Jake's kamer
------------------------------------------------------------------------------------------------
Herscheven op 01/02/2016
Mijn hemel, gaan ze nu verkocht worden. Nee.. dit kan niet. Dit is nog erger dan wat ik in boeken heb gelezen. "Jake je kan ze ni-" probeer ik nog, maar hij zet een hand op mijn mond. "Stil schoonheid" zegt hij. Ik probeer zijn hand weg te duwen maar het lukt niet, zoals altijd.. "David, regel wat tape" zegt hij tegen David. Tape? Waarvoor? David knikt kort en loopt weg. Dennis en de rest gaan zitten op de stoelen die rond de tafel staan. Hij zet mij neer. Er zijn veel tafels en veel stoelen. Het lijkt eigenlijk gewoon op een restaurant, maar dan met een podium. Opzicht, is het hier heel mooi ingericht. Alleen ga ik dat niet toegeven. Jake gaat ook zitten aan die tafel en wenkt mij. Ik loop naar hem toe. "Mogen ze af?" Vraag ik zacht, naar de handboeien kijkend. "Zometeen". Ik durf hier toch niks meer te proberen. Jake trekt mij op schoot. David komt aangelopen met een rol tape. "Thanks man" zegt Jake. "No problem bro" antwoordt hij terwijl hij plaats neemt op een stoel.
~
Ook David neemt plaats aan de tafel. Hij heeft nog steeds de tape vast. Ik voel me bekeken door al de mannen. Ik raak er van in paniek. Ik voel mijn lichaam aanspannen. Dat is een slechte eigenschap van mij, als ik me niet comfortabel voel, word ik gestrest en gespannen. Jake merkt het en slaat zijn armen om me heen. "Probeer te ontspannen babe.." zegt hij. Ik probeer het wel maar het lukt voor geen meter. Uit het niets verstevigt Jake zijn greep en doet David tape op mijn mond. Ik stribbel tegen maar ik kan niks doen. Daarvoor was de tape dus.. Ik kijk bang naar Jake. Waarom doen ze dit? "Haal het eraf!" probeer ik te zeggen maar je hoort alleen een vaag geluid. De mannen moeten lachen en dat maakt me alleen maar bozer. Mike de klootzak, kijkt me grijnzend aan. Ik zal die grijns van zijn gezicht slaan. Ik wil hem aanvallen maar Jake trekt me weer terug op zijn schoot en versterkt zijn greep. Opeens gaan alle lichten uit en de spotlights aan. Een man rond de veertig, in een glitterpak (what the hell?) loopt het podium op. Hij heeft een microfoon vast.
"Goedenavond heren!" roept hij. beledigend mompel ik dat ik een meisje ben. Jake grinnikt. Hij heeft het dus verstaan. Ik ben zo boos op hem.. "Er zijn zestien meiden die verkocht moeten worden, dus we gaan snel beginnen!" roept hij opgewonden. Wat een idioot zeg. "Het eerste meisje is.... Melissa!" Een blond meisje komt met traanogen het podium op strompelen. Ze lijkt kapot, wat begrijpelijk is natuurlijk. Ik voel me zo verwend opeens. Ik zou dankbaar moeten zijn dat ik niet verkocht word. "Negentien jaar, blond lang haar en een geweldig lichaam!" Alle mannen scannen meteen haar lichaam. Pedofielen. Het arme meisje kijkt bang en onzeker het publiek in. Onze blikken kruisen even, waardoor ook ik tranen in mijn ogen krijg. "Wat is het startbod mannen!?" Roept hij enthousiast. "1000! 2000! 2500! 3000! 3250!" Hoor ik verschillende mannen uit het publiek roepen. Alsof het een schilderij is dat word geveild.. "Verkocht voor €3250! Kom haar maar halen!". Ik ben zo ontzettend moe, wat echt raar is, aangezien ik heel veel heb geslapen vandaag. Ik heb het gevoel dat ik van die middelen heb genomen, waar je zo stoned van word. Zat er misschien iets in het eten? Ik voel nog hoe Jake mijn handboeien afdoet. Ik kan mijn ogen amper openhouden. Nog geen minuut later valt mijn hoofd op zijn borst.
~
"De een-na-laatste dame is Aisha! 18 jaar, donker getint en een prachtig figuur!" Hoor ik vaag. Hoo wacht! Aisha? Mijn Aisha?! Mijn ogen openen zich razendsnel. Ik lig op Jake's schoot. Ik ga rechtop zitten en zie Aisha het podium op lopen. Mijn ogen zwellen op. Ze ziet er bang en gebroken uit. Nee, Aisha verlaat me alsjeblieft niet.. Ik probeer te schreeuwen dat ze haar met rust moeten laten maar je kan onmogelijk verstaan wat ik zeg. Een paar mannen kijken me raar aan. Ik probeer me los te wringen uit zijn greep maar het lukt niet. "Aisha alsjeblieft!" schreeuw ik. Jake tilt me de zaal uit. Ik wring me los en wil net het podium oprennen als ik weer opgetild word. Dit keer door David. "Vera!" huilt Aisha. "Aisha ik hou van je!" probeer ik terug te schreeuwen. Jake wenkt dat David hem moet volgen en David snelt met mij de zaal uit.
We komen de gang op. David zet me neer. "Verdomme Vera, waarom moet je er altijd een fucking scene van maken?!" Schreeuwt Jake. Ik schreeuw wat terug maar je verstaat niks. "Schreeuw niet tegen me!" schreeuwt hij. Ik schreeuw nog wat maar je kan niet horen wat ik zeg. Mijn hoofd knalt zowat uit elkaar. Mijn ogen zwellen weer op en tranen rollen naar beneden. Ik zak door mijn benen en val zacht op de grond. Ik begin te huilen. En hard. Alles van de laatste tijd komt eruit. Jake wenkt David dat hij weg moet gaan. David verlaat de gang. Jake kijkt een tijdje toe hoe ik op de grond zit te huilen. Opeens word ik opgetild en we gaan richting de uitgang. Ik huil nog steeds. Hij zet me in het achtergedeelte van het busje neer, waar de banken staan en loopt het busje uit. Wat gaat hij doen? Hij sluit de deuren van buitenaf en doet ze opslot. Ik ren naar de deuren van het busje toe en sla erop terwijl ik van alles en nog wat schreeuw. Maar door die irritante tape versta je er niks van. Ik trek de tape van mijn mond en schreeuw het uit van de pijn. Omdat het de achterkant van het busje is zijn er geen ramen. Ik zoek naar iets hards waarmee ik ze de deur kan inslaan, maar ik kan niks vinden. "Verdomme!" schreeuw ik. Ik zak weer in elkaar van hopeloosheid. Tranen rollen naar beneden. ik trek mijn knieën op en sla mijn armen eroverheen. De tranen komen na een tijdje niet meer. Ik blijf een paar minuten voor me uit staren. Ik ben mijn Aisha kwijt. Ik ben mijn familie kwijt. Ik ben mijn vrienden kwijt. Wie heb ik nog? Niemand. Waar heb ik dit aan te danken? Geen idee.. Mijn ogen worden weer moe en ik val in een onrustige slaap.
~
Ik hoor mannen stemmen praten en doe alsof ik nog aan het slapen ben. Jake en David zitten op de lange bank aan de andere kant van het busje. Ze lijken druk in gesprek. "Ze zal het toch echt moeten leren" hoor ik David zeggen. Hebben ze het over mij? Wat moet ik leren? Heel langzaam kijk ik op. Jake ziet me en kijkt me teleurgesteld aan. Oh nee, niet dié blik alsjeblieft. "Vera, dat had je beter niet kunnen doen." zegt hij. "Nu moet ik je gaan straffen voor heel veel dingen tegelijk.". Ik kijk hem bang aan. Wat voor straf? Hij grinnikt om mijn bange blik. "Waar gaan we heen?" Vraag ik zacht. Mijn stem klinkt schor en onzeker. Ze mogen niet denken dat ik opgeef. Snel recht ik mijn rug en zet een zelfverzekerde blik op. "Thuis." zegt hij kortaf. David kijkt me meelevend aan. Ik kijk hem lang aan. Hij is het liefste van iedereen hier. Voorheen was het Jake maar David is toch liever.. Ik zie nu pas dat ik op de grond in slaap ben gevallen, tegen de muur aan. Vanbinnen ben ik doodsbang maar ik laat het nu niet zien. Ik zal sterk blijven vanaf nu. Ik zal mijn wraak nemen door ze aan te geven. Als ik eenmaal ontsnapt ben, ga ik naar een politiebureau en geef ik ze allemaal aan. Zelfs David. Op dat moment komt de herinnering weer naar boven dat Aisha en de meiden allemaal zijn verkocht is. Mijn beste vriendin... ga ik waarschijnlijk nooit meer zien. Ik ben veranderd, en dat is hun schuld. Alle positiviteit in mij is weg. Allemaal door hun. Ik haat ze allemaal. Het busje remt af. We zijn er.
Oh nee, nu krijg ik ook nog eens die straf. Alsof ik een klein kind ben, jeetje wat een idioten. De jongens staan op en David helpt mij met opstaan. Jake houd mijn handen achter m'n rug en we lopen het busje uit, richting het huis. Bij de deur wachten Dennis en Mike al. "Ben je klaar om in elkaar geslagen te worden?" Vraagt Mike grijzend. Ik wil net met een brutale come-back komen, als Jake mij waarschuwend aankijkt. Dus ik haal diep adem, tel tot tien en loop het huis in. Jake trekt me mee naar een kamer. Of beter gezegd, zíjn kamer. Het is zwart en wit, en heel netjes voor een jongenskamer. Er staat een wit bureau, witte kast en een wit king size bed. Ik ben onder de indruk, moet ik toegeven. Hij gaat zitten op z'n bureau stoel. "Je weet dat je zo gestraft gaat worden.". "Ja dat weet ik." zucht ik. "Door Mike.." gaat hij verder. Ho, wat? Nee, hij gaat me killen. "Jake alsjeblieft.." smeek ik hem. "Voor een knuffel, zal ik zorgen dat hij je niet hard aanpakt." knipoogt hij. Beter dan niks denk ik. Ik loop naar hem toe. Ik ga op z'n schoot zitten en sla mijn armen om zijn nek. Hij ruikt fantastisch, zoals ik al eerder heb gezegd. Ik sluit mijn ogen, misschien is dit wat ik al heel de tijd nodig had. Gewoon een knuffel. Ik blijf nog even zo zitten en kijk hem dan met puppy ogen aan. "Ik kan hem niet stoppen schoonheid, dat weet je. Ik ga proberen het te verzachten oké?" Ik knik en sta op van zijn schoot. "Ga jij mij ook nog straffen?". "Ja schoonheid. Alleen niet nu." Ik knik langzaam. Ik hoor geklop op de deur. Héel hard geklop. Mike stormt de kamer binnen. "Ga je mee popje?" Vraagt hij gemeen. Ik raak in paniek en dat is te zien volgens mij. Mike pakt mijn arm hardhandig vast en sleurt me zowat de deur uit.
"Laat me los!" gil ik. Ik ruk me zelf los en ren weer naar Jake's kamer toe. Ik ga achter Jake staan, alsof ik van hem bescherming zal krijgen ofzo.. Ik hoor Mike weer de kamer instormen. "Neem me alsjeblieft niet mee, alsjeblieft!" smeek ik hem in paniek. Ik ben zó ontzettend bang. Het enige wat hij doet is lachen. "Sta op, Vera." zegt hij bot. Ik schud wild mijn hoofd. "Jake, help me alsjeblieft." huil ik nu nog harder. Ik word weer vastgepakt door Mike. "Ga weg!" gil ik. Ik ga bijna hyperventileren. "Mike, laat haar even los." zegt Jake. Met een zucht laat hij me los. Jake staat op en trekt me in een knuffel. "Shht, rustig babe.." sust hij. Hij veegt mijn tranen weg. "Hij gaat je niet verkrachten, ik beloof het." fluistert hij. Dat is al een last minder. Mike trekt me wéér mee. "Doe rustig met haar!" Hoor ik Jake nog roepen. We gaan naar de kelder. Ik ben vrij bang op het moment. Hij duwt me een kamer binnen en ik val op de grond. Hij kijkt me gemeen aan. Die grijns op zijn gezicht is gewoon walgelijk. Ik kruip snel naar achter, maar voel al heel snel de muur. Hij loopt met grote passen op me af..
Nog een cliffhanger, wat gaat hij met haar doen? Extra groot hoofdstuk om de 100 lezers te vieren :) 2000 woorden speciaal voor jullie! AishaLobiJoe :) Nogmaals bedankt iedereen! X