**
"THAT'S so good of you two." Sabi saamin ni Sir when he finished watching our video. "Also, I will show this to the class in our next meeting."
"No problem, sir. Thank you." Lumabas kami ng room niya.
Naglakad kami papuntang parking lot. It's already 5PM. Our classes ended at 3 but we waited until our Prof's available. We passed our first project and good thing, he liked it.
"SLOW DOWN!"
Nilingon ko si Aki na hindi ko na pala kasabay. He glared at me. "Masyado ka namang excited!" I glared at him, too.
It's my birthday. And my friends are already in my parents' place. Seven lang naman silang bisita namin but that's enough. As long as she's there.
Cady will be there too.
That night. That night when I punched him. That night when I got jealous.
I don't know what's the real score because she tells me to chill and just have fun. She told me she loves me. And I'm contented with that. As long as I know that I have her heart. That I'm the one holding it in my hand. That's fine. We're fine.
Mabilis ko'ng pinatakbo ang sasakyan ko papuntang bahay nina Mama. Hindi ko pa kasi siya nakikita ngayong araw na 'to because they went to an orphanage. Yeah. Knowing Prim? That's definitely not her thing but her Tita brought her there. She told me she refused in going but mapilit talaga. Her Dad even called her and forced her to go. Natatawa nalang ako habang sinasabi niya 'yon, habang kinukwento niya. Iritang-irita siya at talaga mararamdaman mo 'yong katarayan at kamalditahan niya. Pero ngayon, nasa bahay na siya kasama sina Mira. Miro texted me na andito na sila kaya talagang gusto ko ng umuwi.
Napahinga ako ng maluwag ng makapasok na kami sa subdivision. Konting-konti nalang mayayakap na naman kita.
One thing I realized when you're inlove—you can be so addicted with that particular person. Her smile, her laugh, her smell, her hair, her eyes, even her mere presence. Everything. You crave for her, you want her. Even the way she rolls her eyes over me? I can't stop smiling and I can't stop staring. That's crazy enough but it's true.
She's not perfect but she's all I want.
She didn't changed. Hindi siya nagbago. Siya parin yung sakit ng ulo ng parents niya. Siya parin yung dati pero ako? She changed me. A lot. Who would have thought that I am sweet? Damn, but its the truth. 'Yon na rin ang napapansin ng mga kaibigan ko but I don't care anymore. Basta hawak ko siya. Basta nayayakap ko siya. Basta naamoy ko siya't nahahalikan ko siya—ayos na 'ko.
We became so open to each other. Lalo na sa problems niya sa parents niya. Hindi ko siya pinangungunahan but nagsu-suggest ako ng mga bagay na pwede niyang gawin. Pero ayaw niya. Ayoko naman siyang pilitin. Everytime na may away sila ng parents niya, tinatawagan niya 'ko. Hindi pa nga lang ako nakakapunta sakanila na naroon sina Tita. Nata-timing lang talaga na pagpupunta ako, wala sila. At siya naman, di ko pa nadadala kina Mama. Sa condo ko kami tumatambay.
"Thank you naman at buhay pa 'ko." Sabi ni Aki at bumaba na. Siyempre ako, bumaba na rin agad.
Pagkapasok ko, sinalubong ako ni Rhian. "HAPPY BIRTHDAY KUYA!!"
Nginitian ko siya at nagpasalamat. Hinalikan niya 'ko sa pisngi. "San sila?"
"Nasa entertainment room pa. Hindi pa kasi finish sila Mama." Pinuntahan ko si Mama sa kusina. Napangiti ako when I saw her cooking.
I really appreciate how she makes effort for me and Rhian. Even Papa. Kahit na sobrang busy na rin nila, still, they make time for us.
"Hi, Ma." Hinalikan ko siya sa pisngi at nagulat naman siya. "Oh my gee, anak! Happy birthday!!!" Hinalikan niya rin ako sa pisngi.
"Ma it's my birthday."
"Alam ko nak, walang umaagaw sayo."
"No I mean.. can you drop those weird expressions?"
Kinikilabotan kasi ako. Ang panget pakinggan.
"Okay nak, gorabells sa taas andun na mga bffs mo! "
"Wow. Thank you, ha." Kairita. Pasalamat siya nanay ko siya.
"Joke lang naman! Okay! Tawagin namin kayo kapag tapos na." Ngiti niya at tinapik pa 'ko.
Pagkadaan ko sa mesa, marami naman ng pagkain. Nakaset narin ang table.
Dinaanan ko si Rhian na nasa living room at nagce-cellphone. Naka dress na siya. "Gutom ka na?" Nakangiti ko'ng tanong.
"Uh Kuya? Bakit ka nakangiti?"
"Wala lang, birthday ko, e."
Weird na tumingin lang siya sakin tapos nagkibit-balikat.
Deep down I know, it's because of Prim. Siguro naeexcite lang akong makita siya ngayon kasi hindi kami nagkita ng half a day. Nami-miss ko na siya. Nababaliw na nga ata ako sakanya.
Ginulo ko na naman ang buhok ko bago buksan ang pinto. Napatingin silang lahat saakin...
"HAPPY BIRTHDAY!!!"
"HAPPY BIRTHDAY, PRE!"
"HAPPY BIRTHDAY MABMAB!!"
"HAPPY BIRTHDAAAAAAAYYYY!!!" Nagsilapitan silang lahat sakin at isa-isang binigay ang mga regalo nila sakin. Teka nga, ang gu-gulo!
"Thank you, asan si Prim?" Tanong ko nang si Vivian na ang lumapit sakin. Hindi ko kasi makita!
"That's so sweet of you, you're welcome."
"Sorry. Asan siya?" Nilibot ko ang tingin ko at wala nga!
"Susunod nalang raw siya. May pinuntahan pa eh."
"Miro, akala ko ba andito?"
"Echos niya lang 'yon para pumunta na kayo dito. Hahahaha!" Si Leigh ang sumagot. Si Miro naman nagpeace sign lang.
Psh.
Bumaba ang balikat ko at kung kanina'y nakangiti ako, wala. Wala na. Badtrip. Excited pa man din akong makita siya—wala pa naman pala. Napabuga ako ng hangin at umupo malapit sa pintuan. Lahat naman sila nagsibalikan sa panonood.
Kinuha ko ang cellphone ko...
Mavis: ASAN KA NA BA!
Tinitigan ko ang text ko sakanya. Ugh. Batrip talaga. Badtrip, badtrip, badtrip! Hindi ko pa naman siya nakakausap ngayon! Tinext niya lang ako ng Happy Birthday kanina tapos Love you. Tapos wala na! Kahapon lang kami nakapag-usap. Sh-t na yan. Hoo tangina.
Prim: Office ni Dad. Sunod ako diyan, promissseee. 😔
Ano namang ginagawa niya dun?
Mavis: why are you there??
Prim: Basta. Sorry :(
Mavis: It's okay. Just make sure na andito ka. Please.
Prim: okay
Maya-maya lang, tinawag na kami ni Yaya. Bumaba naman kami agad. Lahat ng girls naka dress. Sabi kasi ni Cady dapat daw casual kasi birthday ko raw. Walang magawa sa buhay niya. Kahit na pinlano nina Aki yung pagpapaselos sakin, hanggang ngayon naman iniinis parin nila ako. One thing that I observed too, ang bilis ko na maasar if it includes her. Lalo na kapag pinapaselos ako, mukha rin akong tanga at nagseselos talaga kahit obvious na gino-goodtime lang ako.
Ayoko lang. Ayoko lang talaga sa mga joke na ganon. Akin lang siya.
"Uh oh, wala padin siya." Leigh.
Umupo ako sa tabi ni Rhian. Sa gitna si Papa at sa kabila naman si Mama. Pumwesto na rin ang mga kaibigan ko.
"May kulang pa ba?"
"Wala na,"
"Si Prim, pa. Lagot ka ni Babyboy." Tapos parang timang na tumawa si Miro. I glared at him and waited na magsimula na.
"Susunod ba si Prim, Mav?" Tanong saakin ni Papa. Tumango ako. "Susunod nalang daw siya." Walang gana ko'ng sagot. Badtrip talaga. Akala ko naman...
"Okay, so, let's pray."
After mag-pray, we started eating. Puro tawanan at pag-uusap ang naganap. Sila Mama kasi din ang daldal. Pero wala. Wala sakanila ang isip ko. Nasa babaeng hinihintay ko.
Tangina talaga. Badtrip. Dapat sinundo ko nalang siya! O di kaya—
"Andito na raw si Prim." Napa-angat ang ulo ko sa sinabi ni Leigh. She's holding her phone while the other hand, holding her fork.
"Bilis ah." Natatawang sabi ni Papa.
Gusto ko'ng puntahan siya't salubongin pero ewan. Parang naiinis ako na hindi ko maintindihan. Yumuko nalang ulit ako at kumain. Si Rhian ang tumayo. "Salubongin ko siya. Waiiiittt!"
Ilang sandali pa, naririnig ko na ang kadaldalan ng kapatid ko sakanya. Hindi ko naririnig ang boses niya pero sigurado akong nandito na siya. Meters away from me, probably.
"Hi Prim." Naingat ko ang ulo ko nang magbeso sila ni Papa at ni Mama. Tumingin siya sakin pero umiwas ako ng tingin. "Sorry na late ako."
"It's okay. Upo ka na. Ka-kasimula pa lang namin." Patuloy parin ako sa pagkain. Ramdam ko'ng nasa likod ko siya. Pero doon siya pinaupo sa tabi ni Mira.
Patuloy parin sila sa pag-uusap habang ako, nagsasalita lang kapag tinatanong nila. Mukha naman silang enjoy dahil narin kay Papa at Mama. Cool kasi talaga 'yang dalawang 'yan.
Si Prim din. Tumatawa at nakikipag-usap.
Hindi niya ba ramdam na nagtatampo ako? Oo parang ang bading pakinggan pero nagtatampo ako. Hindi niya man lang inuna birthday ko. Hindi niya man ako muna inisip. Nakaka disappoint lang. Tapos akala ko makikita ko na siya pero wala. Tangina.
"After dinner sa condo tayo ni Mavis, ah!" Sabi ni Aki.
Wala naman akong sinasabi na sa condo ko ah? Tinignan ko siya. Nagtatanong. Nginitian niya ako at, "'Wag ka mag-alala bro. Nakaorder na kami ng pagkain at maiinom mamaya."
Talagang prepared sila? Wala nga akong ka-alam alam sa mga plano nila sa Birthday ko.
"Sama kayo girls, ah."
"Naka dress kami."
"So?"
"You're so annoying talaga, Miro." Sabi ni Vivian at inirapan ito. Tapos na akong kumain kaya tinitignan ko nalang sila. Tumayo na 'ko at uminom ng tubig.
"Nak, yung cake di mo pa natry. I am the one who baked that!" Nae-excite na sabi ni Mama kaya napabalik ako sa pag-upo. She sliced a part for me tapos nilagay sa plate. Sila rin kumuha kasi tapos na rin pala sila. Napatingin ako sa gawi niya, nakatingin siya sakin at ngumiti. Pero umiwas ako ng tingin. Again.
Binilisan ko nalang ang kain.
Nang matapos na 'ko, pumunta na akong living room at binuksan ang TV. Malapit lang naman 'to sa kusina kaya kita ko sila.
Parang walang birthday. Yun ang nararamdaman ko. Walang something special sa araw na 'to. Wala. Hindi ko alam.
"Mav?" Napatingin ako kay Papa na nakatayo sa gilid ko. "Halika muna." Hindi na 'ko nagtanong. Tumango nalang ako at sumunod sakanya pabalik sa dining area.
Nakaupo sila't kaming dalawa lang ang nakatayo. "Okay Miro, message mo for him." Hinawakan ni Papa ang balikat ko. Para siguro hindi ako makaalis sa kung ano mang kabaduyan ang mangyayari. Tumayo si Miro at kumain muna ng isa pang spoon ng cake.
"BRO, we've been friends for as long as I can remember. Basta hindi ko makakalimutan 'yong unang araw ko sa grade school. Ikaw agad naging kaibigan ko when we were in Ateneo. Hanggang ngayon, magkaibigan parin tayo. Ang masasabi ko lang sayo ay... andito lang ako palagi. I will always be here." Umarte siyang nagpupunas ng luha kaya napabuga ako ng hangin.
"For richer and for poorer, for better and for worst, 'til death do us part. I am yours. BOOM!!!!"
"Hahahahaha! Siraulo! Ikaw naman Aki!" Sabi pa ni Papa. Pakana niya ba 'to? Kingina.
"Uhm, bro. Ang masasabi ko lang.. you have everything you will ever need. I hope na you will treasure that. Sana rin hindi ka magbago. We will look after you as well because we're brothers, right? I hope that you will be successful with your dreams and who you want to be someday. Always got your back, Man."
Matinong sabi ni Aki sakin.
Tumango ako sakanya. Tapos hindi na naghintay si Cady at tumayo na siya. Lahat kami nakikinig. Hindi naman ako naiiyak. Pero natutuwa ako.
"Mav, bro, unang-una. Gusto ko'ng sabihin sayo na napaka swerte mo. Nasa iyo na ang lahat. Perfect family, excellent life, habulin at siyempre handsome friends." Napailing ako sa last niyang sinabi kasi seryosong-seryoso siya. Yung parang wala siyang sinabing masama.
"Sana nga, katulad nung kay Aki 'wag kang magbago. Tanggap ka parin namin kahit bakla ka. Hahaha! Hindi, yun nga. Tapos basta kung kailangan mo ng tulong andito lang kami. Isang text lang, pupuntahan ka na namin. Papunta na kahit yung totoo maliligo pa lang but anyway... sana kahit magka-jowa ka 'wag mo kaming kalimutan! Hahahahaha! Tapos salamat sa lahat pre, dabest ka. Pero mas gwapo ako. Yun lang."
Nagreact naman ang girls sa sinabi niya. Na mas gwapo siya. Haha. Panes. Sila Mama't Papa, natatawa lang.
"Girls? May gusto bang magsalita?"
Nagsitinginan sila kay Prim pero umiling lang 'to.
MATAPOS iyon, palabas na sila ng bahay pero ako andito pa sa kusina at inaayos yung cake. Dadalhin ko kasi. Pinapadala ni Mama. Kasama ko si Mama ngayon.
"You need condom nak?" Malambing niyang sabi.
"Ma!"
"Why?" Inosenteng tanong niya sakin habang inilalagay na ang cake sa box. "I'm just asking kasi may stock pa si Papa mo diyan. Maganda yun. Hindi agad nabubutas."
"Meron ako." Yeah, I have.
Ngumiti siya sakin. "Ohh..."
"Tapos na 'yan?"
"Teka muna," Lumapit siya sakin. "Ilang beses na?" Pangiti-ngiti pa siya diyan. Bumaba yung tingin ko. Nakakailang kasi yung tingin ni Mama.
"2 pa lang." Sagot ko at kinuha 'yong box. "Okay na? Makaka-alis na 'ko?"
"Oo sige—Hello Prim!" Napatingin ako sa sinabihan niya. It's Prim. Nakatayo siya while holding a paperbag.
Tumingin ako pero umiwas lang rin ng tingin.
"Can I talk to Mavis?"
"Okay sure, sabi niya sakin kakausapin ka rin daw niya eh." Mukhang inosenteng sabi talaga ng Nanay ko. Punyemas. Pakabaliw! Wala naman akong sinasabi!
Umalis siya at tinignan ako ni Prim habang palapit 'to.
Nasa harap ko na siya. Malapit. Malapit kami sa isa't-isa.
Nagtitigan lang kami't walang nagsasalita.
At ayan na naman. Inaakit na naman ako ng labi niyang mapula.
"Ano yun?" Bumuntong hininga pa 'ko bago magsalita.
Hinawakan niya ang laylayan ng uniform ko at hinalikan ako sa labi.
Magsisinungaling ako kung sasabihin ko'ng may tampo pa rin ako. Tangina, isang halik lang 'yon Mavis!
"Happy birthday." Sabay abot ng paperbag.
Ngumiti pa siya. Wala na.
Bumuntong hininga ulit ako. "Thank you." Simpleng-sagot ko.
Kinuha ko'ng muli ang box at aalis na sana ng niyakap niya 'ko. Pagtingin ko sakanya, nakatingala siya sakin.
"Sorry. Alam ko'ng nagtatampo ka."
"Okay lang, okay na." Sagot ko.
"Sigurado ka?"
"Oo nga.." Binitawan ko ang box atsaka niyakap rin siya pabalik. "Ang tagal mo kasi kaya nainis ako."
"Sorry" Idinikit ko ang noo ko sa noo niya't pumikit.
"Na-miss kita. Halos isang araw tayong di nagkita." Malumanay ko'ng sabi. Na-miss ko naman talaga siya eh. Lahat sakanya. Matatawag ba akong obsessed? Obsessed kay Prim?
"Na-miss din kita." Napangiti ako sa sinabi niya. Hinigpitan ko pa ang pagkakahawak sakanya. Nakakagigil.
"'Wag kang maglalasing mamaya ah?" Sabi niya pa.
Ikaw rin." Sabi ko. Kasi ayokong malasing siya. Hindi pwede yon. Ayoko.
"Opo,"
Minulat ko na ang mga mata ko't hinalikan siya sa lips.
Na miss ko 'to. Na miss ko siyang halikan.
We were in between our kisses when...
"MAV ALIS NA DAW—Ooopps!" Napabitaw agad kami nang may nagsalita. Si Papa. Ngumiti siya samin at tumalikod na. "I'll pretend like I don't see anything!"
Sinamaan ako ng tingin ni Prim pero natawa lang din siya. Halatang nahihiya rin.
Ako? Proud pa 'ko. Proud pa 'kong may nakahuli samin. Hahaha! Hinawakan ko ang kamay niya habang naglalakad palabas. Kotse ko at ni Cady ang gagamitin namin papuntang condo. Sakay ko si Prim, Leigh at Miro. Sa kabila naman sina Vivian, Aki at Mira..
Nang makarating kami.... kainan na naman. Pizza, fries at kung ano-ano nalang na pinago-order nina Aki. May mga maiinom rin but hindi naman talaga ako magpapakalasing kasi andiyan si Prim.
DALAWANG Prim na ang nakikita ko ngayon. Sh-t....
"Let's go to your room na." Malinaw ko pang narinig 'yon. Yung sabi niya. Pero talagang dalawang Prim nakikita ko. Bakit ganun...
"Baket?"
May pinagsasabi pa siya pero hindi ko na maintindihan. Nahihilo na ko at.... parang nasusuka na rin...
Inalalayan niya 'ko patungog CR kahit na pagewang-gewang ako. Nang makita ko ang sink, there, nagvomit na 'ko. Ramdam ko'ng may humahagod sa likod ko. Para namang um-okay yung pakiramdam ko. Hindi na gaanong hilo. Hindi na siya dalawa. Nagtoothbrush pa nga ako eh at pinalabas ko muna siya. Nakakahiya kasi.
Napahawak ako sa ulo ko kasi ang sakit-sakit. Pero atleast hindi na gaanong hilo. Paglabas ko, nakita ko siyang nakaupo sa kama ko...
Umupo ako sa tabi niya. Pero maya-maya humiga na rin ako. Bagsak. Pakasakit ng ulo ko.
Pumikit nalang ako. Sh-t....
Naramdaman ko'ng dahan-dahan niyang tinatanggal ang pantalon ko. F-ck... hilo ako Prim. Masakit ulo ko. Baka mabitin ka....
**