K I R O
"Grabe ang sakit ng katawan ko." sabi ni Zeth habang hinihimas-himas niya ang likod niya.
"Paanong hindi sasakit ang katawan mo eh bagsak ka ng bagsak kanina?" sabi ni Clyde sa kanya.
"Ang dali-dali lang nun hindi mo magawa." sabi naman ni Silver.
"Nagsalita. Ikaw nga diyan e--" hindi na niya naituloy dahil biglang nagsalita si Silver.
"Hoy, sa umpisa lang no. Pero hindi naman masaklap ang pagkabagsak ko. Na-balance ko parin naman ang katawan ko." sagot niya.
Nag-aaway na po sila. Actually, kanina pa.
"Hayaan mo na sila Kiro." sabi sa'kin ni Clyde. Nauna na kaming maglakad sa dalawa dahil nag-aaway parin. Walang nagpapatalo.
"Alam mo bang..." sabi ni Clyde at huminto siya. Hinihintay ko pa siyang magsalita pero hindi na niya tinuloy.
"Ang ano?" tanong ko.
"Nevermind. Nothing important. Wag mo ng intindihin 'yun." sabi niya at tumawa siya.
Ano kaya 'yung gusto niyang sabihin? Nakaka-intrigue ah.
*****
*burp*
"Grabe, takpan mo naman 'yang bibig mo." sabi ni Silver dahil napadighay ng malakas si Zeth.
"You don't care. Akala ko naman mabait ka. Pala-asar ka pala." nakangusong sabi niya.
"Concern lang naman kasi ako." sabi ni Silver at ngumisi. Napatingin kami ni Clyde kay Zeth dahil bigla siyang nanahimik. "Concern lang ako sa ibang tao." dugtong ni Silver. Pagkasabi niya nun, napatawa kaming dalawa ni Clyde.
"Haha! Wag kang assuming na sa'yo ako may concern." sabi niya kay Zeth. Ang kukulit nila. 'Yang si Silver, ganyan talaga 'yan. Napaka mapang-asar.
"Sige tawa pa." sabi ni Zeth at hindi na kami pinansin. Kumain nalang siya. Damay-damay na 'to Silver ah. Baka pati sa amin magalit din si Zeth.
"Ito naman, I'm just kidding." sabi ni Silver.
"Kidding mo mukha mo." sabi sa kanya ni Zeth at pumunta siya sa counter. Pagbalik niya dito, may dala na siyang ice cream.
"Ang takaw mo talaga." sabi sa kanya ni Silver.
"Thanks." sagot sa kanya ni Zeth at hindi na siya pinansin. Pasimple akong tumingin kay Silver at nahuli ko siyang nakangiti. Nakahanap siya ng katapat niya.
Pagkatapos naming kumain, bumalik na kami sa training field.
*****
Nakapabilog kami. Tahimik at walang nagsasalita sa amin.
"Nga pala, wala ba kayong napapansin?" pagbabasag sa katahimikan ni Clyde.
"Napansin ko na rin 'yun. Pangalawang araw na natin dito pero wala pa ring nangyayari. Napakatahimik." sabi ko.
"Oo nga." sagot naman Zeth. Napatingin ako kay Silver dahil ang tahimik niya.
"Silver, ayos ka lang ba?" tanong ko sa kanya.
"Oo ayos lang. Naalala ko lang ang kapatid ko." sabi niya.
"Magtiwala ka lang Silver. Hindi pa ito katapusan para sa kanila." sabi ni Clyde sa kanya.
"Pero si Asky, anong nangyari sa kanya? Parang ganun din diba? I'm so worried for them. Pinipilit kong magtiwala pero nandito parin yung takot. Walang kasiguraduhan kung buhay pa ba sila o patay na. Diba sabi nga ng larong 'to, ang mga naka-survive lang ang tanging makakalipat sa panibagong mundo. Nakatatlong mundo na tayo. Hanggang kailan ba 'to matatapos?" sabi ni Silver.
"Possibly not." napatingin ako sa singsing ko ng mag-ilaw ito.
"Anong ibig mong sabihin Yuri?" tanong ni Zeth.
"That they're dead." sabi niya. Hindi ko alam kung ano ang iniisip ni Yuri kung bakit niya nasasabi ngayon 'yan.
"Can you explain it further, Yuri?" tanong ni Clyde.
"I have a strange feeling in this world. Something odd." sabi niya.
"Tulad ng?--"
*explosion sfx*
Napatayo kami nang makarinig kami ng isang malakas na pagsabog. Agad kaming lumabas ng training grounds para makita iyon pero nagulat nalang kami dahil wala man lang bakas na nagkaroon ng pagsabog. Inikot namin ang paningin namin pero normal parin ang lahat. Tiningnan din namin ang mga player na naglalakad. Nagsi-tigilan rin sila at halatang gulat.
Walang namang nangyari. Pero napakalinaw ng tunog ng pagsabog. Tunog na napakalapit lang sa amin.
"Ano 'yun?" tanong ni Zeth. "Narinig niyo rin 'yun diba?" dugtong niya.
"Oo Zeth rinig na rinig. Ang lakas kaya nun pero bakit parang wala namang nangyari?" takang sabi ni Silver.
"Hindi kaya, senyales na yun na magsisimula na ang labanan?" tanong ni Clyde. "Ganun naman diba?" dugtong niya.
"I don't think so." napatingin kami sa singsing ko nang magsalita nanaman si Yuri.
"Pero bakit--pa'no?" nagtatakang tanong ni Zeth. Nagkibit-balikat lang kami. Kahit ako, hindi ko rin alam.
"Hay nako, kung panakot lang nila 'yan, pwes hindi kami natatakot. Ang dami na naming laban na nalagpasan tapos ngayon niyo pa kami tatakutin? Hmp!" sabi ni Zeth at bumalik na siya training field. Napayuko nalang si Silver at natawa.
"Oo nga naman. Bakit ba hindi ko kaagad naisip yun? Baka panakot nga lang 'yun. Wag na nating problemahin. Wala namang kwenta." sabi niya at sumunod na siya kay Zeth. Naglakad narin si Clyde pero naiwan ako. Napalingon ako sa kanya dahil tumigil sila sa paglalakad.
"Kiro, hindi ka ba papasok?" tanong ni Clyde.
"Susunod ako." sabi ko sa kanila. Tumango nalang sila at tuluyan nang pumasok sa loob.
Hindi pwedeng WALA LANG ang pagsabog na iyon. May ibig sabihin iyon and I need to figure that out.
Napatigil ako nang biglang lumakas ang hangin. Napatakip ako sa mukha dahil nagsiliparan ang mga dahon. Maya-maya, huminto na din ito. Umalis ako sa field nang hindi nagpa-alam sa kanila. Hahanapin ko kung saan nanggaling ang pagsabog. Baka sa ibang lugar 'yun sumabog, hindi dito kaya hindi namin nakita.
Kung wala nga talaga, posibleng tama din si Clyde. Baka senyales na 'yun na magsisimula na ang labanan. Pero bakit sinabi ni Yuri na hindi naman daw ganun?
Sino ba ang paniniwalaan ko? Si Yuri ba o si Clyde?
"Kiro ano ba?! Ano ba 'tong ginagawa mo?! Saan ka ba pupunta?!" sabi ni Yuri sakin.
"Hahanapin ko ang pagsabog na 'yun Yuri. Ayoko nang may mamatay pa. Uunahan ko na agad sila." sabi ko.
"Pero Kiro, the battle will start on the fifth day of WOF!" pagkasabi niya nun, napahinto ako sa pagtakbo.
"Fifth day? Pa'no mo nasabi?" tanong ko sa kanya.
"Nakalimutan mo na ba? I can sense it diba?" sabi niya.
"Oo nga pala. Pero Yuri, hindi kasi ako mapakali. Alam kong may dahilan ang pagsabog na 'yun." sabi ko.
"I believe you. Pero hindi mo na dapat pag-aksayahan ng oras 'yan. Isa pa, baka hinahanap ka na nila. Halika na bumalik na tayo. Kung may dahilan man 'yan, malalaman din natin 'yun. Malalaman din natin hindi sa ganitong paraan." sabi niya.
Pero iba talaga ang pakiramdam ko. I will not hesitate this time. Papanindigan ko na 'to kaya tumakbo parin ako. Nagtanong ako sa mga player na nakakasalubong ko.
"Saan nangyari 'yung pagsabog?" tanong ko.
"'Yun nga ang hindi namin alam eh. Narinig din namin 'yun pero wala naman kaming nakita." sabi niya.
"Ganun ba? Thanks." sabi ko at nagtanong pa sa iba. Iisa lang ang mga sinasagot nila. Narinig nila pero wala silang nakita.
Nakarating ako sa isang gubat. Kahit anumang oras, pwedeng may mangyaring masama. Hindi ko tinitigilan ang pagtakbo.
"Nasaan ka ba?!" sigaw ko. Napahinto ako nang may marinig akong napakahinang tunog ng espadang naglalabanan.
Inikot ko ang paningin ko. Pero wala nanaman akong nakikita.
Swords? Pero ito ay world of fairies na. Maya-maya, aksidente akong napatingin sa taas at nagulat ako sa mga nakita ko. Nagblur ito at parang nag-glitch.
Hindi ako pwedeng magkamali sa nakita ko.
Nag-flash ang langit ng WOS sa langit ng WOF ng napakabilis.