္းေတြရဲ႕ခပ္ျပင္းျပင္းညိႈ႕ငင္မႈ...
ေကာင္ေလးကနက္ေမွာင္တဲ႕မ်က္ခံုးထူထူေတြကိုတစ္ခ်က္ပင့္လိုက္တယ္
ေခြ်းေတြရႊဲေနတဲ႕သူမ်က္နွာေလးကနုဖတ္ေနတယ္...
"ေႀသာ္...ေနာက္ဆံုးေတာ့...စာတတ္ပုဂၢိဳလ္ေလးလာျပီလား?"
"ဟင္?"
Baekhyunရုတ္တရက္ဘာျပန္ေျပာရမွန္းမသိ!
"အာ... အဟားဟားဟား...စာတတ္ပုဂၢိဳလ္ေလးလို႕ေခၚတာေလ...
ေႀသာ္ ခရိုင္ရံုးတရားသူႀကီးေလာင္းလို႕ေျပာင္းေခၚေပးရမလား? အဲ႕လိုႀကီးကရွည္လြန္းတယ္..."
"ဟမ္! မင္းငါ့ကို..."
"မ်က္နွာေလးနီလာျပီပဲ...ေဒါသမထြက္ပါနဲ႕puppyေလးရဲ႕..."
"မင္း Oh Se Hunလား? ငါမင္းကိုစာသင္ေပးမဲ႕သူေနာ္...မေလးမစားနဲ႕ဒါဘယ္လိုႀကိဳဆိုမႈမ်ိဳးလဲ..."
"စိတ္တိုလြယ္လိုက္တာကြာ...ခ်စ္လို႕စတာပဲဟာ..."
"ဘာ...ခ်စ္လို႕?"
ရယ္ေနတဲ႔မ်က္နွာကို Baekhyunဆြဲကုတ္ခ်င္လာတယ္
အခုမွေတြ႔တဲ႕သူကိုမ်ားရိသဲ႕သဲ႕နဲ႕
ျပီးေတာ့ေယာက်ာ္းေလးခ်င္းႀကီး ခ်စ္လို႕ ဆိုတာဘယ္လိုႀကီးလဲ? ဒါလူကိုတမင္မခန္႕တာ
"ေတာ္ျပီ ေတာ္ျပီ...ဆက္ေျပာရင္ ငါပဲေဒါသထြက္ရလိမ့္မယ္...ငါဘယ္မွာစာသင္ရမွာလဲ...ဒီမွန္ပတ္ပတ္လည္နဲ႕sound boxေတြပဲရွိတဲ႕အခန္းထဲမွာေတာ့သင္လို႕မရဘူးေနာ္"
Sehunက သူ႕ေရွ႕တည့္တည့္ကမွန္တစ္ခ်ပ္ကိုဆြဲလိုက္တယ္ တံခါးအျဖစ္သံုးထားတဲ႕မွန္ကပြင့္သြားေတာ့ တစ္ဖက္အခန္းကိုလွမ္းျမင္လိုက္ရတယ္...
"လိုက္ခဲ႕...ကိုယ့္ေနာက္က"
"ဘာ...ကိုယ္?"
//ငါေနာ္ ငါေနာ္//
ဒီေကာင္ေလးကိုေတြ႕တည္းက သူအာေမဋိတ္သံေတြခဏခဏျပဳေနရသလိုပဲ...
ဘယ္လိုဟာေလးလဲ...
လူႀကီးသားသမီးေတြကဒီလိုအခ်ိဳးမေျပႀကတာလား?
Baekhyunကိုယ္တိုင္လည္းအထက္တန္းလႊာကပဲ...
ဒီလိုအေကာင္သားသမီးဆိုတဲ႕လူေတြနဲ႕ဆက္ဆံဖူးတယ္...
ဒီေကာင္ေလးကိုက......*sigh*
စေတြ႕တည္းကစိတ္အေနွာင့္အယွက္ေပးတာပါပဲလား...
Oh Se Hunရယ္
Baekhyunသူ႕ေနာက္လိုက္ျပီးသူ႕အခန္းထဲဝင္လာတယ္...
ခပ္က်ယ္က်ယ္အခန္းထဲအိစက္မႈကိုျမင္ရံုနဲ႕သိနိုင္တဲ႕အျဖဴေရာင္ခုတင္နဲ႕ေမြ႕ယာ...
စာႀကည့္စားပြဲလို႕ထင္ရတဲ႕ laptopတင္ထားရာ စားပြဲႀကီး
ႀကီးတစ္လံုး...
အစီအရီေနရာယူထားေသးတဲ႕ဗီရိုႀကီးသံုးလံုး...
ညာဖက္မွာတံခါးပိတ္ထားတဲ႕အခန္းနွစ္ခန္း...သန္႕စင္ခန္းနဲ႕ေရခ်ိဳးခန္းျဖစ္ရမယ္
ေက်ာင္းစာအုပ္ေတြလား?...
ခုတင္ေဘးႀကမ္းျပင္ေပၚမွာပ်ံ႕က်ဲေနတယ္...
"စာအုပ္ေတြကဘယ္လိုျဖစ္တာ?"
"အာာ~~...ရွာထားတာေလ..."
"ဘယ္လို?"
"စာလာသင္မယ္ဆိုလို႕စာအုပ္ေတြကို ရွာထားတာ"
သူေျပာမွပိုရႈပ္ကုန္ျပီ...
"ဘာကိုရွာထားတာလဲ?"
"ကိုယ့္ရဲ႕ကဝိေလးကနားမလည္ဘူးပဲ...စာအုပ္ေတြကိုပစ္ထားတာေလ ေပ်ာက္တဲ႕ဟာကေပ်ာက္ေပါ့...အဲ႕ေတာ့...
အခုမွလိုအပ္မယ္ထင္တဲ႕ဟာကိုျပန္ရွာထားတာ"
ဘုရားေရ...ဘယ္လိုဟာလဲ...တကယ္ဘယ္လိုေက်ာင္းသားလဲ
"မင္း ဘယ္လို..."
"ကိုယ္ေရသြားခ်ိဳးဦးမယ္...ေလ့က်င့္ထားေတာ့ေခြ်းေတြနဲ႕...ေရခ်ိဳးျပီးမွစႀကတာေပါ့"
"ေနဦး...Oh Se Hun မင္းကိုယ္မင္း 'ကိုယ္'လို႕နာမ္စားမသံုးနဲ႕...
ငါ မင္းထက္ ေလးနွစ္ေတာင္ႀကီးတယ္...ေလးေလးစားစားဆက္ဆံ"
"အဟက္...ကိုယ့္ကိုေလ မိဘကေတာင္ လိုအပ္တာထက္ပိုျပီးဟိုလိုမလုပ္နဲ႕ဒီလိုလုပ္ဆိုျပီးေျပာလို႕မရဘူး...အဲ႕ေတာ့ နားကေလာလည္း သည္းခံ jargi"
"ဘာ jargi?"
ေယာက်ာ္းခ်င္း jargiဆိုတာဘယ္လိုအသားယူတာမ်ိဳးလဲ!...ဒါသက္သက္ေစာ္ကားတာ...
သူကေတာ့ေျပာျပီးျပီးခ်င္းေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္သြားတယ္
*sigh*
Baekhyunကေတာ့ငယ္ထိပ္ေရာက္လာတဲ႕ေဒါသကိုျမိဳခ်လိုက္ရျပန္တယ္....
သဘာဝမက်တာမွေတာ္ေတာ္သဘာဝမက်တာပါပဲ...
စာလာသင္တဲ႕Guideကို ဆက္ဆံတဲ႕ပံုစံေရာ...
ျပီးေတာ့ သူ႕ကိုစာသင္ဖို႕ကိုသူေရခ်ိဳးတာပါေစာင့္ေနရတယ္ဆိုတဲ႕အပိုင္းေရာ...
သက္သက္အခ်ိန္ျဖဳန္းရာေရာက္တယ္...
____________What if_________
"အဲ႕ေတာ့ မင္းမွာဘာnoteမွမရွိဘူးေပါ့"
"ဆိုပါေတာ့"
Baekhyunစာအုပ္ေတြကိုႀကည့္ရင္းေခြ်းပ်ံလာတယ္...
"ေလ့လာစရာေလ့က်င့္ခန္းစာအုပ္တစ္အုပ္မွမရွိပဲ မင္းဘယ္လိုစာေမးပြဲေျဖမယ္စိတ္ကူးလဲ?"
Text bookေတြပဲရွိျပီး Work Bookမရွိတဲ႕ Oh Se Hunကို Baekhyunအံ႔ႀသလြန္းမက အံ့ႀသေနတယ္
ရုပ္ကေလးေခ်ာသေလာက္အက်င့္ကဆိုးပါ့ကြယ္
"ကိုယ္က အျခားသူေတြလိုခပ္ပိန္းပိန္းမဟုတ္ဘူးေလ...
စာကိုနွစ္စတည္းကအေသအလဲလုပ္မွရနိုင္ႀကသလိုကိုယ္ဥာဏ္မနည္းဘူး...တစ္ပတ္အလိုမွာဆရာေတြဆီကnoteယူလိုက္ရံုပဲ...အာရံုစိုက္ျပီးမွတ္လိုက္ရင္စာေမးပြဲမွာအဆင္ေျပသြားလိမ့္မယ္"
//သူေျပာမွပဲစာႀကိဳးစားတဲ႕သူေတြကေသာက္တံုးေတြလိုပဲ...
ငါမင္းကိုဘယ္လိုလုပ္ေပးရပါ့မလဲ//
"ငါဒီေန႕ကစျပီး...မင္းကို noteေတြထုတ္ေပးမယ္ ငါနဲ႕အတူမင္းေလ့က်င့္ရမယ္ ျပီးေတာ့က်က္စရာေတြလည္းဒီေန႕ကစျပီးက်က္ရမယ္..."
"ကိုယ္စိတ္ပါရင္ေပါ့"
"မင္းေမေမက မင္းကိုဘယ္လိုျဖစ္ေစခ်င္လဲမင္းအသိဆံုးေနမွာပါ...အခုတည္းကမလုပ္ရင္မင္းဘာမွျဖစ္လာမွာမဟုတ္ဘူး...ငါလည္း တစ္ပတ္မွာသံုးရက္ေလာက္ပဲမင္းဆီလာနိုင္မွာ"
"လာတာမလာတာက jargiရဲ႕အပိုင္းပါ as you wish!
လာေတာ့လာရမယ္ထင္တယ္ေတာ္ႀကာ စာရင္းေတာက္ေလ်ွာက္လိုက္ရင္ jargiရဲ႕ခမည္းေတာ္ကိြေနဦးမယ္...ကိုယ္ကေလ ကိုယ့္စိတ္တိုင္းက်ပဲေနမွာ ေမေမ့ဆႏၵလည္းမသိဘူး...ေမေမလည္းကိုယ့္ကိုဘယ္လိုျဖစ္ရမယ္လို႕တခါမွအမိန္႕မေပးဖူးဘူး...ကိုယ္လည္းစိတ္မဝင္စားဘူး"
"ေတာ္ျပီ စာအုပ္ထုတ္ေတာ့ တြက္စာက စမယ္ ငါရွင္းျပမယ္...မင္းမွတ္ထား ပံုစံတူေတြတြက္ရမယ္"
"ဟင့္အင္း ကိုယ္လက္မခံဘူး"
"ဘာရယ္?"
"ကိုယ့္တြက္စိတ္ဝင္စားစရာမွမေကာင္းပဲ"
"Oh Se Hun!...မင္းငါ့ကိုဟာသလုပ္ေနတာလား?"
"မာလိုက္တာ ေလသံေလးကလည္း...ok ok ဒီလိုလုပ္ Oh SeHunလို႕ေခၚတာနားခါးတယ္...အေပးအယူတစ္ခုလုပ္မယ္...jargiႀကိဳက္တဲ႕အခန္းတစ္ခန္းကိုရွင္းျပ...
ျပီးရင္ ႀကိဳက္တဲ႕ငါးပုဒ္တြက္ခိုင္း...ကိုယ္မွန္ရင္ ကိုယ့္ကိုHunလို႕ေခၚရမယ္"
"ဘာ?"
"တဘာ ဘာနဲ႕ကိုယ့္စကားေတြကအဲ႕ေလာက္ဆန္းေနလို႕လား?"
"မင္း ဘယ္လိုေကာင္ေလးလဲ?ငါ့ကိုေရာဘယ္လိုထင္ေနလဲ?"
"ကိုယ္ကကိုယ္စိတ္ဝင္စားစရာကိစၥရွိမွ ကိုယ္မုန္းတဲ႔အလုပ္ကိုလုပ္ဖို႕စိတ္ပါတတ္တာ"
Baekhyun ခ်က္ခ်င္းထျပန္ခ်င္လာတယ္...
ဒီကိုေရာက္ေနတာ တစ္နာရီနီးပါးရွိျပီ...
ဘာတစ္ခုမွအရာမေရာက္ေသးဘူး...
စာလည္းသင္မေပးခ်င္ေတာ့ဘူး
Baekhyunရဲ႕စိတ္ထဲျပန္ျမင္မိလာတဲ႕ေဖေဖ့ရဲ႕ေခ်ြးစို႕ေနတဲ႕မ်က္နွာေလး
'ေသခ်ာႀကိဳးစားျပီးသင္ေပးလိုက္ပါသားရယ္' တဲ႕
တကယ္ပါပဲ...ေဖေဖလည္းဘာေတြလက္တစ္လံုးျခားလုပ္ထားသလဲ...
companyကိုစစ္ေဆးေရးဝင္မွာေတာ္ေတာ္လန္႕ေနပံုရတယ္...
အဘက္ဘက္ကေထာက္ေနရလို႕ေပါ့ကြာ...
"ေကာင္းျပီေလ...မင္းေျပာတဲ႕အတိုင္းေပါ့
ငါမင္းကို ရွင္းျပမယ္...ျပီးရင္ ငါအခက္ဆံုးငါးပုဒ္ကိုတြက္ခိုင္းမွာ...မင္းတြက္နိုင္ရင္ငါHunလို႕ေခၚေပးမယ္...မင္းတစ္ပုဒ္ပဲျဖစ္ျဖစ္မွားႀကည့္မင္းကိုယ္မင္းသံုးေနတဲ႕နာမ္စား'ကိုယ္'ဆိုတာကိုျပင္ရမယ္"
"ok!"
Baekhyun စာရွင္းျပေတာ့ SeHun ခပ္ျငိမ္ျငိမ္ပဲစာလိုက္ႀကည့္တယ္...
Baekhyun ပံုေသနည္းေတြကအစ အစအဆံုးရွင္းျပေပးတယ္...
SeHunစူးစိုက္ႀကည့္ေနတယ္...
"ကဲ မင္းနားလည္ေလာက္ျပီေပါ့! ငါ ငါးပုဒ္ေရြးမယ္...
မင္းစကားတိုင္း မင္းမွန္ေအာင္တြက္ရမယ္"
"ကိုယ္ကအသင့္ပါပဲ"
"မင္းသိလား? ဘယ္ဘာသာရပ္ရဲ႕ဘယ္သင္ခန္းစာကမွစာကိုတန္ဖိုးမထားတဲ႕ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္အထင္ေသးေလာက္ေအာင္လြယ္ကူလြန္းေနတာမ်ိဳးမရွိဘူးဆိုတာ..."
"ႀကည့္ႀကည့္ေပါ့"
Baekhyun ငါးပုဒ္ေရြးေပးလိုက္ေတာ့ SeHunကခပ္မဲ႕မဲ႕တစ္ခ်က္ျပံဳးျပီးစတြက္တယ္...
မ်က္ေမွာင္ႀကဳတ္ထားတဲ႕သူ႕မ်က္နွာအေနအထားအရ
သူအာရံုစိုက္ေနမွန္းသိသာေစတယ္...
______________What if________________
"ဘယ္လိုလဲ jargi?"
"မင္းမဆိုးဘူးပဲ..."
"ဟက္ ကိုယ္လိုခ်င္တာဒီစကားမဟုတ္ဘူး...jargiေယာက်ာ္းေလးမွန္ရင္ကတိဆိုတာ..."
"Oh Se Hun...မင္းေနာ္..."
"ကြ်တ္စ္! အဲ႕ဒါပဲ... ကတိေလ ကိုယ့္ကို Hunလို႕ေခၚေတာ့"
Baekhyun SeHunတြက္ထားတဲ႕ပုစၧာေတြကိုတစ္ခ်က္ငံု႕ႀကည့္တယ္
ဒီေသာက္ခ်ိဳးမေျပတဲ႕ဟာေလးက ဘာလို႔အကုန္မွန္သြားရတာလဲ?
"မင္း တြက္စာေတာ္မွန္း ငါမွႀကိဳမသိပဲ...ဒါမဲ႕...ငါေယာက်ာ္းေလးငါ့ကတိတည္မွာ"
"ကိုယ္ တြက္စာမေတာ္ပါဘူး...တြက္စာျဖစ္ျဖစ္ က်က္စာျဖစ္ျဖစ္ စိတ္နွစ္လိုက္ရင္ ကိုယ့္တြက္ခဲယဥ္းတာမရွိဖူးဘူး"
မွန္သြားေတာ့လည္းေလက်ယ္ထားဦးေပါ့ကြာ...
"ဒီေန႕ ဒီေလာက္ပဲ ငါျပန္ေတာ့မယ္...
မင္း ဆီကို တစ္ပတ္မွာ သံုးရက္ လာမယ္...
Monday /Wednesday/Friday"
"မလာလို႕မွမရပဲဟက္...လာခဲ႕ေပါ့ ကိုယ့္ရဲ႕အကေလ့က်င့္ခ်ိန္ေတြကို jargiအတြက္ငဲ႕ေပးပါ့မယ္"
//ေျပာတတ္လိုက္တာကြယ္...သူကပဲအကူအညီေပးေနရတဲ႕စတိုင္နဲ႕...အဲ႕မ်က္နွာကိုဆြဲထိုးရရင္ေတာ့...//
Baekhyun မ်က္ေစာင္းထင္းထင္းလႊတ္ျပီး ထထြက္လာတယ္ တံခါးဝအေရာက္မွာ
"ေနဦး jargi"
Baekhyunေနာက္လွည့္မႀကည့္ပဲေျခလွမ္းေတြကိုရပ္ထားေတာ့ တပည့္ေက်ာ္ရဲ႕စကားသံကBaekhyunရဲ႕ေက်ာဘက္ေလထုထဲမွလြင့္လာတယ္
"ကိုယ္က jargiထင္သလို စာကိုတန္ဖိုးမထားတဲ႕ေက်ာင္းသားမဟုတ္ဘူး...ကိုယ္စိတ္မဝင္စားတဲ႕အရာအတြက္ အာရံုမစိုက္တဲ႕သေဘာပဲရွိ
တာ...အခုကိုယ္စိတ္ဝင္စားစရာတစ္ခုေတြ႕ျပီ jargiနဲ႕အျမဲအေပးအယူေတြလုပ္သြားရလိမ့္မယ္"
Baekhyunဘာမွျပန္မေျပာပဲအခန္းျပင္ထြက္လာျပီးအခန္းတံခါးကို လက္ေနာက္ျပန္ ပိတ္ပစ္ခဲ႕တယ္...
TBC
------------------------------------
{ Unicode - Version}
ကံကြမ္မာကလည်း ခပ်ဆန်းဆန်းရယ်
ဘဝဆိုတာမျိုးကလည်းစာရေးဆရာဆိုတဲ့ဟိုလူကြီးပြောသလိုပဲ
ခံစားတတ်သူတွေအတွက် အလွမ်းဇာတ်ဖြစ်ပြီး
တွေးတောတတ်သူတွေအတွက် ရယ်ရွှင်ဖွယ်ဇာတ်လမ်းဆိုတာမျိုးလေ...
Byun BaekHyun...
စံပြကျောင်းသား
အူကြောင်ကြောင်...
အထက်တန်းတုန်းကဆိုတကျောင်းလုံးမှာfirstမရရင်ဖြင့် သူ့ဘဝကြီးစောက်ထိုးမိုးမျှော်ဖြစ်တော့မဲ့အတိုင်းတွေးထားတဲ့သူ...
ကြောက်စရာကောင်းလောက်အောင်ပဲ
မျက်လုံးနှစ်လုံးပွင့်တဲ့ချိန်ကနေ ညအိပ်တဲ့အချိန်ထိ စာကျက်တယ် ...
အခုတော့အထက်တန်းကိုအမြင့်ဆုံးအမှတ်နဲ့အောင်ပြီးဥပဒေကျောင်းသားဖြစ်နေလေရဲ့...
သူ့အဖေကတော့ဆိုးလ်မြို့ရဲ့ထိပ်တန်းလူချမ်းသာစာရင်းကနံပါတ်3နေရာမှာနေရာယူထားတယ်
သူ့ခေတ်မှာတော့ဘယ်သူနဲ့ပြိုင်ပြိုင်BaekHyunက ပြိုင်စံရှားစာအတော်ဆုံးကျောင်းသား...
OhSeHun...
ဂျစ်ကန်ကန်တဇွတ်ထိုးကောင်လေး...
ခေတ်ကာလဗန်းစကားနဲ့ကင်ပွန်းတပ်ရရင် သူကအကောင်သားသမီးပေါ့...
သူ့အဖေကဆိုးလ်မြို့ကိုခါးစောင်းတင်ထားတဲ့ဝန်ကြီး
သူစိတ်ဝင်စားတာ?...
သီချင်းဖွင့်ပြီး ကခုန်နေရရင် ဘယ်အရပ်ဘယ်ဒေသမှာပဲဖြစ်ဖြစ်...သူ့အတွက်နိဗ္ဗာန်ပဲ
သူစိတ်မဝင်စားဆုံးကတော့ ကျောင်းစာပဲ
ပြောမဲ့သာပြောရတာ
ဆိုးလ်မြို့ကိုစိတ်တိုင်းကျစီရင်နိုင်လောက်အောင်ဦးနှောက်ပြေးတဲ့လူကြီးကိုအဖေတော်ထားတာဆိုတော့သူ့IQကလည်းတော်ရုံတော့ဘယ်ဟုတ်မလဲ...
SeHunက စိတ်မပါရင်သာစာလုံးလုံးမလုပ်တာ...
အာရုံစိုက်လိုက်ရင်ဘယ်လောက်ခက်ခဲတဲ့သင်ခန်းစာဖြစ်ဖြစ် နာရီဝက်ထက်ပိုမကြာအောင်မှတ်သားနိုင်တယ်...
ဒီလိုနဲ့အထက်တန်းနောက်ဆုံးနှစ်အထိရောက်လာလေရဲ့
ခက်တာကသူ့ဟာသူဘယ်လိုပဲမှတ်နိုင်ပါစေ...
လက်ရှိမှာတော့...သူ့အဆင့်ကတစ်တန်းလုံးရဲ့နောက်ဆုံး...
ပိုပြီးပြည့်စုံအောင်ဖြည့်စွက်ရရင်ဖြင့် တကျောင်းလုံးရဲ့နောက်ဆုံးဆိုပါတော့...
ဝန်ကြီးကတော်လည်း
စံပြကျောင်းသားအဖြစ်နာမည်ကြီးတဲ့Byun Baekhyunကို သူ့သားရဲ့Guideလုပ်ဖို့ ခင်ပွန်းသည်ရဲ့ဗီတိုအာဏာကိုအသုံးချပြီး ငှားရမ်းခဲ့သည်ဆိုပါတော့...
________________What if_________________
"Baekhyun'ah! ညနေစာငါလိုက်ဝယ်ကျွေးမယ်"
"ငါမအားပါဘူး Kyungsooရယ်"
"ဘာလဲစာကျက်ရမှာမို့လား"
"မဟုတ်ပါဘူးကွာ..."
"မလျှိုစမ်းနဲ့ကွာ...တက္ကသိုလ်နောက်ဆုံးနှစ်ပဲရောက်နေပြီ...စာလျှိုလုပ်တယ်ဆိုတာဘယ်လောက် childishဖြစ်တဲ့ကိစ္စလဲ hahaha!!"
"မင်းမေ!...မဟုတ်ဘူးဟေ့ ညနေကျရင်စာသွားသင်ပေးရမဲ့ကျောင်းသားရှိနေလို့"
"အန်? မင်းက Guideလုပ်တယ်?...ဟာသလာလုပ်မနေနဲ့
ကိုယ်စာကျက်ဖို့အချိန်နည်းမှာစိုးလို့...ဘယ်ကလေးကိုမှမေတ္တာမထားနိုင်အောင်ပဲ အကူအညီတောင်းတိုင်း အားမနာတမ်းငြင်းတဲ့မင်းကများ...ဟားဟား...ရယ်စရာကြီး"
"ဒီကောင်ကတော့ တကယ်ပြောနေတာပါဆိုဟာ"
"ဘာလဲမင်းအိမ်စီးပွားကျလို့ မင်းပါစာသင်ရင်းကိုယ့်ကျောင်းစရိတ်ကိုယ်ရှာနေရတာလား? အဲ...မနက်ကသတင်းစာမှာဖတ်လိုက်ရပါတယ်
'Byun မိသားစုမှကမ္ဘာ့အဆင့်မီHotelအသစ်ဖွင့်လှစ်' ဆိုတဲ့ခေါင်းစဉ်ကြီးနဲ့သတင်းလေ
မင်းအဖေရဲ့ပုံက ပြုံးပြုံးရွှင်ရွှင်ပါ...အကြွေးပိလို့စိတ်ဖိစီးနေတဲ့ပုံမျိုးမဟုတ်..."
"yahhh...Do! Kyung! Soo!...မင်းစကားတွေများလှချည်လားရောက်တည်းကတောက်လျှောက်ပဲ...ဘာစီးပွားမှမကျဘူး...ခဏပါးစပ်ပိတ်ပြီး ငါပြောတာနားထောင်ဦး..."
"အေးပါကွာ"
"ငါသင်ပေးရမဲ့သူက အခြားသူမဟုတ်ဘူး မင်းအဖေရောငါ့အဖေရော မဲမပေးတဲ့ဘိုးတော်ကြီးရဲ့သားပဲ"
"ဟင်?...ငါနားမရှင်းဘူး"
"ဝန်ကြီးရဲ့သား...Oh Se Hun"
"တကယ်?"
"ဟုတ်တယ် မနေ့ကနေ့လည်က ငါ့ကို Rectorကခေါ်တာမင်းသိတယ်မဟုတ်လား?"
"အင်း..."
"အဲ့ဒါအဲ့ကိစ္စကိုအနုနည်းနဲ့အမိန့်ခေါ်ပေးတာ...ညရောက်တော့...ဖေဖေတို့ကပါ ထပ်ပြောတယ် ဝန်ကြီးကတော်ဖုန်းဆက်လို့တဲ့...သဘောကတော့လက်မခံရင်ငါတို့မိသားစုရဲ့စီးပွားရေးလုပ်ငန်းတွေနောက်ကို လိုက်မဲတော့မယ့်သဘောပဲ"
"ဟားဟားဟား အဲ့ဒါပဲ Byun Baek Hyunလမိုင်းဝင်သွားတာ ဟက်! ငြင်းမရတော့လည်း မင်းရဲ့အချိန်လေးကိုနည်းနည်းပါးပါးဖဲ့ပေးလိုက်ပေါ့ကွာ..."
"ငါလည်းသင်ပေးရမှာပါ"
"ငါOh Se Hunအကြောင်းသိသလောက် မင်းလည်းသိရအောင်ပြောပြမယ်"
"အင်း..."
"သူက အကဝါသနာကြီးတယ်တဲ့ dancer groupတောင်ရှိတယ်...ငါစာသင်ပေးနေရတဲ့Jong Inနဲ့ငယ်ငယ်တည်းကတခန်းတည်းသူငယ်ချင်း... သူတို့နှစ်ယောက်ဦးဆောင်ပြီးပဲအဲ့groupကိုဖွဲ့ထားတာ...စာတော့ တော်တော်စိတ်မဝင်စားဘူးလို့ကြားတယ် တကျောင်းလုံးရဲ့နောက်ဆုံး..."
"အဲ့ဒါကြောင့် သူ့အမေက သူ့သားအထက်တန်းနောက်ဆုံးနှစ်မှာကျမှာစိုးပြီး ငါ့ခေါ်သင်ခိုင်းတာပေါ့...ငါတော့ရူးချင်တယ်...KyungSooရေ...စာမလုပ်တဲ့ကလေးဆို စကားကိုမပြောချင်ဘူး..."
"ကိုယ့်လူရယ် သင်ကြည့်ပြီးမှပျော်ပျော်ကြီးရူးစမ်းပါ
မဟုတ်ရင်ရူးရတာဘယ်တန်ပါ့မလဲ..."
"မင်းပြောမှကွာ"
"ဟားဟားဟားဟား"
_________________What if_________________
Baekhyunရဲ့ကားလေး ဝန်ကြီးစံအိမ်ရဲ့ခြံဝင်းတံခါးရှေ့မှာထိုးစိုက်လိုက်တယ်
ခြံတံခါးမဖွင့်ပေးသေးပဲ
အစောင့်အရှောက်တွေကစစ်လားဆေးလား...
"ကျွန်တော်က Byun မိသားစုက Byun BaekHyunပါ"
"ခဏစောင့်ပါ"
အမည်းရောင်suitအပြည့်ဝတ်ထားတဲ့ခပ်သန်သန်လူကြီးက ဖုန်းခေါ်နေတယ်...
"ဝန်ကြီးကတော်...Byun Baekhyunတဲ့ရောက်နေတယ် တံခါးဖွင့်ပေးလိုက်ရမလား"
***********
"ဟုတ်ကဲ့..."
လူကြီးက ခြံတံခါးကိုဖွင့်ပေးလိုက်တော့ Baekhyun ခြံဝင်းထဲမောင်းနှင်လာခဲ့တယ်...
ဝန်ကြီးအိမ်တော်ဆိုတော့လည်းခမ်းနားကြီးကျယ်မှုက ဝံ့ကြွားလို့...
ဆင်ဝင်အောက်မှာကားရပ်လိုက်ပြီး အိမ်တော်ထဲလှမ်းဝင်လာခဲ့တော့ အလုပ်သမားအားလုံးက သူ့ကိုအလေးပြုလျက်...
အပေါ်ထပ်လှေကားကနေဆင်းလာတဲ့အသက် 40အရွယ်အမျိုးသမီးတစ်ယောက်...
40အရွယ်နဲ့မတန်လောက်တဲ့နုပျိုမှုနဲ့လှပမှုတွေထင်းနေတယ်...
အပြုံးချိုချိုတစ်ခုကိုချိတ်ဆွဲထားတဲ့မျက်နှာကဖော်ရွေဟန်ပြုထားပေမဲ့
ချိတ်ဆွဲထားတဲ့အပြုံးချိုချိုနောက်ကွယ်မှ အတ္တနဲ့ရောယှက်နေတဲ့မျက်နှာကြောတင်းမာမှုခပ်ပါးပါး...
မာနတံခွန်အလံထူထားတဲ့ပုံပေါက်ပါပေရဲ့
သတင်းစာတွေဂျာနယ်တွေရဲ့မျက်နှာစာမှာထိုအမျိုးသမီးရဲ့
ပရဟိတလုပ်ဆောင်မှုတွေက သတင်းပတ်တိုင်းလိုလို နေရာယူနေကြဖြစ်သော်လည်း...
BaekHyunကတော့ သတိပြုမှုကင်းမဲ့စွာ...
မသိမြင်ခဲ့...
"Byun BaekHyun shi?"
"ဟုတ်ကဲ့"
အမျိုးသမီးကသူ့ရှေ့ကဖြတ်လျှောက်သွားပြီး ဆိုဖာအိစက်စက်ပေါ် သိမ်သိမ်မွေ့မွေ့ထိုင်လိုက်တယ်
"ထိုင်ပါဦး"
Baekhyun ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်ပြီးအမျိုးသမီးနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်မှာဝင်ထိုင်လိုက်တယ်
"ငါဘယ်သူလဲဆိုတာမမိတ်ဆက်တော့ဘူးနော် Baekhyun shi"
"ဟုတ်ကဲ့...ဝန်ကြီးကတော်..."
"Baekhyunကိုအဓိကပြောချင်တာကတော့...
ငါ့အနေနဲ့ငါ့သားကို အထက်တန်းအမှတ်မြင့်မြင့်နဲ့အောင်စေချင်တယ်...သူ့အဖေရဲ့ဂုဏ်ကိုဆောင်နိုင်ရမယ်..."
Baekhyun သူမရဲ့ဆိုလိုရင်းနားလည်ဖို့ကြိုးစားကြည့်မိတယ်...
နားလည်ရန်ခက်ခဲနေ၏
သင်ကြားတဲ့သူနဲ့သင်ယူတဲ့သူမှာသင်ယူတဲ့သူကသာအရေးကြီးတာ...
သူမရဲ့ဖြစ်စေချင်တဲ့ဆန္ဒတွေက သူမရဲ့သားကိုနားချရမှာ
Baekhyunကို သတ်မှတ်ချက်အနေနဲ့အာဏာရှင်ဆန်ဆန်ပြုမူဖို့မဟုတ်...သို့သော်လည်း
"ကျွန်တော့်ဘက်ကအတတ်နိုင်ဆုံးဖြစ်အောင်ကြိုးစားပေးပါ့မယ်"
"အင်း... ဖြစ်ကိုဖြစ်ရမှာ...
အဲ့ဒါကြောင့်မင်းကိုပြောရတာ"
သူမရဲ့မျက်နှာမှာအပြုံးကချိတ်ဆွဲထားဆဲ...
ချိုမြမြအပြုံးရဲ့အဓိပ္ပာယ်ဖွင့်ဆိုချက်က အမိန့်ဆန်မှုမှန်း Baekhyun ပထမဆုံးအကြိမ်အဖြစ်နားလည်သွားမိတယ်...
လောကမှာအာဏာဆိုတာ အရေးအတော်ပါသည်ပဲ
"မင်း ဘယ်လိုတွေးထားလဲ? စာသင်ပေးတဲ့လစာအဖြစ်"
"ကျွန်တော် လစာ မယူပါဘူး...လစာကြောင့်လက်ခံခဲ့တာမဟုတ်မှန်းသိမှာပါ...ဖေဖေစိတ်အေးအေးနဲ့လုပ်ငန်းတွေရှေ့ဆက်သွားနိုင်ရင်သာ..."
"မင်းကသားလိမ်မာပဲ...မင်းတို့စီးပွားရေးလုပ်ငန်းတွေအတွက်စိတ်မပူပါနဲ့...
သားကိုကြိုးစားပြီးသင်ပေးပါ အဲ့လိုသာဆိုရင် မင်းကျောင်းပြီးတာနဲ့ခရိုင်ရုံးချုပ်မှာ တရားသူကြီးနေရာကမင်းအတွက်ပဲ"
မက်စရာကောင်းလိုက်သည့် ရာထူး...
လူရဲ့အညှာကိုကိုင်တတ်လိုက်သည့်အမျိုးသမီး...
ဒါကြောင့်လည်း ဝန်ကြီးကတော်ဖြစ်နေတာ...
"ကျွန်တော် မဟုတ်ပဲ ပါမောက္ခတွေကို သင်ခိုင်းရင် SeHunအနေနဲ့ကျိန်းသေသေချာသွားမှာ"
"ပတ်ဝန်းကျင်ရဲ့အမြင်မှာ ငါတို့မိသားစုက လက်ညှိုးထိုးစရာမဖြစ်ချင်ဘူး...
ငါ့သားတသက်လုံးဝန်ကြီးသားမို့လို့မေးခွန်းထုတ်တဲ့သူတွေနဲ့သင်လို့ တက္ကသိုလ် အကောင်းဆုံးတက်ရတယ်ဆိုတာမျိုး အရိပ်မလိုက်စေချင်ဘူး..."
"ကျွန်တော်တတ်နိုင်သလောက်ကြိုးစားပေးပါ့မယ်"
"သားအခန်းက အပေါ်ထပ်မှာရှိတယ်......ဟေ့... ကလေးမတစ်ယောက်လောက် Hunnieအခန်းကိုလိုက်ပို့ပေးလိုက်ပါ"
ခပ်သွက်သွက်ကလေးမလေးတစ်ယောက်က ဦးဆောင်ပြီးခေါ်သွားတော့Baekhyunနောက်ကလိုက်လာခဲ့တယ်
မဟာဆန်မှုနဲ့ခေတ်ဆန်မှုကိုအချိုးကျကျရောယှက်ထားတဲ့အပြင်အဆင်တွေနဲ့အခန်းတွေ...
အာဏာရှင်တွေများ ပါဝါပြပါပေရဲ့...
"ဒီအခန်းပါပဲ...ဆရာ"
ကောင်မလေးကပြောပြီးအောက်ထပ်ပြန်ဆင်းသွားတယ်
'ဒေါက်......ဒေါက်......'
Baekhyun တံခါးခေါက်လိုက်တယ်...တုန့်ပြန်သံမလာဘူး...
လက်ကိုင်ဘုကိုလှည့်ကြည့်လိုက်တော့အလွယ်တကူပွင့်သွားတဲ့တံခါး...
ကြိုစီးပြီးကြားလိုက်ရတဲ့သီချင်းသံခပ်ကျယ်ကျယ်စူးစူး...
မှန်ပတ်ပတ်လည်ကာထားတဲ့အခန်းထဲမှာ သီချင်းနဲ့အတူစီးမျောပြီးကနေတဲ့လူငယ်တစ်ယောက်...
လှပတဲ့ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစားမှာချွေးရွှဲနေတဲ့အကျီင်္နဲ့ဘောင်းဘီဆွဲသားက ချပ်ရပ်နေတယ်...
စီးချက်အလိုက်ပြောင်းလဲသွားတဲ့လက်နဲ့ခြေတံတို့ရဲ့လှုပ်ရှားမှု...
အမှန်တိုင်းဝန်ခံရရင်...Baekhyunဒီအသက်ဒီအရွယ်ထိ...ဒီလိုဆွဲဆောင်မှုမျိုးကိုမခံစားခဲ့ဖူးဘူး...
Baekhyun ဟပ်ခနဲလေတစ်ချက်ရှိုက်လိုက်တယ် ဘယ်ဘက်ရင်အုံကလှိုက်ခနဲ...
ရှုသွင်းလိုက်တဲ့လေကိုပြန်ရှုထုတ်ဖို့မေ့တဲ့အထိသူငေးနေမိတယ်...
...လက်ရဲ့အပြုအမူရောခြေထောက်ရဲ့အပြုအမူရောကိုယ်ခန္ဓာတစ်ခုလုံးရဲ့အပြုအမူရော...သွက်လွန်းတယ်...ပြီးတော့လှလွန်းတယ်
တီးလုံးကပိုပိုပြီးမြူးလာသလိုပဲ...
သူ့ရှေ့မှာ ကနေတဲ့ကောင်လေးက ရုတ်တရက် ရပ်သွားတယ်
မှန်ထဲကနေမြင်သွားတာဖြစ်ရမယ်...Baekhyunဘက်ကိုလှည့်လာတယ်...
မေးရိုးထင်းထင်းနဲ့ပြတ်သားတဲ့မျက်ဝန်းတွေရဲ့ခပ်ပြင်းပြင်းညှို့ငင်မှု...
ကောင်လေးကနက်မှောင်တဲ့မျက်ခုံးထူထူတွေကိုတစ်ချက်ပင့်လိုက်တယ်
ချွေးတွေရွှဲနေတဲ့သူမျက်နှာလေးကနုဖတ်နေတယ်...
"သြော်...နောက်ဆုံးတော့...စာတတ်ပုဂ္ဂိုလ်လေးလာပြီလား?"
"ဟင်?"
Baekhyunရုတ်တရက်ဘာပြန်ပြောရမှန်းမသိ!
"အာ... အဟားဟားဟား...စာတတ်ပုဂ္ဂိုလ်လေးလို့ခေါ်တာလေ...
သြော် ခရိုင်ရုံးတရားသူကြီးလောင်းလို့ပြောင်းခေါ်ပေးရမလား? အဲ့လိုကြီးကရှည်လွန်းတယ်..."
"ဟမ်! မင်းငါ့ကို..."
"မျက်နှာလေးနီလာပြီပဲ...ဒေါသမထွက်ပါနဲ့puppyလေးရဲ့..."
"မင်း Oh Se Hunလား? ငါမင်းကိုစာသင်ပေးမဲ့သူနော်...မလေးမစားနဲ့ဒါဘယ်လိုကြိုဆိုမှုမျိုးလဲ..."
"စိတ်တိုလွယ်လိုက်တာကွာ...ချစ်လို့စတာပဲဟာ..."
"ဘာ...ချစ်လို့?"
ရယ်နေတဲ့မျက်နှာကို Baekhyunဆွဲကုတ်ချင်လာတယ်
အခုမှတွေ့တဲ့သူကိုများရိသဲ့သဲ့နဲ့
ပြီးတော့ယောကျာ်းလေးချင်းကြီး ချစ်လို့ ဆိုတာဘယ်လိုကြီးလဲ? ဒါလူကိုတမင်မခန့်တာ
"တော်ပြီ တော်ပြီ...ဆက်ပြောရင် ငါပဲဒေါသထွက်ရလိမ့်မယ်...ငါဘယ်မှာစာသင်ရမှာလဲ...ဒီမှန်ပတ်ပတ်လည်နဲ့sound boxတွေပဲရှိတဲ့အခန်းထဲမှာတော့သင်လို့မရဘူးနော်"
Sehunက သူ့ရှေ့တည့်တည့်ကမှန်တစ်ချပ်ကိုဆွဲလိုက်တယ် တံခါးအဖြစ်သုံးထားတဲ့မှန်ကပွင့်သွားတော့ တစ်ဖက်အခန်းကိုလှမ်းမြင်လိုက်ရတယ်...
"လိုက်ခဲ့...ကိုယ့်နောက်က"
"ဘာ...ကိုယ်?"
//ငါနော် ငါနော်//
ဒီကောင်လေးကိုတွေ့တည်းက သူအာမေဋိတ်သံတွေခဏခဏပြုနေရသလိုပဲ...
ဘယ်လိုဟာလေးလဲ...
လူကြီးသားသမီးတွေကဒီလိုအချိုးမပြေကြတာလား?
Baekhyunကိုယ်တိုင်လည်းအထက်တန်းလွှာကပဲ...
ဒီလိုအကောင်သားသမီးဆိုတဲ့လူတွေနဲ့ဆက်ဆံဖူးတယ်...
ဒီကောင်လေးကိုက......*sigh*
စတွေ့တည်းကစိတ်အနှောင့်အယှက်ပေးတာပါပဲလား...
Oh Se Hunရယ်
Baekhyunသူ့နောက်လိုက်ပြီးသူ့အခန်းထဲဝင်လာတယ်...
ခပ်ကျယ်ကျယ်အခန်းထဲအိစက်မှုကိုမြင်ရုံနဲ့သိနိုင်တဲ့အဖြူရောင်ခုတင်နဲ့မွေ့ယာ...
စာကြည့်စားပွဲလို့ထင်ရတဲ့ laptopတင်ထားရာ စားပွဲကြီး
ကြီးတစ်လုံး...
အစီအရီနေရာယူထားသေးတဲ့ဗီရိုကြီးသုံးလုံး...
ညာဖက်မှာတံခါးပိတ်ထားတဲ့အခန်းနှစ်ခန်း...သန့်စင်ခန်းနဲ့ရေချိုးခန်းဖြစ်ရမယ်
ကျောင်းစာအုပ်တွေလား?...
ခုတင်ဘေးကြမ်းပြင်ပေါ်မှာပျံ့ကျဲနေတယ်...
"စာအုပ်တွေကဘယ်လိုဖြစ်တာ?"
"အာ~~...ရှာထားတာလေ..."
"ဘယ်လို?"
"စာလာသင်မယ်ဆိုလို့စာအုပ်တွေကို ရှာထားတာ"
သူပြောမှပိုရှုပ်ကုန်ပြီ...
"ဘာကိုရှာထားတာလဲ?"
"ကိုယ့်ရဲ့ကဝိလေးကနားမလည်ဘူးပဲ...စာအုပ်တွေကိုပစ်ထားတာလေ ပျောက်တဲ့ဟာကပျောက်ပေါ့...အဲ့တော့...
အခုမှလိုအပ်မယ်ထင်တဲ့ဟာကိုပြန်ရှာထားတာ"
ဘုရားရေ...ဘယ်လိုဟာလဲ...တကယ်ဘယ်လိုကျောင်းသားလဲ
"မင်း ဘယ်လို..."
"ကိုယ်ရေသွားချိုးဦးမယ်...လေ့ကျင့်ထားတော့ချွေးတွေနဲ့...ရေချိုးပြီးမှစကြတာပေါ့"
"နေဦး...Oh Se Hun မင်းကိုယ်မင်း 'ကိုယ်'လို့နာမ်စားမသုံးနဲ့...
ငါ မင်းထက် လေးနှစ်တောင်ကြီးတယ်...လေးလေးစားစားဆက်ဆံ"
"အဟက်...ကိုယ့်ကိုလေ မိဘကတောင် လိုအပ်တာထက်ပိုပြီးဟိုလိုမလုပ်နဲ့ဒီလိုလုပ်ဆိုပြီးပြောလို့မရဘူး...အဲ့တော့ နားကလောလည်း သည်းခံ jargi"
"ဘာ jargi?"
ယောကျာ်းချင်း jargiဆိုတာဘယ်လိုအသားယူတာမျိုးလဲ!...ဒါသက်သက်စော်ကားတာ...
သူကတော့ပြောပြီးပြီးချင်းရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားတယ်
*sigh*
Baekhyunကတော့ငယ်ထိပ်ရောက်လာတဲ့ဒေါသကိုမြိုချလိုက်ရပြန်တယ်....
သဘာဝမကျတာမှတော်တော်သဘာဝမကျတာပါပဲ...
စာလာသင်တဲ့Guideကို ဆက်ဆံတဲ့ပုံစံရော...
ပြီးတော့ သူ့ကိုစာသင်ဖို့ကိုသူရေချိုးတာပါစောင့်နေရတယ်ဆိုတဲ့အပိုင်းရော...
သက်သက်အချိန်ဖြုန်းရာရောက်တယ်...
____________What if_________
"အဲ့တော့ မင်းမှာဘာnoteမှမရှိဘူးပေါ့"
"ဆိုပါတော့"
Baekhyunစာအုပ်တွေကိုကြည့်ရင်းချွေးပျံလာတယ်...
"လေ့လာစရာလေ့ကျင့်ခန်းစာအုပ်တစ်အုပ်မှမရှိပဲ မင်းဘယ်လိုစာမေးပွဲဖြေမယ်စိတ်ကူးလဲ?"
Text bookတွေပဲရှိပြီး Work Bookမရှိတဲ့ Oh Se Hunကို Baekhyunအံ့သြလွန်းမက အံ့သြနေတယ်
ရုပ်ကလေးချောသလောက်အကျင့်ကဆိုးပါ့ကွယ်
"ကိုယ်က အခြားသူတွေလိုခပ်ပိန်းပိန်းမဟုတ်ဘူးလေ...
စာကိုနှစ်စတည်းကအသေအလဲလုပ်မှရနိုင်ကြသလိုကိုယ်ဉာဏ်မနည်းဘူး...တစ်ပတ်အလိုမှာဆရာတွေဆီကnoteယူလိုက်ရုံပဲ...အာရုံစိုက်ပြီးမှတ်လိုက်ရင်စာမေးပွဲမှာအဆင်ပြေသွားလိမ့်မယ်"
//သူပြောမှပဲစာကြိုးစားတဲ့သူတွေကသောက်တုံးတွေလိုပဲ...
ငါမင်းကိုဘယ်လိုလုပ်ပေးရပါ့မလဲ//
"ငါဒီနေ့ကစပြီး...မင်းကို noteတွေထုတ်ပေးမယ် ငါနဲ့အတူမင်းလေ့ကျင့်ရမယ် ပြီးတော့ကျက်စရာတွေလည်းဒီနေ့ကစပြီးကျက်ရမယ်..."
"ကိုယ်စိတ်ပါရင်ပေါ့"
"မင်းမေမေက မင်းကိုဘယ်လိုဖြစ်စေချင်လဲမင်းအသိဆုံးနေမှာပါ...အခုတည်းကမလုပ်ရင်မင်းဘာမှဖြစ်လာမှာမဟုတ်ဘူး...ငါလည်း တစ်ပတ်မှာသုံးရက်လောက်ပဲမင်းဆီလာနိုင်မှာ"
"လာတာမလာတာက jargiရဲ့အပိုင်းပါ as you wish!
လာတော့လာရမယ်ထင်တယ်တော်ကြာ စာရင်းတောက်လျှောက်လိုက်ရင် jargiရဲ့ခမည်းတော်ကွိနေဦးမယ်...ကိုယ်ကလေ ကိုယ့်စိတ်တိုင်းကျပဲနေမှာ မေမေ့ဆန္ဒလည်းမသိဘူး...မေမေလည်းကိုယ့်ကိုဘယ်လိုဖြစ်ရမယ်လို့တခါမှအမိန့်မပေးဖူးဘူး...ကိုယ်လည်းစိတ်မဝင်စားဘူး"
"တော်ပြီ စာအုပ်ထုတ်တော့ တွက်စာက စမယ် ငါရှင်းပြမယ်...မင်းမှတ်ထား ပုံစံတူတွေတွက်ရမယ်"
"ဟင့်အင်း ကိုယ်လက်မခံဘူး"
"ဘာရယ်?"
"ကိုယ့်တွက်စိတ်ဝင်စားစရာမှမကောင်းပဲ"
"Oh Se Hun!...မင်းငါ့ကိုဟာသလုပ်နေတာလား?"
"မာလိုက်တာ လေသံလေးကလည်း...ok ok ဒီလိုလုပ် Oh SeHunလို့ခေါ်တာနားခါးတယ်...အပေးအယူတစ်ခုလုပ်မယ်...jargiကြိုက်တဲ့အခန်းတစ်ခန်းကိုရှင်းပြ...
ပြီးရင် ကြိုက်တဲ့ငါးပုဒ်တွက်ခိုင်း...ကိုယ်မှန်ရင် ကိုယ့်ကိုHunလို့ခေါ်ရမယ်"
"ဘာ?"
"တဘာ ဘာနဲ့ကိုယ့်စကားတွေကအဲ့လောက်ဆန်းနေလို့လား?"
"မင်း ဘယ်လိုကောင်လေးလဲ?ငါ့ကိုရောဘယ်လိုထင်နေလဲ?"
"ကိုယ်ကကိုယ်စိတ်ဝင်စားစရာကိစ္စရှိမှ ကိုယ်မုန်းတဲ့အလုပ်ကိုလုပ်ဖို့စိတ်ပါတတ်တာ"
Baekhyun ချက်ချင်းထပြန်ချင်လာတယ်...
ဒီကိုရောက်နေတာ တစ်နာရီနီးပါးရှိပြီ...
ဘာတစ်ခုမှအရာမရောက်သေးဘူး...
စာလည်းသင်မပေးချင်တော့ဘူး
Baekhyunရဲ့စိတ်ထဲပြန်မြင်မိလာတဲ့ဖေဖေ့ရဲ့ချွေးစို့နေတဲ့မျက်နှာလေး
'သေချာကြိုးစားပြီးသင်ပေးလိုက်ပါသားရယ်' တဲ့
တကယ်ပါပဲ...ဖေဖေလည်းဘာတွေလက်တစ်လုံးခြားလုပ်ထားသလဲ...
companyကိုစစ်ဆေးရေးဝင်မှာတော်တော်လန့်နေပုံရတယ်...
အဘက်ဘက်ကထောက်နေရလို့ပေါ့ကွာ...
"ကောင်းပြီလေ...မင်းပြောတဲ့အတိုင်းပေါ့
ငါမင်းကို ရှင်းပြမယ်...ပြီးရင် ငါအခက်ဆုံးငါးပုဒ်ကိုတွက်ခိုင်းမှာ...မင်းတွက်နိုင်ရင်ငါHunလို့ခေါ်ပေးမယ်...မင်းတစ်ပုဒ်ပဲဖြစ်ဖြစ်မှားကြည့်မင်းကိုယ်မင်းသုံးနေတဲ့နာမ်စား'ကိုယ်'ဆိုတာကိုပြင်ရမယ်"
"ok!"
Baekhyun စာရှင်းပြတော့ SeHun ခပ်ငြိမ်ငြိမ်ပဲစာလိုက်ကြည့်တယ်...
Baekhyun ပုံသေနည်းတွေကအစ အစအဆုံးရှင်းပြပေးတယ်...
SeHunစူးစိုက်ကြည့်နေတယ်...
"ကဲ မင်းနားလည်လောက်ပြီပေါ့! ငါ ငါးပုဒ်ရွေးမယ်...
မင်းစကားတိုင်း မင်းမှန်အောင်တွက်ရမယ်"
"ကိုယ်ကအသင့်ပါပဲ"
"မင်းသိလား? ဘယ်ဘာသာရပ်ရဲ့ဘယ်သင်ခန်းစာကမှစာကိုတန်ဖိုးမထားတဲ့ကျောင်းသားတစ်ယောက်အထင်သေးလောက်အောင်လွယ်ကူလွန်းနေတာမျိုးမရှိဘူးဆိုတာ..."
"ကြည့်ကြည့်ပေါ့"
Baekhyun ငါးပုဒ်ရွေးပေးလိုက်တော့ SeHunကခပ်မဲ့မဲ့တစ်ချက်ပြုံးပြီးစတွက်တယ်...
မျက်မှောင်ကြုတ်ထားတဲ့သူ့မျက်နှာအနေအထားအရ
သူအာရုံစိုက်နေမှန်းသိသာစေတယ်...
______________What if________________
"ဘယ်လိုလဲ jargi?"
"မင်းမဆိုးဘူးပဲ..."
"ဟက် ကိုယ်လိုချင်တာဒီစကားမဟုတ်ဘူး...jargiယောကျာ်းလေးမှန်ရင်ကတိဆိုတာ..."
"Oh Se Hun...မင်းနော်..."
"ကျွတ်စ်! အဲ့ဒါပဲ... ကတိလေ ကိုယ့်ကို Hunလို့ခေါ်တော့"
Baekhyun SeHunတွက်ထားတဲ့ပုစ္ဆာတွေကိုတစ်ချက်ငုံ့ကြည့်တယ်
ဒီသောက်ချိုးမပြေတဲ့ဟာလေးက ဘာလို့အကုန်မှန်သွားရတာလဲ?
"မင်း တွက်စာတော်မှန်း ငါမှကြိုမသိပဲ...ဒါမဲ့...ငါယောကျာ်းလေးငါ့ကတိတည်မှာ"
"ကိုယ် တွက်စာမတော်ပါဘူး...တွက်စာဖြစ်ဖြစ် ကျက်စာဖြစ်ဖြစ် စိတ်နှစ်လိုက်ရင် ကိုယ့်တွက်ခဲယဉ်းတာမရှိဖူးဘူး"
မှန်သွားတော့လည်းလေကျယ်ထားဦးပေါ့ကွာ...
"ဒီနေ့ ဒီလောက်ပဲ ငါပြန်တော့မယ်...
မင်း ဆီကို တစ်ပတ်မှာ သုံးရက် လာမယ်...
Monday /Wednesday/Friday"
"မလာလို့မှမရပဲဟက်...လာခဲ့ပေါ့ ကိုယ့်ရဲ့အကလေ့ကျင့်ချိန်တွေကို jargiအတွက်ငဲ့ပေးပါ့မယ်"
//ပြောတတ်လိုက်တာကွယ်...သူကပဲအကူအညီပေးနေရတဲ့စတိုင်နဲ့...အဲ့မျက်နှာကိုဆွဲထိုးရရင်တော့...//
Baekhyun မျက်စောင်းထင်းထင်းလွှတ်ပြီး ထထွက်လာတယ် တံခါးဝအရောက်မှာ
"နေဦး jargi"
Baekhyunနောက်လှည့်မကြည့်ပဲခြေလှမ်းတွေကိုရပ်ထားတော့ တပည့်ကျော်ရဲ့စကားသံကBaekhyunရဲ့ကျောဘက်လေထုထဲမှလွင့်လာတယ်
"ကိုယ်က jargiထင်သလို စာကိုတန်ဖိုးမထားတဲ့ကျောင်းသားမဟုတ်ဘူး...ကိုယ်စိတ်မဝင်စားတဲ့အရာအတွက် အာရုံမစိုက်တဲ့သဘောပဲရှိ
တာ...အခုကိုယ်စိတ်ဝင်စားစရာတစ်ခုတွေ့ပြီ jargiနဲ့အမြဲအပေးအယူတွေလုပ်သွားရလိမ့်မယ်"
Baekhyunဘာမှပြန်မပြောပဲအခန်းပြင်ထွက်လာပြီးအခန်းတံခါးကို လက်နောက်ပြန် ပိတ်ပစ်ခဲ့တယ်...
TBC