(Zawgyi-Version)
ဗုဒၶဟူးေန႕ရဲ႕မိုးသည္းသည္းညေနခင္း…
အခန္းျပတင္းမွန္ခ်ပ္ႀကီးကို ဆြဲပိတ္ေနေသာ Sehunကို
Baekhyunစာႀကည့္စားပြဲမွာထိုင္ရင္းေငးေနမိတယ္…
ဒီေကာင္ေလးရဲ႕လႈပ္ရွားမႈေတြကိုေတြ႕ရတာ ဒီေန႕ေနာက္ဆံုးပဲျဖစ္သြားလိမ့္မယ္…
Sehunကေတာ့ ေနာက္ဆံုးမွန္ခ်ပ္ကိုဆြဲပိတ္အျပီးမွာ Baekhyunရဲ႕ေဘးမွာဝင္ထိုင္လိုက္တယ္…"ဒီေန႕သင္မွာက ေနာက္ဆံုးခန္းပဲ"
"………"
Sehunရဲ႕မ်က္နွာက အလႈပ္အခတ္မရွိျငိမ္သက္လ်က္…
Baekhyun……
text bookကို လွန္လိုက္ျပီး စာစရွင္းတယ္
မ်က္ဝန္းေထာင့္မွာျမင္ေနရတဲ႕ Sehunက သူ႕ကိုစိုက္ႀကည့္ေနမွန္းသူသိတယ္…
ထူးထူးဆန္းဆန္း Sehunက ဒီေန႔စာလိုက္မႀကည့္ဘူး…
အဲ႕လိုပဲ…ဘာအေပးအယူအေႀကာင္းမွလည္းမေျပာဘူး…
Baekhyun ဘယ္ေလာက္ပဲရွင္းျပေနပါေစ Sehunက သူ႕ကိုသာစိုက္ႀကည့္ျမဲ…"မင္းစာလိုက္မႀကည့္ဖူးလား?ဒီအခန္းက ခက္တယ္ေနာ္"
"ကိုယ္စိတ္မပါဘူး"
"ဟင္?"
Sehunက ေဘာပင္ကိုင္ထားတဲ႕ကြ်န္ေတာ့္လက္ေခ်ာင္းေတြကိုသာစိုက္ႀကည့္ေနျပန္တယ္
"အဲ႕ေတာ့ စိတ္မပါလို႕မသင္ခ်င္ဘူးေပါ့"
"……………"
"ငါျပန္ေတာ့မယ္"
Sehunက ကြ်န္ေတာ့္ကိုမတုန္႔ျပန္ဘူး ဒီေန႕ ကြ်န္ေတာ္အိမ္ျပန္ဖို႔တကယ္စိတ္ေလးေနတယ္
ကြ်န္ေတာ္ကုလားထိုင္ေပၚကေနအသာထလိုက္တယ္…'ဝုန္း'
ရုတ္တရက္ဆန္တဲ႕အျဖစ္အပ်က္နဲ႕အတူ ကြ်န္ေတာ့္ခႏၶာကိုယ္ကိုတစ္ခုခုကဆြဲခ်လိုက္သလိုပဲ
ကြ်န္ေတာ္စိတ္နဲ႕လူနဲ႕ျပန္မိတ္ဆက္မိတဲ႕အခါမွာ
ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ေက်ာနဲ႕ထိေနတဲ႕ေမြ႕ယာရဲ႕အိစက္စက္ခံစားမႈရယ္ကြ်န္ေတာ့္မ်က္နွာတည့္တည့္မွွာမိုးထားတဲ႕Sehunရဲ႕မ်က္နွာရယ္
ကြ်န္႕ေတာ့္လက္နွစ္ဖက္လံုးကိုဆြဲလိမ္ျပီးခ်ဳပ္ထားလို႕ျဖစ္ေပၚေနတဲ႕နာက်င္မႈရယ္…ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ကုလားထိုင္ကေတာ့ ႀကမ္းျပင္ေပၚမွာလဲေနတယ္
YOU ARE READING
What if [Completed]
Fanfictionအခ်စ္ဆိုတာမေကာင္းဆိုးဝါးတဲ႕ေလ မေကာင္းဆိုးဝါးဆိုတာကလည္းကံနိမ့္မွျမင္ရတတ္တာမ်ိဳး အချစ်ဆိုတာမကောင်းဆိုးဝါးတဲ့လေ မကောင်းဆိုးဝါးဆိုတာကလည်းကံနိမ့်မှမြင်ရတတ်တာမျိုး { Unicode included }