Originally started: June 30, 2016
Ended: August 2016
Revising started: November 30, 2018
Prologue
"Wow, ang laki." Gates pa lang, masasabi ko nang napakalaki ng school sa harap ko. Dito na ba talaga 'ko mag-aaral? Napakamot ako ng ulo. Wag sana kong maligaw.
"Okay, kalma ka lang." bulong ko sa sarili ko habang naglalakad ako papasok. Tiningnan ko ang wristwatch ko.
7:14 am
Maaga pa pala, 8 pa ang start ng first period ko. Ayokong malate lalo na at first day ko. Alam ko naman na kung san ang classroom ko kaya naglibot libot muna ko ng school. Hindi ko kayang libutin ang buong school na 'to sa loob ng isang araw dahil sa laki. Maraming mga puno sa paligid at may greenhouse pa!
Hanggang sa may nadaanan akong parang mini covered court. Napahinto ako dahil walang estudyante ang nakatambay dito. Maayos naman ang lugar, may pitong upuan, billiard, half-court at rim. Perfect tambayan, kaya bakit walang tao? Masyado pa bang maaga?
May thirty minutes pa 'ko bago mag-start ang class, dito muna siguro ako. Umupo ako sa upuan sa tabi ng billiard at pinagmasdan ang paligid. Doon ka napansin ang vandal sa bawat sulok, bawat wall, bawat poste at bawat upuan, there are stars everywhere. Black and white, sa kaparehong kulay din nakasulat ang salitang Pyxis.
Kinilabutan ako bigla. Wala naman sigurong multo dito? This place doesn't look haunted kaya nakakapagtaka talaga kung bakit walang nakatambay dito. Or probably, someone or some gang own this place. O baka naman bawal talaga ang mga estudyante dito? Well, why would they build this kung hindi rin naman ipapagamit?
I shrugg the thought off. Ang mahalaga may tatambayan na 'ko. Nilabas ko ang phone ko at nagpasak ng earphones para makinig ng music. A slow song plays and I close my eyes. That I open almost instantly because of a memory I shouldn't be thinking flashes back.
The song stops playing when my phone vibrates. Nag-text si Mama.
<I forgot to say this earlier but good luck on your first day!>
I reply with a simple 'thanks, Ma' with a smiling emoji.
Bumuntong hininga ako at naghanap ng kantang magpapapataas ng mood ko. I can't seem to find it kaya kahit ano nalang ang pinindot ako. But instead of the song, I hear a series of screeching wheels. Nag-angat ako ng tingin, sunod sunod na nagpark sa gilid ng mini court ang pitong magagarang kotse.
Isa isang bumaba ang nasa loob ng mga ito. Hindi ko mapigilang mapanganga. Wow. Am I in some shoujo manga or a Korean drama? Background music na lang ang kulang. Oh, wait, there is background music. Tugmang tugma ang napindot kong kanta sa sitwasyon ko ngayon.
Paradise, OST ng Boy Over Flowers. I had the sudden urge to laugh pero pinigilan ko ang sarili ko. Hindi ordinaryong tao ang mga lalaki sa harap ko. Sa paraan pa lang nag pagsuot nila ng uniform at iba ibang kulay ng buhok, I can already smell trouble, and danger. I don't want to judge pero unang tingin pa lang sa mga lalaking ito, alam mo nang hindi na gagawa ng maganda. Instinct told me to run pero gusto kong makita kung anong gagawin nila.
I stare at them one at a time, while they were slowly making their way toward me. One has the look of murder, one is expressionless, and one flashed me a flirty smile.
Napataas ang isang kilay ko. These guys can't exist. Shouldn't. Masyadong unfair. Bakit pinagsama-sama sila sa iisang school? Bakit hindi sila kumalat sa ibang school para mabigyan naman ng chance ang iba na makakita ng gwapo? No wonder bilang sa daliri ang mga gwapo sa pinaggalingan kong school.
"We have a visitor." says the tall guy with the silver hair.
The one with the jet black hair smiles. "A beautiful one."
"You dare enter this place?" asked the blond haired guy with a skin like Snow White's.
I shrug, "Obviously."
"First day of school, nothing new." sabi nang isa pang matangkad na lalaki. His hair is brown.
"I think I like her." says the jet black haired guy again.
Brown haired guy rolls his eyes. "Of course you do, you like all girls."
"She doesn't know who we are." says the one with the red hair.
I nod and smile. "That's right, I don't."
"First year?" asks the silver haired.
"Second." I answer.
"Then you must be a transferee. We are Pyxis and we own this place. Other students like you are not allowed here." He explains.
Now I get what the seven chairs, and the vandalisms mean.
"Oh, gano'n ba?" Tumayo ako. Komportable pa naman ang mga upuan, and I'm just about to have a good time. "Good to know you guys. I'll take my leave then." I say, saluting.
Ilang hakbang pa lang ang inilampas po sa kanila nang hawakan ako sa braso ng lalaking may orange hair. Really, what's with the hair colors? Though I admit, bagay naman sa kanila.
"You can't just walk in a lion cage and expect yourself to get out unharmed."
"Bitawan mo ko."
But instead of letting me go, hinawakan niya pa ang name pin ko. "Alisson Moretta, 2-A."
"Bibilang ako ng hanggang tatlo, kapag hindi ka bumitaw—"
"Are you threatening me?"
"Isa."
Nagtaas lang siya ng kilay.
"Dalawa."
He smirks, naghahamon.
"Tatlo." I smirk too, "Sorry Junpyo," tumingin ako sa mga kasamahan niya, "At F7, pero hindi ako si Jandi." Ginamit ko ang malaya kong braso para suntukin ang perpektong mukha niya.
Agad siyang napabitaw sa'kin, I take the chance para kumawala sa kanya at tumakbo paalis sa lugar. Walang nagtangkang humarang o humabol sa'kin. Habang papalayo ako, narinig ko pa ang malakas na tawanan nila. It may not hurt his face much, but that surely hurt him in the ego and he deserves it.
"Nakahanap na nang katapat si Tyler the Great!"
"Does it hurt bro? I sure as hell it does!"
"That girl deserves a fucking award!"
I smile. Yeah, I do.
I check the time again; it's time to go to my first class.