Zenuwachtig tik ik met mijn vork op de tafel. Ik merk dat ik een paar blikken naar mij krijg geworpen. Om de minuut kijk ik naar de ingang van de grote zaal, of ik niemand bekend zie binnen komen. Ik weet nog helemaal niets wat er gebeurt is met Eleanor, ik mocht niet mee naar het ziekenhuis in Londen. Mama en papa zijn wel verwittigd. Logan kijkt mij bezorgd aan "je moet echt iets eten Isa" zegt hij
Ik schud met mijn hoofd. Mijn ogen draaien naar onder en ik kijk naar het stuk vlees dat op mijn bord ligt. Mijn maag begint meteen te knorren. Uiteindelijk snij ik een stuk van mijn vlees af en begin te eten. Het smaakt wel want ik heb echt uren niet meer gegeten.
Even later word er op mijn rug getikt, het is professor Banning. "Juffrouw Neville zou je mee naar mijn kantoor willen gaan?" Ik knik en volg hem de grote zaal uit.
We komen in het kantoor en hij vraagt mij of ik ga zitten. Ik hoop echt dat hij nieuws heeft over Eleanor. Ik kijk rond me heen en ik zie in de hoek de koffers staan van mijn zus, ik schrik er een beetje van Professor Banning is ondertussen gaan zitten achter zijn bureau. "We zijn deze morgen erg geschrokken van je zus Eleanor. Ondertussen is er duidelijk waarom ze ineens flauwviel. De dokter stelde vast dat ze heel veel te kort kwam in haar bloed zoals vitaminen, ijzer en nog veel meer. Normaal kan dit niet zo schadelijk zijn maar de dokters denken dat je zus een eetstoornis heeft. Ze moet nog enkele weken in het ziekenhuis in Londen blijven om aan te sterken want ze was er erg aan toe. Maar ze gaat er weer bovenop komen." verteld Banning
Ik moet even slikken, dit had ik echt niet zien aankomen niet dat het en ramp is maar nog een eetstoornis is niet niets. Eigenlijk als ik er over na denk ik verschiet ik er niet van ze gedraagt zich het ganse jaar al vreemd. Gewoon dit alles om een beetje aandacht te krijgen van Luke maar het is iets wat uit de hand gelopen.